Vísir - 09.01.1946, Blaðsíða 7

Miðvikudagiim 9. janúar 1946
V 1 S I R
7
Hún var ánægð. Hún lá í faðmi liaús, endur-
nærð á sál og líkaina, fullviss á ný.
Þegar de Falaisehjónin komu aflur, var
kominri tími til þess að þau færu og þau sáu
de Bonaventure vera að léika við son sinn.
„En livað liann er unaðslegur,“ sagði fru de
Faláise, sem var mjög rómantísk.
„En sú ógæfa,“ sagði lierra dc Falaise.
Denise sagði ekki neitt. Hun sá að Ijóminn
var enn í augum frænku hennar. Hún vissi það
þá ekki ennþá. 'ú
. SfjV
SEXTUGASTI OG NÍUNDI KAFLI.
„Yðar náð!
Leyfið mér að útskýra aflur ákærurnar, sem
eru bornar á frú de Freneuse og sjálfan mig.
Eg hafði heiðurinn af þvi að biðja yður, síð-
aslliðið ár, að gera * gangskör að því, að unnið
væri að máli míriu. Um slíkt hefir nokkurum
manni aldrei verið neitað. Mér stendur alveg 4
sama hver það er, sem liefir sent ákæruna. Eg í
hið ekki um miskurin, ef eg er sekur, en óska
þess eins, yðar náð, að verði eg dæmdur sak-
laus, þá verði það viðurkennt og ef yður þókn-
ast,. verði höfundi þessarar lygaákæru hegnt.
Eg grátbæni yður uiri að athuga, hvört það
er réttlátt, að þessi frú sé rekin í útlegð, eins
og hver annar glæpamaður, ef lnin er saklaus.
Hún' á hvergi höfði sínu að lialla nema í Port
Royal. Það er alls ómögulegt fyrir hana að búa
við St. Jean-ána, því að landriámið hefir verið
lagt niður. Á hennar vegum eru börn de Chauf-
fours, sem er mágur hennar, og sér lnin um
þau að öllu leyti. De Chauffours er fangi í Bo-
ston. Hún'elur þau upp eins og þau væru hcnn-
ar eigin börn. Þó að hún.hafi ekki af miklu að
taka, sér hún fjölskyldunni farborða með stakri
fyrirhyggju.
Ef þér, yðar náð, viljið alls ekki að hinir svo-
nefndu glæpir þessarar konu verði dregnir fram
í dagsljósið, eða leyfa henni að t)úa á eign
sinni í Port Royal meðan eg er þar, hafið þá
þann góðvilja, yðar náð, að láta mig hverfa á
brott héðan í staðinn fyrir liana og fá mér fyrri
stöðu mína í flotanum. Það er meira réttlæti i
því, að eg yfirgefi landið, en hún, þar sem eg
er valdur að aílri hennar ógæfu.“
De Bonaventure ritaði nafn sitt undir bréf
þetta og hleypti brúnum. Því næst dró liann
upp annað pergament-blað og byrjaði að skrifa
á ný.
„Ástin min!
Það var eins og fyrir blindan mann að fá
sjónina aftur, er eg sá þig. Þú liefir enga hug-
mynd um, hvernig eg get þjáðst, sviftur návist
þinni, — því að eg sé þig allsstaðar fyrir mér, á
götunni, hérna í herberginu, þar sem eg skrifa
þér þessar línur, en það er herbergi landstjör-
ans. Fyrir utan gluggann liiá mér standa nokkrir
varðmenn og eru að virða mig fyrir sér, þar
sem eg er önnum kafinn í -störfum fvrir em-
bættið! Ef þeir vissu að eg væri að skrifa þér!
Það er upplyfting eftir að vera búinn að hug-
leiða málefni landnámsins, sem eru sannarlega
i slæmu ásigkomulagi.
Við erum hræddir um að hér verði aftur
hallæri, og auðvitað má búast við árás af hendi
Englendinganna og Boston-manna. Ilvaðanæfá
berast okkur tjlkynningar um, að þeir dragi að
sér her og skip, sem auðvitað eiga að notast
gegn olvkur. Og hvað gerum við? Ekki uokkurn
skápaðan hlut! Þótt Acadia sé í veði sitjum við
hér aðgerðarlausir og ríkisátjórnin hnýsist í
eiijkáriiál inamiá, bæði nritt Oéj'þitt, mál Allains,
sem hefir möogáé de Beílisle og veslings de
Brouillan. Mál hans hefir ekki enn verið tekið
fyrir.'Vg þrátt fyrir alla þessa ástæðulausu um-
hyggju, sem stjórnin þykist bera fyrir okkur,
daufheyrist alltaf þegar eg skrifa línu, eg
skrifa með hverri ferð, eftir mönnum, vopnum,
vistum eða öðru). Hún er meira að segja orðin
mállaus að því leyti, að hún getur aldréi gefið
niér nein ráð viðkomandi vörnum landnámsins,
en þó vantar ekki mælgina, þegar þarf að linýs-
ast í einkaljf nritt. Guð minn góður!
