Vísir - 01.04.1946, Blaðsíða 2

V I S I R
Mánudaginn 1. apríl 1946.
g»^W yjíjj£j
Skrifið
kvennasíðunni
um áhugamál
yðar.
wtwr
RÉTTIR
ÚR KJÖTAFGÖNGUM.
Þaö er hægt aS búa til marga
aöra rétti úr kjötafgöngum, en
,,Biksemat" eða „Hachis"'.
(„Hachis" ættuö þér einhvern-
t'íma að reyna ofan á sneiS af
steiktu bfauöi og hafa stciktan
tómat ofan á kjötkássunni). —
Svo er ákaflega íljótlegt að
sneiSa niöur köldu steikina.
Kaöa sneiðunum á eidfast,
djúpt fat. Setja agurkubita á
milli snei'ðanna og hella af-
ganginum af steikarsósunni
yfir. Kartöflustappa þekur svo
sósuna. Til þess að rétturinn
taki sig betur út má gjarnan
sprauta stöppunni úr sprautu-
poka —¦ einhverjum hluta henn-
ar. —¦ Bakað í ofni þangaS til
stappan er gulbrún.
Einnig er gott aö hakka so8-
iö kjöt, ásamt lauki og kryddi,
hræra egg saman viö og steikja
á pönnu eins og bollur.
Kem aftur á morgun,
er þýzkur réttur og er mjög
„praktiskur" ef maöur hefir
haft seik í tvo daga og á enn-
þá afgang af henni og óvíst
'hvort fjölskyldan líti hana blíð-
Um augum, ef hún birtist i
þriðja sinn.
¦Bakið þurrar pönnukökur
öðru megin. Setjiö þær á bretti
með bökuðu hliSina upp. Á
hverja köku setjiS þér svo
matskeiS af kjöti, sem búið er
aS hakka tvisvar (meS lauk
og kryddi) og hræra einu eggi
saman við. Pönnukökunum er
svo „pakkaS" utan um kjöt-
deigiS. Steikt í feiti báSum
megin og sultutau borSaS með.
Álaborgarsteik fyrir karla,
er reglulega skemmtilegur
réttur. — Djúpt, eldfast fat er
smurt lítillega með smjöri. Nið-
urskornar, soðnar kartöflur eru
settar í botn þess. Þá kemur
þykkt lag af hakkaSri skinku
og hökkuðu, harðsoðnu eggi.
Þykkum sneiðum af tómötum
er komið fyrir hér og þar. Fat.
iS er svo fyllt meS meira af
kartöflum og skinku. Yfir er
svo hellt þunnri sósu úr kjöt-
soði og steiktum lauki stráS
yfir. »
BakaS í ofni í stundarfjórS-
Ww*am®kaw* htÞmmw
U.
Ín
^tttrton
Ljouid, pi
Sigurgeir Sigurjónsson
hæstaréttarlögmaður.
Skrifstofutimi 10—12 og 1—6.
Aðalstræti 8. — Sími 1043.
Steinn Jónsson.
Lögfræðiskrifstofa
Fasteigna- og verðbréfa-
sala.
Laugaveg 39. Sími 4951.
-
Hvernig skyldi okkur vera
innan brjósls, ef lagt væri fé
til höfuðs okkur? Eg hefi
lalað við konu, sem svo var
ástatt fyrir um skeið.
Hún var kvenleg í bezta
lagi og snyrtileg. Hún var
eirín af foringjunum í við-
námsliðinu og komst undan
nazistum á síðustu stundu.
Meðan Frakkland var her-
numið stóð hún fyrir skæru-
liðaflokki i S.-Frakklandi.
Mér var sagt (hún sagði mér
það ekki sjálf) að hún hefði
sprengt í loft upp tvær her-
flutningalestir fyrir nazist-
um, tekið þátt í fyrirsátum
margsinnis, og var að síðustu
orðin eins fræg og „Rauða
akurliljan". Hún gerði Þjóð-
verjum margar skráveifur
og ævintýr hennar voru f jöl-
mörg og ofdirfskufull.
Eg talaði við hana um
framtíð lands henriar og
hvern þátt konurnar mundu
laka í viðreisn Frakklands
nú þegar stríðinu væri lokið.
Eg spurði hana hver afstaða
þeirra myndi verða i stjórn-
málum, þvi að svo hefir allt-
af virzt, sem franskar konur
væri einkennilega sinnulaus-
ar um stjórnmál.
