Vísir - 28.05.1940, Blaðsíða 4

VÍSIR

os Bopiess
33m Kjalarnes, Kjós, Hvalf jörð, Dragháls og Skorradal eru
íaftferðir alla irimtudaga, laugardaga og mánudaga.
.EBtöl BOKGARNESI: Alla föstudaga, sunnudaga og þriðjudaga.
BIFREIÐASTÖÐIN HEKLA. — Sími: 1515.
Indverjar hafa þann sið að draga saman i eitt þegar þeir tala,
og em þeir því mjög fáorðir, en eigi að síður getur falist mikill
visdomur í sem fsestum orðum. Mig langar sjálfa til að vera fá-
oröa rnnl)á hönd, er eg birti mynd af hér í blaðinu. Þvi fer fjarri
| aið jmetun yfirleitt skilji livað felst í liandtaki manna. Handtakið
ggtarhaft misniunandi álirif, þótt vér ekki gerum okkur grein
fyfir jþvi. Handtakið lýsir ntjög skapgerð manna. Eg liefi liaft
EBfiS höndum indverska bók með mynduni af lófum fjölda
mfrA-m manna og fylgir lýsing með hverri mynd af línum sem
slnraSar em í hvern lófa.
Sá sem sér þessa hók, sér greinilega hversu ólík lýsing af
skapgerð livers eins er. Á meðal þeirra frægu manna, er liafa
KfíS setja mynd af liendi sinni í þessa bók, er hin írska kona,
AiisaíeBesant. Skýringar á iíinum lófanna eru i fyrstunni komnar
firát skygnimiðlum.
PaS eru ekki alifáir Islendingar, er hafa beðið mig að lýsa því
er eg sæl í hönd fieirra og vil eg hér birta stuttan útdrátt af lýs-
á einúm lófa.
I
\
Þessi liönd sýnir stutt ágrip af þvi sem í lófanum er.
MbÖJorðið er breitt, ekki fátækur. Ljós er á tveimur fingur-
gömunum, gult og fjólublátt, sýnir það trúarlíf mannsins. Línan
scsxí Bggus- að vísifingrinum, þýðir hræðsla, vantar öruggleika í
lisbnráttimm. Haudtakið sjálft aðlaðandi, skilur eftir sterk áhrif.
Línan við úlnliðiqn sýnir varkárni. Línan upp að þumalfingrin-
am*.ýn5r að maðurinn stendur oft hjálparvana. Vísifingur sýnir
íjneaiílyndi og undirhyggjulaust sálarlíf. Stafir í hendinni eru
EmfeiiS G og Ó, upphafsstafir ættmenna. Þeir móta lífsferil
mannsins. Lífslínan ekki mjög löng, hún hefir verið mjög slitr-
ótt frá barnsaldri, en er beinni og sléttari eftir þrítugs aldur,
þýðir beilsubetri. Kraftur mannanna finst aðallega í fingur-
gómömnn, og er eklci ósjaldan að fínbygðar manneskjur geta
orfSiS vansælar af handtaki manna. Neðan við löngutöngina er
lítfö krossmark, það þýðir gáfur og tilbeiðsla. Samband er mik-
Í5á milli liandtaks og hugans og þess vegna verða inennirnir að
veöja síg á sem bestan og lilýjastan liuga, þess hlýrra verður
handtakið.
Nánarí upplýsingar i síma 1075.---
JÓHANNA SIGUKÐSSON.
Eggert Stefánsson, söngvari,
mun á næstunni efna til hljóm-
leika hér í bæ. Hefir hann ákveÖ-
iÖ a8 taka einvöríiungu íslensk lög
til meSferðar, einkum vegna þeirra
atburða, er skeð hafa hér á landi
síðustu vikurnar. Vonar söngvar-
inn að það nrætti verða til þess,
að auka ást okkar á því, sem ís-
lenskt er og vekja þjóðernistilfinn-
ingu landa vorra.
