Alþýðublaðið - 20.08.1928, Síða 2

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
' 2
i
< kemur út á hverjum virkum degi.
4 — -'"ý—- - - / ==■'■• *
} AígpeíðsJ.a í Alpýöuhúsinu viö
< Hverfisgötu 8 opin frá ki. 9 árd.
5 til kl. 7 síðd.
j Skrifstíjfa á sama stað opin kl.
} 91/,-lOV, árd. og ki. 8-9 síðd.
« Simar: 988 (aígreiðslan) og 2334
J (skrifGtofan).
; Vet’ðlag: Áskriftarverð kr. 1,50 á
5 mániiði. Auglýsingarverðkr.0,15
; hver mm. eindálka,
í Prentsmíðja: Alpýðuprentsmiðjan
j (í sama húsi, simi 1294).
Tr-r 3T-r ..• ' ' '
Bráðabirgðai'viðgerðinni á katl-
Inum í Óðni var Ioks lokiÖ á
iöstudag. Hvað hún heíir kostað,
\reit Alþýðublaðið eigá. Og engíinn
getur gizkað á, hve miklu erlendir
veiöijjjófar hafa rænt • úr land-
helgi okkar íslendinga meðan Óð-
inn ‘lá hér í lamasessi.
Eftir því, sem bezt veröur séð
á reikningum Landhelgissjó'ðs,
hefir óðinn kostað með öllu og
öllu nálægt 750 þúsund íslenzkar
krónur. Gxeiðslur þær, sem færð-
ar hafa verið á skipið í reikningi
landhelgissjóðs til, 30. júní 1927,
eru þessar:
Árið 1925 Kr. 121.58811
— 1926 — 532.079.60
— 1927 — 80.610.83
Samtals Kr"T34278.54
Er þó ótalinn ferða- og dvalar-
kostna’ður óiafs T. Sveinssonar
erlendis, évo og Magnúsar Guð-
mundssonar, er hann samdi
smiði, og ýmislegt fleira. smá-
vegis, svo að líklegt .er, að upp-
hæðin sé nálægt 750 þúsund
krónum. Ef þá allur útbúnaður
skipsins talinn' með og kosinað-
ur við að sækja það að mestu.
I upphæðinni, sem greidd var
1927, er talið, að 9720 krónur sé
greítt „upp I kostnað við leng-
ingu Oðins“
(svo að ekkí hefir hún verið gerð
alveg á kostnað skipasmíðaslööv-
arinnar) og enn íxemur eru Bur-
meister & Wain greiddar 13,588,30
krónur, og sést ekki fyrir hvað
það er. Þá eru og um 30,000,00
krónur greiddar hermálaráðuneyt-
inu danska, þar af um hélming-
ur fyrir fallbyssuna. <
Dýr hefir Óðínn óneitanlega
orðið-. Heíði mátt vænta þess, að,
fyrir slíka uþphæð fengist skip,
sem ekki þýrfti að fara til út-
Íanda árlega til að fá þar dýra
viðgerð. Raúnin hefir þó orðið
önnur. Strax í upphafi sýndi það
sig, að skipið fór svo illa í sjö,
að lífshætta var búin skipverjum.
Kostaðii það utanför, langan tíma
og ærið fé, að fá úr því bætt,
svo sem kunnugt er.
Nú er ketillinn ónýtur örðinn.
Enn verður Óðinin að fara tii
Hafnar, liggja þar með ærnurn
kostnaði svo mánuðum skiftir, og
sennilega veröur Landheigissjóður
enn að borga stórfé fyrir viðgerð
á honum. Fer þá upphæðin Lík-
lega að náigast 800 þúsund krón-
ur.
En hverju það nemur, sem er-
lendir yfirgangsménm og innlendir
ræna úr landhelgi ok'kar, með-
an Öðinn er farlama. í innlendum
eða útlendum höfnuin, það sést
ekki og kemur ekki til að sjást í
reikníngum Landhelgissjóðsiins.
Dýr er Magnús Guðmundsson
orðinn okkur ísiendingum.
Þetta er að eins eitt lítið sýnis-
horn af ráðdeild hans og hagsýni.
Mörg fleiri eru til
Ekki bregður
mær vana sínum„
Þess hefir gætt næsta mikið nú
á síðari árurn, hvað mikið hefir
verið hrópað að ritstjórum Morg-
unblaðsins fyrir óviðéigandi fra'm-
komu i garö ýmsra framfara- og
menningar-mála. Er og eftirtektar-
vert, hversu samræmið hefir ver-
ið gott í framkomu þeirra allra.
gagnvart öiluxn nýjungum, þótt
flönshausar þeirra Jóns og Valtýs
svari bezt til sinnar framkomu.
