Vísir - 28.07.1945, Blaðsíða 8

8
V 1 S I R
Laugardaginn 28, júlí 1945
Sjjónvarpið.
Framh. af 2. síðu.
séu snillingar á ýmsum svið-
um, t. d. í leiksviðsútbúnaði,
kvikmyndatöku, hljómlist og
klæðaburði.
Kosínaður.
GerL er ráð fyrir því, mið-
að við verðlag sem ríkir nú,
að kostnaðurinn við sjón-
varpið muni verða hvorki
meira né niinna en 6000
krónur á hvérri mínútu, og
er liaft fyrir augum fjögurra
klukkustunda látlausar sýn-
ingar hvern dag, en það
verður samtals 1.4-10.000 kr.
dáglega!
Bretland.
Ekki þykir rétt að ljúka
svo við þessa grein, að ekki
sé minnzt á Bretland og þann
skerf, sem Bretar hafa lagt
til þessara mála. Þeir hafa
að undanförnu unnið all-
mikið að þessum ináíum og
eru nú komnir langt, enda
hafa þeir komið upp sjón-
varpsstöðvum, sem reyiidar
hafa ekki vrið fyrir almenn-
ing, en slíkt verður yæntan-
lega hráðíega. Einn kunnur
hrezkör kvikmynda- og sjón-
varpsforstjóri lét liafa þáð
nftir sér ekki alls fyrir löngu
að gera mælti ráð fvrir, að
sjónvarpsstöðvar liefðu starf-
semi sína fyrir almenning
innan fárra mánaða.
Framh. af 6. síðy.
lianil að fara þegar á fund
Prescotts og krefja hann
sagna.
Ef Prescott ætlaði að skilja
við konu sína, til að kvæn-
ast Sally, þá væri ekki meira
í þessu að gera. En ef liann
væri að leika sér ....
Prescott lók honurn alúð-
lega, þegar hann lieimsótti
liann daginn eftir, og bauð
lionum að drelcka, en Bill
kom þegar að efninu og
sagði:
„Eg elska Sallý,“ sagði
liann. „Ilvað er ykkar í
milíi.“
Prescott svaraði eklci, en
ieiddi hann í þess stað inn
í svefnherhergi sitt og að
falaskápnum. Hann opnaði
fataskápinn og við lilið nátt-
fata lians hengu livítu sund-
fötin, sem Saiíy liafði verið
í, þegar Bill sá liana fyrst.
„Þú ert of seinn, karl
minn,“ sagði Prescott.
Það var eins og Bill hefði
verið rekinn kinnhestur.
Reiðin sauð í hohum. Ekki
vegna þess, að Sally liafði
verið að daðra við Prescott,
heldur vegna þess, að hann
var slíkt litilmenni, að gorta
af því við aðra.
r,Þú ert lítilmenni og ó-
þokki,“ öskraði Bill og rak
hróður sínuni svo þungt liögg
undir hökuna, að liann féll
endilangur á rúmið. Síðan
skundaði hann út.
1
Hann kenndi til í hand-
leggnum eftir liöggið. Nei,
Iiann kenndi ekki tih, liand-
leggurinn var bara dofinn.
Hann reyndi að hreyfa fing-
lUrna, en gat það ekki. Hann
gat lieldur ekki lyft liand-
lcggnum eða heygt olnbog-
ann. Handleggurinn lá bara
við liíið hans eins og dauð-
ur, ónýtur hlutur. Hann vissi,
að liann ætti að opna augun,
tilþess að aðgæta, hvað væri
að liandleggnum, en þessa
stundina fannst honum hezt
að vita ekkert um það.
En svo mikið var víst, að
áfbrýði lians hvarf strax,
þegar Prescott reyndi ekki
að verjast.
Bill sá ekki hróður sinn
eða Sally eftir þetla, því að
hann fékk skyndiléga skip-
un um að halda til skips, en
fyrsta hréfið, sem hann fékk
var frá Prescott. Haiin skýrði
Bill frá því, að eina sam-
handið milli þeirra Sallyar
og hans, væri að liann væri
að útvega henni stöðu við út-
varpsstöðina, sem liann
starfaði við. Hefði liann tek-
ið loforð af henni að kynn-
ast engum manni svo mik-
ið, að hætta væri á því, að
hún yrði ástfangin í. honum,
því að þá myndi framtíð
liennar sem, söngkonu verða
að engu. Að síðustu stakk
Prescott upp á því, gð Bill
sendi lienni línu við tæki-
færi.