ÍBÚÐ
Stór nýtísku íbúð með öll-
um þægindum til leigu á
Flókagölu 15. Einnig nokkuð
af liúsgögnum til sölu iá sama
stað. — Uppl. í síma 4577 og
5867.
Ókeypis
stríðskort
með „Ótrúlegt en satt“ á
morgun.
LITHOPRENT.
Nönnugötu 16. Sími 5210.
Er besta barnabókin.
Laxfoss
i
I fer til Vestmannaeyja á
j morgun kl. 6 síðdegis.
| Flutningi veitt móttaka
! tilkl.3.
VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.
DMSAÐ
frá kl«
9-11,30
Bi ÍM ÍM
í nýju húsi í austurbænum,
3—4 lierbergi og eldhús með
öllum þægindum. A. v. á.
| Félagslíf |
MUNIÐ æfinguna í
kvöld kl. 7 á grasvell-
inum. (1592
ÍÞRÓTTAFÉLAG REYKJA-
VÍKUR tilkynnir: Útiæfingar
eru i fullum gangi. F'élagar til-
kynni þátttöku til kennara fé-
lagsins, Baldurs Kristjónssonar,
í síma 4378. (1583
IlÁDW'FtlNDIf]
GULLHRINGUR með svörl-
um steini hefir tapast. A. v. á.
_______________(1581
RÚSTRAUÐUR kvenhattur,
rúskinn, tapaðist í gær, frá
Laufásvegi að Tryggvagötu. —
Finnandi vinsamlegast geri að-
vart í síma 4396. (1584
ÍBÚÐ, 2 herbergi og eldhús til
leigu strax. Uppl. i Húsgagna-
verslun Kristjáns Siggeirsson-
ar. (1602
■vinnaH
ÓSKA eftir vor- og kaupa-
vinnu. Uppl. i Ingólfsstræti 21
B, eftir kl. 7.__(1596
MAÐUR vanur hverskonar
garðavinnu tekur að sér garða,
einkum hlómagarða. Sími 1914.
(1600
HÚSSTÖRF
15—16 ÁRA unglingsstúlka
óskast Njálsgötu 44. (1585
GÓÐ stúlka óskast i vist. —
Guðrún Hvannberg, Hólatorg
8. Simi 4102. (1586
VIÐGERÐIR ALLSK.
Plöntur
Ágætar kálplöntur seldar
daglega frá kl. 9—7.
EIli- og hjúkrunarheimilið
GRUND.
er miðstöð verðbréfavið-
skiftanna. —
Capers
Plckles
Asíur
VÍ5ID
Laugavegi 1.
ÚTBÚ, Fjölnisvegi 2.

| fiDGLVSINGPR hHj '
BRÉFHfiusfi 16» a waaai
I BÓKflKÚPUR ■* - MMl
St. ÍÞAKA. Fundur í kvöld
kl. Sþá. Haguefndin sér um
fundinn. Æ.t. (1597
BÍLSKÚR til leigu. Uppl. í
síma 2174 eða 3887. (1587
GÓÐUR bílskúr óskast til
leigu eða kaups í vesturbænum.
A. v. á. (1599
EtlUSNÆflll
ÁGÆTT lierbergi til leigu
Barónsstíg 43, 1. hæð. (1580
1—2 HERBERGI með eld-
liúsaðgangi til leigu. Uppl. i
síma 3967. (1588
HERBERGI til leigu á Ægis-
götu 26. Uppl. í síma 2137. —
‘___________________(1590
LÍTIÐ herhergi til leigu við
Eiríksgötu. Verð 15 krónur. —
Simi 3494.__________(1591
ÍBÚÐ til leigu innan við bæ-
inn: 2 herbergi og eldhús. -—
Uppl. gefur Steindór Gunn-
laugsson, lögfræðingur, Fjöln-
isveg 7, frá kl. 6—8 síðd. (1594
STÓR forstofustofa til leigu
á Hringbraut 194, má vera út-
lendingur. Uppl. í síma 2871.
