Vísir - 29.07.1946, Blaðsíða 3

Mánudaginn 29. júlí 1946
V I S I R
M&fansókn Mieumerts-hjónanna:
Konunglega Beikhúsið var miistöð þjóð-
ræknisbaráftunnar á styrjaldarárunum.
'Leikiistin hefur Itlntverki að wecma í
Itverju lancli, en er ekki aðeins til
skemmtunar.
Reykvíkingar hafa endurnýjað kynningu sína af Poul
Reumert, við upplestur hans á Pilatus eftir Kaj Munk í
Gamla Bíó nú fyrir helgina. Munu þess engin dæmi að
listamanni hafi verið fagnað innilegra hér á landi, þar
eð áheyrendur hylltu hann með lófataki, sem ekki ætlaði
að linna, húrrahrópum og óvenjulegum fagnaðarlátum.
Upplestur Reumerts var emstakt afrek, sem ekki væri á
annarra færi, en ágætusíu og þaulæfðustu leikara, og hann
mun verða öllum þeim ógleymaniegur, sem á hann hlýddu.
Sem dæmi þess hvérs álits
Poul Reumert nýtur þar,
sem leikmenning heims
stendur hæst, má nefna að
svo að segja strax er stríð-
inu lauk, var honum boðið
tií Parísar, tii þess að leika
þar, sem gestur, en það er
hverjum leikara mikill
sómi. Reumert hefir leikið i
Paris nokkrum sinnum áð-
ur, en siðast túlkaði hann
list sina þar árið 1937. Auk
þess hefir hann flutt fyrir-
lestra um bókmenntir við
Sorbonne-háskóla að boði
heimspekideildarinnar, en
það er einnig sérstæður við-
burður.
' Nú ætla þau hjónin, Poul
Reuniert og frú Anna Borg
Reumert, að lesa upp saman
næstkomandi miðvikudags-
kvöld, en list þeirrá beggja
er almenningi svo kunn, að
algjör óþarfi er að fara um
hana fleiri orðum. Þau hafa
sigrað á sínu sviði og sam-
eiginlega, og menn munu
ekki setja sig úr færi uiii
að hlýða á upplestur þeirra,
• [)ótt menn harmi, að ekki
skuli gefast til þess fleiri
i'æri að þessu sinni.
Frú Anna Borg Reumert
ann landi sínu og þjóð af
Jieilum hug, og hefir ávallt
léð íslenzkum málefnum
liðsyrði, enda aldrei sparað
kraf ta sina til að gera hróður
lands og þjóðar sem mestan.
Með leik sinurh einum sam-
íui' hefir hún aukið stórlega
á hróður þjóðar sinnar, en
-auk þess kynnt með lipp-
lestri ýms verk helztu skálda
hennar, og þá ekki sízt
þeirra, sem samið hafa verk
á danska tungu og átt bafa
þannig greiðan aðgang að
eyrum dönsku þjóðarinnar.
Tíðindamaður Vísis hitti
þau hjónin að máli á heimili
Óskars Borgs lögfræðings að
Laufásvegi 4. Hin glæsilega
. framkoma þeirra hjóna og
innilega alúð hlýtur að
heilla hverh mánn við fyrstu
viðkynningu, en þannig er
ölltiiii stórmenhum farið.
Þau þurfa í éhgu að skera
sig úr um dagfár til þess að
aðalsmerki þeirra fái notið
sín. Persónleikinn fer aldrei
í felur. Hér var i rauninni
-ekki um venjulegt blaðavið-
tal að ræða, heldur öllu
frekar einkaviðtal, en margt
bar á góma, sem gjarnan má
koma fyrir almennings-
sjónir.
Ástandið i Danmörku á
síríðsárunum barst í tal.
Þau hjóriin litu svo á bæði,
að menn hefðu getað sætt
sig furðanlega við það, þrátt
fyrir alla erfiðleika. Myrkv-
unin. var þreytandi, en
spaugileg að öðru leytinu.
Henni var skellt á fyrirvara-
laust. Menn áttu að bera
hvít merki um handlegginn,
og þá var tjaldað því, sem
hendi var næst, allt frá
vasaklútum til barnabuxna.
Árekstrar og pústrar voru
daglegt brauð, menn urðu að
þreifa sig áfram með varúð
og einhvernveginn komust
allir ferða 'sinna, en nokk-
uð henti þó af slysum.
