Alþýðublaðið - 30.07.1928, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIS
IIII
iSSiSSiBES
IIB
V
I
©
0
i
i
wm
| SmtnarSclólaefm,
IMorgaiak|ó&ar,
TelpMsvisiitar,
I" UppMiitasllki,
Sllfsi, firá 5,50,
“ og margt fielra. 1
I i
! Maííhildur BiömsdótíÍF. |
Laugavegi 23.
i
■i
illl
illl
llll
kom til vinnu á þriðjudagsmorg-
ainiinn veitti þaö pvi eftirtekt, að
tilraun hafði verið gerð til þess
að opna smekklás, sem er fyrir
útidyrum. Innbrotstilraunin virð-
ist hafa orðið árangurslaus, enda
hafði nýlega verið skift um
smekklás. Lögreglunni hefir verið
skýrt frá atviki þessu og hún gert
ráðstafanir til þess, að næturlög-
reglan hafi sérstaka gát á Ný-
borg.
Kappró ðr armótið
í gær fór þannig, að fyrstur
varð að róþ kílómeterinn flokkur-
Hjalta Jónssonar, á 4 mín. 43,2
sek.; annar varð flokkur Hafna-
manna, 4 m. 45,5 sek. þriðji
Bkipverjar af „Pór“, á 4 m. 51,4
sek.; fjórði skipverjar af „Skúla
fógeta“ á 4 m. 52,9 sek.; fimtu
„Ármenningar", á 4 m. 59 sek.;
sjöttu trésmiðir á 5 m- 9,2 sek.;
sjöundi drengjaflokkur K. R.., á
5 mín. 9,9 sek., og áttundu skáta-
félagið „Ernir“ á 5 m. 21,8 sek.
Fleiri tóku ekki þátt í kappróðrin-'
'úm. Grindvíkingar urðu að hætta
við förina á siöustu stundu sök-
um veikinda eins keppandans, og
„Ármennmgar“ gátu heldur ekki
látið báða sína flokka róa. Þó‘
veðrið væri í sjálfu sér ágætt,
þá var það ekki vel hentúgt fyrir
kappróður. Stormux var1 nokikur
og talsverð kvika, þegar kom
vestur fyrir Eyjuna. Var það sér-
staklega slærnt, þegar fyrstu bát-
arnir réru, em það vo.ru trésmiðir
og skipverjar áf „Skúla fógeta“,
og fengu þeir hrakning nokkurn
Annars varð stormurinm til þess
að tefja nijög allan leikinn, auk
þess, sem það óhapp viídi til, að
stýrislykkja á öðrum bátnum
bilaði og þurfti tvívegis að lag-
færa það úti á sjó. Annars fylgdu
menn róðrinum með mjög mikilli
athygLi o.g skemtu sér auðsjáan-
lega hið bezta. Á nteðan káppröð-
urinln för fram, var syíit um-
hverfis eyjuna; tók þrent þátt í
þeirri raun, er var alt annað en
iýsileg. því eins og áður er sagt,
j var sjógangur mikill, sérstakléga
I fyrir norðan qg vestam eyjuna.
En öll stóðust þau raunina með
prýði, og má það heita vel af sér
vikið. Jcn Lehmann varð fyrst-
ur, á 31 m. 21 sek.; næst varð
ungfrú Ásta jóhaininesdótdr (er
bættist á skrána á síðust'u stunduj
á 32 m. 33 sek.. og frú CharLotte
Einarsson á 40 m. Öll voru þau
alveg óþjökuð, og virtust geta
synt mikið lengur. — Alt íör
nrótið vel fram og var hið á-
n’æ’gjulegasta, áð eins hefði það
þurft að ganga dálítið greiðara.
ErLingur Pálsson y irlögseglu-
þjónn afhenti verðlaunin til sigur-
vegaranna í röðrimum. Voru það
minnispehingar, er ,,Sundfélagið“
gaf til tveggja þeirra, er fyrs i';-
urðu. Auk þess: hlaut flokkur
Hjalta , Islandshornið“, en það var
ekki hægt að a'.henda sökum þe;s,
að' það er ekki alveg fullgert.
I-akkaði Erlingúr Haínamönnum
| Hveríisgöta 8, sísöi 1294, ]
| (í-kur að sér alls konar tœkifærisprent- |
§ un, svo spui er?iljóð. aðcrðngumiða, bréS, j
ft S
o reíknínija, Uvíttanir o. s. ítv., og nt' |
Ó greiðir vinnuua fljótí og við i^ttu verðl. J
P ...____ *
ækur.
vilia helzt hinar góðkunnu ensku
reyktóbaks-tegundír:
Waverley Mixture,
GSasgow —---------------
Fást í öUum ve zlunuin.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstrætí
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiiljóð og aila
smáprentnn, sími 2170.
Bylting og íhald úr /„Bréfi til
Láru“.
Kommúnista-ávarpið eftir Karl
Marx og Friedrich Engels.
Fást í afgreiðslu Alþýðublaðs-
ins.
Mjólk fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinni.
ÖH smávara til saumaskap*
ar írá því smæsta tfil lalns
stærsta, alt á sama stað.
Gnðm. B. ¥ikar, Langav. 21.
