Vísir - 27.07.1946, Blaðsíða 6

6
V I S I R
Laugardaginn 27. júli 1946
ÍLaijgapslagsssaga illi.
LAURA
<2\au^aóa^a ejiir JJali JJJ. JJ. yyjanoj.
J
„Ertu i raun og veru kom-
in að dauða?“ spurði Am-
anda.
„Eg hefi. orð læknisins
fyrir því/ að eg lifi til
fimmtudags,“ sagði Laura.
„Og í dag er laugardagur,
þetfa er alvarlegt!“ stundi
Amanda og greip andann á
lofti.
„Eg veit ekki hvort það er
alvárlegt, en það er vissu-
lega laugardagur í dag,“
sagði Laura.
„Dauðinn er alltaf alvar-
legur,“ sagði Amanda.
,»Eg liefi aldrei sagt, að eg
ætli að deyja. Eg hætti að
vísu að vera Laura, en lield
áfram að eitthvað — eitt-
hvert dýr hýst eg við. Sjáðu
til, þegar einhver hefir ekki
verið mjög góður i því lífi,
sem hann er að ljúka við að
lifa, þá endurfæðist hann á
einhverju óæðra þroskastigi.
Og eg hefi ekki verið neitt
scrstaklega góð í lífinu. Eg
hefi verið smásmuguleg og
hefnigjörn alltaf þegar
kringumstæðurnar hafa
virzt réttlæta það.“
„Kri ngum s tæðurna r. ré 11-
læta aldrei slíkt,“ sagði Am-
anda í flýti.
„Með þínu leyfi, þá er Eg-
hert einmitt maður, sem ré'tt-
lætir slíka framkomu. Því
vikur dálítið öðruvísi við
með þig, þú ert gift honum
og hefir svarið að elska
hann og virða, það liefi eg
ckki gert.‘“
„Eg gel ekki fundið neitl
rangt við Egbert,“ mótmælti
Amanda.
„Eg skal viðurkenna, að
rangindin liafi verið mín
megin,“ viðurkenndi Laura
kæruleysislega. „Hann hefir
aðeins skapáð þær kring-
umstæður, sem afsaka hefni
girni og annað svipað því.
Hann gerði til dæmis leið-
inlegl og þreytandi vcður út
af þvi þegar eg fór á
skemmtigöngu með hvolp-
ana frá bóndabænum hérna
á dögunum.“
„Þeir eltu Sussex-hænu-
ungana lians og fældu tvær
hænur af eggjum sínum.
Auk þcssa, tróðu þeir niður
heilt hlómabeð. Þú veist hve
sárt honum er um alifugl-
ana sina og hlómin.“
„Hann hefði samt ekki
þurft að þusa út af þessu allt
kvöldið og segja svo: „Við
skulum ekki tala meira um
það,“ einmitt þegar eg var
farin að njóta rifrildisins.
Fyrir slíkt verð eg að liefna
mína,“sagði liln óbetranlega
Laura og bældi niður í sér
hláturiiín. „Eg hleypti allri
Sussex-hænsnafjölskyldunni
inn í gróðurhúsið hans dag-
inn eftir skemmtigönguna
með hvolpana.“
„Hvernig gaztu fengið þig
til þess?“ hrópaði Amanda.
„Það var mjög auðvelt,“
sagði Laura. „Tvær af hæn-
unum þóttust vera að verpa,
en eg var ákveðin.“
„Og við héldum að það
hefði verið slys!“
„Þú sérð nú,“ sagði Laura,
„að eg hefi ástæðu til að ætla
að eg muni endurfæðast á
einhverju lægra þroskastigi.
Egvérð dýr af einhverri teg-
und. En á minn hátt hefi eg
alls ekld verið svo slæm, svo
að eg vonast til að verða
fremur góðlátlegt dýr, -—
fjörugt og gamansamt dýr.
Ef tii vill otur.“
„Eg get vel ímyndað mér
þig sem otur,“ sagði Am-
anda.
„Eg hugsa, að þú getir
ekki imyndað þér mig sem
engil, hýst eg við,“ sagði
Laura.
Amandaoþagði. Hún gat
það ekki.