Eiginlega eru það drottinsvik að hugsa svona,
— það cr enginn efi á því — en þetta sér liver
heilvita maður. Og eg er liræddur um að þær
muni kvelja ráðamennina um of, þegar við
höfum íapað landnáminu í hendur óvinunum.
Já, ástin mín; svona standa málin liérna. Hann
Nicholson, sem ræður yfir ensku herjunum, er
mjög fær hermaður og æfintýramaður fram úr
hófi. Það er einhver munur á honum og súkku-
laðidátunum okkar heima fyrir! í fylgd með
honum er skrítinn fugl að nafni Sir Samuel
á etch. Og auðvitað ættum við að gera allt, sem
í okkar valdi steridur til þess að undirbúa komu
þessara manna. En svona standa sakirnar bölv-
anlega.
Og til þess að kóróna allt, uppskerubrestinn
í ár og pláguna, sem geisar meðal Indíánanna,
er Raoul orðinn ástfanginn. Fyrir bragðið er
liaiin svo að segja alveg gagnslaus. Hann hefir
ekki lengur neinn áhuga fyrir að lialda mönn-
um sínum í skefjum, lítur ekki framar á sjálfan
sig sem Irifliária. (Mér er sama livað þú telur
þig, taktu til starfa, sagði eg við hann). Hann
er gagntekinn af þeirri hugmynd að kvænast
fræiiku þinni. Það má nú segja, að kvenfólkið í
fjölskyldu þinni gerir valdamönnum margan
óleik! Eg vona aðeins að hann njóti eins tíunda
hluta þeirrar liamingju, sem eg liefi orðið að-
njótándi með einni þeirra kvenna. Hefi orðið ?
Verð meina eg — um alla framtíð.
A KVðiWÖlMW
.Paöirinn: Ef eg skyldi skyndilega falla frá,
hvaö heldur þú eiginlega aö myndi veröa úr þér?
Sonurinn: ViS skúíuni ekki tala um þaS. Spurn-
ingin er sú, hvaö myndi verSa um þig?
Hann Pétur bauðst til þess aö lána mér pening;
Og tókst þú ekki viS þeim?
Nei, þa'S borgar sig ekki aS tapa vináttu slíl
manns.
Jón: Hann (Siggi segir, aö maöur eigi aldrei aö
íá sér snaþs, þegar mann langi í hann, en hann
Árni segir þveröfugt. Hvaö á maöur eiginlega aö
gera?
Templarinn: Farðu eftir báöum reglunum. Þá
verður allt í lagi.
♦
Þú ert svo áhýggjufullur á svipinn. Um hvaö
ert þú eiginlega að hugsa?
Um framtíðina.
Nú, er ekki allt í lagi með hana? Það er engin
ástæða til þess að hafa áhyggjur út- af henni. En
það hlýtur eitthvað annað að anra að þér.
Já, eg er að hugsa um fortíðina,
Verður þú ekki vöndur, ef þú þarft að bíða eftir
stúlk'u^ sem þú ert búinn að bjóða út að bor.ðá?
Nei, það er allt í lagi. Því' lengnr sem hún er,
því hungraðri verður hún.
Vitið þér, aö Ivaliforniu-flójnn .er i Mexico?
BANDARÍKIN 00 GRÆNLAND.
þessarár heimsálfu (Vesturheims) yrði að vera hálfa
leið yfir hafið, hvar svo sem unnt var að fá stöðv-
ar og koma þeim upp. Þar sem auðvelt er að kom-
ast til Grænlands loftleiðis frá Bandaríkjunum, er
augljóst, að það er einnig auðvelt að komast loft-
leiðis frá Grænlandi til Bandaríkjanná.
