Vísir - 25.02.1946, Page 2

B
S f H
Mánudaginn 25. febrúar 1946
yJijJij
.usrao.
Meðalablettir á líni nást
burt með sterkri ammoniak-
upplausn. Sé .ávaxtablettir á
borölíni er gott aö væta þá
nieö kamfóru. Þá hvería þeir.
Sé blettur á speglinum sem
erfitt er að ná i burtu, er gott
að liella á hann nokkurum
dropum af kamfóru. Blettir
eftir flugur nást af nicð
ediksblöndu.
Blekblettir nást af liiii ef
glyeerin er látið liggja á
blettunum nokkrar klukku-
stundir (t. d. næturlangt). Á
eftir eru blettirnir þvegnir iir
meö volgu sápuvatni.
Þroskaöir tómatar, sem
eru ógaliaöir, geta geymzt
lengi í saltpækli. Pækillinn
verður að vera svo sterkur að
egg gæti flotið í horium. Salt-
bragðið kemst ekki inn í
tómatana.
Afskorin blóm halda sér
bétur sé dálítið af sykri lálið
í valnið sem á þeim er. Ogn
af aspiríni gerir sama gagn.
Tízkukonur.
Tisku-frömuðir hafa n\
lega efnt til atkvæðagreiðslu
um það hvar konur væri bezt
búnar. Eftir atkvæðum að
dæma eru konur í Ameríku
fremstar i flokki, og er það
mjög trúlegt.
Efst á blaði er þar frú
Stanley Mortimer af hinni
kunnu og auðugu Astor-
fjölskyldu. önnur í röðinni
er frá Byron Foey, erfingi að
Chrysler bílaverksmiðjunum.
Fjórða er frú Lawrence Tib-
bet, kona söngvarans fræga.
Fimmta er hertogafrúin af
Windsor.
Filmstjarnan Rosalind
Russel er nr. átta í röðinni.
Hún er gift syni Carls Bris-
f.oij og konu hans, sem er
systir frú önnu konu Einars
Jónssonar myndhöggvara.
Þ'ingkonan Claire Rooth
Luce er hin tíunda í röðinni.
Þessar konur eru því bezt
búnar af öllum konum í
tízku-heiminum.
i\ ík í 'í A g $ |ÆU
Hér hjá oss, og víðast hvar
hefir þróunin gengið í þá átt
að fóllc hefir verið tilneytt
að láta vinna svo margt utan
heimilisins, sem áður var
gert heima. Til dæmis selja
bændur nú ull sína, nema ef
til vill það eitt, sem þarf í
sokka og nærföt heima fyrir.
Ullin er líka sen<I í klæða-
verksmiðjumar og ofið úr
henni þar til fata, en lítið er
víst ofið heima hér á landi
nú orðið.
Kona ein í Pennsylvaniu
tók upp á því nýlega að nota
sjálf ullina af fé sínu, spinna
hana heima, lita og vefa úr
henni, og hefir hún og systir
hennar mikla ánægju af
þessu. Þær höfðu keypt sér
nokkurar kindur af Cheviot
kyni og hugsuðu sér aðal-
lega að eiga hægt um vik
með að fá sér kindakjöt. En
þær tóku mjög nærri sér að
eta þessa' heima-öldu vini
sína og komu lika strax auga
á gæði ullarinnar til fata.
Og þær tóku sér þvi næst
fyrir hendur„ að afla þeirra
tækja sem nauðsynleg voru
til að hreinsa ullina, kemba
hana, spinna og vefa.
Þær systur leystu sjálfar
af hendi alla liirðingu og
vinnu við fé sitt. En þær
fengu vanan mann til þess
að klippa kindurnar fyrir sig.
Því að í Ameríku er féð ekki
rúið, heldur klippt, og þykir
það starf lieldur erfitt. -—
Þær ætluðu líka í fyrstu að
lita band sitt sjálfar, en það
hefir orðið ofan á að þær
senda litara það, en gefa
sjálfár fyrirmæli um litina.
En þær kenndu sér sjálfar
að vefa eftir bókum um vefn-
að, og liafa nú mikla ánægju
af þessu starfi eins og flestir
sem læra það. Og tilraunir
þeirra hafa vakið mikla
athygli.
Meðfylgjandi mynd sýnir
rokk þeirra systra og er hann
ólíkur íslenzkum rokkum.,
Hesputréð er líka ólíkt þeim
hesputrjám er við eigum að
venjast.
að renna teppakústinum yfir
teppið eftir máltíðir, eða
fara með lítinn bursta yfir
teppið og taka upp mola þá
sem hrotið liafa niður, eins
og oft kemur fyrir, jafnvel
þó að gætni sé viðhöfð. Mat-
aragnir geta orðið til mikilla
skemmda á gólfábreiðum, og
sé þær skildar eftir á gólfinu
troðast þær fljótlega niður
i teppið og valda þar fitu-
blettum. Rjrk sezt ])ar ofan i
og ábreiðan fær af þessu svo
stór lýti að það er dagleg
hrelling fyrir húsfreýjuna að
-horfa á slíkt. Það er því bezt
að ganga vel um ábreiðuna
til að losna við erfiði síðar,
við að ná úr ljótum blettum.
Það þarf daglega að fara
yfir ábreiðuna með teppa-
kústi, sé það mögulegt. —
Nauðsynlegast er þetta-þó á
vetrum, þegar færð er slæm
úti fyrir og eldur ef til vill
hafður í ofnum í stofunum,
þó að það sé ekki víða hér
í Reykjavík nú orðið. ög
brýnið fýrir heimilisfólkínu
að ganga vel um, þurka vel
af fótum ser ef ekki eru
notaðar skóhlífar, svo að
ekki berist inn meiri óhrein-
indi en óbjákvæmilegt er.
Einu sinni í viku er sjálf-
sagt að hreinsa teppið með
ryksugu eða gó^um bursta.
Þetta er nauðsynlegt til þess
að koma í veg fyrir að sand-
ur eða hörð korn Komist nið-
ur í teppið. Því að féstist þau
í uppistöðu ábreiðunnar geta
þau gért ómetanlegan skaða.
Það er ekki míkið verk að
hreinsa ábreiðuna með ryk-
sugunni. Það er dálítið sein-
legra með bursta.
Ef mikið rykast upp þegar
teppið er sópað eða burstað
er það merki þess að dag-
legri liirðing sé ábótavant.
Frh.
3ja herbergja
til sölu i nýju steinhúsi í
Kleppsholti. Grunnflötur
ca. 80 fermetrar, Ekki al-
veg fullgerð.. Greiðsluskil-
málar.
ALMENNA FASTEIGNA-
SALAN,
Bankastræti 7.
Sími 6063.
reman er
dyrmæt.
Gólfábreiður verða fyrir
meiri átroðningi og slili en
flest annað. á heimilinu. Ef
við sjáum einhvern heima-
mann standa á bólstruðum
stól eða legpbekk, er ekki
beðið boðanna um að reka
afbrotamanninn ofan af stói
eða bekk, slíkt athæfi er
síðan harðlega vítt og burst-
að vandlega af stólnum eða
legubekknum á eftir.
öðru máli gegnir að sjálf-
sögðu um gólfábreiðuna.
Hún verður að þola traðk
og umfer.ð, og er til þess
ætluð að liggja undir fótum
manna. En það er þó sjálf-
sagt að vernda þenna góða
grip eftir beztu getu og mjög
jviturlegt að gera ekki eins
vel við gólfteppið og mögu-
legt er. Ef ryk og óhreinindi
J g ií 3 V J». A Ú
og
Sioieseíni
nýkomin.
H. TÖFT,
Skólavörðustíg 5.
Sími 1035.
hæstaréttarlögmaSur.
Aðalstræti 9. — Sími 1875.
Enskir
vinnuvetlingar
VERZl.

