Vísir - 28.12.1938, Blaðsíða 4

V I S I h
kvenna; lnín sækir djansleiki
á gainals aldri, því hún neitar
Jjeim náttúrulögmálum, að hún
<eldist. Sldrnarvottorðum glatar
hún, spegilinn reynir hún að
„plata“ með þvi að sminka yf-
ir hrukkur, plokka yfir auga-
lirúnir og búa til aðrar í stað-
inn. Maðurinn, sem Jiún um-
jgengst, þ. e. Parísarbúinn,
kurteis, auðmjúkur, en ofur-
iítið falskur — hann getur ekki
sað þyí gert — og þess vegna
<er hann skapaður til að um-
gangast konur. Hann fullviss-
ar konuna ávalt um það, að
hun sé altaf á hesta aldri —
altaf ung, og auk þess yndis-
legust allra kvenna. Þetta er
einmitt það, sem hún vill lieyra
<og þessu trúir hún. — Ef tit
vill er það líka satt.
Parísarkonan er frjalsleg i
ífasi. Hún kyssir vini sína úti á
götum, jafnvel í fjölmenni og
hefir ekkert við það að athuga.
Hún blygðast sín ekki fyrir
samneyti sitt við karlmenn, það
«er í augum liennar jafn mikil
náttúruþörf, og að eta eða
drekka, og liún fær aldrei skil-
áð, að það sé s'ynd. Þetta við-
horf liennar tií ástalífsins ger-
ir hana hispurslausari, djarf-
legri og frjálslegri í framkomu
en flestar aðrar konur. Það
skapar yfirhurði liennar í lif-
inu. Hún fínnur sjálf til þessara
yfirburða, og liagnýtir sér þá
þegar á þarf að halda, en þó
gera þeir hana hvorki dramb-
sama né montna. Hún er eðli-
leg og blátt áfram í framgöngu
en aldrei stíf eða þvinguð.
Það er sagt, að Parísarkon-
an sé lauslát. Franskt spakmæli
segir, að maður geti treyst á
trygð hundsins síns þangað lil
hann deyi, en á trjrgð konu
•sinnar aðeins þangað til hún
fái tækifæri til að hregðast
honum. Fjölda margir franskir
ústalifshöfundar hafa krufið
þetta viðfangsefni til mergjar,
og furðu mörgum þeirra kem-
ur saman um það, að konan
■sé eiginmanni sínum þvi að-
eins ótrú, að liann fullnægi
ekki hégómagirnd hennar, og
að aðrir bjóði betur. Gallinn
■er aðeíns sá, að eiginmennirn-
ir eru ekki aílir eins ríkir og
þeir þyrftu að vera.
1 París er til sérstök tegund
kvenna. Það eru „lúxuskonur“
—-'fallegar konur, ógiftar og
Iiættulegar. Hver ein þeirra er
dýrari í rekstri en margir tog-
arar til samans. Þær lifa á því,
að komast upp á milli lijóna,
eða að breyta saklausum ung- j
mennum í dýr, að plokka síð- i
asta eyrinn af unnustum sín-
um og að draga þá síðan út
í fjárhættuspil, í víxilfalsanir,
fangelsi eða sjálfsmorð. Þetta
eru hamingjusamar konur, sem
geyma viðburðarika sögu að
baki sér og eiga mikla fram-
tíð fyrir höndum. Þær græða
fé á tá og fingri, sumar eyða
því jafnharðan aftur og þeirra
bíður örbirgð og eymd, þegar
þær eldast. En aðrar safna
auðíéfum sínum saman og
géyma til elliáranna. ÞesSar
konur eru oft miljónaeigend-
ur, sem vita ekki aura sinna
tal. Oftasl verja þær fénu til
velgerðarstofnana og klausLra
í öruggu trausti þess, að ávinna
sér með því lýðhylli þjóðar
sinnar og velþóknun guðs. —
Við skulum vona, að þeim tak-
ist það.
Þvrsteinn Jósepsson.
Utan af landi
Altaristafla.