Síðústu ummæli þesisara heið-
ursmanna (þ. e. Jóns og Valtýs)
gefa einkar gott tækifærl til að
rifja upp framkomu blaðs þeirra
á liðnum tima.
Mofgunblaðið kaliar það her-
ferð gegn Mentaskólanum, þegar
blaðamönnum er boðið að sjá frá-
gang hans af hálfu íhaldsvalds-
ins í landinu. Og en.n fremur kall-
ar það væntanlegar viðgerðir i
nefndu húsi skrípaleik, og spyr
hversu lengi eigi að haldá honum
áfrarn. Einkum þykir þvx stór-
Lega óviðeigandi, að nokkuð sé
gert við náðhúsin í Mentaskólan-
um.
Ef svona ummælx eru ekki í
fúllu samræmi við hugsunarhátt
þeirra, sem að blaðinu standa, þá
‘hafa ekki önnur stjórnmálasainn-
indi þeirra tvímennniganna verið
það.
Árið 1917 var gamla pósthúsið
tekið handa lándssímanum, þar
sem honum hafði vaxið svo fisk-
ur um hrygg, að hann þurfti á
því öllu að halda, en hafði áður
að eins haft nokkurn hluta þess
til sinna afnoía. Var það eðlilegt
og sjálfsagt mál, að húsnæðið
væri rýnxkað, þar sem það var
orðið gersamlega óíullnægjandi.
. En Morgimblaðið var nú ekki
alveg á sama máli um þetta. Get-
ur hver, sem v',11, athugað fram-
komu þess með því að lesa blöð-
m írá þeim tínia, sem þetta gerð-
: st.
Morgunblaðiö frá 27. okt. 1917
segir svo frá:
„Landssímiinn er í þann veg að
taka alt gamla pósthúsið til notk-
unar. Var sagt. að h:mn þyx*ít: á
öllu húsinu að halda. En til
hvers? — Elektron (þ. e. gamla
sínxablaðið) segir frá því, að verið
sé að' breyta herbergjunum í hús-
5du í mælingaherbergi, verkstæði,
borðstofu fyrir simafólkiÖ, sendla-
herbergi og toilet-herbei'gi (vatns-
síalerni). Því ekki að gera þar
dianzsal líka?“
Þannig farast blaðinu orð. Má
svo sem Lesia góðvildina milM Ixn-
anna. Blaö mannúðarinnar, sem
vill gera öllum jafnt undir hiöfði
minsta kosii að eigiin sögn —•
gétUí ekkí vitað til slíks óhófs,
að starfsmienn landsins fái 'við-
unandi náðhús. Enda sannar alt
eftirlxt íhaldsins, þar sem það hef-
ir verið éiiirátt, þessa sögu.
En vesalings mannúöarblaðiö
fær býsna oft ráðnmgu fyrir hiin
Ijúfmanníegu aískifti sín af einu
og öðru. Sannar eftiffarahdi pist-
il, sem tekinn er upp úr gamla
símablaðinu, mál rnitt:
„Síðasta misserið hefir Moxg-
unblaðið öðru hvoru veriö að
hnýta í símann. Allir, sem lesið
hafa greínar þessar, hljóta að sjá,
hve einhliða þær eru og fullar
kala og óvildar til landssimans
og .í'orstjóra hans. Enda þykjast
þeir, sexn kunnugir eru, vita, af
hvaða orsökuni ritstjórinn remb-
ist isvo við að sverta símann.
Margar greinar blaðsinis sýna al-
gert þekkingarLeysi þess á því,
sem það skrifar um, og gegnir
furðu, að það skuli láta frá sér
önnur eins örverpi og sumar
greinarnar eru.
Mgbl. finst það auðsjáanilega
sKritið, að þannig herbergi (vatns-
salerni) skuli vera á landssím-
anum, þar sem ekki vinna þar
fleiri ein 50 manns.
Ætti blaðið að beita penna sín-
um að einhverju öðru en svona
greinum, svo ekki líti út fyrir,
að skriffinska þess eigx hvergi
betxa afrensli en á toilet-herbergi
Iandssímans.“
(Elektron bls. 85, III. árg. 1917.)
Það er svo sem ekkert nýtt,
að vesalings blaðið fái á bauk-
inn, og hreinasti óþarfi er að
láta sér dettia í hug, að núver-
andi ritstjómr hafi tekið við ein-
hverju engilhreinu, er þeir tóku
við faðerini blaðsins.
