Vísir - 22.01.1946, Blaðsíða 4

Vísir - 22.01.1946, Blaðsíða 4
'4 V I S I R Þriðjudaginn 22. janúar 1946 VIStR DAGBLAÐ tJtgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR H/F Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson. Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni. Afgreiðsla: Hverfisgötu 12. Símar 1660 (fimm línur). Verð kr. 5,00 á mánuði. Lausasala 40 aurar. Félagsprentsmiðjan h.f. Nú eða aldrel Flestum kjósendum mun vera fyllilega ljóst um hvað er barist nú við bæjarstjórnar- kosningarnar. Annarsvegar stendur Sjálf- stæðisflokkurinn, sem vill byggja á þeim :grundvelli, sem þegar hefur verið lagður 'Og vinna að alhliða þróun innan bæjarfélags- ins. Hinsvegar eru kommúnistar, sem hyggjast .að ná hér völdum, fyrst og fremst til að greiða fyrir allsherjar hyltingu innan þjóð- félagsins, með því að ef höfuðstaðurinn fellur þeim í greipar, er hætt við að lítil verði andstaðan á öðrum stöðum. Kommúnistar láta sem þeir vilji einnig framfarir, en svo einkennilega hregður við, að þeir hafa ekki horið fram né barizt fyrir einu einasta um- bótamáli innan bæjarstjórnarinnar, sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekki þegar verið búinn að hrinda vel á veg, eða ljúka að fullu. Þessi flokkur slær úm sig með ásökunum varðandi margt það, sem vel hefur verið gert, en til þess að sýna hversu raunhæfar slíkar ásakanir eru, virðist ekki úr vegi að telja þær allar upp. Kommúnistar tala um atvinnuleysi, sem ekkert er, og verður fyrirsjáanlega ekki, ef íæri gefst á að vinna að þeim umbótamálum sem Sjálfstæðismenn innan bæjarstjórnarinn- ■iir hafa heitið að hrinda í framkvæmd. Þá ■telja þeir upp leikvallaleysi, skólaleysi, raf- magnsleysi, vatnsleysi, gatnaleysi, húsnæðis- leysi og málefnaleysi, — en öll þessi „leysi“ kommúnistanna virðast bera vott um andlegt lieilsuleysi þeirra sjálfra, sem og að sjáandi 'Sjá þeir ekki og heyrandi heyra þeir hvorki né skilja. Fram úr öllum þessum málum hefur verið ráðið á þ.eppilegan hátt, en jafnframt er stöðugt unniö að umlíótpm, sem leiða beinlínis af orum véxti hæjftfins og óeðlilegu aðstreymi'fólks hingað á mölina. Vita allir menn að á síðasta áratugnum hefur Reykja- vík gert betur en að taka við allri fólks- fjölgun, sem orðið hefur á landinu, enda hef- ur fækkað verulega í sumum kaupstöðum og flestum sveitum. Sýnir þetta óeðlilega að- streymi að hér er talið hezt að búa og mest skilyrðin, en ella myndu menn ekki hleypa beimdraganum svo sem raun hefur orðið á. Vitað cr að bægslagangur kommúnista fyrir þessar kosningar, stafar fyrst og fremst af því, að þeir vita sem ér, að annaðhvort verður þeim nú sigurs auðið eða aldrei að öðrum ■kosti. Þeir lifa í þeirri sjálfsblekking að fylgi þeirra hafi aukizt til muna frá því árið ■1942. Kjósendurnir munu sýna, að þeim er Ijóst að baráttan stendur fyrst og fremst milli kommúnista og Sjálfstæðismanna. Tapi kommúnistar þessum kosningum geta þeir engar vonir ger.t sér um vaxandi áhrif á komandi árum. Fylgisaukning þeirra er úr sögunni, en fylgishrunið framundan. Enginn Sjálfstæðismaður má liggja á liði sínu, en allir verða að sameinast um að gera ófarir kommúnistanna, sem herfilegastar og eftir- minnilegastar. Væri að því landhreinsun ef kommúnistar hyrfu úr söginni, með því að nldrei hefur slíkur óaldarflokkur starfað að „Allt þetta skal eg gefa þér Fimm hundmð hús—ór prentsvertu, • Hver vill eignast hús eftir bæjarstjórnarkosningarnar? Þeii;, sem það vilja, þurfa ekki annað en taka þát l í kosn- ingahappdrætti Framsóknar, Kommúnista og Alþýðu- flokksins og leggja til atkvæði sitt lianda hinum vonlausu og vonlitlu frambjóðendum þessara flokka. Framsókn hýður 500 timburhús, sem enn standa óhöggvin í skógar- lendum Svíþjóðár „og kjósendur geta aðeins lirundið þessu máli í framkvæmd með því að efla Fra'msóknarflokkinn“. Það er ekki til mikils