Vísir - 15.12.1940, Blaðsíða 6

VÍSIR
TIl Jolauna kanpa menn §mekkleg:ar rörur
Skoöiö í gluggana hjá okk-
ur í dag og þér munuð sjá
margar hentugar JÓLA-
GJAFIR.
Manchettskyrtur með tveim linum flibbum.
Manchettskyrtur með föstum flibba. —
Hálsbindi. Flibbar. Hálsklútar. Nærfatnaður.
Náttföt. Ullar- og Silkisokkar. Handklæði.
Enskar húfur. Vasaklútar. Axlabönd. Rak-
áhöld. Peysur allskonar og margt margt fleira.
RYKFRAKKAR
REGNKÁPUR
GÚMMÍKÁPUR
fyrir dömur & herra
ENSKIR HATTAR
fallegt úrval
HÁLSTREFLAR
fallegt úrval
SKINNHANSKAR
fóðraðir & ófóðraðir
GEYSIR h.f
FATADEILDIN
Rannveig Schmidt:
Árin löngu liðin.
Flestir Islendingar kannast
við Dr. Pál Eggert, höfundinn
að „Menn og menlir“ ... Páll er
gáfumaður mikill og sérkenni-
legur .... og svo fyndinn, að í
gamla daga heima i Reykjavík
var það tíska meðal skólapilta,
að safna saman fyndnum setn-
ingum Páls, eins og demantar
væru og endurtaka þær .... að
Iokum voru svo fyndnir Páls
endurteknar landsliornanna á
milli....Páll kom stundum í
kynnisferð til Kaupmannahafn-
ar og þótti mér altaf gaman að
sjá hann — við erum hræðra-
hörn, og tek eg það fram af ein-
tómu monti yfir frændseminni.
— Seint gleymist mér atvik er
lcom fyrir einu sinni er Páll var
í heimsókn í Kaupmannaliöfn.
.... Honum varð gengið með
nokkurum vinuin sínum niður
Kaupmangaragölu einn sunnu-
dagseflirmiðdag .... það var
Upphlaup og slagsól í götunni
og enginn kornst leiðar sinnar.
.... Þá bandaði Páll hendinni
til og sagði i rólegum en þó
skipandi róm: „Afsakið, gentle-
men“ .... og liópurinn tvístr-
aðist á báðar hendur og Páll
gekk eins og konungur gegnum
fylkingarnar.....
Mér er minnisstætt hvað
margir stórir og myndarlegir
íslendingar voru í Höfn á þeim
árum .... flestir þeirra gengu
á háskólann eða verkfræðmga-
skólann .... þar var Valgeir
Björnsson, sem nú er bæjar-
verkfræðingur í Reykjavík, vin-
sæll maður og framúrskarandi
skemtilegur að rífast við ....
Þorlákur bróðir hans las lækn-
isfræði .... hann var með stilt-
ustu mönnurn, sem sögur fara
af .... hrókar alls fagnaðar
voru þeir frændur Muggur
Tliorsteinsson málari og Þor-
steinn Scheving Thorsteinsson,
sem nú er lyfsali í Reykjavík
.... Steinn Steinsen, nú bæjar-
stjóri á Akureyri, var bestur
hridge-spilari í nýlendunni ....
Theódór Jakobsson, sem nú er
skipamiðlari í Rvík, var hvers
manns hugljúfi .... þeir Theó-
dór og Sigfús Halldórs höfðu
sér til skemtunar að ganga
niður Austurgötu á eftirmið-
dögunum með pípuhatt .... að
ógleymdu einglyrninu hans Sig-
fúsar .... og gátu þá Danir
getið sér til, að þarna væru
enskir lávarðar komnir í kynn-
isför .... Sigfús var þá þegar
mikill heimsmaður, hafði fall-
ega söngrödd og gat verið ansi
skemtilegur, þegar hann vildi
það við hafa .... Sveinn Sveins-
son, nú forstjóri Völundar í
Reykjavík, liinn besti drengur
.... Páll Skúlason frá Odda var J
alræmdur fyrir „brandarana“
sína og voru sumir þeirra
„langt úti“, eins og við sögðum
á Kaupmannahafnaríslensku, en
sumir hnitnir.....Mig minnir
að flestir þessara manna væru
risar að vexti .... eða hafa
þeir Stækkað svona í endur-
minningunni .... þarna var
Bjarni Jónsson, sem las verk-
fræði og hafði alveg sérstakt
lag á að komast í hann krapp-
ann, en hann var uppáliald
kunningjanna .... Halldór
Halldórsson frá Mjóafirði las
læknisfræði og var svo fróður,
að við slóum upp í honum eins
og orðabók .... Héðinn Valdi-
marsson, nú mikill pólitíkus
heima á Fróni .... við þekt-
umst vel og kom oflastnær vel
saman .... við þéruðumst, þótt
við værum bekkjarsystkin í 6
ár í barnaskólanum .... mér
dettur í hug, að Héðinn mundi
víst ekki una sér/allskostar vel
meðal Vestur-íslendinga, sem
ekki fást mikið við að þéra ....
