Vísir - 17.10.1946, Blaðsíða 4

4
V I S I ,R
DA6BLAÐ
Útgefandi:
BLAÐAÚTGÁFAN VlSlR H/F
Ritstjórar: Krietján Guðlaugsson,
Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12.
Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 50 aurar.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Frestur á illu er bestur.
fkingflokkarnir hafa allir skotið sér undan
* raunhæfum aðgerðum í dýrtíðarmálunum
svokölluðu, en sumir þeirra hafa jafnframt
lýst yfir, að frestur væri á illu beztur. Þrátt
fyrir markaðshrun hefur útgerðinni verið
haldið uppi með heinum verðlágsákvæðum
á sjávarai'urðum, styrk ríkisins eða halla-
rekstri í þágu smábátaútvegsins og öðrum
slíkum ráðstöfuhum, sem miðaðar Iiafa verið
við líðandi stund. Þrátt fyrir allar jjessar að-
gerðir og miiljónatap ríkissjóðs, hefur af-
-koma smáhátaútvegsins verið slik, að hann
hefúr ýmist verið rekinn með beinum halLa
eða rétt borizt í bökkum og getur nú engar
byrðar á sig tekið. Sama mun saga frysti-
húsanna í ölliun aðalatriðum. Þau geta ekki
greitt það verð fyrir fiskinn, sem útvcgsbænd-
ur þurfa að fá og bankarnir hafa ekki fé til
að standa undir starfsrækslu þeirra á slílcum
grundvelli, enda myndi slík meðferð 'spari-
fjár þjóðarinnar vart þykja forsvaranleg eð’a
viðurkenningarverð.
Stórútgei'ðin hefur verið rekin með halla
frá því er sumerverð var sett í Bretlandi á
síðasta vori. Ymsir útvegsmenn hurfu þá að
því ráði, að láta skipin fiska í salt, en cink-
um hefur slík veiði aukizt síðusíw mámrðiua.
Nú standa svo sakir, að vafasamt er hvort
tdlur jjassi fiskur er sölithæf vara, þar eð
haiin hefur legið pakkaður um margra mán-
aða skeið, en auk þess héfur hlaðist á hann
slíkur kostnaður í landi, að óbærilegt mun
reynast útgerðinni og baka henui stórfellt
tap; Var svo komið í ágústmámiði síðastlion-
uin, að greindir og glöggir útgerðarmenn
husu heldur að hakla skipum sínum úti á
veiðar í ís, þrátt fyrir fyrirsjáanlegan halla-
jrekstur, en láta þau veiða í salt, sem þó var
á tímabili talið æskilegra.
Þegar svo er komið hag útgerðarinnár, er
hætt við að þrengja taki að á öðnxm sviðum
-athafnalífsins. Fjármagn er lialdið gæti uppi
hallarékstri er ekki lil hjá þjóðinni, cn ])áð
hefur ef tíl vill ljósast sézt í lánsútboðinu
vcgn.a nýb}rggingarframkvæmda, enda mun
það Ijóst háfa runnið þá uþp l’yrir kommún-
istum, að tímabært vscri að flýj ia frá : stjórn-
.jxrvöl 1 ijóöarskúíum iár. Þeir far; i eldci lengur
dult rui L'ð liversu atv ’irmulífi í landinu ei > kom-
ið, Og \ ’ita að orðtat :ið: „Frestur á illu e r bezt-
ur“ rét tlætir aðgérð arieysio ckki lengur . Þess-
ir men: n eru ekki* gi rcklir þc-im n lanncki mi; að
]>eir bj jóðl erfiðleik unum byrgii in og viðúr-
Icenni j j>á staðrevnd , að ]>jóðin > ,-er.ðu r öll að
stimein ast í.einu snc irpu átaki til þess ai 3 rétta
við atvinmircksturinn í Iandinu og tryggja
framtið Iiaiis. Þaö verður elcki gerl með öðrul
móti en nð vísitalan verði lækkuð allvemlegá,
oii jafnfrarrtt gerðár nauLsvnlegar ráðstafanir.
