Vísir - 23.11.1946, Blaðsíða 7
Laugardaginn 23; nóvember 194(i
EG BREGÐ MÉR
TIL 1
BERNSKUSTÖÐVANNA
—— Framh. af 2. síðu. —
líklegt, að >•' N orðmennirnir,
sumir að minnsta kósti, hafi
máske ekki aldeilis talið allt
íraöi. Því að eins konar út-
flutningsgjald urðu þeir að
greiða, sem nefnt var „spít-
alagjald,,1 og nam eftir verð-
lagsskrá 27y2 eyri af tunnu.
Hinsvegar var landshlutur
4% samkvæmt síldveiðalög-
unum.
Loks tilfæri eg s\'o hér
grein eftir síra Jón Bjarna-
san, sem birtist í „Norðan-
fara“ á Akureyri 22. des.
1880, þar sem lýst er síld-
veiði Norðmanna hér á
Seyðisfirði utangengin sum-
ur:
„Hinir norsku síldveiði-
menn, sem haft hafa hér
stórkostlegan útveg í sumar,
eru nú flestir farnir heim til
sin, til Noregs, og þeir sem
eftir eru, eru nú rétt á för-
um. Þeir fara mcð ógrynni
fjár í vasanum og eru ein-
ráðnir í að koma hér næsta
sumar og halda þessum arð-
sama útvegi sínum áfram.
40.000 tunnur
síldar.
I landshlut af síldveiði
þessari greiða þeir fjóra af
hundraði, skv. síldveiðalög-
unum .... Alls kváðu Norð-
menn hafa aflað hér í firð-
inum rúmlega 40.000 tunn-
ur í sumar.
„.. . . Almenningur hér á
Seyðisfirði hefir líka haft
mjög gott af síldveiði Norð-
manna, því að lnin liefir veitt
mörgum mönnum atvinnu
og hana einkar vel borgaða.
Þannig liafa duglegum stúlk-
um verið horgaðar allt að
10 krónur um daginn i sum-
ar, fyrir að salta síldina.
Það er í orði, að tveir
verzlunárstjórar hér — Ed-
vard Thomscn og Sigurður
Jónsson — ætli sér að ganga
í veiðiíelag með Norðmönn-
um næsta sumar, og hefir
í þeim tilgangi verið safnað
næði fram að ganga. En
hræddur er eg um, að það
lánist ekki, ef Islendingar
eiga að vera þar einir um.
Tuttugu
síldveiðifélög.
1 sumar hafa verið hér 0
síldveiðifélög, sem reist
liafa hér hús í landi, auk fá- ^
einna, sem ekkert hús eiga.
F.n ])úizt er við að um 20
félög geri hér út næsta ár.
A höfninni liafa stöðugt ver-
ið hér 20—30 skip
Nú var kominn skriður á
hið siðara landnám Norð-
manna hér á Seyðisfirði, og
nú kemur Otto Wathne til
skjalanna og sópar þegar
miluð að honum. Hann varð
líka langsamlega atkvæða-
mestur þeirra Norðmanna,
sem liér tóku bólfestu og
„átti ítök allsstaðar1 eins og
Sigbjörn gamli kómst að
orði, ekki aðeins hér í Seyð-
isfirði, heldur og á Suður-
fjörðunum og jafnvel norður
í Eyjafirði.
Verður nú nokkuð sagt frá
athöfnum hans í næsta pistli.
Jónas
Guðlaugsson.
Framh. af 4. síðu.
sem hér um ræðir hefir sendi-
ráðið verið sniðgengið og
fjölskyldan einnig, að því
bezt er vitað. Sendiráðið
leggur því sérstaka áherzlu
á, að við kröfum fjölskyld-
unnar verði orðið.“
Fjölskyldan hér heima,
sendiráðið og Harrv Söiberg
rithöfundur hafa snúið sér
til ckkju skáldsins, látið hana
vita hvernig komið er og
mælzl til að hún gefi fyrir-
mæli um hvað gera skuli. —-
Ekkjan svarar þessu svo:
„Eg keypti sjálf legréttindi
til 40 ára, í því augnamiði að
láta jarða mig þar síðar. Eg
keypti rétt til tveggja grafa
af síra Busch, sem þá var
presturá Skagen.“ Þetta ættu
bækur kirkjugarðsins að
sýna og með skírskotun til
þess, krefst ekkjan réttar
síns.