íyrir komuna. og öllú iþróttafólki
fyrir hraustlega framgöngu. Var
síðan hrópað íslendinga-húrra
íyrjr þeinr.
Kaplaskjólsvatnið.
Efuaranrisóknarstofan hefir nú
rannsai að Kaplaskjólsvatnið.
Verður niðurstaðan birt á rnorg-
un.
Sokkar — Sokkar — Sokkar
frá prjðnastofunni Malin. eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
NÝJA FISKBÚÐIN liefir síma
1127, Sigurður Gislason______
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjaa.
William ie Queux: Njósnarinn mikli.
ur —, bar frama frá borði, er sagan unun
geyrna um ókomnar aldir.
Á næsta laugardegi lét ég það ekki undir
höfuð leggjast að hraða mér til Euston-
gistihússins, og þar var hún, — Clare Stan-
way! i dýrustu og fínustu íbúðinni tök hún
á móti mér með sætu brosi, þakkaði mér
fyrir síðast og bauö mig hjartanlega velikom-
inn. Svo ók hún í léttivagni heim með mér
til herbergja minna. Hún þáði að setjast í
þægilega bægindastólinn minn. Gleðin ijóm-
aði í hinu yndislega andliti hennar,■ég~- húírt
var fegurri en nokkru sinni fyrr.
„Saga mín er kynjasagá,“ sagði hún og
kveikti í vindlingj, er ég hafði rétt henni.
„Ég ætla að segja þér hana nú, en hún er
ekki síður ælimýrasaga en ‘ þín eigin lifs-
saga,“ hé'lt hún áfram.
Ég var í sjöunda hinmi. „Já; blessuð segðu
mér hana! Mig hefir íengi langað til þess
að heyra hana.“
„Gott og-'vel: Ég býst við þvi að ég
ætti að byrja á þvi, að ég hci.i Rossifer,
— Clare Rossifer. Faðir minn var Alfreð
Rossifcr hershöfðingi frá Whatton í Norih-
umberland, og móðir mín yar Ouronska
greifainna, sem varð, þegar faðir mihn dó,
koná Ozeróffs þrinz. Faðir minín. var íæddur
á Rússlandi, sonur ensks kaupmanns, og
hafði endur fyrir löngu verið herforingi í
stríðssveitum Rússakeisara. Lifði hann i
mörg ár við há eftirlaun, sem uppgjaíafor-
ingi. Paul var sonur hans, af fyrra 'hjóna-
bandi. Hann var næstum því fjörutíu árum
eldri en ég, því að faðir minn gat mig. á
efri árum aldurs síns. En þrátt fyrir aldurs-
mun'nn, var Paul, sem var alla sína æfi
ógiítur, mér mjög góður bróðir,' enda v'ar
hann mér mjög kær, og með því að hann
ér nú dájin, þ'á sakna ég hans mjög mikið.
Hann gegndi unr mörg ár ýmsum trúnaðar-
störfum fyrir ráðgjafa RússakeLara, va.r
rnjög handgenginn Alexander III. og Niku-
lási II. 'bg u'ppáhald við hirðina. Loks varð
han'n, vegna þess, hve vel hann kunni ensku,
yfirmaður og Ieiðb:inapdi rús.sne3kra póli-
tískra njósnara hér í Lundúnaborg. Hann
gekk undir nafninu Lock herforingi. Fyrir
ári, um það leyti, sem ég dvaldist hjá móður
hiinni í Sankti P'étursborg, vildd stjórn Rússa-
veldis óvæg afla sér með leynd upplýsinga
um hina endurbættu neðansjávar-tundúrbáta
brezku stjórnarinnar, er ijrnrað, y'ickers, Son
& Marxim höfðu í smíðum. Paul tók sér
ásamt njósnara, Bernowski að nafni, ferð
A hendur til Englands i þessum tilgangi.
Síðar slóst sá þriðji í félagsskapinn, inað-
ur, er White hét, og var njósnari rússneskui
-stjórnarinnar í Paris og Vínarborg, þó að
eins að litlu leyti í síðar nefndri borg. Sá
náungi kunni þannig að mála andlit sitt, að
hann leit stundum út fyxir að vera frá
Austurlöndum, eða að öðrum kosti kyn-
blendingur. Nokkrum mánuðum síðar fékk
ég. bréf frá Paul. Bað hann mig um að
korna til Englands, því að hann sagði, að
ég gæti ef til vill orðið að einhverju liði við
njósnarstarf hans, og af því að mér þótti
mjög vænt um hann, lét ég til leibast að
koma til hans og vera hjá honum í Lundún-
um um öákveðinn tíma.
Ég bjó með bróður mínum um hríð i
Friar Road, Dulvick. Pá tókst mér að kom-
ast í kynni við mann nokkurn, að nafni
Valentine, er var í ábyrgðarmikilli stöðu
fyrir iirmað Vickers, Son & Marxim og ásamt
White, er bjó vanaíega á hötelum, var á
stöðugu ferðalagi milli Lundúna og Barrow.
Þegar við hittumst í fyrsta sinni, var ég
á leiðinni til Valentine, því að við höfðum
mæit okkur’mót, en í síað þess lenti, ég á
White. Hann þóttist elska mig og fór að