Vísir - 11.11.1946, Blaðsíða 2

VlSIR
Mánudagimi 11. nóvember 1946
atur
Kolaflök,
með grænum baunum.
8 kolaflök.
125 gr. hveiti.
y2 tesk. salt.
1 egg.
% dl. vatn.
Yi, dl. mjólk.
1 matsk. öl. Steikiiigarfeiti.
Deig er hrært úr hveiti, salti,
eggi, vatni, mjólk og öli. Kola-
flökin eru látin.liggja stundar-
korn, strá'ð með salti. Tekin
upp og þerruð. Á meðan hefir
plöntufeiti verið hitað í potti.
Flökunum er velt upp úr deig-
inu og síðan eru þau steikt i
sjóðandi feitinni (eins og
kleinur). Tekin uj>]) og Kigö á
gráan pappír svo að feitin renni
af. Flökin ertt lögð á fat en
andspænis þeim á hálfu fatinu
ertt frambornar grænar baunir.
Remoulade-sósa borin með.
Remoulade i Mayonnaise
með söxuðu pickles útí.
Ódýrt kex með kaffinú.
y2 kg. liveiti.
líter mjólk.
1 egg.
65 gr. smjörliki.
65 gr. sykur.
Þessu er blandað saman og
ltnoðað vel. Flatt út mjóg
þunnt og stitngið út kringióttar
kökur eða ferkantaðar eftir
vild. Ivökurnar eru pikkaöar
nteð gaffli og bakaðar ljós-
brúnar.
Hagsýrti.
Hagsýni er það og-sparn-
aður, að hita ekki meira vatn
en nauðsynlegt er, þegar
kaff'i eða te er búið til. Hita
ekki fullan ketil þegar ekki
þarf nerr.a hálfan. Það tekur
líka lengri tíma að ltita ó-
þarflega mikið vatn. Munið
líka að minnka alltaf hitann
þegar maturinn fer að sjóð.u.
Skrúi'a niður gashanann og
minnka rafmagnsstrauminn.
Það mun segja til sín á reikn-
ingunum. Munið líka, :tð það
má rjúfa rafmagnsstrauminn
áður en maturinn er tilbúinn.
Það sýður lengi á rafmagns-
plötunni eftir að húið er að
loka fyrir strauminn.
Bezt er líka að nota raf-
magnsbökunarofninn til
fullnustu þegar hann er hit-
aður á annað horð.
Sagt um karlmenn.
Prúðnrenni er maður, sem
aldrei særir uðra óviljandi.
Maðurinn er ungur, ef
kona getur gert hann sælan
eða vansreláh. H.unn er mið-
I/Jijiij
geröar heima.
Nú liður að þeim tíma að
við þurfum að hafa eitthvað
til, til þess að gefa vinum og
vandamönnum á jólunum.
Hannyrða-konurnar eru þeg-
ar seztar við. En vinr.a þeirra
er líka vandasöm og fallegir
hlutir útsaumaðir þurfa sinn
tíma. Það ei- miklu skemmti-
legra að gefa vinum sinum
einhvern lilut sem maður hef-
ir sjálfur húið til, en að kaupa
hlut í búð, auk þess er miklu
ódýrara a'ð búa eitlhvað til
r. _
Mörgum hörnum þvkir á-
kaflega gaman að búa til smá-
liluti til þess að gefa pabba,
mömnm, systkinum eða vin-
um. Og það cr mikilsvirði að
geta látið þetta eftir þeim.
Þau læra á þvi að beita liand-
lægni sinni og hugkvæmni
og eru innilega ánægð vfir
þvi sem þau afreka. Og það
geta lika komi'ð í Ijós hjá
þeim hæfileikar, sem geía
orðið þeim að miklu gagni
síðar meir i lifinu. Leyfið því
hörnunum að reyna sig við
að búa til jólagjafir, það get-
ur orðið þeim og uðru
lieimilisfólki hæði gagnlegt
og skemmtilegt. Auk ]>css
sitja þau þá róleg inni og geta
þá fengið smekk fvrir þvi að
vera inui, við eitbvert
skemmtilegt slárf, fremur en
að vera alltaf úti við, i solli
göliuinar og hættu.n.
