Vísir - 14.10.1946, Qupperneq 4

V I S I R
Mánudaginn 14. októher 1946
«
D A GB LA Ð
Otgefandi:
BLAÐAÚTGÁFAN VlSlR H/F
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson,
Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12.
Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 50 aurar.
_____Félagsprentsmiðjan h.f.__
Fráhvar&ð.
lEFommúnistar herá starfsþræðrum sínum í
““ ríkisstjórninni frékar illa söguna. Komast
þeir svo að orði, að sósialistaflokkurinn háfi
orðið að berjast fyrír ýmsurn þáttum nýsköp-
unarinnar gegn sterkum öflum, ems og þar
væri fyrir heiftúðugir andstæðingar stjórn-
arstefnunnar. Jafnframt telur Þjóðviljinn að
nýsköpunin sé þegar farín út um'þúfur, en
nú dynji vandræðin yfir af því, að sósialista-
ílokkurinn hafi ekki afl til að knýja fram
heiðarlega framkvæmd nýsköpunarstefnunnar
i öllum greinum, gegn svikum samstarfs-
flokkánna við þá stefnu. Virðist svo, sem
Þjóðviljinn rélllæti framferði kommúnistanna
með því, að þeirra sé ekki lengur þörf i rík-
isstjórninni og hafi runnið skeið sitt á enda,
með því að gera* nýsköpun atvinnuveganna
íið engu. Er ekki amalegur viðskilnaðurinn
•og ekki ófagur reisupássinn, scm ráðherr-
arnir fá hjá þessu flokksblaði sínu.
Fullljóst er að erfiðleikarnir fara stöðugt
vaxandi, enda má heitá að útvegurinn sé
-*stf)ðvaður í hili, með því að hann verður ekki
rekinn, nema með stórfelldum halla. Þegar
svo er komið reynist óhjákvæmilegt að koma
jfram einhverjum ráðstöfunum gcgn vcrð-
■þenslunni i landinu. Þetí.a sjá komriiúnistar
eins og aðrir skynhornir merin, en þeir hafa
-aldrei ætlað sér að beita sér fyrir eða styðja
eð eflingu atvinnulífsins með viðeigandi ráð-
stöfimum gegn váxándi verðþénslu. Korinn-
únistar sjá, að þrátt fyrir allt brauk og hraml
hcfur þeim ekki lckizl að auka fylgi sitl mcð
þjóðinni síðustu árin, en jafnframt telja þeir
•állar líkur lil að þeir muni tapa verulegu
i'ylgi sitji þeir áfram í stjórn, sem neyðist
til að rísa gegn verðþertslunni og 'draga úr
íramleiðslukostnaðinum. Þeir ætla hinsvegar
nð meiri lílcur séu til fylgisaukningar taki
J)eir upp Iiarðvítuga stjórriarantisföðu, heiti
_sér fyrír vinnudeilum og vérkföllum lil þ’ess
æ.S koma í veg fyrir þær dýrtíðarráðstafanir,
*sem gera ])arf. Þetta cr skiljanleg afstaða
af hálfu kommúnista, en hún er í meira lagi
hæpiri. Almenningur skilur vel, að einhvcrjar
ráðstafanir verður að gera íil þeés að koma
j veg fyrír stöðvun framleiðslunnar í l&nd-
inu, og mun ekki óðfús til verkfalla eða
ánnarra óeirða, enda eru slíkar aðgerðir ger-
samlega þýðingarlausar. Þótt menn hverfi
frá vinnu vegna verkfalla eru þeir að engu
Lættari, en skjóta úrlausnarcfninu aðcins á
frest.
Fráhvarf kommúnistanna úr stjóniarsam-
vinnunni stafar af þörf floklcsins á öðrum
slarfsaðferðum, en liann hefur heitt til þessa.
Ivldheit sjálfstéeðisharátta flokksins hefur
ongan árangur horið, enda mun fylginu fcafa
'i'rekar hrakað en lútt. Fyrir því lmgsa komrri-
nnistar sér að aíla sér íylgis í stjórjiarand-
stöðunni,- og viía sem er að auðveldara er
uið kita bcrast með straumnum, cn að rísa
gegn honum. híitt er aftur óliklegt, að komm-
vnistar cflist að ráði úr þessu, cnda hafa
þeir vafalaust lifao siíl fegui'sta liér/á laridi.
Þeirra híða hrakfarir ciriar á næsiu árum
og starfsemi ])eirra mun minni og minni á-
íangur hera, eftir ])ví, sem þjóðin þroskast
% stjói-nmálahárá.tturini.
