Vísir - 07.10.1946, Blaðsíða 2

2
V I S I R
Mánudaginn 7. október 1948
lyjíjjij
Skrifið
kvennasíðuiml
um áhugamál
yðar.
ÍJ m tíshu.
Eflir Rannveigu Schmidt.
atiit'
Blómkálshríslur til skrauts.
Blómkálinu er skipt í sem
jafnastar hrislur og þær soSn-
ar í saltvatni. BlómkáliS er svo
tekið upp og lagt á síu, svo að
vætan renni af því. Hveiti og
smjörlíki er bakað í potti,
blómkálssoöið látiö i og búin til
þykk sósa sem er krydduð með
dálitlu af salti og sítrónusafa.
Sí'Sast eru i—2 eggjarauöur
hræröar út í sósuna. Blómkáls-
hríslunum er velt upp úr sós-
unni og sósan látin þekja þær
alveg. Teknar upp meS mat-
kvísl og lagSar gætilega á fat
og sé bil á rnilli þeirra. Þegar
sósan er oröin stirSnuS á hrisl-
unum eru þær teknar upp og
þeim velt upp úr brauömylsnu,
síöan velt upp úr eggjahvítu og
aftur upp úr brauSmylsnu og
er mylsnunni þrýst vel aS hrísl-
unum. Þar næst eru þær soSnar
i feiti og lagSar á gráan pappír
þegar þær eru teknar upp.
Blómkál, sem svona er soðiS,
má hafa til skrauts (og matar)
meS steik. En þaö má líka nota
þaö sem sjálfstæðan rétt og er
þá gott að hafa fína tómatsósu
meS.
Ribshlaup.
Lauf eru tínd af ribsberjun-
um. Ekki þarf aS tína berin af
stönglunum, en þau eru skoluS
í köldu vatni og látin í pottinn,
og sett á vægan eld. Litið eitt
af vatni er sett í pottinn svo aö
berin brenni ekki viS. Berin
mega ekki sjóða, en þegar saf-
inn fer aS renna úr þeim má
hjálpa til með því aS merja þau
meS trésleif. Þau eru lögS á sí-
una, sem áður hefir verið und-
in upp úr sjóðandi vatni. Saf-
inn rennur úr sjálfkrafa. Móli
einum bolla af safa þarf 2 bolla
af sykri. Safinn er látinn í pott
hitaður vel svo aS sykrið
bráðni, en safinn á ekki að
sjóða. Helt í glös og þau eru
látin í niöursuðupottinn um
stund. LokaS með parafíni og
geymd á dimmum staS um
stund.
Á hratiö sem af gengur er
hellt vatni og þetta er svo látiö
á síuna aftur eSa kreist upp.
A safann sem úr þessu kemur
má láta 200 gr. af sykri, móti
einum líter af saft. Saítin er
látin á flöskur og tappi úr dauð-
hreinsaöri bómull látinn í flösk-
una. Celluloid-hetta látin yfir.
Frakkar hafa lengi verið
einvaldir kónungar í ríki
tizkunnar í heiminum — —
eins og þeir skipuðu fyrir
um klæðaburð kvenna, þann-
ig klæddu konurnar sig. Am-
eríkumönnum leiddist þetta
einveldi Frakka og gerðu allt
sem þeir gátu til þess að til-
einka sér það, en þeir kom-
ust aldrei lengra en að verða
forystumenn í sportsklæðn-
aði. Rétt fyrir stríðið voru
Ameríkumenn húnir að safna
að sér ágætisfólki með það
fyrir augum, að ná yfirráð-
um i tizkunni. Þeir höfðu
marga listamenn frá Norður-
Til minnis.
Munið að láta aldrei brauð
fara forgörðum. Hveitibrauð,
sem orðið hefir afgangs, má
nota bæði í brauðbúðing og
brauðmylsnu til steikingar.
Teikning eftir Hedvig Collin.
álfunni og ameríska menn
og konur, sem sköruðu fram
úr á tízkusvðinu. Svo fengu
þeir öll trompin upp í hend-
urnar þegar Frakkar urðu
hjálparlausir meðan á stríð-
inu stóð. Margir vestra voru
svo bjartsýnir að lialda, að
Ameríka myndi geta haldið
forystunni og það var spenn-
ingur í tízkuheiminum þegar
farið var að bera saman
frönsku tízkuna og þá amer-
isku að stríðinu loknu. En
Frakkar sigruðu og kemur
það til af því, að þeir hafa
slíkt framúrskarandi liug-
myndaflug og þeir hafa „ele-
gancen“. En að þvi er sports-
fötum viðvíkur höfðu Amer-
íkumenn betur.
í janúar þelta ár sendu
i frönsku tízkuhúsin sýningu
^út af örkinni, þar sem sjá
mátti allt mögulegt tizkunni
j viðvíkjandi. Fór sýningin
land úr landi. Kjólar voru
sýndir af frönskum sýning-
arstúlkum (mannequins) og
á brúðum, en sýningin kom
meðal annars til Stokkhólms
og Kaupmannahafnar og
vakti mikla aðdáun og eftir-
tekt. Siðar fór hún til Banda-
ríkjanna og var ferðazt með
hana úr einni stórhorginni i
aðra.
