Vísir - 26.06.1940, Side 1

Vísir - 26.06.1940, Side 1
Ritstjóri: Kristján Guðlaugsson Skrifstofur: Féiagsprentsmiðjan (3. hæð). 30. ár. Reykjavík, miðvikudaginn 26. júní 1940. Ritstjóri Blaðamenn Sími: Auglýsingar 1660 Gjaldkeri 5 línur Afgreiðsia 144. tbl. Þýskar flugvélar gerðu stórfelda loftárás á Bret- land í nótt. Tjónið er þó talið óvernlegrA, en er ekki að fnlln kannað. Samkvæmt tilkynningum flugmálaráðuneytisins og öryggismálaráðuneytisins voru að minsta kosti fimm þýskar flugvélar skotnar niður í loftárásum þeim, sem gerðar voru á Bretland í fyrri nótt. Samkvæmt skýrslum, sem borist hafa til ráðuneyta þessara hefir tjónið af loftárásunum orðið óverulegt, en fullnaðarskýrsl- ur eru enn ekki fyrir hendi. Sprengjum hefir verið víða varpað niður, en þær hafa mist marks í flestum tilfellum. í nótt gerðu þýskar flugvélar enn loftárásir á Bretland, og tókst árásarflugvélum að brjótast inn yfir strandvarnirnar frá norðaustur Skotlandi og suðausturströndEnglands. Vörpuðu flugvélarnar víðsvegarniðursprengjum, og fóru jafnvel langt inn yfir vestur- hluta Wales. í suðvestur Skotlandi lenti sprengja á íbúðarhúsi og varð tveimur mæðgum að bana, en faðir og sonur slösuðust mjög alvarlega. íkveikjusprengjur lentu á ýmsum byggingum svo sem skólahúsum, verslunarhúsum og byggingum í einstakra manna eign. Fjölda af þyngstu flugsprengjum var varpað niður og mörkuðu þær stóra gíga á ber- svæði, en þar komu þær flestar niður. í Midlands fórst 4 ára gamall drengur, en all- margir særðust er einni slíkri sprengju var varpað niður. Loftárásir þessar stóðu alllengi yfir, og árásarmerki voru gefin víða í Englandi og Skotlandi, en fjöldi fólks dvaldi í loftvarna-byrgjum meðan hættan var yfirvofandi, en þó héldu fleiri kyrru fyrir á heimilum sínum. Cliurcliill um viðliorf Breta til Frakka. 'Winston Churchill, forsætisráðherra Bretlands, flutti ræðu í neðri málstofu breska þingsins í gær, og gerði grein fyrir þeim atburðum sem gerst hafa í Frakklandi að umtalsefni. Gaf hann nokkurar upplýsingar, sem varpa nýju ljósi á þessa atburði, og vakti einna mesta athygli yfirlýsing hans um, að breska stjórn- in hafði fallist á, að franska stjórnin spyrðist fyrir um vopna- hlésskilmála, en það skilyrði var sett, að franski flotinn héldi til hafnar í Bretlandi, meðan samkomulagsumleitanir færi fram. Áður en fullnaðarsvar hafði fengist frá frönsku stjóm- inni tók Petain við af Reynaud, og var þessu skilyrði Breta ekki fullnægt, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir þeirra til þess að fá því framgengt. 'Churchill staðfesti og það, sem hann liafði áður sagt — og franska stjórnin ekki mótmælt, — að breska stjórnin hefði ekki séð sér færl, að leysa Frakka undan þeirri skuldbindingu, að semja ekki um vopnahlé eða frið upp á eigin spýtur, en Rey- naud fór fram á þetta. Breska stjórnin kvaðst vilja fallast á, að Frakkar bæði Bandarikin um aðstoð, og yrði þetta svo frekara rætt. En er franska stjórnin taldi svar Bandarikj- anna ekki fullnægjandi, félst breska stjórnin á, sem fyrr seg- ir, að þeir spyrðist fyrir um vopnahlé, ef flotinn færi til Bretlands. Churchill sagði, að stjórnin hefði lofað þvi hátið- iega, að fanski flotinn skyldi ekki falla i hendur óvinanna, og hefði því sú grein vopna- hlésskilmála Þjóðverja, sem um liann fjalla, vakið furðu og vonbrigði bresku stjórnar- innar. Churchill fór þeim orð- um um, að augljóst-er, að hann telur málstað Bandamanna það afar mikils virði, að franski flotinn gangi ekki Þjóðverjum á liönd, og ekki vildi hann í neinu treysta á það, að flotinn yi-ði ekki notaður gegn neinni styrjaldarþjóð, ef hann yrði af- hentur Þjóðverjum og ítölum. Það ltom og fram í ræðu Churchill’s að hann gerir sér j I vonir um, að samtölc franskra manna undir forystu De Gaul- le, til þess að halda styrjöld- inni áfram, muni hera árang- ur, og að vonir etru um, að franski flotinn eða hluti lians, styðji þau samtök. Eins og kunnugt er, er allmikill