„Jú, frú mín," sagði hún.
„Konurnar munu vissulega
taka þált í stjórnmálum og
þær munu ganga til kos.n-
inga. Það var mjög vanhugs-
að, að franskar konur áttu
svo annríkt fyrir striðið, að
þær höfðu engan áhuga á
stjórnmálum.
Þetta virtist vera skoðun
allflestra franskra kvenna,
núna að stríðinu loknu. Þær
áttu svo annarikt áður, að
þær gátu ekki verið aðamstra
við stjórnmál. Vafalaust lief-
ir viðhorf þeirra skapazt að
nokkuru leyti af þvi, að að-
slaða þeirra heima fyrir var
miklu betri en aðstaða
brezkra kvenna í þeirra
heimalandi. Franskar konur
þurftu því ekki eins á stjórn-
málafrelsi að halda, til þess
að geta tryggt sér viðunandi
afkomu fjárhagslega.
Jafnvel um síðustu alda-
mót voru margar franskar
konur við kaupsýslu og stóðu
þar jafnfætis mönnum sín-
um. Oft hvildi á þeiin mikil
fjárhagsleg ábyrgð, svo að
enskum karmönnum mundi
hafa blöskrað, ekki sízt ef til
slíks hefði verið ætlazt af
konum þeirra og systrum.
Árangurinn var því sá, að
fjárbaíTstengsl karla og
kvenna á Frakklandi voru
allt önnur en á Englandi.
Konurnar komu ekki au«a á
neitt sa'mb'and milli fram-
fara í stjórnmnlum og iðnaði
touiqfulltrua.
þvinga sig neitt að hafa ekki
atkvæðisrétt.
En þegar Frakkland féll
kom í Ijós hvað í frönskum
konum bjó. Þær sýndu sig
vera færar í flestan sjó og
þær áttu bæði þekkingu og
reynslu. Þær tóku allt að sér,
þvínær sjálfkrafa. Þær héldu
öllu gangandi og störfuðu
jafnframt i viðnámshreyf-
ingunni. Flestir verkfærir
menn, sem höfðu haldið lífi,
voru sendir í nauðungar-
vinnu eða fangabúðirnar —
en konurnar urðu eftir og
sáu um allt. Þær ráku verk-
smiðjur og verzlunarhús,
þær sáu um búrekstur allan
og alla þá flutninga sem
fram fóru.
En jafnframt því sem þær
reistu við iðnað og unnu að
jarðrækt til þess að geta hald-
i'ð í sér lífinu, gerðu þær allt
sem í þeirra valdi stóð til þess
að tortíma kúgurum sínum.
Og upp úr þessu hefir vaxið
fullkomlega óháð kynslóð
kvenna, sem er staðráðin í
að skipa með heiðri sinn sess
á öllum sviðum lífsins.
Milli styrjaldanna óx mjög
alþjóðleg stjórnmálahreyf-
ing sem átti fulltrúa í flest-
um Evrópulöndum. Voru
yiða skrifstofur, þessari
hreyfingu tilheyrandi, sem
fjölluðu sérstakiega um þau
málefni sem konum voru
hugstæð. Kvennaþing voru
háð árlega í ýmsum löndum,
þar til Hitler batt endi á þess-
háttar.
Frakkland tók þátt í þessu,
en konurnar höfðu þó ekki
mikinn áhuga á því.
Síðustu árin fyrir stríðið
voru margsinnis haldin þing
í París, og hinir frönsku
kvenfulltrúar voru í öngum
sínum yfir því hversu lítill
stjórnmálaáhugi ríkti meðal
kvenna þar í landi. Síðasta
þingið var háð í París 1910,
aðeins þrem mánuðum áður
en Frakkland féll og þó að
konur tæki mikinn þátt í alls-
konar starfsemi voru þær
enn áhugalausar um stjórn-
mál.
Það var hin mikla ábyrgð,
að reka í rauninni alla starf-
semi í landinu, halda þjóð-
inni lifandi og eyða jafn-
framt óvinunum, sem vakti
konurnar að lokum. Þær sáu
að skarpskyggni kaupsýslu
nægði ekki til að koma af tur
á reglu í landinu, er það væri
leyst undan okinu.
En nú þegar þær eru vakn-
aðar vinna þær sleitulaust og
rækilega, eins og þeim er
lagið. Ræði konur og karlar,
scm eru 21 árs og eldii, hafá
iiú lco'sm'rigárfetlí í Frakk-
konur voru kosnar á þing.