Karlmannaleikfímin hér á
landi krefst meiri fjöibreytni
Áhaldaleikfimi ryður sér
w
til nams á ^orðtnrlöiidisM.
Viðtal við Davíð Signrðsson fimleikakennara.
í sambandi við utanfarir
íslenzkra fimleikaflokka í
sumar, hafa blöð á Norður-
löndum látið það álit í ljós,
að leikfimi íslendinga væri
að verða úrelt — fylgdist
ekki með tímanum.
Nýlega er Davið Sigurðs-
son fimleikakennari kominn
hingað til lands eftir nokk-
ufra mánuða ferðalög um
Norðurlönd, beinlínis í ])ví
skyni að kynna sér nýungar
i fimleikakennslu þessara
landa.
Davið segir að fimleikar
og fimleikakennsla liafi tek-
ið stökkbreytingúm á Norð-
urlöndum síðustu árin og
það sé greinilegt, að íslend-
ingar hafi á þvi sviði ekki
fylgst með.
Davíð kynnti sér i þessari
för sinni aðallega úrvals- og
keppnisleikfimi (félaga-
leikfimi) i Noregi, Sviþjóð
og Danmörku. Að Lillsved í
Sviþjóð tók Davíð þátt í
tveinnir Jcen n a raiiá i nskeið-
um, er særiska fiirileikasam-
bandið hélt, en Lillsved er
sem kunnugt er, aðsetm-
staður sambandsins. Þar
gafst þátttakendum nám-
skeiðánna köstur á að sjá alla
heztu fimleikaflokka Svia,
bæði karlai og kvenflokka,
en þá má telja méðal heztu
i allri Norðurálfu um þessar
mundir.
i Á þessum námskeiðum og
í revndar víðar komst Davíð
{að rami um að elite (úrvals)
jleikfimi Svia hefir mjög
jbréytzt síðustu árin, og
lleggja þeim nú miklu
meiri áherzlu en áður á á-
haldaleikfimi, svo sem tví-
slá, svifrá, stökkbretli o. fl.,
en allt eru þetta alþjóðleg
keppnisáhöld, sem notuð eru
á öllum alþjóða fimleika-
mótiun.
Þessi áhaldaleikfimi, segir
Davíð, er nú að ryðja sér lil
rúms i Sviþjóð - í Noregi og
Finnlandi hefir hún þekkst
lengi - enda fellst i henni
mikið iþróltagiidi og því full
ástæða til þess að við tökum
ha”" upn hér á landi.
Nú mun það afráðið að
Davíð kenni þessa áhalda-1
leikfimi hjá Iþróttafélagí
HeyKjavíkur í veíur, en hjá,
því félagi hefir Davíð kennt
velur.
Fimleikakennsla í. R. hefst
i næstu viku, verður kennt i
átla flokkum, en Davíð verð-
ur sem áður aðalkenuari fé-
lagsins. Gela menn sem vilja
æfá þessi áhöld komist að hjá
félaginu, því það hefir i
hvggju að koma upp öflug-
um fimleikaflokkum, ein-
mitt á þessu sviði.
BEZT AÐ AUGLYSAI VlS!
Nokkrír duíjlegir, lag-
tækir menn óskast á verk-
stæði vort við trésmíðar,
réttingar, bifvélavirkjun
o. fl. Uppl. gefur Gunnar
Vilhjálinsson.
H.f. Egill Vilhjálmsson
Sírni 1717. Laugaveg 118.
hæstaréí tarl ögmaður.
Aðalstræti 9. — Sími 1875.
j Steinn lónssoo,
Iiögíræðiskrifstofa
| Fasteigna- og verðbréfa-
e&Ia.
' Laugaveg 89. Sími 4951
StéHugf fys,Is,“
liggjandi
Hjólbörur
Vöruvagnar
Lyftivagnar
Vörutrillur
Gashylkjatrillur
Tunnustallar
og
Slyskjur
A. KARLSSON & CO.
Sími 7375. Pósthólf 152.
• 9
Okkur vantar unglihg t»l ao bera blaotð
til kaupenda í Suourbæ Hafnarfjarðar.
lahö.viS afgreiSsluna í Reykjavík. Sími 1680.