VÍSIB
Áðu r en eg lýk máli miuu
vil eg vekja atliygli álmenn-
ings á tvennu: Þótt eg og
fjölskýidan hér heima höf-
um skorist í málið og sett
fram ákveðnar kröfur, var
það í- rauninni óurnbeðinn
erindisrekstur í þágu ekkjunn-
ar, sem á, ásamt syni þeirra
hjóna, aðild málsins. Hins-
vegar mun eg fylgja málinu
eftir og aðstoða ekkjuna á
allan hátt, — enda ef með
þarf fyrir dönskum dómstól-
um. Mér er kunnugt um að
ofangreint atferli er talið
lmcyksli af öllum jjorra
dönsku þjóðarinnar, en hér
er um yfirsjón fárra manna
að ræða. Eg hefi ekki viljað
ræða mál þetta í blöðum, til
þess að skapa ekki óþarfa
úlfúð, sem ekki var heldur
ástæða til, ef skjót leiðrétt-
ing fékkst, cn svo virðist,
sem það muni ekki ganga
greiðlega. Eg vil frekar
minnast þess, sem vel er
gerl en illa, og þakka öllum
þeim, sem unnið hafa að
lausn málsins. Málið glejmv
ist hinsvegar ekki fyrr en
lausn er fengin. Mál þetta
er þeim mun leiðinlegra, sem
Danir hafa einmitt nú heiðr-
að minningu skáldsins með
útgáfu úrvalsljóða hans, en
sextugs afmæli hefði Jónás
átt 27. september 1947.
Kristján Guðlaugsson.
Bláa bókin .1946:
Dick Sand, skipstjórinn fimmtán ára
Loksins er bláa bókm 1946 komm ut.
Hún heitir Ðick Sand, skipstjóránn
fimmtán ára, og er eftir ævintýrahöf-
undinn heimsfræga, Jules Verne. —
Dick Sand er bráðspennandi bók og
svo er efnið ótrúlega fjölbreytt. Sagan
er um fimmtán ára strák, sem af til-
viljun verður skipstjóri, skipið lendir
í hrakningum um heimshöfin, brotn-
ar í spón og hákarlar eta ílesta af
skipshöfninni, en Dick Sand lendir í
bardögum við villimenn, rænmgja og
óargadýr, vmir hans eru drepmr og
hann seldur i þrældóm, en Ðick Sand
gefst aldrei upp, og að lokum bjarg-
ast hann úr öllum raununum, fyrir
dugnað sinn cg snarræði. Og þrátt íyr-
ir allar þessar mannraumr er bók.n
sprenghlcegilcg á köflum.
Bláu bækurnar, Pcrcival Keens
ÐuLiíel djarfi og KfSi, seldust allar upp
á skömmum tíma, cg ekki run Dick
Sand standa lengi við í bókc.júcunurn.
Dick Sand er s'álíkjörin jólabók
allra drengja og unglinga, enda er bað
trygging þecs, að Dick Sand er góð
bók, að hún er c:n ri bláu bókunum.
MiOKiEtÆSUTGAiAN
Larapar og Ijósakrónur
úr smíðajárni og kopar nýkomið.
Mikið úrval af loftskermum og borðlampaskerm-
um, allskonar.
3 ermalii^t
LYlp LAUGAVEG 15
■níssa ~
Æskulýðsvika
r r
K.F.U.M. og K-F.U.K. gangast fyrir æskulýðssam-
komum alla næstu viku í Dómkirkjunm kl. 8J/2 á
kveldin. Á sunnudagskvþld talar dr. theol. Bjarni
Jónsson vígslubiskup. — Allir velkomnir.
ULKA
sem getur staðið fyrir kápusaumastofu, getur feng-
íð velborgaða atvinnu. — Tiiboð, merkt: „Kápur“
sendist í pósthólf 601.