„Eg álít, að líf olursins sé
fremur skemmtilegt,“ liélt
Laura áfram. „Lax að horða
allan ársins hring og ánægj-
an, af að sækja silunginn
heim til hans, i stað þess að
híða klukkustundum sáman
eftir þvi að hann láti svo lít-
ið að híta á fluguna, sem þú
hefir beitt fyrir hann, og
hugsaðu þér þetta mjúka
skinn —.“
„En hugsaðu um otrar-
hundinn,“ skaut Amanda
inn í. „Heldurðu að það sé
ekki hræðilegt að vera liund-
eltur og hrakiún og að lok-
um hrjáður lil dauða!“
„Það lield eg að sé.frem-
ur skemmtilegt, þegar allt
er að minnsta kosti ekki
nágrennið fylgist með. Það
verra heldur en að liggja hér
lil fimmtudags og híða eftir
dauðanum. Og síðan endur-
fæðist eg aftur. Ef eg hefi
verið sæmilega góður otur,
býst eg við að fá einhvers-
konar mannlega mynd aft-
ur, ef til vill dálítið frum-
stæða — lítill, nakinn Núhiu-
drengur til dæmis.“
„Eg vildi óska, að ])ú gæl-
ir verið alvarleg,“ sagði Am-
anda og andvarpaði. „Þú
verður að muna, að þú átt
aðeins eftir að lifa til
fimmtudags.“
í raun og veru andaðist
Laura á. mánudegi, en ekki
á fimmtudegi, eins og lækn-
irinn liafði spáð.
„Hversu óþægilegt,‘“ kvart-
aði Amanda við frænda sinn,
Sir Luhvorth Quayne. „Eg
var húin að bjóða mörgum
kunningjum hingað til að
spila golf og veiða, og blóm-
in standa einmitt i sínum
mesta skrúða.“
„Laura hugsaði aldrei um
neinn nema sjálfa sig,“ sagði
Sir Lulwortli.
„Hún hafði hinar ein-
kennilegustu hugmyndir uni
ýmsa liluti,“ sagði Laura.
„Veiztu hvort nokkur geð-
veiki var i ættinni?“
„Geðveiki? Nei, eg hcfi
aldrei heyrt um það. Faðir
. hennar hýr í Ivensington-
hverfinu i London, en að
öðru leyti lield eg að hann
sé alveg heilbrigður.“
„Hún fékk þá hugmynd,
að hún myndi endurfæðast
sem otur.“
- „Eg hcfi oft beyrt fólk tala
um þessar endurfæðingur,"
sagði Sir Luhvortli. „En
Laurá var svo óútreiknan-
leg i þessu lifi, að eg get ekki
treyst henni í öðru lífi held-
ur.“
„Heldurðu þá, aðJiún liafi
raunverulega endurfæðst
sem eitthvert dýr?“ spurði
Amanda. Hún var ein af
þeim, sem laga skoðanir sín-
ar ávallt cftir þcim, sem þeir
tala við. .
Rétt i þessum svifum gekk
Egbert inn i stofuna, með
sorgarsvip, sem dauði Lauru
hafði alls ekki verið nægi-
legur til að orsaka.
„Fjórir af Sussex-liænu-
ungunum minum hafa verið
drepnir," sagði liann. „Ein-
mitt þeir fjórir, sem eg ætl-
aði að senda á sýninguna á
föstudaginn. Einn af þeim
var dreginn í burtu og étinn
inni í miðju blómabeði, sem
eg hefi lagt mikið erfiði og
kostnað i, til að fá til að vaxa.
Fallegustu blómin min hafa
verið eyðilögð og beztu ali-
fuglarnir mínir hafa verið
valdir úr til tortímingar. Það
er cngu líkara en að ófreskj-
an, sem framdi þetta ódæði,
Iiefði vitað livernig hún gæti
valdið sem mestu tjóni á sem
skemmstum tíma.‘“
„Heldurðu að það Hafi ver-
ið refur?“ spurði Amanda.
Zœjarþettir
Næturvörður
er i Lyfjabúðinni Iðunnij,
Laugaveg 40, sírni 1911.
Næturakstur
annast bst. Hreyfill, simi 1633,-
Messur á morgun.
í Dómkirkjunni kl. 17, sira Jói)
Auðuns.
í líallgrimssókn kl. 11, sira.
Sigujjón Árnason.
Frá Ferðaskrifstofunni.
Farið verður til Þingvalla og.
Kaldadals á morgun kl. 13.30-
Komið verður að Meyjarsæti,
Hofmannaflöt og i Biskupsbrekk-
ur.
Miðvikudaginn 30. júli: FariS
i Ivollafjörð. Tækifæri til aS
ganga á Esju og fara í sjó- og
sólbað, ef veður leyfir. —
Fimmtudaginn 31. júlí: Þingvell-
ir—KaldidaJur.