Það er margt smávegis sem
hörn geta búið til. T. d. geta
ba^ði piltar og stúlkur klippt
út myndir úr afgöngum sem
nota má til þess að líma á
lampahlífar eða sauma á
hakkaserviettur eða dúka.
Þessar myndir geta verið
margskonar, t. d. lamb,
livolpur eða folald eða lauf
af trjám — og fer stærðin dá-
litið eftir því hvort skreyta á
smáan eða stóran lilut með
þessu. Taka má úr hlöðum
eða myndabókum smámynd-
ir ýmisskonar, teikna eftir
þeim, og klippa út. — Það er
heldur ekki úr vegi að bæði
smásveinar og meyjar saumi
hluti með kross-spori, t .d.
nálabækur eða nálapúða. ís-
lenzkir piltar liafa oft bæði
lært aö prjóna og sáiima -
þess eru dæmin að íslenzkir
karlmenn liafi haft hér á
hannyrða-sýningum fegurstu
muni útsaumaða. Sveinarnir
litlu þurfa þvi ekkert a'ð þykj-
ast yfir ])a'ð hafnir að sauina
einhvern lítinn Idut, iianda
mömmu eða pabha.
Bókamerki eru lika góð til
gjafa, viðast er litið í bók
ennþá. Þau geta verið hæði
útsaumuð eða með öðrum
hætti. Fljótlegt er að búa til
bóka-merki úr silkiböndum.
Má þá hafa við háða enda
bandsins rvkkta „rósettu“ og
einhverja mynd saumaða
innan í.
„RóSettan" þ.arf að vera
tvöföld og þrædd fínt saman
við vtri rönd. Er svo silki-
bandinu sem liggur milli
blaða bókárinnai: stungið inn
i rósettuna áður en búið er
að sauma allt um lcring, og
gengið syo frá að þræða þar
vandlega fvrir. Á sitkibandið
sjálf-t má svo sauma nafn
eigandans eða ósk um „Gléði-
leg jól“.
Þær jólagjafir sem börnin
húa til eru þeim sjálfum til
mikillar ánægju. Og enginn
vafi er á þvi að margt fullorð-
ið fólk geymir lil æviloka
smámuni, sem börn þeirra
eða aðrir ungir vinir þeirra
hafa gert, og fært þeim að
gjöf.
Látið börnin húa lil jóla-
gjafir.
Gólfábreiður, sem
allir geta búið til.
aldra, ef kona getur gert
hann sælan, en ekki vansæl-
aii. Hann er gumuli og far-
inn, ef kona getur hvorki
gert hann sælari né vánsælán.
Flestir kannast við gólf-
ábreiður og renninga sem
ofnir eru úr allskonar af-
göngum eða gömlum fatnaði.
Þessháttar gólfábreiður sjást
viða og er ágætt að geta not-
að sér gömul föt af.öllu tagi
og gert úr þeim góða áhreiðu.
E11 til þess að gela liagnýtt
sér ])etta, þarf vefnaðarkunn-
áttu og vefstól. En það er líka
hægt a'ð gera sér góða, fall-
ega og sterka gólfábreiðu úr
gömlum fatnaði, þó að engin
vefriaðarkunnátta sé fyrir
liendi, og skal hér lýst aðferð-
um við að búa til slíkar á-
hreiður.
Þessar áhreiður geta verið
mjög smekklegar og vel í
samræmi við annan húsbún-
að ef dálítil fyrirliyggja er
liöfð. Það þarf að sjá um að
litir sé í samræmi og raða
þeim vel. Og ódýrar eru þær,
þar sein elclci þarf annað efni
i þær en allskonar fatnað,
sem enginn getur notað leng-
ur. Undirstöðuefnið er strigi,
og má nota algenga striga-
])oka í þessar ábreiður.
Það er ól)ætt að segja, að
ekki sé hægt að fá ódýrari
áhreiður, því að allar hrein-
ar tuskur má nota i þær.