Bill svaraði ekki þessu
hréfi, en hanii skrifaði Sally.
Hann liripaði aðeins nokkr-
ar linur, því að liann var
ekki viss um, hvers virði
kossinn liefði • verið hénni:
„Elsku Sally! Eg elskaði
þig frá þeirri mínútu, sem
eg sá þig fyrst. Eg mun allt-
af elska þig. Víltu láta mig
vita, ef þér er ekki alveg
sama um mig. Bill.“
En síðan voru liðnir fjór-
ir mánuðir, og.hann liafði
ekkert hréf fengið frá lienni.
Honum var því alveg sama,
þött japanska leyniskyttan
hæfði hann. En Samúel
frændi hafði eytt miklu fé
til að kenna lionum her-
mennskuna, svo að liann
niátti ekki leggjast fyrir og
deyja þegjandi og hljóða-
laust. Hann yrði víst að opna
augun og lita í kringum sig.
Þegar hann opnaði augun,
sá liann að handleggurinn
var í miklum umbúðum og
reyrður fastur út frá honum.
í næsta rúmi var maður með
ekki óáþekkan umbúnað urn
annan fótinn.
Hann var í sjúkrarúmi, og
að því er virtist, var liann
alheill að öðru leyti en því,
að liann var genginn af vit-
inu, því að nú lieyrði hann
rödd Sallyar aftur og hún
söng, eins og síðast, þegar
liann sá hana, sönginn um
Bill, sem var pilturinn henn-
ar.
Maðurinn í næsta rúmi
sagði brosandi við liann:
„Þú ættir að lilusla á hana,
þessa. Hún kann svei mér
að syngja, þessi Sally Foster.
Hún hyrjar alltaf á þessu
lagi.“
Bill snéri höfðinu, lil þess
að virða fyrir sér útvarps-
tækið, sem var á borðinu á
rnílli þeirra. Undir eitt liorn
Jiess hafði verið stungið
mörguni bréfum. Þau voru
stíluð til hans, nieð fagurri
kvenhendi.
Maðurinn í næsta rúmi tók
aftur til máls: „Hjúkrunar-
konan opnar þau fyrir þig.
Hún liefir verið að reyna að
fá að lesa þau fyrir þig síð-
ustu tvo dagana, en þú hef-
ir ýmist ætlað að gefa henni
á ’ann eða taka utan um
hana og kyssa liana.“
„Eg þarf engra hjálp til
að opna þessi bréf,“ sagði
Bill og stakk einu liorninu
á einu umslaginu upp i sig.
„Ekki meðan eg liefi nokltra
tönn í munninum.“
’/fu/lé
Æ.F.R.
Æ. F. R.
heldur Æskulýðsfylkingin í Reykjavík á morgun, sunnudag, kl. 3.
DAGSKRA:
Ársæll Sigurðsson segir ferðasögu frá SvíþjóS. Ársæll Pálsson
leikari skemmtir. Ræða: Sigfús Sigurhjartarson alþm. Hnefa-
leikasýmng: Flokkur úr Glímufélaginu Ármanni sýnir.
Tölramaðui: sýnir. — Dans á palli til kl. 10.
Ferðir með strætisvögnum hefjast kl. 1 frá Lækjartorgi.
DöKKGRÁR karlmanns-
hattur, merktur „P. S., var
tekinn í misgripum í fala-
geymslu Hótel Borg þ. 13.
þ. m. óskast skilað strax á
sama stað._____________(574
BÍLSYEIF tapaðist á mið-
vikudagskvöld á leiöinni frá
KolviÖarhóli til Reykjavikur.
Skilist á Spítalastíg 5, uppi.

STÚLKA óskast í sumarbú-
staS. Þarf ekki aö laga mat eöa
annast þvotta. Gott kaup. Uppl.
i sima 1965,__________(561
Fataviðgerðin.