Síðastliðinn jóladag, á undan
guðsþjónustu, var Viðvíkurkirkju
í Skagafirði afhent vönduð altaris-
tafla. —■ Nokkrar konur i sveitinni
ásamt sóknarnefnd, höfðu gengist
fyrir fjársöfnun til hennar. ■— Alt-
aristaflan er mynd af uppstigning-
unni og hefir prófessor Magnús
Jónsson málað töfluna. — FÚ.
Prestur í 30 ár.
í haust var sira Guðbrandi
Björnssyni, prófasti í Hofsós, og
konu hans, frú Ön'nu Sigurðardótt-
ur, haldið fjölment samsæti af
söfnuðinum i Viðvikursókn, í til-
efni þess að síra Guðbrandur hafði
])jónað þar sem prestur i 30 ár. —
FÚ.
85 ára í dag.
Einn af elstu bændum landsins,
Baldvin Jóhannesson í Stakkahlíð
i Loðmundarfirði, er 85 ára i dag.
Hann er fæddur að Fossi i Vopna-
firði árið 1855, kominn af hinni
kunnu Moðrudals- og Burstarfells-
ætt í föðurkyn, en Kjarnaætt í móð-
urkyn. — Baldvin kvæntist árið
1882 Ingibjörgu Stefánsdóttur i
Stakkahlíð. Bjuggu þau nærfelt
hálfa öld miklu rausnarbúi í Stakka-
Það tilkynnist ættingjum og vinum, að faðir okkar,
Lúðvík Sigupjónsson konnari
frá Laxamýri andaðist að lieimili sínu áðfaranótt miðviku-
dagsins 28. þ. m.
Dætur hins látna.
hlíð. — Baldvin var húhöldur, smið-
ur góður, hagorður og vel að sér
og fróður um margt. Hefir hann
gegnt níörgum trúnaðarstörfum um
ævina — verið hreppstjóri í 44 ár,
sýslunef-ndarmaður um alllangt
skeið, átt tvívegis sæti í jarðamats-
nefnd í Norður-Múlasýslu — í sið-
ara skiftið, sem formaður nefndar-
innar. — Baldvin er allhress og ern.
Synir Baldvins eru þeir Stefán,
hreppstjóri í Stakkahlið, sem hann
dvelst nú hjá, og Sigurður póst-
meistari í Reykjavík. FÚ.
Að Núpsstað
í Fljótshverfi, komu í haust 3
kindur, er höfðu.gengið úti i fyrra
vetur í svonefndu Eystraf jalli.
Kindurnar voru sauður frá Núps-
stað og tvær ær, eign Kjartáns Ste-
fánssonar að Kálfafelli. Yngri ær-
in var .veturgömul, •— en lamb í
'fyrra hafði og gengið af móður
'sinni síðastliðinn vetur. Allar kind-
urnar virtust hafa verið vel fram
géngnar og litu vel út, er þær kohiu
í bygð. — FÚ.
Veturgomul ær
er hafði verið heimaalin að Sól-
brekku i Vestmannaeyjum, vóg i
haust 84 kg. Hún var sem vænta
má, mjög stór vexti — t. d. 133
cm. ummáls aftan við bóga. Þessi
kind hafði verið tvírúin á sama ár-
inu, — fyrst i febrúarmánuði í
fyrravetur, og aftur i júlímánuði;
í sumar, og vóg ullin samanlögðf
4 /4 kg. — FÚ.
London 18. des. FÚ.
OFVIÐRI í KANADA.
Um austanvert Canada og
Bandaríkin gekk í gær hið
mesta fárviðri með snjóhríð.
Ivvað einkum mikið að veðr-
hiu í Ontarío í Candada.
Sumstaðar í lx>rgum var
köðlum komið fyrir eftir
endilöngum strætum lianda
vegfarendum til að halda sér
i, því að veðrið var óstætt
með öllu. í Minnisota er sum-
staðar 10 feta djúpur snjór.
Happdrætti St. Frón.
1 gærdag, er getið var um vintl-
inga í happdrætti st. Frón, hafði
fallið niður einn vinningur. Er það
nr. 2421, peningar 25 kr.