hluti franska flotans í Alexandríu og austur hluta Miðjarðarhafs, en enn sem komið er, er ekki kunnugt um, hvort hann hlýðn- ast fyrirskipunum frönsku stjórnarinnar um að halda til þeirra hafna, sem Þjóðverjar og ítalir fyrirskipa samkvæmt vopnahlésskilmálunum. Af ræðu Churchills er ljóst, að vonast er til, að stofnuð verði stjórn í nýlendum Frakka, sem haldi styrjöldinni áfram. Um sambúð hresku stjórnarinnar við stjórnina i Bordeaux er alt í óvissu. Það er vald Breta á sjónum, sem mest er treyst á til vernd- ar nýlenduveldi Frakka, og i baráttunni, sem Bretar og stuðningsmenn þeirra heyja á- fram við Þjóðverja og ítali. Talsverðar umræður fóru fram í neðri málstofunni um þessi mál. Kom fram í þeim umræðum, að skerðing á valdi franska þingsins og hið stranga eftirlit með blöðum Frakk- lands, hafi átt mikinn þátt i hversu fór í Frakklandi. Létu þingmenn ákveðið i ljós, að til Herbert Hoover flytur ræðu. Republikanar vilja ekki, að Bandaríkin taki þátt í syrjöldinni. Einkask. frá United Press. London i morgun. Herhert Hoover, fyrrverandi forseti Bandarikjanna, sem af mörgum er talinn einna likleg- HOOVER astur til þess að verða fyrir valinu sem forsetaefni republik- ana í rikisforsetakosningun- um á hausti komanda, hefir | haldið ræðu á flokksþingi i | Filadelfia. Eins og' aðrir, sem I þegar liafa talað á flokksþing- J inu, gagnrýndi liann stefnu Roosevelts í landvarnamálum, slíks mætti aldrei koma i Bret- landi. Sennilegt er, að þessi mál öll verði rædd frekara i neðri mál- stofunni innan skamms, að lík- indum á fundi fyrir luktum dyrum. Fara Japanir með her ntanns inn í Franska Indokína? London i morgun. Fregnir bárust um það í gau- (þriðjudag), að japanska her- stjórnin í Suður-Kína hefði tekið ákvörðun um, að beita hervaldi til þess að koma i veg fyrir, að Chiang Kai Shek- stjórnin kínvcrska fengi frek- ari liergagnasendingar frá Franska Indókina. Það er ei kunnugt, enn sem komið er, til liverra heniaðarlegra ráðstaf- ana Japanir liafa gripið, — ef til vill aðeins sent lierlið til landamæra Franska Indókina. En nokkur ótti ríkir um, að Japanir noti tækifærið, vegna þess hversu nú er ástatt fyrir Frökkum, að senda, her manns inn i landið. Hergagnasendingar frá Franska Indókína til Cliiang Kai Slieks liafa átt sér stað um langt skeið, þrátt fyrir mót- mæli Japana, en fyrir skemstu féllust Frakkar á kröfur Jap- ana um að stöðva hergagna- sendingarnar, og var þá litið svo á, að allur ágreiningur um þetta væri úr sögunni. Tundnrduflum lagt við innsiglinguna í Panamaskurðinn. EINKASKEYTI. Jacob Devers herforingi hefir skýrt frá því, að tundurduflum hafi verið lagt við innsigling- una til Panamaskurðsins. Hafði fyrirspurn verið lögð fyrir hann um þetta. Kvað hann þetta liafa verið gert í æfingaskyni, en ekki af þvi að talið væri að nokkur hætta vofði yfir. Þegar hann var spurður nánara um, tundur- duflin, sagði hann, að þau kynni að verða tekin upp aftur, en þó væri það ekki víst. í tilkynningu frá hermála- ráðuneytinu í ’Washington seg- ir, að tundurduflabelti liafi ver- ið lögð við innsiglinguna i skurðinn beggja megin, honum til verndar. en er þó samþykkur þvi, að stefnt sé að sama marki og sambandsstjórnin nú gerir, að efla landvarnir Bandaríkjanna með því, að þau komi sér upp öflugasta lierskipaflota í heimi. Hoover lýsti og yfir þvi, að republikanar væri samþykkir því, að Bandarikin styddi þær þjóðir, sem berjast fyrir frelsi sínu og tilveru, en þeir væru mótfallnir því, að Bandarilcin tæki þátt í styrjöldum, nema til þess að verja eigið land eða öryggi Vesturálfulýðvelda. Næturakstur. Bst. íslands, Hafnarstræti 23. — Sími 1540. KEITEL. IIUN'ZIGER. Hershöfðingjarnir, sem undirrituðu vopnahléssamninga Frakka og Þjóðverja í Compiegne-skógi. Ungir foringjar: De Gaulle • hershöf ðingi. í ófriðarfréttum síðustu dagana, hefir allmjög verið getið bar- áttu De Gaulle, hershöfðingjans franska, sem sest hefir að í London, og ætlar að halda áfram