Ef fjandmennirnir hefðu náð þar stöðvum, jafn-
gilti það í rauninni brúarsporði á ströndum okkar
eigiri lands. Það er liægt að gera sprengjuárásir á
borgir okkar frá Grænlandi, og siglingar til okkar
mundu stöðvaðar af flugvélum, sem hafa bækistöðv-
ar á Grænlandi. Jafnvel þótt vér hefðum ekki þau
hyggindi til að bera, að tryggja okkur eignarréít
á landinu, verðum vér að tryggja okkur eignarrétt
stöðvar, því að vér verðum ávallt að vera undir
það búnir að verja Grænland og koma í veg fyrir
að noklélir þjóð fjandsamleg okkur næði landinu á.
sitt vald.
Suðuroddi Grænlands ei" nokkru fyrir norðan
þann stað, þar sem flugvélar eru um það bil miðja
vegu milli New York og London á norðurflugleið-
inni svo kölluðu. Frá miðlægari stöðvum í báðumj
heimsálfum verður flugleiðin norðlægari og beinni
og ef ílogið er milli ’Chicago og Berlínar er flogið;
nyrzt yfir heimskautsbaug og farið yfir eða lent á?
liinum tveimur norðlægu flugvöllum í Grænlandi
og flogið um Island. Eins er hægt að fara sömu
leið til Moskvu og sveigja til norðurs eftir að farið
var yfir strepdur Austur-Grænlands, og haldið áfram
til Norður-Noregs og Rússlands.
Vafalaust á margt eftir að fullkomnast á sviði
flugtækni á norðurslóðum, en fram lijá því verður'
aldrei komizt, að mönnunum verður hagkvæmt að-'
nota liinar stuttu flugleiðir norðursins til hins ítr-
asta. Og það er ekkert hættulegra að fljúga yfir
norðurhvel jarðar en Atlantsliaf og önnur útliöf.
Veður á nórðurslóðum er rakaminna en á suðlæg-
ari slóðum, minni hætta á ísingu og yfirleitt ekki
eins skýjað loft. Ef slys bera að höndum eru meiri
.líkur til, að á norðurslóðum sé unnt að lenda þar,
sem fast land er undir fótum, og þar eru ýmsar
millistöðvar, sem unnt er að hafa samband við eða.
lenda á.
Styttri viðkomulaus flug.
Það hefir mikla þýðingu, að þcgar flogið er milli
Ameríku og Evrópu norðurleiðina, er flogið milli
larida, þar sem hvergi er um neinar órafjarlægðir
að ræða. Um Narsarssuak-flugstöðþia og Island til
Skotlands er hvergi nema um 1100—1200 kílómetra
flug að ræða, og enn styttra eða næstum helmingi
styttra milli landa, ef enn nórðar er flogið. Flug-
leiðir yfir haf eru hclmingi lengri um miðbik At-
lantshafs, jafnvel þegar flogið er um Bemiuda og
Azoreyjar..
Engum getur blandazt hugur um, er lítur á landa-
bréfið, að Grænland er mikilvægt vegna landfræði-
legrar legu sinnar í alþjóðaflugferða-áformum
Bandaríkjamanna.
Einhverntíma bráðlega verður ef til vill farið að
skrifa meira um Norður-Grænland en nú, því það:
er um það bil miðja vegu milli Bandaríkjanna, mið-
hluta þeirra, og hinna nýju iðnhéraða í Rússlandi. i
Þegar flogið verður milli Kansas City og Igarka til;
dæmis, hinnar nýju borgar í Norður-Rússlandi við
Yenisei-ána, verður flogið liátt í norðri. Þá verður
flogið yfir Grænland nyrzt og Peary-land, og það-
an til Rússlands.
Það kann að klingja í eyrum sem spádómur, en
það eri"staðreynd, að við liöfum menn og vélar og
öll tæki, til að framkvæma slíkar flugferðir, hvenær
sem það þykir svara kostnaði að hefja þær.
Það er ekki lengur um að ræða áræðna norður- i
fara, sem verða að leggja sig í miklar hættur og|
langdvalir á ís eða jöklum, heldur bara um að ræðal
sérstaka flug- og vélfræðitækni, notkun nútímavélaj
og beitingu nútímatækni, sem til þarf. j
Mennirnir, sem bjuggu til flugvellina í Grænlandi::
í styrjöldinni, og flugvellina á Baffin-ey og viðj:
Hudson-flóa, við Mackenzie-ána og í Alaska, mundu«
án nokkurra sérstakra ærfiðléika umfram þá,s senri-
þeir hafa sigrazt á, gela komið upp nauðsynlegum]
flug-, veður- og loftskeytastöðvum hvarvetna, þar!
sem þeirra er þörf._____ ______
Jafnvel þótt farþega- og viðskiptaflug yfir pöl-