Helgi Guðmundsson söng og
spilaði vel og hafði hug á að
leggja það fyrir sig, en nú er
liann bankastjóri heima í
Reykjavík .... Gáfumaðurinn
Kristján Albertson hafði altaf
einhverjar ritsmíðar á döfinni,
og eins hafði Tryggvi Svöx-fuð-
ur, eins og segir í bókinni hans
Þói’bergs Þórðarsonar, „Is-
lenzkur aðall“ .... Það var oft
gaman að Tryggva .... Arn-
grínxur Valagils söng og Emil
Tlioi’oddsen spilaði á píanó og
málaði, og var í mestu vandræð-
um með hvorn lífsferilinn liann
ætti að kjósa .... Eg lxeld að
það hafi verið synd, að hann
hætti að mála .... Valtýr Stef-
ánsson, nú ritstjói'i Morgun-
blaðsins, var altaf upplagður í
kappræður .... Lárus Jóhann-
esson, sem nú er hæstaréttar-
málaflutningsmaður í Reykja-
vík, var liinn elskulegasti pilt-
ur og sló á neftóbaksdósimar
sínar eins og gamall lirepp-
stjóri .... Kristinn Ármanns-
son var óvenjulega háttprúður
maður .... Guðbx’andur ísfeld,
þéttur á velli og þéttur í lund
.... Jón Björnsson var maður
hægfara, en kornst leiðar sinn-
ar; hann er nú læknir í Dan-
mörku .... Guðmundur Kamb-
an var þá að hyrja sína glæsi-
legu rithöfundabraut, og var
altaf hlustað á hann með at-
hygli, þegar landar söfnuðust
saman á La Reine .... og gat
maður setið þar heilt kvöld yfir
einum kaffibolla fyrir krónu ..
.. Já, margir aðrir landar voru
þá í Höfn; sumir voru skemti-
legii’, og var oft glatt á lijalla
.... Það var tíska ineðal stú-
dentanna, að uppnefna livern
annan, nöfnum, sem enga
skyldleika áttu við vei’uleikan,
og sum nöfnin illgjörn......en
ef einhver þeirra lenti í vand-
ræðum, sem oft vildi verða, þá
voru allir hinir reiðubúnir til að
hjálpa með ráðum og dáð ....
Allir stúdentarnir áttu kjólföt,
og var vaninn sá, að pantsetja
kjólinn hjá „frænda“, sem kall-
. trr
að var, og innleysa á undan
böllum í íslendingafélaginu ..
. . daginn eftir ballið hékk svo
kjóllinn aftur í fataskápnum hjá
„fi-ænda“ ....
Á þeim árum áttu heiðurs-
hjónin Ditlev Thomsem konsúll
og frú Ágústa lieima í Kaup-
mannahöfn, inndælis mann-
eskjur, og voru þau mörgum
íslendingum liaukur í horni . .
. . Iíonsúllinn var af dönskum
ættum, en alinn upp á íslandi;
frú Ágústa er dóttir Hallgríms
biskups og dönsk i móðurætt,
en sannai’i íslendingar eru
vandfundnir en þau hjón ....
Á livei’ju gamlárskvöldi, ár eft-
ir ár, liöfðu Thomsenslijónin
hoð mikið inni fyrir fjölda Is-
lendinga, mest ungt námsfólk,
stúlkur og pilta .... Þann dag
voru mörg kjólfötin sótt i
skápinn hans „frænda“ .... og
margir stúdentar, sem daglega
næx’ðust spai'lega hjá frú Han-
sen i Rörholmsgade eða frú
Rasmussen í Ole Sliursgade —
þeir kölluðu það að eiga heima
í „súrnum“ — nutu þess, að
setjast að blómskreyttu veislu-
borði, þar sem framreiddar
voru steiktar rjúpur og aði’ar
islenskar kræsingar, að ó-
gleymdum gömlum og ljúffeng-
um vínum á háum krystalsglös-
um .... Þarna voru þá ótal ís-
lendingar- staddir á gamlárs-
kvökl, í framandi landi .... En
þetta var gamlárskvöld í ís-
lenskum anda .... Það var
sungið og dansað og farið í
leiki .... en á -slaginu kl. 12
söfnuðumst við öll ki’ingum
liljóðfærið og ungar, sterkar
raddir sungu „Nú árið er liðið
í aldanna skaut“ .... Það eru
meii'a en 15 ár síðan eg var í
siðustu gamlárskvöldsveislunni
lxjá Thomsenshjónunum ....
en endurmínningarnar eru
hlýjar ....
t pökkum
SEMOLEUGRJÓN.
HRÍSMJÖL.
SAGO, stór og smá.
MAISENAMJÖL.
MONDAMIN.
Vi5ll»
Laugavegi 1.
TJTBÚ, Fjölnisvegi 2.
Diskar
(Djúpir og grunnir).
Skálap
Bollapöi*
ICRZLC"
-B»! i d'ji d ur
BIBNDRHIS Uaffi
VÍSIS KAFFIÐ
gerir alla glaða.