Nú um flutningsdagana hefir það enn einu
sinni komið í ljós, hve mikil brögð eru að
því, að almenning hér í bænum skorti húsnæði,
sumir hafa ónógt húsnæði, aðrir eru hreint og
beint á götunni. i>etta er því óskiljanlegra, þur
sem vitað er, að aldrei hefir verið byggt eins
mikið og undanfarin ár. Hvert hverfið risitV
af öðru, og þó virðist þörfinni ekki vera nærri
fullnægt, ef marka má af bví hve eiftirspurn-
in er miklu meiri en framboðið. Þrátt fyrir marg-
ar og iniklar byggingar, virðist samt svo, sem
margir séu svo staddir, að þeir hafi ekki þak
yfir höfuðið.
Hvað veldur?
Það er auðvitað, að mikill fjöldi manna hef-
ir flutzt til bæjarins á stríðsárunum í atvinnu-
leit, og vegna þeirrar fjölgunar héfir verið þörf
aukins húsnæðis. EinS er vitað, að raargir hafa,
vegna breyttra tíma og betra efnahags, aukið
við sig hsúnæði. Þeir, sem áður létu sér nægja
að kúldrast í tveimur herbergjum, hafa nú efni
á því að hafa rýmra um sig og liafa þess vegna
bætt við sig, sérstaklega þeir, er sjálfir hafa
átt hús. Það er ekki eins niikil nauðsyn fyrir
fólk að leigja út frá sér, eins og það var áður.
Húsaieigan.
Yfirleitt hefir húsáíéiga margfaldazt stríðsár-
in, þ. e. a. s. þar sem menn hafa getað korn-
ið þeim- lit, sem sátu í húsnæði með leigukjör-
uin frá því fyrir stríð. Mörg og margvísleg brögð
hafa verið notuð til þess, og virðist stefnan
nú vera sú hjá þeim flcstum, er ráða yfír hús-
næði, að reyna að hafa sem mest upp úr því"
og jafnvel oft meir en góðu hófi gegnir. Það
er í sjálfu sér skiljanlegt, þar sem um rándýr-
^ ar nýbyggingar er ao ræða, en hins vegar virð-
ist húsaleiga í gömlum húsum fylgja sama taxta,
og er það í mesta máta ósanngjarnt.
Einstaklingar.
■ Þeir, seni harðast verða úti nú, eru þeir, sem
einstaklingsherbergin leigja. Það er varla hægt
að segja, að nú sé hægt að fá leigt herbergi
fyrir einstaklinga nema með afarkjörum, okur-
lcigu, og auk þess með allverulegri fyrirfram-
greiðslu. Margir neyðast til að sæta þessurn
kjörum, heidur en að eiga hvergi höfði að að
halla, því að fvrsta skilyrðið er að hafa þak
yfir höfuðið. Það er þó annað afriði í sam-
bandi við iiúsnæðismálin, sem vert er að takæ
til yfirvegunar. Það geta ýmsar ástæður legið
til þess, að sá er leigir út verði að fá háa leigu,
og þarf ekki að fjölyrða um það.
Útlenáingar.
Hingað til lands Iieifr flutl/.t mikill fjöldi út-
lendinga undanfarið, og meðal annars margir í
atvinnuleit, sem ætla að dvelja hér langdvölum-
Þao er sýnilegt, að ekkert eftirlit er haft með.
því, hvernig þetta fólk kemur sér fyrir. Þó eru
, lög fyrir því, að ekki megi leigia þessu fólkí
húsnæði meðan húsnæðiseklan er ems og hún
er nú. Þaö eru mörg dæmi þess, bæði um þessa
útlendinga cg einnig aðra, sem lögin ná tiT.
að þeir hafa fengið húsnæði á ýmsan máta, án
þess að nokkuð sé að gert. Húsaleigunefnd setl-
ast víst til, að þeir er vita um slílet, kæri. En
komi engin kæra fram, lætur hún málið afskipta-
Iaust.
Atvsnsia — húsnæðL
Margir atriv.nurokendur hafa íil d.em's fer.gið
bæöi fólk utan af landi og erlendis frá, í þjón-
ustu sína, og útvegað fólkinu húsnaaði, án þess
að hafa til þess nokkura heimild. Það 'ræri ekkt
vr.nþörf á því, að húsaleignnefnd iéti roeira
ti! sín. taka í þessum málum, en hún hefir gerl-
T. d. er hægur vantli, að fá hjá lögrégluani heim-
ilisfang þeirra útlendinga er hér dvelja, og at-
huga, hvernig þeir hafa fengið hiósnæði, meðait
fjöldi innborÍBiia Keyfevíkinga býr í bröggum.