Gerum viö allskonar föt. —
Aherzla lögö á vandvirkni og
fljóta afgreiöslu. Laugavegi 72.
Sími 5187.____________(248
HÚLLSAUMUR. Plísering-
ar. Hnappar yfirdekktir. Vest-
urbrú, Vesturgötu 17. Sími
2530-_________________(£53
BÓKHALD, endurskoöun,
skattáframtöl annast ólafur
Pálsson, Hverfisgötu 42. Sími
2170._________________(707
SAUMAVELAVIÐGERÐIR
Áherzla lögö á vandvirkni og
fljóta afgreiöslu. — SYLGJA,
Laufásvegi 19. — Sími 2656.
MAÐUR oskast til aö slá
túnblett nú þegar. Uppl. í síma
3791- (569
NÝTT gólfteppi til sölu. —
Stærð 2.75X2.75. — Uppl. á
Kjartansgötu 5, uppi, (568
KAFFI- og matarstell til
sölu. Laugarnesvegi, 82. .Tæki-
færisverö. (5 67
LAX VEIÐIMENN! Ána-
maðkiir til sölu. Stór, nýtíndur.
Skólavörðuholti, Bragga 13 við
Eiriksgötu. _______ (566
GOTT Rudge-hjól með hjálp-
arvél, til sölu. Uppl. í síma 3681.
frá kl. 6. (5Ó4
ALLT
til iþróttaiðkana og
ferðalaga.
HELLAS.
Hafnarstræti 22. (61
,W* STÓR stofa eða 2 lítil
herbergi og eldhús óskast til
leigu. Mikil húshjálp veitt. —
Petrína Lárusdóttir, Skóla-
yörðustíg' 24. (570
TOGARASJÓMAÐUR óskar
eftir herbergi í austurbænum.
Tilboð sendist til agr. blaðsins
fyrir 1. ágúst, merkt: „Togara-
sjóm.“______________(572
UNGAN mann vantar her-
bergi. Þarf ekki að vera stórt.
Tilboð, merkt: „Nokkur fyrir-
íramgreiðsla“, sendist til afgr.
fyrir miðvikudagskvöld. (573
GANGADREGLAR á kr.
19.00 pr. meter, tilvaldir í sum-
arbústaði.
TOLEDO.
Bergstaðastræti 6í. Sími 4891.
ÞAÐ BORGAR SIG, að
ganga upp stigann og lítá á
málverkin.
LISTAVERK.
Austurstræti 12. — Sími 3715.
____________(5££
SVÍNAFEITI — amerísk,
bezta tegund. Hjörtur Hjartar-
son, Bræðraborgarstig 1. Sími
4256._________________(217
HÚSGÖGNIN og verðið er
við allra hæfi hjá okkur. —
Verzl. Húsmunir, Hverfisgötu
83. Sími 3655. (263
Nr. 33
TARZAN K0NUNGUR FRUMSKÓGANNA fll.j Eftír Edgar Rice Burroughs.
Tarzan gerði sér fljótlega grein fyr-
ir þvi, að reipið var ekki svo langt,
að það næði til jarðar frá fjallstopp-
inum, og þess vegna skipaði hann
Strang að klifra þangað upp, en sjálf-
ur var hann kyrr á syllunni fyrir neðan.
Þegar Slrang var kominn upp, með
aðstoð apamannsins, kallaði Tarzan til
dverganna: „Ivlifrið þið nú allir upp
eftir reipinu, liver á eftir öðruni.“
Reykskýin höfðu nú umlúkt dvérga-
hópinn, svo að Tarzan hafði misst sjón-
ar á honum.
Þegar allir dvergarnir voru kofnnir
á reipið og höfðu gefið Tarzan merki
um það, byrjaði hann að sveifla reip-
inu fram og aftur eins og klukkupen-
dúl. Dvergarnir áttu fullt i fangi með
að halda sér föstum, en þeir vissu,
að mikið var i húfi.
Tarzan sagði Strang að vera viðlnin-
um, því að nú ællaði hann að sveifla
reipinu, með dvergunuin á, fram og
aftur, þar til Strang næði i hinn end-
ann. Ilann hjóst til þess að táka í
endann uhi leið og hann sveiflaðist
upp til lians.