mælzt fyrir slíkan greiða „að efla Framsóknarflokkinn“! % En þcss er ekki getið, hvernig ílokkurinn ætlar að koma þessu í framkvæmd. Það skipt- ir heldur ekki máli. Næsti sunnudagur verður „pálma- sunnudagur“ flokksins. Eftir þann mótgangsdag verður iann ekki með pálmann í höndunum og timburhúsin verða tékin af dagskrá. Kommúnistar lofa 500 íbúðum með öllum þægindum. Þetta loforð er að því leýti betra, að húsin eiga að verða úr steini, og að líkindum fást þau ókeypis, því að konim- únistar ætla að fá lán út á þau í lánsstofnunum, sem hvorki heimta afhorganir eða vexti. Þessar lánsstofnanir eru ekki til epnþá, cn þær verða settar á stofn, þegar •kommúnistar komast til valda og taka í sínar hendur allt sparifé þjóðbankans. Þangað til verða menn að gera sig ánægða með loforðin. En af þeim geta menn feng- ið nóg. , Alþýðuflokkurinn lofar líka húsum, og til þess að reisa þau skortir hann ekkert annað en fleiri kjósendur. En vegna þess að aðálerfiðleilcar hans eru að eignast kjós- endur, er hætt við að lítið verði úr húsbyggingunum. Hræðslan við sporin. Islcndingum er í blóð borið að vilja vera sjálfhjargai Þess vegna hata þeir alía kúgun, i hvaða mynd sem hún kemur fram. Spor kommúnista, hvar seni þeir koma, leyna sér ekki. Allur heimurinn horfir á spor þeirra í Austur-Evrópu. Það eru spor einræðis og ofbeldis. Komm- únistarnir íslenzku stefna í sörnu sporin, en skilningur og skynsemi almcnnings hefir liindrað ofbeldi þeirra. Hinsvegar hcfir enginn getað hindrað afglöp þeirra, þar sem þeir liafa fengið að koma nálægt atvinnu- eða fjár- málum. Allur rekstur, sem þeir hafa komið nálægt, hefir misheppnazt. Er nú kunnur orðinn kaupfélagsrckstur þeirra á Siglufirði. Slík óreiða, scm þar hefir þróazt, er fátíð hér á landi. Þegar þeir eignast ráðlierra, sem hefir afskipti af atvinnumálum, er ráðsmennska hans svo fer- lcg, að afglöpin kosta ríkissjóð líklega á annan tug millj- óna. Og mun þó*ekki enn hitið úr nálinni. Einu sinni var stofnuð liér síldareinkasala. Kommúnisti var gerður að forstjóra. Einkasalan fór á höfuðið. Kommúnistar hafa haft mcð höndum útgerð, sem svo er aðfram kominn, að ekkert gat bjargað hénni nema ríkishjálp. Þannig eru spor kommúnista, hvar sem þcir stíga nið- ur fætj. Fyrirsagnir og afreksverk. Svo mikið þykir nú kommúnistum við liggja, að þessa dagana er ekkert prentað i Þjóðviljanum nema fyrirsagnir. Er taugaveiklunin komin á svo hátt stig, að upphrópana- moksturinn er orðinn að moldviðri, sem enginn getur áttað sig í. Er nú treyst á það, að þrátt fyrir allt muni hinir „trúuðu“ skila sér á sunnudaginn til föðurhúsanna, og að einhverjir muni slæðast með af þeim, sem lesa stóru fyrirságnirnar. Kommúnistar liafa alltaf verið í minnihluta, og við hverjar kosningar liafa þeir hrópað á strætum og gatna- mótum hversu mikið þeir ætla að gera ef þeir kæmust í meirihluta. Þeir hal'a aldrei komizt í méirihluta. Þeir hafa aldrei ráðið nokkru í bæjarstjórninni. Þó er Reykjavik eftirsóttasti staðurinn á landinu.' Þar eru öll þægindin. Þar er hiti, þar er ljós, ]iar eru heztu híbýlin. Þó hafá kömm- únistar aldrei ráðið hér ncinu. aldrei komið neinu. af þessu í framkvæmd. Aldrei átt nokkurn þátt í að skapa þessa hraðvaxandi höfuðborg. Hvernig má slíkt verða? Hvernig er hægt að gera slíka hluti án þess að þeir komi nærri? Er nokkur fur'ða þótt menn hrosi. Þeir erir ckki að berjast fyrir framförum Reykjavíkur. Þeir liafa aldrei komið þar nærri. Þeir eru að berjast fyrir Veðurfarið Það hefir reyndar oft verið minnzt á landinu. á það áður í dálkinum í "haust og vetur, að veðurfarið hér á tandi hafi verið nieð eindæmum. í vetur. Það má vísl gjarnan segja, nú frekar en oft áður, að gamlir menn muna ekki annað eins. Þetta orð- tæki hpfir oft verið notað, pegar ekki héfir verið eins tímabært að nota það, en nú er ástæða til. Tíðarfar hefir verið ágætt