GOTT herbergi til leigu 1.
jan. Uppl. i síma 3487. (534
LÍTIÐ berbergi óskast til
leigu. Uppl. Bergstaðastræti 40,
búðinni, sími 1388. (538
BARNLAUS hjón óska eftir
1 stofu og eldhúsi eða eldunar-
plássi. Fyrirframgreiðsla. Til-
boð merkt „Föst atvinna“. (539
DÖNSK STÚLKA óskar eftir
herbergi með húsgögnum.
Helst fæði á sama stað. Tilboð,
merkt: „Dönsk stúlka“ leggist
inn á afgr. Visis fvrir föstudag.
t-I.IOpjGT.A
hB^FUNDIK<m/TllK/NHtNGAR
■VBNNAM
LÁTIÐ okltur hreinsa og
smyrja reiðhjól yðar og geyma
það yfir vetuiinn. — örninn,
Laugavegi 8 og 20 og Vestur-
götu 5. (219
DÖMUKÁPUR, draklir og
kjólar, einnig allskonar barna-
föt, er sniðið og mátað. Sauma-
stofan Laugavegi 12 uppi. Inn-
gangur frá Bergstaðastræti. —
___________________(344
HEIMALITUN liepnast best
úr Heitman’s litum. Hjörtur
Hjartarson, Bræðraborgarstig.
STÚLKA, ábyggileg og vön
afgreiðslu, óskast i mjólkurbúð
nokkra tíma á dag. A. v. á. (531
Asparges-, Blómkáls-, Tómat-
o. fl. tegundir. Asparges í dós-
um. Tomat-purré i litlum dós-
um. Tomat á flöskum. Kjöt-
kraftur. Súputeningar. Syrop,
ljóst og dökt. Dr. Oetkers-búð-
ingar. Ávaxtagelé í pökkum,
margar teg., Vanillustengur, Is-
lensk berjasaft, Kirsuberjasaft,
ekta, á % og V2 flöskum. Pickl-
es, Capers, Ansjósur, Macca-
ronikuðungar og stengur. Malt-
in, Alexandra og Swan-hveiti.
Skrautsykur, margir litir, og alt
til bökunar. Spil. Kerti. Alt selt
ódýrt til jóla. Þorsteinsbúð,
Hringbraut 61, sími 2803,
Grundarstig 12, simi 3247. (457
STÚLKA, vön öllum húsverk-
um og að laga mat, óskast strax.
Þarf að geta sofið heima. Hátt
kaup. Þrerit í heimili. Tilboð
merkt „Strax“ sendist Visi. (536
iTAPAt ílJNCIt]
REIÐHJÓL i óskilum Sími
2546._____________________(532
TAPAST hefir sendisveina-
lijól. Uppl. i síma 4127. (535
TAPAST hefir gullúr og ann-
að armband, vafið inn í silki-
pappir. Finnandi vinsamlega
beðinn að hringja í síma 3888.
(540
TAPAST hefir silfurhringur
með stórum steini. Óskast skil-
að i Aðalstræti 11 B. (542
LJÓS hægriliandar karl-
mannshanski tapaðist annan
dag jóla. Skilist Mánagötu 23.
(543
HORN AF J ARÐ AR-kartöf lur
og valdar gulrófur í heilpm
pokum og smásölu. Þorsteins-
búð, Hringbraut 61. Sími 2803.
Grundarstig 12, sími 3742. (458
ISLENSK FRÍMERKL kaupir
ávalt liæsta verði Gísli Sigur-
björnsson, Austurstræti 12 (áð-
ur afgr. Visis). (1087
HROSSHÁRSLEPPAR, nauð
synlegir i alla skó. Gúmmískó-
gerðin Laugavegi 68. Sími
5113.__________________(269
BÆJARINS hestu bjúgu. —
Búrfell, Laugavegi 48. (224
PÚÐURKERLINGAR, Iviri-
verjar, blys, rauð og græn Ijós
og fleira. Hjörtur Hjartarson,
Bræðraborgarstíg 1. (520
HÚS vil eg kaupa af hlutað-
eigandi með vægum en örugg-
um greiðsluskilmúlum. Tilboð
merkt „Hús“ sendist afgreiðslu
Vísis. (533
BALLKJÓLL til sölu á nieð-
al kvenmann Uppl. Leifsgötu 3,
annari liæð. (537
BARNAST. JÓLAGJÖF nr.