____________________(1595
HERBERGI til leigu fyrir
reglusaman mann, Öldugötu 3,
efst. (1601
DÍVANAVIÐGERÐIRy Uppl.
í síma 5395. 1251
KkaupskapijrI
GERIST áskrifendur að rit-
um Fiskideildar. Sími 5486. —
FORNSALAN, Hafnarstræti
18 kaupir og selur ný og notuð
húsgögn, lítið notuð föt o. fl. —
Simi 2200.________(351
KÝR (vorbæra) til sölu. —
Einnig hænsni. A. v. á. (1579
ÞÖKUR til sölu. Uppl. i sima
3078. (1582
FRÍMERKI
ÍSLENSK FRÍMERKI keypt
hæsta verði. Bókaverslun Þór.
B. Þorlákssonar, Bankastræti
11. (113
NOTAÐIR MUNIR
______KEYPTIR_______
GÓLFTEPPI óskast. Uppl. í
síma 2406. (189
NOTAÐIR MUNIR
TIL SÖLU_____________
TIL SÖLU: Stofuborð (birki,
eik og fleira), eikarstólar,
eldliúskollar og klæðaskápar.
Húsgagnavinnustofan Lauga-
vegi 34 B. (1593
HRÓIHÖTTUR OG MENN HANS. 502. SVEINI HLEYPT INN.
— Sveinn óskar viÖtals viÖ hús- — Finst þér, aÖ eg ætti aÖ veita — Hleyptu honum inn. Hann var — Velkominn, Sveinn riddari. En
freyjuna. — Hann hefði átt aÖ honum viÖtal. — Já, það getur eitt sinn besti vinur mannsins míns. þér eruð særður. — ÞaÖ er ekkert,
koma hiugaÖ fyr og bjóða hjálp kánnske orðið til einhverrar hjálpar. Hvað skyldi honum vera á höndum ? bara smáskeina.
sína.
■nommcmmm ■■ n i mmmmmamaammmummmmmmmmmmmMmmmmmm^mm^mmmmmmmmm
W S*merset Maugham: 61
Æ Ó.KUNNUM LEIÐUM.
Walker ypti öxlum og glotti.
..jiEg hefi oft neýðst til þess að draga úr luing-
mrkvölum og þorsta með þessu móti.“
dLæknirinn hilcaði andartak og lioi’fði alvai-
Oega á Walker:
. .„t gærlkveldi liélt eg, að þú hefðir sagt sein-
•íiisliii gæcnanyrði þin — og eg notað seinasta kín-
iínskamíinn minn.“
„VíS höfðiun kpmist í hann krappan þá —
&5ahvaZ?K
„Þetta er þriðji leiðangurinn, sem eg fer með
IMcKenzIe, og eg liefi aldrei verið eins sannfærð-
iTjr pjri, oð við yrðum eklci til frásagnar.“
' Walkei- komst nú úl í heimspekilegar hug-
IMðingar.,„Það er einkennilegt,“ sagði hann, „að
Sþegar urienn hugsa Um dauðann fer oft hrollur
rsun mann, en þegar menn verða að liorfast i
®E0gn vlð hanu'þá gleymist mönnuni aðliræðast.“
Sannléikurínn var líka siá, að það gekk krafta-
•veríií næst, að nakkur þeirra skyldi vera á lífi.
iÞeir höfðu allir sloppir lífs af með naumindum,
cjg það hafði haft einkennileg áhrif á þá, —
gjom uxu hætturnar ekki í augum, og töldu víst,
að þeir inyndi sleppa aftur, þegar í liarðbakka
slægi. En allir höfðu þeir lent í miklum raunum
og fengið tækifæri til að sýna af hvaða málmi
þeir voru steyptir. Fyrir skammri stundu liöfðu
horfurnar veríð svo alvarlegar, að nú þegar
hættan var liðin lijá, varð það fyrst fyrir, að
skiftast á glensyrðum. En Adamson læknir var
ekki þannig gerður, að liann vildi ræða málið
lengi í þeim dúr — liann vildi ræða það frá rót-
um.