um allt land og jafnvel betra fyrir norðan en hér sunnanlands og gerir það, að* hér sunnanlands hefir úrkoma verið talsverð, þótt kuldar hafi engir verið. * Árstíðir Það er rétt eins og verið sé að snúast við. hafa endaskipti á sumri og vetri, því að sumarið i fyrra var held- ur stirt. Bæði kalt og þar að auki mjög vot- viðrasamt. Hinsvegar er veturinn, eða það, sem af er honum, miklu betri en við almennt liöf- um áll að venjast. Það er ekki áð furða, þótt menn fari að velta fyrir sér, hverju þetta jsæti og óttist, að þetta kunni ekki góðri lukku að stýra. Margir erú hræddir um að vorið og sumarið verði vont, vegna þess hve yeturinn 1 hefir verið góður, og skal ekkert fullyrt unt Iþáð. Ilinsvegar getur maður ekki komizt hjá því að vona, að hrakspár manna í þá átt reyn- i§t ekki réttar. Auð jól. Það er kennilegt að minnast þess, að hérna á íslandi, — það er að segja sunnanlands — var áuðjörð um jólin, en i New York-borg snjóaði um jólin. Það er þó ekki langt siðan að aðfangadagur var snjólaus, en hinsvegar eru mög ár síðan að allir jóiadagarnir hafa vel-ið snjólausir, eins og nú var. Þau fáu skipti, en snjóað hefir í vetur, hefir hann aldrei náð að festast, þvi að hláka hefir komið svo að segja undir eins og leyst hann upp aftur. Það er að Ííkindmn einlæg ósk allra, áð veður- htíðan viti ekki á neitt illt, heldur verði sum- 1 arið, er bemur eftir þcnnan vetur, einnig gqtt, með mörgutn heitum sólardögum. stjórnmálum hér á landi. Fyrsti ósieur þeirra .. , . . ~ ■ , .v _ ,_______• ... , . somu huösionum ofi kommumstar um allan heim. Að j d a 1 j?rS j01ll?r tjtííffÖaí^litísk. .yÍ4*s4é'u.4-kúguðu.{yQaCélaííj^Jíar'sem flokk- Jæir munu fara flein a eftir. urinn hefir einræði. -------- Slys og Þótt náttúran* hafi sýnt á sér betrL ntannslát. hliðina i vetur og ekki orðið mann- tjón af völdúm veðurofsa, hefir þo margt manna farizt vovéiflega a vetrinum. Og er illt til .þess að vita, að ittenn hafa einnig farizt af mannavöldum. Það voru liðin um seytján ár frá því að tnorð var síðast framið hérna á landinu, þangáð til maðurinn var myrtur hér i brag-ganum á annan jóladág. Það er aðeins gott til þess að vitá, að við íslend- ingar höfum til þessa að niestu verið lausir við þann ófögnuð. Hinsvegar er mjög slæmt til þess að vita, að þegar slík ódæði eru fiam- in, skuli ekki vera hægt að fiúna ódæðismann- inn og láta hann fá maklega hegningu. Glæpir Eitt er það, cr oft vill sigla í fara í vöxt. kjijlfar umbrotatima eins og styrjaldarára, og þess los sem kemst þá á alla hluti, og er það fjölgun alls- konar glæpk. Ilér á íslandi hefir flokkur þeirra manna sem fremja brot gegn lögum og rétti mjög farið í vöxt á styrjaldarárunum. Þetta er að ýmsu leyti ekki óeðlilegt, en er aúðvit- að til hins mesta óframa fyrir land og þjóð. Þess vegna verður að styrkja vcl þá menn, sem gæta eiga réttar borgarbúa og landsmaniia allra og vanda vel val á þeim. Ekki er sízt rauðsynlegt, að vandað sé til þeirra manna, sem valdir eru í lögergluna og hún hafi heil- brigða skynsemi og kuflni sig vel, til þess að verða öðriun fordæmi um góða hegðun og framkomu. * Er misbrest- Sumir vilja halda því fram, að ur á því? ekki hafi alltaf verið vandað val- ið sem sikyldi, og sk'al ekkert full- yrt um það, en hinsvegar er það vitaskuld, að vel verður að gæta þess að þeir menn, sem sjá eiga um að aðrir hegði sér samkvæmt lög- um og rétti, vita vel hvernig góð hegðun er. Það skal þó tekið fram, að þótt margir vilji halda fram, að stundum hafi misbrestur orð- iö i jiessu efni, þá er ekki verið að halda þvi f-ram að svo sé, en aðeins bent á þetta végna þess, að það er fullkomin krafa aíipennings, að hlut- aðeigendur séu sér meðvitandi um, að strang- ar kröfur vcrðiir að gera til þeirra manna, sem héFlun'raeðir. ......."1 ----------------- .

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.