107 og st. Sólejr nr. 242 lialda
jólatrésskemtun föstudaginn 30.
des. 1938 í Góðtemplarahúsinu,
stóra salnum, og liefst hún ld.
4 e. h. Jólasveinn o. m. fl. til
skemtunar. Börnin fá veitingar
án endurgjalds. — Ivl. 10 hefst
skemtun fyrir fullorðna, fyrst
verða þessi hagnefndaratriði:
1. Skemtunin sett (Kristján Er-
lendsson). 2. Hr. Indriði Waage
leikari les upp. 3- Hr. Ölafur
Beinteinsson og Bjössi skemta.
4. ? ? 5. Dans til kl. 3. Nýju og
gömlu darisarnir. — Áðg.niiðar
l'yrir börn, félaga og gesti, verða
afhentir fimtudag 29. þ. m. kl.
1—10 e. h. í Góðtemplarahús-
inu, sími 3355. — Reglufélagar,
fjölmennið! — Skemtinefndin.
'___________(536
ÁRAMÓTAFUNDUR
st. Frón nr. 227 hefst i Góð-
templaraliúsinu annað kvöld kl.
8 með upptöku nýrra félaga, og
eru innsækjendur beðnir að
vera mættir þá. — Kl. 10 verð-
ur fundurinn opnaður fyrir alla
bæði Reglufélaga og aðra, og
hefst þá guðsþjónusta, og pré-
dikar Pétur Ingjaldsson cand.
theol. — Menn eru beðnir að
hafa með sér- sálmabækur. —■
Reglufélagar, fjölmennið og
mætið annað kvöld kl. 8 stund-
víslega. (345
m FÆt) 1H
BORÐIÐ á Heitt og kalt,
Veltusundi 1, Hafnarstræti 4.
Simi 3350. (356
STIGIN saumavél, notuð, til
sölu. Tækifærisverð. Up.pl-
Bragagötu 21. Anna Jónasdóttir.
Kl. 6—7. (541
FJÖLRITUNARVÉL með til-
heyrandi rafmótor og teljara til
sölu. A. v. á. (544
HRÓI HÖTTUR og menn hans.— Sögur í myndum fyrir börn. 253. HÆTTULEGRI LEIÐIN.
— Eru einhverjir aðrir hér að 'leita —- Getið þér vísað okkur veginn til — Við verðum aÖ hraða okkur, . . én hún er miklu hættulegri. —
einbúans? — Eg hefi ekki séð ])á, hans? — Já, úr því að hundurinn annars er líf Hrólfs i hættu.—■ Vi'ö Hvora veljið þið? — Við veljum
en eg heyrði til þeirra i skóginum. dæmir ykkur góða menn. getum auðvitað farið stystu leið . . auðvitað stystu leiðina.
CÆSTURINN GÆFUSAMI. 58
Ardrington lávarður hafði kipst við og hall-
aði sér nu aftur í hinum fagurlega útskorna
eikarstól, sem liann sat í. Ardrington leit nú út
eins og maður, sem skyndilega hefir orðið fyrir
Jtungu áfalli.
„Hvar eru þeir nú — þessir kumpánar?“
þorpsgistibúsinu — eða þar voru þeir að
minsta kosti í dag.“
Ardrington lávarður stóð upp og gekk út að
glugganum og liorfði út. Það var farið að
rökkva. I garðinum var alt þögult og friðsam-
legt í hálfdimmunni. Til vinstri — þar sem ak-
braulin breiða var, sást enginn á ferli.
Það var fagurt að horfa yfir garðinn i rökkr-
jnu :— kyrð og fríður ríkti — en samt fór hroll-
ur um Ardrington, er hann stóð barna við
gluggann og horfði út.