„Ef Arabarnir hefði ekki liikað þessar tiu
mínútur,“ sagði liann — „og dregið að liefja
árásina, liefði lið okkar stnáfallið.“
„Það var hardagaliugur í McKenzie,“ sagði
Walker. Eins og menn af hans þjóð yfirleitt var
hann lítt hneigður fyrir, að láta ákafa aðdáun i
ljós, en í þessum orðum gætti þó hrifni yfir fyrir-
liðanum.
„Það var liann, sonur minn,“ sagði Adamson
þurrlega. „En mín skoðun er, að liann hugði að
engir okkar myndi verða lil frásagnar að þessum
leik loknum.“
„Af hverju heldurðu það?“
„Eg þekki hann furðu vel nú orðið. Þegar alt
gengur eins og í sögu á liann það til að vera dá-
litið firtinn. Þá hefir hann sem minst afskifíi
af öðrum. Og hann segir ekki neitt, nema maður
hafi gert eitthvað sem honuni mislíkar.“
„Og þá kemur hann yfir mann eins og hvirf-
ilbylur,“ sagði Walker og var lækninum af
lijarta sammála.
Hann mintist þess, að MacKenzie hafði marg-
sinnis haft þau láhrif á hann, að hann fann til
þess liversu lítils liann var megnugur sjálfur.
„Það er ekki nein furða, að villimennirnir kalla
hann þrumukónginn."
„Þegar illa horfir verður hann liressari í lund.
Og því ver sem liorfir þvi liressari verður liann
— næstum fagnandi.“
„Eg veit það. Þegar maður er að verða hung-
urmorða, dauðþreyttur og blautur inn að skinni,
og óskar einskis annars frekar en að mega leggj-
ast niður til þess að deyja, þá er MacKenzie í
sólskinsskapi. Þetta er sérkennilegt fyrir liann
og þessi framkoma lians fer í taugarnar á mér.
Þegar eg er í slæmu skapi vildi eg, að allir aðrir
væri það líka.“
„Undangengna þrjá daga hefir liann verið
ofsa kátur. I gær var hann að segja villniönn-
unum gamansögur.“
„Skoskar skrítur,“ sagði Walker. „Þær hljóma
víst skrítilega á Afríku-mállýskum.“
„Eg liefi aldrei séð hann eins kátan,“ sagði
hinn, án þess að skeyta um sneið Walkers um
skosku skrítlurnar. „En eg sagði við sjálfan
mig: Fyrirliðanum líst ekki á blikuna.“
Wallcer stóð upp og teygði letilega úr sér.
„Hamingjunni sé lof, að þetta er liðið hjá.
Enginn okkar hefir sofið í þrjá sólarhringa, og
þegar eg loks sofna ætla eg að sofa í viku.“
„Jæja. Eg verð að fara og líta eftir öðrum,
sem særst hafa. Og Perkins hefir fengið slæma
liitasótt. Hann var með óráði fyrir skemstu.“
„Já, þvi liafði eg gleymt.“
Menn taka miklum hreytingum í Afríku.
Walker fanst það allfurðulegt, að liann var
sæmilega ánægður í Afriku, þrátt fyrir alt. Og
lionum hrutu títt gamanyrði af vöruni. Hann
var næstum húinn að gleyma því, að einn liinna
livítu manná hefði fallið í bardaganum daginn
áður, en annar lá meðvitundarlaus með byssu-
kúlu í höfðinu. Tveir ungir villimenn höfðu
falhð, en margir liinna særst illa og sloppið á
flótta nauðulega.
„Yesalings Richardson,“ sagði liann.