Danska þjóðin tók öllum
raunum með sinni sérstæðu
gamansemi.. Menn máttu
ekki safnasl fleiri saman en
finim í hóp á göíum úti, að
þýzkri fyrirskipan, en þá
gengu menn saman fimm og
.fimm í hóp og hlóu að þýzku
vörðunum, sem vissu ekki
hvernig þeir ættu að taka
sliku. Þegar Þjóðverjar óku
voldugri fallbyssu inn á eitt'
torgið, setli sendisveinn einn
hjólið sitt upp við hana, eins
og ekkert væri og gekk
blístrandi á braut. Þessi
gamansemi átti illa við
Þjóðverja, og þeir stóðu í
rauninni ráðþrota gegn
henni og liafa viðurkennt
það síðar sjálfir.
Svó hófst „ógnaröldin" i
DanmÖrku. Öryggið þvarr
með öllu. Saklausir menn
voru myrtir í hefndar^kyni
og þá helzt þeir, sem eitt-
hvað bar á. Reumerts-hjón-
in gátu i rauninni verið við
ollu búin, og einkennilegt
fannst^jeim, er þau heyrðu
tilkynnt í sænska útvarpinu
að Poul Reumert hefði ver-
ið tekinn fastur,-eða þegar
leynileg útvarþsstöð, sem
starfaði að þýzkri tilhlutan,
gaf i skyn að hefndarað-
gerðum myndi beint gegn
þeim hjónum, ef "-svo vildi
verkast. Þaú' liéldvi- ótfáuð
áfram- stárfi sínu við Kon-
unglega leikhúsið, fóru ef
til vill ekki alltaf inn um
sömu dyrnar, en stunduðu
slarf sitt eins og ekkert hefði
i skorizt. Þegar sprengjum
var varpað á Shell-húsið,
vildi svo til að frú Reumert
var að leika i „Kjarlan og
Guðrún" eftir Öhlensláger.
Fréttin barst til leikhússins
og frúin vissi að synir henn-
ar sóttu skóla í nánd við
hina hrundu byggingu, en
þrátt fyrir það hélt hún leik
sinum áfram og áhorfend-
urnir sátu kyrrir í sætum
sinum, eins og ekkert hefði
i skorist. Slíkt sannar að
listin hefir hlutverki að
gegna og er „ej blot til Lyst.'t
Dönsku leikararnir reynd-
ust allir þjóðhollir menn, að
einum undanskildum, og ef
til vill hefir þjóðræknisbar-
áttan verið hreinust og náð
dýpstum tökum á almenn-
ingi innan leiMifs'ms .Þegar
Krislján koiif.ií' f X, varð
75 ára, sólli I>a:in ittti kvöld-
ið Konunglega leikhúsið. A-
varpaði hann leikara oggesti
er sýningunni var lokið, og
þakkaði leikendunum þjóð-
hollustu þeirra og starfsemi.
Slíkt mun vera einslæðiir
viðburður, en túlkaði við-
horf konungs til starfsem-
innar. Þannig töldu þau
Reumerts-hjónin að leik-
listarlíf ætti að vera, vígi
þjóðrækninnar og listræn
túlkun þeirra tiIEinninga,
sem glæddu* ættjarðarást
hvers einstaklings, verndaði
tunguna og dýpkaði skiln-
Ínginn á þjóðlegum verð-
mætum.
1 þessu sambandi hörm-
uðuReumertshjónin, að ekki
skyldi lokið þjóðleikhúss-
byggingunni. Þá fyrst er
leikendur hefðu öðlast við-
unandi samastað og gætu
gefið sig alla að iist sinni,
en ekki cingöngu í hjáverk-
um, gætu þeir innt menn-
ingarhlutverk sitt af hendi
til fulls í þágu þjóðnfsins.
Þessi væri reynslan i hverju
landi. Þegar leiklistarlífið
stæði með blóma, kæmu
skáklin fram á sjónarsviðið,
næðu hærra i list sinni og
sköpuðu þjóð sinni andleg
verðmæti, sem ekki yrðu
melin um of.
Tilkynnin
eim vatmsiiotikftin
Að gefnu tilefni leyfum við okkur að vekja at-
hygh á samþykkt bæjarráðs frá 21. júlí 1944, sem
hljóðar þannig:
Vegna þess að tillinnanlegur vatnsskoriur
heíir verið í ýmsum hveríum bæjarins undan-
íaríð, er brýnt fyrir bæjarbúum að fara eins
sparlega með vatn og frekast er kostur.