Bómullarefni, gerfisiiki, karl-
mannsfataefni, gamla sokka,
pevsnr og nærföt, hæði af
konum og körlum.
Myndin sýnir ábvrjaða á-
breiðu. Undirstöðuefnið er
skepnufóðurspoki og er
teiknað á liann með mislitri
teiknikrit. Hveggja þomlunga
breið rönd er vzt á ábreið-
unni og er hún úr þvi sem
nothæft var af btárri peysu.
í horninu uppi, til hægri, ev
byrjað að draga í laxbleikt
tricotine-efni báðum megin
við dökka rönd. í miðju á
teppinu er hringuv útfylltur
með rósrauðu efni úr göml-
um saumapoka.
Það þarf elcki dýr og inikil
tæki til ])ess að húa svona
ábreiðu til. Það þarf tréfleyg,
lítinn, sem gera má lieima.
Hann þarf að vera 4 þuml. á
lengd og á að gizka þumlung-
ur á þykkt að ofan, en á að
vera oddmjór í annan end-
ann. Tuskur þær, sem nola á
eru klipptar smátt, ekki
breiðari en einn þumlungur
og þrjá þumlunga á lcngd.
Gat er stungið í strigann ineð
fleygnum og dregnir þar i
gegn annar þjóttuendinn.
Annað gat er stungið við hlið-
ina á því fyrra og er hinn
endinn af þjóttunni dreginn
þar í gegn. Standa þá upp
tveir endar samhliða á réttu
ábreiðunnar. Svona er haldið
áfram, jafnt og þétt dregið í
línur, og fyllt iit það, sem
dregið hafði verið á strigann.
Með æfingunni verða menn
sinátt og smátt fljótir að gera
þetta. Þegar lokið er við
ábreiðuna má klippa ofan af
endunum sé þeir ójafnir. —
Þessar ábreiður eru ótrúlega
sterkar og endast heila
mannsæfi. Þær þola líka
þvott.
Til er lika önnur aðferð við
að búa til ábreiður úr tusk-
um. Eru tuslcurnar þá klippt-
ar í renninga sem sé ekki
breiðari en einn. þiunlmigur
(sé efnlð mjög þykkt, þarf
það að vera mjórra). Göl eru
stungin á strigann (því að
liér er strigi lika undirstöðu-
efnið) og dregnar í gegnum
liann stuttar lykkjur af
tuskurenniiígunum. Stór og
gróf lieklunál er notuð til
þess að draga taulykkjuna í
gegn. Er fyrst dregið i allar
línur og siðan fyllt út með
þeim litum sem hafa á. En
alltaf er fallegt að draga ljósa
liti upp utan um dökkar
munsturlinur. Ivoma þær þá
skýrar í ljós.
Bezt er að liafa létta tré-
grind til þess að strengja
undirstöðuefnið á, má þá láta
efri hluta lieimar styðjast við
borðrönd meðan verið er að
vinna. En liaganlegast er þó
að liafa liallandi grind með
4 löppum undir. Hvilir þá allt
verkefnið á grindinni, og ev
bezt að festa það með smá-
nöglum eða teiknibólum.
Fleiri en einn geta unnið i
einu að slíkvi ábreiðu og
vevðuv liún þá fljótt búin ef
allt lieimilisfólkið lijálpast
að. Þegav tau-renningar eru
notaðir og dregnir upp með
lieklunál, má alveg eins
klippa upp úr teppinu ef vill
á eftir. En þess liáttar teppi
eru, þegar þau eru óklippt,
])ví nær eins báðum megin.
Og heita má að þau sé óslít-
anleg.
Þegar við búum íil hluti af
þessu tagi getum við ráðið
gerðinni sjálfar og er nóg
tækifæri til að sýna hug-
kvæmni og smékkvisi. Það
er líka mikils virði að geta
gert sér góðan hlut úr efni,
, sem annars liefði verið fleygt
í eldinn.

- jjri^jun^ur jijá&arinnar -
leia clafllega f>a& iem
aucj(ýit er l VISI
&liH<{ur et
klailauA tnaíut
UJaupú Usi /
ABKRIFTARSIMI
ER 1660