Sími 3350 eða 5864.
!ís<iööcsíici;5ísísci5iíi;;;s0;5cií5ísöíiíiíiíittaíi;ic;s?iíiísecsaísööíiöíiöööa<!
Wýikmm&ð,
HíteraUtBSliÚallar stærðir.
Svartir, brúnir, hvítir
og úr lakkskinni.

K V4»B3
kven- og karlmanna,
stórt úrval.
lilegt úrval, þar á með- 5
’ margar tegundir af «
vítum skóm. Q
fá að setjast um kyrrt í því,
verða litirnir óhreinir og
daufir. Og sandkorn og rusl,
sem fær að komast ofan í
teppið skemma það til stórra
muna, og slíta því ótrúlega
nrikið.
Þó að óhreinindi leiti mjög
á gólfábreiðuna eru þau
henni mjög ólioll. En sé
leitazt við að halda gólf-
ábreiðunni hreinni eftir beztu
getu, margborgar það sig, og
hún endist árum saman. Ilún
slitnar að vísu, en góð með-
ferð getur lengt æviár henn-
ar að miklum mun. Það er
því sjálfsagt að verja bæði
tíma og fyrirhöfn til við-
halds svo dýrum og góðum
grip.
Sé gólfteppi i slofu þav
sem matazt er, |r,,sjá]isagl SsttttOttCiöoattOOOttOttttOttttttttttttOttttttttttttttOttCsoattttttttOOOttttO?
.umxlIöcbUiJ i íjögni |i,ú‘ .móirij go trúHoíí ,oi.
. - ’ " :;r. i. ;oo .■
,rir karlmenn,
fjórar tegúndir.
cyCdmó Cj. ccLd ^uíaóóon