Vísir - 23.07.1946, Blaðsíða 4

V I S I R
Þriðjudaginn 23. júlí 1940
4
VÍSIR
DAGBLAÐ
Útgefandi:
BLAÐAUTGAFAN visir h/f
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson,
Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: FélagsprentsmiðjunnL
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12.
Símar 1660 (fimm línur).
Verð kr. 5,00 á mánuði.
Lausasala 40 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Bandalag sameinuðu þjéðanna.
II lþingi hefur hvað eftir annað lýst yfir þeirri
““ skoðun. sinni, að það óskaði eftir að Is-
lendingum gæfist kostur á að taka þátt í starfi
hinna sameinuðu ])jóða. Ekki hefur verið léð
■máls á slíku fyrr en nú, og hefur Alþingi ver-
ið boðað til funda, aðallega til að afgreiða
mál þetta. Liggur fyrir þinginu greinargei’ð
ríkisstjórnarinnar og álit sérfræðings í þjóða-
rétli, sem skýrir málið mjög, þótt ekki sé
langt út í það farið, að skýra hugsanlega hags-
munaárekstra í framkvæmdinni.
Helztu skuldhindingar, sem aðili tekur á
sig með þátttöku í félagsskapnum eru þ;er,
cr hér greinir: Hver þjóð skuldbindur sig til
að lifa í friði, beita ekki vopnavaldi, nema í
þágu sameiginlcgra hagsmuna, stuðla að fé-
lagslegum framförum og bættum lífskjörum,
freysta trúna á mannréttindi, jafnréttiikvenna
og karla, stórra og smárra þjóða. Til ])ess að
ná sliku marki skulu meðlimir standa við
skuldbindingar sínar' samkvæmt sáttmálan-
>um, leysa millirikjaágreining friðsamlega, af-
.neita beitingu valds eða hótunúm um vald-
I)eiting í alþjóðamálum og veita loks.samein-
uiðu þjóðunum alla aðstoð í sérliverri aðgerð
þeirra samkvæmt sáttmálanum og aðstoða
ekkert ríki, scm sameinuðu þjóðirnar beita
aðgerðum gegn. Stofnunin á að tryggja að
ríki utan samtakanna vinni í samræmi við
samþykktir þeirra.
Skylt er meðlimum að greiða kostnað við
stofnunina cftir niðurjöfnun alþjóðaþings, fela
meðlimum öryggisráðsins aðalábyrgð á varð-
veizlu friðar og öryggis, fallast á að sam-
])ykkja ákvarðanir öryggisráðsins í samræmi
við sáttmálann, leita lausnar á milliríkjadeil-
um með samningatilraunum og friðsamlegum
ráðum, en tilkynna öryggisráðinu, ef það ekki
tckst. Aðilum ber að hlíta ákvörðunum ör-
yggisráðsins um það, hvenær sé fyrir hendi
ógnun við friðinn og til hverra ráðstafana
skuli gripið, cn þá geta komið til greina
margskoriar þvingunarráðstafanir, jafnvel að
slitið verði stjórnmálasambandi við hlutaðeig-
mndi þjóð, eða aðgerðir hafnar mcð liervaldi
itil þess að koma á alþjóðafriði og öryggi. Þá
'gangast meðíimirnir undir að láta öryggisráð-
onu í té vopnað lið, aðstoð og fyrirgreiðslu
ieftir sámningum þess og þeirra, þar á meðal
.umferðarétt til varðveizlu alþjóðafriðar og
öryggis. Meðlimir ciga að hafa hluta af loft-
her sínum reiðuhúinn til fyrirvaralausrar
notkunar við sameiginlegar hernaðaraðgerðir,
;en nánar skal þctta ákveðið af öryggisráðinu
og í samræmi við samninga, en meðlimirnir
skuldbinda -sig ennfremiír til að veita gagn-
kvæma aðstoð við framkvæmd sam])ykkta
öryggisráðsins. Skylt er aðilum að hhta úr-
skurðum alþjóðadómstólsins, en sérhvcr milli-
ríkjasamningur þeirra, skal skrásettur af aðal-
skrifstofu handalagsins, en brjóti hann í hága
við samþykktir ])ess, skal hann víkja. Loks
skulu stofnuninni látin í té sú réttarstaða og
sérréttindi, sem nauSsynleg eru fvrir starf-
semi hennar í hverju landi.
Gert er ráð fyrir að árgjald Islands til stofri-
unarinnar geli orðið um kr. 250 þús., en auk
þess verði að greiða kostnað við þátttöku í
þingi stofnunarinnár, sem ekki cr unnt að
úætla.
Ludvig C. Magnússon
skrifstofustjóri fimmtugur
Meðal íslendinga eru fjölr
margir, sem eyða tómstund-
um sínuin og starfsþreki til
eflingar margvíslegra þjóð-
þrifamála, án endurgjálds og
viðurkenningar, annarrar en
þeirrar, sem vinnugleðin ein
og árangurinn af starfinu
veitir.