Út'varpið í kvöld.
19.25 Samsöngur af plötum...
20.30 Upplestur: Eldur i Kaupin-
hafn, sögukafli eftir Halldór Kilj-
an J.axness. Lárus Pálsson leik-
ari. 20.55 Einsöngur (Ævar R.
Kvaran). 21.15 Upplestur: Kvæði.
Jón Norðfjörð leikari). 21.30
Tóqleikar „Þyrnirósá", laga-
flokkur eftir Tschaikowsky.
(plötur). 22.00 Fréttir og dans-
lög til 24.00.
Útvarpið á morgun.
11.00 Messa í Hallgrimssóki)
^sira Sigurjón Árnason). 14.00
Miðdegistónleikar. 18.30 Barna-
timi (Sölveig Éggerz o. f 1.). 20.35
Erfndi: Norður kjöl (Ingólfur
Gíslason læknir). 21.00 Lög og;
létt hjal (Jón 51. Árnason o fl.).
22.00 Fréttir o danslög til 23.00.
„Það virðist fremur hafai
verið villiköttur,“ sagði Siiy
Lulworth.
„Nei,“ sagði. Egbert, „vi?S:
fundum greinilega spor eft—
ir fætur með sundfitum og;
við gátum rakið sporin nið—
ur að læknum. Bersýnilega.
hefir otur verið hér að
verki.“
Amanda leit snöggt og.
llóttalega til Sir Lulworth.
Egbert var öf hrærður til
að geta neytt morgunverðar-
og fór út aflur til að líta
yfir varnir alifuglagarðsins.
„Mér finnst að liún hefði
að minnsta kosti átt að biða
þar lil jarðarförinni er lok-
ið,“ sagði Amanda og virt-
ist hneyksluð.
„Þetta er hennar eigia
jarðarför,“ sagði Sir Lul—
wo’rth, „og menn greinir á
um hve mikla virðingu eigi
að sýna sínum eigin jarð-
nesku leifum.“
Virðingarleysið fyrir jarð-
arfararsiðunum var sýnt enn
ljósara næsta dag. Mcðan
fjölskyldan var að heiman
við jarðarför Lauru, voru
þeir Sussex-liænuungar, sem
enn voru eftjr, brytjaðir nið—
ur. Viðureignin virtist bafa
íarið fram um allan garð-
inn, þess. báru blómabeðin
glöggt vitni.
„Eg fæ otrarhundana til
að koma hingað við fyrsta
tækifæri,“ sagði Egberl og
gnísti tönnum.
„AIls ekki -Æ- ekki undir
neinum kringumstæðum!“
hrópaði Amanda. „Eg meina
— það væri ekki viðeigandi
svo fJjótt eftir að jarðarför
hefir farið fraili hé;r.“
Frh. á 8. síðu..
Kjamorkumaðurínn
is
Jerrif Jiefeí ocj Joe Jhuiler
Kruimni, sein hcfir áliyggjur
af glftingu Kjarnorkmhannsins,
segir ví'ö fétaga sina: „Og cr
hann kvænist látum viö hann
Iiafa nóg að gera við að gæta
að konunni sinni, svo að við
gctum J)á komið áhugamálum
íjkkar 'i' ’frrirhkVæihd."
„VUtu, að við náum í Kent og
fáuni hann til þess að „spgja“
nokkur orð við þig,“ sagði fé-
lagi Krumma og glotti illniann-
Jega. „Eg held, að við gætum
fengið þrjótipn til þess að
hlýðhast.Lísu, annað hvort með
gWÖU 'eðíí ill(l.“ -"rAÍ r i
Á fundi í kvenfélagi:' „Og hér
með tilkynní eg, að farin verð-
ur kröfuganga til þess að neyða
þcnna Clark til að vcra svara-
mann Lisu og Kjarnorkumanns-
ins. Hann ætti að skammast sin
fyrir að koma í veg fyrir gift-
inguna,“ sagði sú er var að
halda ræðu.
Raupmaðurinn: Tólf pantan-
ir eridurk'aílaðar végria frestun-'
ar á brúðkriupl ‘Lisu og Kjarn-
orktunannsiris. Nei, þetta nær
ekki neinní átt. Hér verður ein-
liver að skerast i leikinn.
„Eigum við að jþröngva Kent,
forstjdriV* típiiröi aðstoðarmað-
urinn.