til að’ eilt gangi yfir ália, en þó svo að hvcr
bcri hyrðaniar efii-r rnegni. Almenningi er
ljós þörf slíkra ráðstafaro og fáir myndn
skorast undan skyldunum, ef ekki kæmi á-
xóour niðurrifsaflanöa til sögunnar. Komm-
únlstar hugsa sér að standa gegn öllum við-
rcisnarál’ormurn. af því að þeir Iialda, að
: r!-i kunni að afla þcim fvlgis. Atökin eru
skamml uadan og óumflýjanlag, en þá munu
kornmúnistar varla teljast öfundsverðir af
ýíuum lilut..
Berjatínsla
arivænleg á
Norðuiiöndum.
Norskt berjaævintýri veit-
ir gullstraumi til fátækl-
inga.
Ein verkamannai’jölskylda
getur á fáum vikum tínt her
l’yrir hér unr hil 15.000.00 lcr.
Vimrukrafturinn hverfur
frá landbúnaði og skógar-
höggi.
I norsku skógunum hefur
vaxið óvenjulega mildð af
berjum í sumar. I Austur-
dal voru 110 járnbrautar-’
vagnar, hlaðnir bcrjunr, flutt-
ir til berjavinnsluverksmiðju
á einurn dcgi.
tíerjavinnslunrennirnir eru
einkum skógarhöggsmenn,
smábæmlur og vinnumenn.
én þcir bafa grætl mikla pen-
inga.
Það er ekki óalgengt, að
skógarhöggSfjöIskylda haí’i
tínt fyrir 12—15000.00 kr: á
þeirn fáu vikunr, senr berja-
tínslutímimr stcndur yfir. Ein
hjón tíndu fikjuber fvrir
23.000.00 kr. á 10 dögum.
Meðan berjatínskm stóð' sem
hæst, sóltu 22 vörubílar
fíkjuber fyrir % milljón
króna.
Berjaævintýrið lrefur haft
alvarlegar afleiðingar fyrir
skógarhögg og landbúnað.
Skógarlröggsmeirn, sem eru
vanir að þéna 2000.00 kr. á
ári, geta skapað sér talsvert
stofnfé með berjatínslu.
Hingað til hefur berja-
tínsla verið ígrijavinna, en
nú er lnin allt í eixru orðin
alvinnuvegur, senr sviftir
aðra atvinnuvegi vinnukrafti
og vinnuaflsskorturinn er til-
finnanlegri en nokkru sinni
fyrr.
N ýir kaupendur
Vísis fá blaðifi ókeypis til næstu
mánaðauióta. Hrkigið í sima 1660
og tilkynnið nafn og heimilis-
fang.
$M@s tes rstcíl
i^&gmsrg4’
MskstshStði
Vesturg-ötu 17.
JT
íbúðarkjaílari og rishæð í húsi í smíðum við
Laugarneskirkju.
Ennfremur 5 herbergja íbúð í nýju húsi, sem til-
búin er til íbúðar, nú þegar og 3ja herbergia íbúðir
í nýju húsi, sem tilbúnár verða til íbúSar nálægt
áramótum, eru til sölu. — Upplýsingar gefur
Vesturgötu. 17 — Sími 5545
Fimmtudaginn 17. október 1940
Kvikmyndaþankar.
„G. A.“ skrifar Bergmáli þá umkvörfcin, senv
hér fer á ei'tir: „Eg get elvki látið hjá líða að
skrifa þér nokkrar línur til viðbótar við það,
sem skrifað hefir verið um miðasölu bíóhús-
anna hér í bænum í rabbpistlum blaðanna. Sú
skemmtun, sem eg met meira en aðrar, sem þessi
bær hefir upp á að bjóða, er góð kvikmynd
og munu áreiðanlega vera margir mér sam-
mála um það.
„Frekjurnar“.
