Vísir - 08.08.1946, Blaðsíða 7

Fimmtudaginn 8. ágúst 1946
VISIR
7
Ruby M. Ayres
56
PtihAeAAan
„Menn vei'ða að byx-ja á því a‘ð læi'a að ganga
— ekki á því að lilaupa,“ sagði Jónatan og liálf-
fvllti bolla sinn af sykri.
Þau sátu á trébekkjum við txéborð. Það var
glaða sólskin þennan morgun, en Pi'iscilla var
ekki í góðu skapi, eins og vanalega. Hún var
þreytt og eins og hún hefði niisst móðinn.
„Hvað verðui'ðu hérna lengi?“ spurði liún
skyndilega.
„Eg liefi enga ákvörðun um það tekið,“ sagði
hann. „Eg hefi enga ástæðu lil þess að hraða
mér heim.“
„Jæja, fi-ænka þin bíður þó eftir þér, býst eg
við,“ sagði Priscilla.
Hún bafði ekki fyrr sleppt orðinu en lfúix sá
eflit- að hafa mælt svo heimskulega,
„Þú lieldur alltaf að eg sé á bælum einhverx'-
ar konu,“ sagði lxann alvörugefinn á svip. „í
gær gafstu í skyn, að eg nxundi vera ástfanginn
i ungfrú Bindloss.“
„Þú leggur þig sýnilega fram við að gei-a
lienni til liæfis. Eg lield, að þú sért miklu lxrifn-
ari af henni en Egerton af mér.“
„Það hefir ekki komið fyrir nxig áður, að
konu geðjist að mér -— vilji vera með mér, og
því ekki óeðlilegt, að eg noti tækifærið til þess
að vera með ungfrú Bindloss“.
Priscilla hugsaði eitthvað á þá leið, að ung-
frú Bindloss lxefði augun aðeins á auði Jónatans,
eix þorði ekki að ynxpra á því. —j- En bafði hún
ekki sjálf trúlofast Jónatan aðeins vegna auðs
lians?
„Verður þxi liér lengi?“ spurði Jónalan.
„Upphaflega var gerl í'áð fyrir þriggja vikna
dvöl, en Joan liefir skrifað heinx og spurt hvorl
við mættum vera dálítið lengur.“
„Mér geðjast vel að Joan.“
Augnatillit Pi-iscillu var lxöikulegt senx
snöggvast.
„Þú veist vitanlega, að eg er hér aðeins senx
félagi Joan ^— það er starf mitt á heimili henn-
ar.“
„MéT' var ókunnugt unx það, en það gerir
engan mismun.“
„í margra auguni gei'ir það allan mun.“
„Eg vona, að þú setjir nxig ekki í slíkan lxóp,“
sagði Jónatan rólega.
Pi'iscilla tænxdi kaffibolla siixix, en án þess að
mæla frekai'a.
Hversu breyttur liann var, hversu ólíkur
liann var sjálfum sér eiixs og fyrst, er þau kynnt-
ust. Ilenni fannst, að hún liefði verið trúlofuð
þessunx manni fyrir mörgum árunx — ekki fyrir
nokkruixx vikunx.
„Ef þig langar til getum við reynt aftur eftir
xxxorgunverð,“ sagði Jónatan. „Þig vantar ekk-
•ert nenxa æfinguna.“
„En þctla gekk allt miklu betur i gær,“ sagði
liún i mótmæla skyni. „Þú gerir nxig óstyi’ka,
að eg lield.“
Hann fór að lilæja.
„Hefi eg slík áhrif á þig? Það held eg vart.“
„Það er nú satt saixxt. Egerton stenzt eixgan
asamanburð við þig sem skiðaxxxaðui', og eg held,
að vegna þess að þú ert svo duglegur finni eg
xneira til vanmáttar íxxins og ódugnaðar.“
„Hefi eg gert nokki'a tili'aun til þess að sýna
-klugnað minn i dag?“ spurði liann.
„Nei, en það er vegna þess, að þú hafðir mig
:á eftirdragi.“
„Eg vildi gjaxnan veita þér tilsögn í — til
"dænxis Þelanxerkurstökkinu. Það er ekkert ei'f-
"itt, ef maður hefir fengið góða þjálfun fyx-ir.“
„Eg vildi það mjög svo gjarnan,“ sagði hún
«og leit nú hlýlega á liann. „Egerton sagði, að eg
;gæti elcki reynt neitt slikt fyrr en eftir langan
<tima.“
„Það hefir hann sennilega sagt, af þvi að
hann sjalfan skortir æfingu í þvi.“
„En þú ert vitanlega æfður í því?“
Hann svai aði engu og hún ásakaði sjáfa sig
unx taktleysi.