Hér verður þess marins
getið í sambandi við hálfr-
ar aldar afmæli hans, er sýnt
hefir mikimí félagsmála-
þroska pg eytt hefir tóm-
stundum sínum af kappi við
ýmis félagsmálastörf, er til
aukinnar menningar horfa
meðal vor.
Eg er þess fullviss, að þeir,
sem til þekkja, eru mér sam-
mála um, að það var happa-
dagur fyrir bindindisstarf-
semina hér á landi, þegai-
Ludvig C. Magnús'son geklc
í G.T.-regluna í Reykjavík.
Það skcði á fullveldisdaginn
1. desember 1935, og gekk
hann í stúkuna „Frón“. Frá
■þeirri stundu liefir hann ver-
ið traustur, kappsamur og
liugkvæmur bindindismað-
ur, eins og síðar verður stutt-
lega vikið að í grein þessari.
Ludvig Carl Magnússon,
en svo er liann lieitinn fullu
nafni, er Skagfirðingur,
fæddur 23. júlí 1896 á Sauð-
árki'óki. Foreldrar hans eru:
Magnús Guðmundsson af-
greiðslumaður þar, er and-
aðizt 19. desember 1939, og
kona hans Hildur Margrét
Pétursdóttir, sem enn er á
lífi.
Ludvig er'því kominn af
kunnrim og merkum ættum,
er hér verða ekki nánar
raktar.
Hann ólst upp i hinum
góðu foreldrahúsum iiorður
þar, og fékk hina beztu und-
irbúningsmenntun barna og
unglinga, sem þá var völ á.
Stundaði hann í æsku iþrótt-
ir af hinu mesta kappi og
hefir átt að fagna lireysti og
góðu heilsufari.
Haustið 1913 settist liann
í Verzlunarskóla Islands og
lauk þaðan fullnaðarprófi
1915. Lagði liann síðan stund
á bókhald og endurskoðun
sem sérgrein og kynnti sér
nýtízku skrifstofuhald, hér-
lendis og erlendis, og hefir
jafnan fram á þennan dag
aukið þekkingu sína í þeiin
greinum.
Frá því er Ludvig útskrif-
aðist, hefir hann unnið hjá
ýmsum landkunnum verzl-
unarfyrirtækjum og heild-
sölufirmum hér i bænum,
auk þess sem hann á vissu
skeiði hefir rekið sjálfslæða
heildverzlun, umboðssölu og
útgcrð, jafnhliða endurskoð-
un og bökhaldi. Vélfrystiliús
setti hann upp og rak liér í
Reykjavík um eilt skeið, og
mun það vera eiít með fyrstu
vélfrystihúsum fyrir útgerð-
ina, er hér hafa verið rekin.
Þrinn 1. apríl 1936 réðst
Ludvig C. Magnússon til
Sjúkrasamlags Reykjavikur,
sem aðalbókari og skrif-
slofustjóri, og Iiefir hann
unnið þar jafnan síðan við
viriáældir og ágætan orðstir,
fram á þennan dag, og hafa
þar vel notið sín liæfileikar
lians i sérgreinum þeim, er
hann hefir lagt stund á.
Eins og margir Skagfírð-
ingar, er Ludvig liestamaður
mikill og hneigður fyrir söng
og hefir lítt farið i launkofa
nieð þær íþróttir um dagana.
Hann var einn af stofn-
eri’dum Karlakórs K.F.U.M.
og söng með því félagi fyrr
á árum.
Ilann var meðal stofnenda
Heslmannafélagsins „Fáks“,
er i Reykjavík var stofnað
24. apríl 1922 og írianna oft-
ast verið dómari á kappreið-
um þeim, er það félag liefir
efnt til liér í bænum.
Hann liefir og verið hvata-
maður að stofnun hesla-
mannafélaga utan hæjarins;
stofnaði t. d. Hestmannafé-
lagið Glað í Miðdölum, er
var fyrsta hestamanriáfélag-
ið utan Reykjavíkur. Þá var
hann einri af aðalhvata-
mönnum að slofnun Hesta-
mannafélagsins Léttféta á
Sauðárkróki.
í hópi dýravina cr Ludvig’
góðkunnur, og sýriir slarf-
semi hans í félögum, er þeim
málum sinna, ef til vill bct-
ur cn nokkuð annað, innsta
eðli hans.
Hanri var hvatamaður að
stofnun fimrn dýravinafé-
laga meðal barna og ung-
linga og í stjórn Dýravernd-
unarfélags íslands hcfir
hann átt sæti sem ritari um
10 ára skeið til ársins 1944.
I hverju því máli, er Lud-
vig snýr sér að, gerigur hann
heill og óskiptur til verks, og
kemur það sér vel i félögum
þeim, er hann starfar i, að
hann hýr yfir óvenjumikl-
u m _gk i ])ulagshæfileikum.
A siðari árum hefir Lud-
vig C. Magnússon gerzt hinn
mesti bindindisfrömuður.