Til þess að ráða bót á vatnsskortinum, á-
kveður bæjarstjórn að banna með öílu að vatn
sé noíað á þann hátt, að því zé sprautað
úr slingum við gíuggaþvott, húsþvott, gang-
stéttarþvott, bifreiðaþvott og vckvun garða.
Við slíkan þvott má nota fötur eða Bnnur hæf
•flát, en þá er bannað að láta sírenua í þau
vatnsveituvatni.
Ennfremur er sérstaklega brýnt íyrir fólki að
takmarka eftir föngum vantsnotkun við þvott
á fátnaði, og láta ekki sírenna þar heldur, né
við afvötnun á matvælum.
Brot gegn slíkum fyrirmæíum ber að líta á
sem misnotkun vatns og skal loka fyrir vatnið
hjá þeim, sem brotlegir reynast, eftir reglum
sem bæjarráð setur.
Ennfremur tilkynnum við, að á fundi bæjar-
ráðs 26. júlí 1946 var eftirfarandi samþykkt:
„Vatnsveitustjórn heimilað að láta loka fyrir
vatnið á öllum bílaþvottastöðvum í bænum."
VatHÁ- ea kitaMta ^e^kja^íkuf
Útlentlingar
werða aö fú
atwinnuleyfi
Fclagsmálaráðuneytið hef-
ir gefið út svohljóðandi aug-
lýsingu um atvinnuleyfi út-
lendinga.
„Að gefnu tilefni skal vák-
in athygli á, að einstakling-
um, félögum og stofnununi
hér á landi er óheimilt að
hafa erlenda ríkisliorgara,
konur eða karla, i þjónusiu
sinni um lengri eða skemmri
tínia, nema að fengnu leyfi
félagsmálaráðuneytisins. —
Nær þétta einnig til danskra
ríkisborgar, er komið hafa
hingað til landsins e^tir 5.
marz 1946. •
Eyðublöð undir atvinnu-
leyf isumsóknir liggja f rammi
hjá útlendingaeftirlitinu í
Reykjavik og hjá lögreglu-
stjórum utan Reykjavíkur."
Álm. Fasteignasalan
(Brandor Brynjélfesöii
Íðgfræðingrar).
Bankastræti 7. Sími 0063.
n
Dvöl þeirrá Reumerts-
hjónanna verður öf stutt hér
á landi að þessu sinni.
Skyldustörfin . kalla Poul
Reumert héðan innan
skamriis, en f rúiri á þess kost
að dveljast hér nokkru léng-
ur. Bæjarbúum gefst kostur
á að hlýða á list þeirra að-
eins einu sinni, eða á mið-
vikudagskvöldið er kemur.
Frúin mun þá lesa upp á is-
léhzkii* BePglíöt eftir- Bsörii-
stjerne Björnson, en Rögn-
valdur Sigurjónsson mun
Ieika uridir upplcstrinum á
piano. Poul Reumert mun
hinsvegar lesa „Fugl Phoen-
ix" eftir Kaj Munk. 1 þessu
sambandi er vcrt að minn-
ast, að er Pilatus var sýndur
i fyrstu, sætti lcikritið harðri
gagnrýni. Reumert kunni þvi
illa og las það upp sjálfur.
Þá skildis't inönnum, að hér
var um listaverk að ræða.
Sama ér að segja um „-Ettgl
Phoenix", enda voru þeir
Reumerl og Kaj Munk vin-
ir, sem skildu hvor annars
list.
Upplestur Reumerls-hjón-
anna er viðburður, sem vert
er að kynnast og ekki gleym-
ist, þeim er á hlýða, - en á
engan hátt skal frekar út i
það f arið, að ræða list þeirra
hvors um sig, erida vita ís-
lenzbir 'leseridur að'^slíkt"er
óþarft og óviðeigandi, þegar
slíkir listamenn eiga i hlut.
GAitÐUit
Garðastræti 2. — Sími 7299.
til sölu, Chevrolett model
,42 % tonn. Bíllinn er
mjög lítið kcyrður og vcl
útlítandi. — Uppl. í síma
3228. — Bíllinn verður til
sýnis á bílastæðinu við
Lækjargöíu milli 8—9 í
kvöld.