baráttunni gegn Þjóðverjum, með stuðningi breskra stjómarvalda. De Gaulle var lítt kunnur utan Frakklands, þar til nú í ófriðnum, en margir munu hafa gaman af að kynnast ferli hans, og birtir Vísir því eftirfarandi grein eftir Pierre Feraque, er leyti er De Gaulle var gerður Paul Reynaud hefir nýlega gert Charles de Gaulle liers- höfðingja að landvarnamálaráð- lierra. Er það mikil viðurkenn- ing á verðleikum þess manns, sem er einn glæsilegasti foringi í her okkar og frumkvöðull að nýj um hernaðarkenningum, sem verið hafa vanmetnar um langt árabil, en atvikin hafa nú því miðnr staðfest á til- finnanlegan hátt, — en þessi kenning heldur því fram, að mönnum hætti um of til að gleyma styrjöldunum; enda hafa óvinirnir notfært sér það. Árum saman hefir de Ganlle verið það ljóst, að lierinn er ekki fær um að inna af hendi hlutverk sitt í nýtlsku stríði, að hann er „lasburða“ og að „gild- andi hernaðarkerfi er i ósam- ræmi við verkefnið, sem, vinna á.“ De Gaulle liefir skrifað margar bækur, svo sem: „La Discorde chez l’ennemi“ (sund- urlyndi hjá óvininum), sem út kom á okkar frægðartímabili, er ófarir Þjóðverja stóðu yfir; aðra, sem er tileinkuð Pétain marskálki — „frægð yðar sýn- ir betur en nokkuð annað, hví- líkan styrk snjallar hugsanir geta veitt athöfnum vorum“ — að ógleymdu höfuðriti lians, „Vers l’armée de métier“ (um eflingu fastahersins), sem nú er orðið sögulegt rit og mun verða sigilt. Og í öllum þessum bók- um kemur greinilega fram glöggur skilningur á þeim breytingum, sein vélarnar hljóta að gera á hernaðarlist- inni. Eg sé fyrir mér þennan myndarlega, unga mann, fölan, hæverskan, lilédrægan, með þunglyndislegt bros á vörum, þar sem, hann rís upp gegn deyfðinni og heimskunni. „Eg er viss um að það kemur“, sagði hann. „En eg er hræddur um, að það komi helsti seint.“ Og er honum var gefið i skyn, að bækur hans tækju ef til vill of djúpt í árinni, svaraði hann hálf óþolinmóður: „Ja, það má til, svo að sannleikurinn nái fremur fram að ganga.“ Vér höfum fylgst gaumgæfi- birtist í frönsku tímariti, um það lan d varnamálaráðherra. lega með ritum, ræðum og fyr- irlestrum de Gaulle. Ákveðið hafði verið, að hann flytti fyrir- lestraflokk við Sorbonne, en með æsingakendum áróðri var því afstýrt. Og samt má segja, að ekkert gat verið í fyllra sam- ræmi við hið nýja lýðræði, en þessar umbætur á hernum, sem de Gaulle barðist fyrir að fram- kvæmdar yrðu og sniðnar eftir framförum vísindanna. | Þetta skildi Paul Reynaud þegar, og í bók hans „Le Pro- bléme militaire fran<jais“ (hern- | aðarvandamál Frakklands) gætir söinu skoðana. í mars 1935 kom núverandi forsætis- ráðberra fram með frumvarp um að mynda 10 herdeildir bryrivarðra, vélknúinna her- sveita. Því var eigi sint, þrátt fyrir liina ljósu og forspáu ræðu, er liann flutti á þingfundi 15. mars: „Gerum ráð fyrir“, svo fórust honum orð, „að strið- ið brjótist út á morgun og ráð- ist verði á Belgíu. Það væri ekki ; eins dæmi. Ef við liöfum ekki tök á að senda lienni lijálp þeg- ar i stað og liðsinna henni við vörn austurlandamæranna, livað mun þá ske? Ef til vill það . sama og þegar hefir skeð. Hugs- i ast getur, að belgiski herinn | verði að liörfa alt til hafs. Það : þýðir fyrir okkur 350 lcm. langa I landamæralínu, sem við verð- . um að verja í Norður-Frakk- í landi. Er nokkur sá til, sem vill fyrirfram sætta sig við þá hug- S mynd, að ráðist verði enn einu j sinni yfir auðugustu liéruð I Frakklands?“ j En sumir lita á skoðanir de 1 Gaulle sem hveria aðra óliæfu. I Þeir segja sem svo: Hvað er þetta annað en andi árásar, með brynvörðum, vélknúðum tækj- um, að útrýma varnarvigbúnað- inum, sem friðarsinnum er meira að skapi? Og samt sem áður er hér aðeins um öruggar landvarnir að ræða. „Vers l’armée de métier“ kom út árið 1934. Þessari litlu en merkilegu bók, þar sem á 211 blaðsíðum er gerð grein fyr- ir ástæðunum að vonbrigðum Frh. á 3. síðu.

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.