í gegn um alla stjórnmálasögu
íhaldsins má finxxa þvílík dæmi
sem þessi og ótalmörg miklu
verri. Væri hið xnesta nauðsynja-
verk fyrir alinenning að kynna
sér sögu þess, því alt af komast
menn að sömu staðrivyndinxii,
að ekki bnegður mær vana sín-
um — og Morgunblaðið því sið-
ur. Gp.
Veðrið.
Hiti 9—11 stig. Hægviðri a'Lls
staðiar nema í Vestmainnaeyjum
Þar sdnnings austan gola. Lægð
á xnjóu belti fyrir sunnan Island
og austan um Bretlandseýjar.
Hæð fyrir norðan land. Horfur:
Við •Faxal.lóa breytileg átt. Annars
staðar austán. Rigning á Suðxxr-
og Austur-landi. Úrkomúlaust víð-
ast anrliars siaðar.
Knatíspyraumóí Keykjavíkur
hefst í kvöld kl. 7V*.
---- t
Verður þar kept uxn hiö fagra’
knattspymuhorn Reykjavíkur, sem
K. R. gaf fyrir mörgum áruxm
Það félagið, er vinnur þetta mót,
hiýtur nafnbótinia „Bezta knatt-
spyrnúfólag Reykja\ikur‘‘. Þátt-
takendur mó'.sins verða 2 sveitil!
úr K. R., a Oig b, 2 sveitir úr Val,
a og b, og efc svelt úr Víkingi;
Eru það því 5 sveiíir, er ttaka
þátt í mótinu, og eru þær allar
mjög vel æfðar; en á þessu mótl
má sjá, hvað þeir.hafa numið af
hinium frægu Skotum. K. K, og:
Valur edga svo marga fram úr
skarandi góða og áhugnsama
knattspyrnumenn, að þau verða'
hér að tefia fraxn 2 sveitúnx hvoxt,
og er það spá manaxay að- b-liðin
xnuni verða hinum ske.nuhætt
Hefir ið'utega farlð svo á axfingum
uindanfarið, að a-Iiðin hafa Iátið í'
mieni pokann. Nú í kvöld keppa
K. R., a-lið, og b-líð Vals. Líklegl:
er það, að bæjarbúar fjölinenni
á þetta fyrsta mót eftir Skota-
komuna, og ekki síður vegna þess,
að þetta er síðaista knattspyrnu-
mót 1. flokks á þessu ár. Að-
gaingur kvað eiga að kosta 1 kr„
fyrir fulilorðna og 25 aura fyrii
börn.
S'. O. g.
MnffsdlalsEiBálið.-
Afskifti Morgunblaðsins af þvi
Siðferðispostuli „Mgbl.“ (M. M.)
er orðinn ákaflega óþolinxnóður
að bíða eftir því, að dómur failí
í Hnífsdalsmálinu, segir hiann.
Þeir trúi, sera trúað geta. En
a'lt of margir muna, hvað söng 1
táJkmum blaðsins, þegar ranmsókn,
in á atkvæðafölsuninni var hafin.
í alvöru, og það sýndi slg, að hún
yrði ekki kák eitt og yfirklór, til
þess að almenningi detti í hug
áð taka þessi látalæti alvarlega.
Þá úthúðaði „Mgbl.“ rannsóknar-
dómarauum á álliar . lundir, níddl
hann og affLiutti, sem bezt það gat,
birti llogiin fréttaskeyti og hiældi
upp 1 háster t\itgrönnum mönn-
um, sem nxeð ofstopa reyndu að
hndira rannsóknina. I stuttu máli,
blaðið gerðist* þá þegar verjandi
ílokksbræðra sinna, hinna grun-
úðu, Ilálfdáns og Eggerts, reyndi
á alilian hiátt að fegra og draga
fram þeixira hlut, en lýsti rann-
sóknardómaranu m, sexn mesta
hrotta og ófrægði hann og rann-
sókiuna á allan hétt, sem það
gat.
Hánu geta menn vel trúað, að
„Mghl.“, húsbænduxn þess og
stuðningspxönriúm, sárni, að rann-
sóknin hiefir verið, þrátt iyrir
þetta, fraxnkvæmd nneð einbeittni
og dugnaði, og að þeixn þyki sárt,
að fé ríkissjqðs skiilii varið tiil
‘þess að rannsaká glæpa'mál, sem
ilokksmenn þeirra eru mjög xiðnir
við. Auðvitað hefðu þeir haldur