„Það má vera, að þeír komi í kvöld,“ sagði
hann.
Marlin fann alt i einu til mikillar samúðar
með þessum aldraða heiðursmanni, en sannleik-
.urinn var sá, að fram að þessu hafði hann borið
allblendnar tilfinningar í brjósti til hans. En á
þessu augnabliki var samúð hans svo sterk og
hlýjurík, að segja mátti, að honum væri farið
að þykja vænt um hann.
Fyrst þér liafið nú sagt mér alt þetta,v‘ hélt
Martin áfram, „væri þá ekki ráð að segjá mér
ger frá þessu. Ef yður vantar einhvern yður til
verndar, sem er vel að manni, þá vil eg segja,
að eg er ósmeykur við að fást við þá tvo. Eg
hefi vanalega staðið mig sæmilega, hafi eg lent
i einhverju, þar sem hnefarnir voru látnir skera
úr. Eg gæti sofið hvar sem er í húsinu — fyrir
utan svefnherbergisdyra yðar — ef þér vilduð.
Eg mundi geta stöðvað hvern þann, sem leitað-
ist við að fara inn.“
Ardrington lávarður andvarpaði.
„Þetta er vel boðið, Barnes,“ sagði hann, „en
eg er smeykur um, að þess konar aðstoð verði
mér ekki að miklu liði. Þeir munu komast til
mín, þessir fjandmenn minir, um það efast eg
ekki. Þeir hafa ekki beðið öll þessi ár til þess
að gefast upp nú.“
„Jæja, bvernig get eg þá orðið yður að liði?“
spurði Martin.
Ardrington lávarður hafði aftur gengið til
sætis síns og sest. Spurningin, sem hann nú alt
í einu spurði Martin var hin furðulegasla, sem
borin liafði verið fram við hann allachans daga.
„Hafið þér nokkurn tíma hugsað um að
kvongast?"
Martin gapti af undrun.
„Ekki upp á síðkastið að minsta kosti
en hver veit nema eg geri það einhvern tíma.“
„Þegar alt kemur til alls,“ sagði Ardrington
lávarður, en frekast sem mælti hann við sjálf-
an sig, „eruð þér mér skuldbundinn. Það var til-
viljun að vísu, að þér urðuð fvrir valinu, en þér
eigið mér að þakka eigi að síður breytinguna í
lífi yðar.“
„Það viðurkenni eg fúslega,“ sagði Martin.
„Eins og eg tólc fram áðan, ef eg get á einhvern
hátt orðið yður til aðstoðar, skal eg fúslega gera
það.“
„Viljið þér kvongast sljúpdóttur minni — til
dæmis ekki á morgun heldur hinn?“
Martin starði á velgerðamann sinn orðlaus
af undrun.
„Herra irúr,“ sagði liann loks, er hann fékk
mælt, „kvongast stjúpdóttur yðar — eklci á
morgun heldur liinn. Við, sem kyntumst ekki
fyrr en í dag!“
„Það er auka-atriði. Viljið þér gera það?“
,En Laurita —• ungfrú Laurita — liún mundi
ekki — ?“
„Nei, ekki undir venjulegum kringumstæðum
né með vanalegum hætti,“ sagði Ardrington lá-
varður, „þetta vrði að eins lijónaband að nafn-
inu til — formlegt, löglegt — ekki meira. Þið
munduð ekki búa saman sem hjón. Þetta yrði
gert heririi lil verndar. Annar þessara manna
er faðir hennar.“
Martin var sannfærður um, að nú mundi ekk-
ert frekara geta komið i ljós, er vakið gæti
meiri undrun i liuga hans. Hann gat engu orði
upp komið.
„Skelfingin, sem eg bý við,“ hélt Ardrington
lávarður áfram, „stafar að nokkuru leyti af'til-
bugsuninnr um ])að, hvað af henni muni verða,
eg elskaði móður liennar af allri sál minni, og
])egar hún lá banaleguna sór eg þess dýran eið,
að vernda Lauritu frá þeim illu örlögum, sem
faðir liennar hafði hótað að leiða yfir hana.“