Vil eg nú fara nokkurum orðum um „frekj-
urnar“, sem þyrpast utan um biðröðina, sem
safnazt hefir fyrir frantan miðasölugatið. „Þær“
veifa þar seðlunum framan í þá, sem fremstir
standa og biðja þá að kaupa 2—3 miða fyrir
sig, í staðinn fyrir að ganga aftur fyrir biðröð-
ina, taka sér stöðu þar og bíða, þar til röðin
kemur réttilega að þeim. Finnst mér þetta slík
dæmalaus ósvífni og vart þolandi lcngur af þeim,
seni prúðmemvsku sýna og skipa sér í röðina.
AIIi uppselt.
Tvívcgis, er eg hefi ætlað í bíó klukkan fimm
eg tekið mér stöðu aftast í röðinni, taldi eg
20—30 manns, sem komu á eftir mér og fengu
þeir allir miða með hjálp þeirra, sem fremstir
voru, en við sem aftastir voram (6—8 öftustu
menn) fengum enga miftn, því að þegar við
kornuni að miðasölúgatinu, var allt uppselt. Ef
slíkur ómenningarbragur fær að halda áfram,
veit maður áreiðanlega hvers komar orð Islend-
ingar fá á sig- hjá útlendingum, sem sjá slíka
frekju.
Hvað er hægt að gera?
Hvað er hægt að gera, til þess að útrýma
þessum ósið? Þessum ósið gætu þeir útrýmt,
sem biðröðina mvnda, með því að harðneita
að taka við peningunum hjá „frekjunum“, hvort
sem Jwið eru kunningjar eða vin'ir, því að með-
an einhverjir í biðröðinni taka við peningum
af „frekjunum“ til að kaupa miða fyrir „þær‘%
mun þessi ósiður haldast. Þess vegna skora eg
á alla, sem álíta að almenningur eigi að vera
afgreiddur í rcttri röð við miðasöluna, að taka
ekki við peningum af „frekjunum" í framtíð-
inni. Þá m«n þessi ósiður áreiðanlega leggjast
niður af sjálfu sér.“
Álit útlendmga.
Bergmál er Hví sammála, að benna ósið ætti
a5 kveða niður engu síður en marga aðra. Þö
verður ekki sóð, hrers vegna það er svo þungt
á metunum, að við fáum á okkur óorð hjá út-
lendingum fyrir þetta. Ósiði á að berjá niður,
hvort sem útlendingar verða varir við þá eðn
ekki. Maður á ekki eiugöngu að vera kurteis
anuara vegna, Uelai*- einnig sjálf-s sín vegna,
því að þá er maðurinn einnig kurteis við sjálf-
an sig. Það cr einmitt æskilegt, að fleiri teœji
sér að vera kurteisir við s.iálfan sig en eru það
jafnan.
BjSraSIr.
Anngrs vtcri víst ekki mikið á móti því,
rauuar sfá'Ifsagt, nS fólk skipaði sér • biðröð
viðar es við ke.np í bíómiðum. TU dæmis væri
ekki.úr vegi, að fólk myndaði biðröð við mjólk-
urbúðirnar,' því að þar er nú sögð meiri ös en
oft áður, vegna þess að fólk óttast að mjólkin
sé mjög af skornum skammti. Bn í sti.ð þes«
að skipa sér í raðir, ryðst hver sem betur get-
ur og brýzt um á hæl og hnakka.
Fýrirmyad;
Það hefir lengi verið vitað, að ein ntjólkur-
búð í bsenum — í Vésturbænum — er fyrir-
mynd í þessu efni. Þar skipar fólk sér alltaf
í rað og afgreiðslan gengur greiðlega og stymp-
ingalaust. MeS géðri sanavinnu viðskiptavinanna
og afgreiðslustúlknanna ætti að vera hægt að
koma á þessu fyrirkomulagi í hverri mjólkur-
búð. Það mundi korna áér Vel fyrir aUa, ekki
aðeins- fyipr þá, sem kanpa, heldur e-ÍKnig fyr-
ix þá, seni afgreiða.