Frá því ér hann gekk í regl-
una, árið 1935, hefir hann
verið sjö ár æðstitemplar í
stúku sinni, „Frón“ nr. 227,
og tvö ár umboðsmaður Stór
Frh. á 6. síða.
Allt er .... ef endirinn allra beztur verður.
goít .. Það niá segja uni leikina við dönsku
knattspyrnumennina. Sá fyrsti fór
illa. Það mátti að nokkuru leyti lcenna piltun-
um oklcar, þvi að þeir stóðu sig ekki eins vcl
og hægt var að krefjast af þeiin. Þó var nokk-
ur heppni með þeim. Fram fékk á sig fleiri
mörk, en reyndi þó auðvitað að spjara sig eftir
niætti og lék bara sæmilega. En i síðasta skiptið,
sem keppt var, snéru islenzku piltarnir taflinu
við og báru sigur.úr býtum. Bravo fyrir þeim.
*
Skiptir Það liggur auðvitað i augum uppi, að
máli. það skiptir ekki svo litlu máli, hvort
við vinnum cða töpum — ekki aðeins
vegna þess, hve sigUrinn cr riiiklu sætari, hcldur
og vegna þess, að lieimsókn dönsku knattspyrnu-
mannanna lilýtur nú að vera miklu ljúfara um-
ræðuefni, þar sem þeir hcldu Iiéðan sigraðir,
þótf aðeins væri í einum leik. Ef þeir hefðu sigr-
að íslendinga i síðasta leiknum líka, þá væri á-
reiðánlega ekki eins mikið rætt um komu þeirra
og nú er gert, vegna ófara þeirra.
*
Öskrið Eg býst því ekki við, að það sé að
mikla. berá í bakkafullan lækinn, þótt rabbað
sé lítilsliáttar um siðasta leikinn, til
viðbótar þvi,. sem áður licfir verið ritað um
þessa knattspyrhuviðburði. Eg var þvi íuiður
titanbæjar á sunnudag, kom ekki til bæjarins fyri-
en um níu. En þegar eg steig út úr bílnum — óra-
leið frá íþróttavellinum heyrði eg' því líkt
ægilegt öslutr, að eg hefi aldrei lieyrt annað
eins. Þá þóttist eg geta sagt mér það sjálfur, að
islenzka liðíð liefði loks „grísað“ marki.
f *
Þrjú : núll. Eg var nú orðinn svo forvitinn, að
mér héldu engin bönd og eg fór
upp á völl, til þess að forvitnast um, hvernig
sakir stæðu, því að ekki var tími til annars. Eg
spnrði fyrsta mann, sem eg rakst á fvrir utan
viillinn — lögregluþjón. „Þrjú—núll“, sagði hann.
Nú, það er gamla sagan, hugsaði eg, en þá
bætti lögregluþjónninn við: „íslcndingarnir hafa
yfir.“ Eg verð að játa það, og finiíst þó kannske
engum undarlegt, að eg hváði, áður en eg trúði
þessu.
*
Skemmtileg- Eins og eg scgi, sá cg ekki leik-
ur leikur. inn, cn hinsvear befi eg heyrt
mikið um bann, þvi að í gær og
dag befir ekki verið liægt að þverfóta i bænum
fyrir mönnum á Ölltun aldri, sem hafa viljað
segja mér og öðrum frá þessum skemmtilega
leik.JÞvi að skemmtilegur var bann, vcl leikið
á báða bóga og auðvtiað dró það ekki úr ánægju
áhorfendanna, að landinn skyldi bera sigur úr
býtum. En liann var líka vel að sigrinum kom-
irin og þegan svo stendur á, cr alltaf miklu á-
nægjulegra að sigra, en þegar hundaheppni cin
ræður.
*
Broshýr Eftir því sem mér er sagt, mátti sjá
andlit. mörg brosbýr andlit — á íslendingum
— þegar leikurinn var úti í fyrrakvöld og menn
héldu lieim lil sín. Fólkið var eitthvað beinna
i 'baki, frjálsmannlegra í fasi — því að það var
búið að Iiefna ófaranna á fyrri leikjunum.
Dönsku blöðin höfðu ekki lalið nauðsýn á að
senda sterkt lið hingað Jil lands, því að íslend-
inar mundu ekki vera þvilikir afburðamenn á
þessu sviði, en þeir klóruðu sér þó i sigur i„
einum leík. Verra gat það verið, hugsuðu marg-
ir eftir það, sem á undan var'gengið.
*
Ungir og Eg verð nú að fara að s!á botninn
gamlir. í þetta, hvort sem mér er það Ijúft
eða leitt. Eg geri ckki ráð fyrir því,
að málið verði minna rætt manna á meðal, ])ólt
eg bætti nú, því að sigurinn yfir Dönunum hefir
sannarlega verið umræðuefni dagsins eða dag-
anna, síðaii hann var nnninn. Jafnt ungir sem
gamlir taka þátt í umræðtiriuin ’ uiri bann og
fagna'því, að við skyldum sýna að við getum
eitthvað á þessu sviði íþrótta eins og öðrnm.