Hún óskaði sér þess, að liún gæti komið franx
við Jónatan eins og hvern annan vin eða kunn-
ingja, en það nxundi aldrei geta orðið. Og þó
var svo margt, senx hún gat ásakað sjálfa sig
fyi'ir.
„Eg vil gjarnan fara nxeð þér eftir morgun-
verð,“ sagði bún, „ef þú liefir ekki mælt þér
mót með öðrunx.“
„Það befi eg ekki.“
„Ungfrú Bindloss er vist dugleg á sldðum,“
sagði Priscilla eftir stutta þögn.
„Mjög dugleg, en það er ekki þakkarvert.
Ilún hefir verið liér marga vetur í röð.“
„Eg kem hingað vist aldrei aflur,“ sagði
Px'iscilla luygg. „Þetta er eins og ævintýri, senx
aldrei gex'ist aflur.“
Hann svaraði engu. Litlu síðar stakk hann
upp á, að þau skyldu faia.
„Þú gætir orðið innkulsa, ef við sitjum liér
lengur, þótt glaða sólskin sé.“
Þau lögðu af slað frá kaffistofunni og liéldu
út á skiðabrautina.
„Ef jiú vildir nú bi'jóla odd af oflæti þínu og
lofa mér að halda i hönd þér,“ sagði Jónatan,
kæniunxst við í snaikasti niður i þorpið. Eg skal
lofa þér þvi, að ])ú skalt. ekki detla.“
Pi’iscillu var skapi næst að segja nei, því að
gjarnan vildi lnúx sýna honunx, að húix gæti
konxist af upp á eigin spýtur, en hana langaði
ekkert til að detta aftur og félst þvi á uppá-
stunguna.
„Jæja, fór það ekki vel og var það ekki ganx-
an,“ sagði Jónatan, er þau voru komin niður í
þox'pið. Hann brosti lítið eitt.
„Varstu eins örugg lxjá nxér eins og hjá Egei-
ton?“
„Öruggari," sagði Piiscilla hrifin. Hún ætlaði
sér ekki að játa það, en sagði það i hrifningu
áður exx hún vissi af. Nú fannst henni að hún
gæli verið örugg og ákveðin við hlið Jónatans.
Alla leiðina niður i þorpið hafði ekki bólað á
neinum kvíða.
„Við skulunx í’eyna aftur eftir inorgunverð,“
sagði bann stuttlega.
Það gekk líka ágætlega þá og Priscillu fannst,
að sér hefði farið mikið franx unx daginn, er
hún þreytt og ánægð var á heimleið um þorpið
nxeð Jónatan unx kvöldið.
'AKvömVKVNm
Hann: Hverskonar armband langar þig í ....
livers vegna svarar þú ekki?
Hún: Þögnin er gull, góöi rninn.
Skáldið: Bara a'ö eg fyndi nú eitthvert orö sem
rimar á móti romm.
Palli: Maínma, þaö er ókunnugur maöur aö
kyssa vinnukonuna.
Mamman fer á haröa hlaupi út í eldhús.-Þegar
hún kemur aö dyrunum segir Palli: Hæ! hæ!
aprílhlaup, þaö er bara hann pabbi.
*
Hún (er aö skoöa mynd af sér) : Er eg ekki
aldeilis hræöileg?
Hann: Ekki á myndinni.
Kennarinn: Hvaö er fyrsta skilyröið fyrir því aö
maður öölist fyrirgefningu syndanna?
Drengur: Aö nxaöur syndgi! 1
Jask Fleischer og Seymour Fredin:
Seinustu dagarnir í Berlsn
áður en borgin féll.
flaug hann líka burt. Þeir, sem urðu áfram til þess
síðasta voru nokkrir SS-liðsforingjar, og læknar úr
SS-iiðinu, Stumpfecker fylkisfoi'ingi, tveir einkarit-
arar Hitlers og einkabifreiðastjóri Hitlers, Erich
Kempka, en hann hafði Hitler gert að heiðursfor-
ingja í SS-liðinu. Einnig urðu eftir nokkur hundruð
SS-menn og um lxundrað minniháttar skrifstofu-
menn og konur þeii-ra og börn.
Eftir Gretel Felelein og frau Schiffler.