Eins og kunnugt er eru i
París margir tízkukonungar,
svokallaðir; t. d. Ghanel,
Chiaparelli, Poiret, Lucien
Lelong, svo við nefnum fá-
eina. Ýmsir nýir hafa sprott-
ið upp, þar á meðal Balmain,
sem ameríska skáldkonan
Gertrude Stein, vinkona Pi-
casso, sem átt liefir heima í
Frakklandi i mörg ár, hefir
komið á framfæri. Balmain
hýr til óvanalega kvöldkjóla,
en aðaleinkenni þeirra er, að
þeir eru mjög „afhjúpandi"
— eða eigum við að segja
„berir“. Balmain hefir inn-
fært tízkuna, að liafa lang-
sjöl úr silki við kjóla sina —
og kannske ekki vanþörf.
Fyrir tveim árum síðan
leiddu Ameríkumenn í tizku
að hafa stutta kvöldkjóla;
þeir voru fullt eins íhurðar-
miklir og langir kvöldkjólar,
en náðu hara niður á miðjan
legg. Þetta var að fara úr
tízku aftur þegar Frakkar
fengu yfirráðin í tizkuheim-
inum á nýjan leik — og nú
er hvorttveggja jafnmikið
notað, langir og stuttir kvöld-
kjólar, en amerískar konur
fylgja nú frönsku tizkunni
sem fyrr.
Fyrir nokkru var eg stödd
á tízkusýningu lijá Madamc
Jeanne Lanvin í Paris, en
Madame Lanvin var drotln-
ing allra tizku i Frakklandi i
mörg ár. Smekkur hennar
brást aldrei og sjálf var hún
framúrskarandi dugleg og í
hávegum höfð af löndum
sínum. Salur hennar í Rue
Faubourg St. Honoré var
miðdepill allrár tízku í París.
Madame Lanvin dó nýlega,
en salurinn hennar heldur á-
fram og tveir aðalkjólarnir
sem voru á sýningu þeirra er
eg sá, voru „kompóneraðir“
af henni sjáfri — síðustu
kjólarnir liennar. Nú skal eg
segja ykkur livernig þeir
voru. . . „
Annar kjólinn var síður,
hvitur „stíl“kjóll úr þunnu
silkiefni, hlúndukendu. Hann
var útsaumaður með glit-
perlum, pilsið ákaflega vítt,
ermar stuttar og víðar, en
um mittið var rósrautt band,
sem líka var útsaumað með
glitperlum. Hinn kjólinn var
draumakjóll Iiverrar konu,
svartur kjóll úr „crepe“silki,
algerlega glanslausu; kjóllinn
valðist um líkamann og var
„draperaður“ óvenjulega
fallega um mjaðmirnar (það
er mikið um mjaðma-drap-
eringar á Parísarkjólunum
púna); ermarnar voru lang-
ar og þröngar, en á ermarn-
ar og í liálsmálið, sem var
hátt, voru saumaðir glitrandi
skartgripir, ekta steinar
af öllum tegundum, en mest
bar á rúbínum. — Sagði eg
„draumakjóll“? Já, en það
þurfti fallegan vöxt til að
bera þann kjól.
1 París ganga allar konur
á kíluliælum og þykir sum-
um það fallegt, en öðrum
ekki. Yissara er þó að liafa
sterka ökla ef maður fer út
í að kaupa sér þesskonar skó.
Kvenkápur i Frakklandi
hafa hálfgert tunnulag, en
skinn mikið notað til skrauts.
Hattar eru ýmist álcaflega
stórir eða mjög litlir og blóm
mikið notuð, jafnvel á vetr-
arliatta.
Á haðströndinni þótti fall-
egast, að vera í tvískiptum
baðfötum. Þau voru oft
marglit með rikkingum hæði
á huxum og brjóstahlifum.
Léreftstreyjur voru mikið
notaðar við baðfötin á strönd-
inni; einnig hálskeðjur, arm-
bönd og eyrnalokkar, allt úr
strái eða skeljum. í tízku-
blaðinu „Femina“, sem gefið
er út i Frakklandi, er sýnd
mynd af heimsins minnstu
sundfötum og eru þau kölluð
„Atome“. — En hvers vegna
að vera að skrifa um tízkuna
á útlendum baðströndum
fyrir íslenzkt kvenfólk? Ætli
yjð verðum ekki hara gular
og grænar af öfund af að
lesa um það?
Bók fyrir
konur.
Visi hefir nýlega borizt
bókin „77 krosssaums- og
prjónamunstur
Svo sem skynja má af
heiti bókarinnar, er þarna
um að ræða tilvalda hók fyr-
ir konur, sem hafa skemmt-
un af að fást við sauma i
frístundum sinum eða jafn-
vel liafa það að atvinnu
sinni. Prentun bókarinnar
er með ágætum, svo og frá-
gangur allur og þar sem ís-
lenzkar konur eru þekktar
fyrir áhuga sinn á llskonar
saumaskap, ætti þessi að
vera mjög velkomin hjá.
þeim.