Eiga þær sæti í neðri deild
franska þingsins og taka nú
þátt i stjórn landsins.
Ýmis „kynleg fyrirbrigði"
hafa komið í ljós við það, að
franskar konur hafa skyndi-
lega yfirgefið barnæskuna
og eru orðnar fullveðja í
stjórnmálum. Margar og
mismunandi stofnanir hafa
verið settar upp til þess að
f jalla um þau vandamál, sem
fáeinar þolgóðar konur liafa
um fjörutíu ára skeið starf-
að að á alþjóðlegum skrif-
stofum kvenna. Konur, sem
voru foringjar í viðnámslið-
inu, höfðu fæstar heyrt getið
um þessar skrifstofur
kvenna. En á þessu verður
fljótlega ráðin bót og vafa-
laust mun frönskum stj'órh-
máluni stafa töluverð heilsu-
)ót af þvi að konur geta
skýlaust látið uppi sín sjón-
armið. Og þó að þær hafi
fyrirhafnarlaust fengið í
hendur réttindi, sem brezk-
ar konur hafa orðið að berj-
ast fyrir grimmilega í sjötíu
ár, þá geta þær lýst yfir þvk
að sálarkvalir og logandi
undir siðustu sex ára jafn-
ist fullkomlega við margra
ára réttindabaráttu annarra.
breiddur á borð og striga-
stykkið lagt á hann á ská svo
sem 3 cm. frá miðju. Því
næst er klúturinn lagður
saman i horn og breið fell-
ireyting t il batnaðar
Leiðinlegir eru klútarnir
sem kvenfólk hefir notað
fyrir höfuðföt á undanförn-
um árum. Og ekki mundi sú
tízka hafa þótt sérlega
smekkleg eða falleg hefði
hún verið upprunnin á ls-
landi. En höfuðklúturinn
hefir ýmislegt sér til ágætis.
Hann er ódýrari en hattur.
Hann tollir á höfðinu þó að
hvasst sé og ekki þarf að
righalda í hann, svo að hann
fjúki ekki í burtu. Og hann
hlífir hárinu töluvert fyrir
vætu og ryki. En leiðinlegar
eru skýlurnar samt og er
gott að geta sett þær á höf-
uðið á ýmisa lund — ekki
alltaf sem skýlu einungis.
Slundum er miðjan á skýl-
unni látin snúa aftur í
hnakkann, en hornin bund-
in upp að framan. Hlífir það
hárinu vel í stormi og rign-
ingu. En hér er önnur aðferð
sem setur nýjan svip á skýlu-
kiútinn og er þá eitthvað í
ætt við hatt.
Klúturinn er brotinn í horn
og stíft, aflangt stykki lagt
innan í hann. — Bezt er að
hafa millifóðursstriga í
stykkið, en þó má gjarnan
nota samanbrotinn pappir
eða pappa. Stykkið á að vera
30 cm. á lengd, en 10 cm. á
hæð til endanna. Það á að
breikka jafnt og þétt að
miðju og vera 15 cm. um
miðjuna. Klúturinn er nú
ing brotin i miðjuna. — Nú
er klúturinn lagður á höfuð-
ið og ldiðarhornin tvö bund-
in í hnút niður við hnakka-
gróf og séð um að hornið,
sem aftur sneri, sé undir
hnútnum. Þetta höfuðfat má
hafa framarlega eða aftar-
lega á höfðinu eftir þvi sem
hverjum fer bezt.
og þeim fannstþað ekkí laiidL Og ' tuHimíi' .."';?' n'ui
-öív íj 1 .no?X50-iB(8! 'iijjv..".'iJg-H'/ír "ifiv límbhia
.0ARÐASTR.2 SÍMI 1899
vójami Ljuðmundóóon
löggiltur skjalaþýðari
(enska).
Heima kl. 6—7 e. h.
Suðurgötu 16. Sími 5828.
TELPUKÁPUR,
m jög lágt verð.
VeizL Regio,
Laugaveg 11.
Magnús Thorlacius
hæstaréttarlögmaður.
Aðalstræti 9. — Sími 1875.
r
agsýn húsmóðir
byrjar strax í dag að færa heimilisreikning — því
Heimilisdagbókin
íaest í öllum bókaverzlunum bæjarins. Kostar 5 kr.
>—rVrnr 0; ii,Trnri—>:yif-. !.¦¦'',----^—------:", ¦;;; ¦¦:—.. ;,. ,.-