' Sú, sem aldrei vék frá Hitler síðustu dagana var
Eva Braun. Hún tók ekki þátt í i'áðstefnunum, en
bjó í öðru hei'berginu, sem notað var til íbúðar í
neðanjarðarbyi'ginu. Hitt hei'bergið var svefnstofa
Hitlers og ekki varð komizt í hei'bex'gi lxennar, nenxa
í gegnum hana. Þessi geðslega litla kona, sem gekk
á eins háunx hælum og hún gat fengið til þess að
sýnast stærx-i, senx vandlega gætti þess að lxorða
alltaf í'étta fæðu svo liún yrði ekki yfir 110 pund
á þvngd. Hún var 16 ára er hún kynntist Hitlei', en
hann 39. Það skeði árið 1928 í Múnchen. Eva hafði
þá nýlega lokið skólanámi og fengið vinnu sein
hx'aðritunarstúlka lijá Heinrich Hoffman, ljósmynd-
aranum, sem var einn fyrstu fylgifiska Hitlers.
Eva var* ljóshærð og bláeygð. Hún var ákaflega
beinvaxinn, og myndi ái'eiðanlega hafa orðið leik-
kona, hefði hiún komizt til Hollywood. Hitler var
alltaf hrifnastur af kvenfólki, er hafði vaxtarlag
leikstjarna og brátt varð hann ástfanginn af henni.
Hún endurgallt ástina, að líkindum hefir það verið
vegna austuri'ískiar riddaramennsku hans.
Sjónarmið nægjusamrar konu.
Árið 1929 leigði Hitler herbergi handa Evu hjá
f jölskyldu, er lxjó i Prinzregenten Strasse 16 í Múnch-
en. Hann liafði þá ekki efni á meiru og gjafir lxans
voru að líkindunx lxæði og i hófið stillt. En þegar
hann var orðinn kanzlari 1933, gat hann leigt fvi'ir
hana heila ibúð. Arið 1935 leigði lxann alla hæðina
fyrir hana og lét breyta henni i nýtízku íbúð, rúnx-
góða og skrautlega. Hann gaf Evu einnig litið ein-
býlishús i Wasserburger Strasse, nokkrunx húsaröð-
unx fi'á einka íbúð hans sjálfs. Astaræfintýri þeirra
var haldið vandlega leyndu. Áður en striðið brauzt
út var Hitler oft í Múnchen og Eva bjó þá alltaf
hjá honunx i íhúð hans meðan liann var þar. Hún
konx þangað þó aldrei með honum og fór alltaf eftir
að hann var farinn. Það konx heldur ekki fyrir, að
Eva kæmi nokkurntíma oþinberlega fíam ásamt
elskhuga sínum, né væri með honunx i opinberum
veizlum. Hxin ávarpaði Hitler alltaf ixxe^ „foiingi ‘
þegar aði'ix* voru viðstaddir, jafnvel í áheyrn systur
sinriár, Gretel.
Þessi seytján ár, senx þau höfðu þekkzt varð Eva
að láta sér nægja að vei'a einungis fylgikona hans.
Það hlýtur oft að hafa verið erfitt, því Eva var glöð
og kát stúlka, hafði ganxan af íþróttunx, fallegum
fötum, kvikmyndum og skemmtununx. En eftir því
sem systir hennar Gretel segir, og bjó hiin hjá henni
í 12 ár, var Eva nxjög sæl og alvég áxxægð nxeð lxlut-
skipti sitt gagnvart Hitlei'.
Hitler vildi þó ekki giftast henni fyrr en i leiks-
lok, þegar allt var glatað hvort eð var, þó að Eva
hefði að líkindum viljað það fyrr. Hann í'æddi einka-
mál sin aldrei við nokkurn, en í samræðum mátti
skilja á honum, að lxann áliti, að mikill stjórnmála-
leiðtogi ætti ekki að láta eiginkonu eða böi'n liafa
áhrif á sig.
Vegna þess að þau voru nxiklar andstæður, hlaut það
að koma fvrir að það slettist upp á vinskapinn við
og við. Hitler ávítti lxana oft fyrir að nQta of nxikil
fegux'ðai'meðul eða fyrir að di'ekka.
Brúðkaup í þrumugný fallbyssna.
Ef til vill fær enginn nokkui’n tíma að vita, lxvað
Eva hugsaði er hún ákvað að fylgja Hitler til hinstu
stundar. En er lxún hafði tekið þessa ákvöi'ðun, vildi
hún heldur deyja, senx kona hans en fylgikona. Því
var það, að þau voru gefin saman í hjónaband, þann
28. apríl,.með stuttri og látlausri athöfn, seiQ Nau-