Alþýðublaðið - 30.08.1928, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Tk
teimiHi i QlsoíC

'il

«J' ®aj
h\'A ® pf
P* -*a
YoTle 3 Wortlq^
Vaíuc i. Worth
&0P
LICORICE
OONFECTIONERy
Lakkrfs
Borðar, Pípur, Fiautur,
Snúrur o. fl.
Ódýr og
géður.

ÍOgar ofnarnne leika bezt ura vor-
gróður lífsins, amgbömán, eín-
mana og varnarlaius.
Hvenær ?
Já, Ihvenær kemur sú tíð, að
fólkið vakni, finni til máttar sins
jog réttar ?
Hvenær finniur það, að það á
aflið og valdið ?
Hvenær skilur það mátt sam-
takanna ?
Margir nú þegar. Öll aiþýða —
bráðum.
Þeas verður ekki Iangt að bíða,
að okrararnir, auðvaldsberrarnir,
hverfi.
Þeas verður ekki langt að bíða,
að frjálshuga, vinnandi lýður
byggi þetta lannd, byggi þáð, yrkí
það og fegri.
Þjóðfélagsbyltingiin hlýtur að
koma. Skipulagið , dæmSr sig
sjálft. Múgurimn skapar samtök
sín og treystir. Máttur samtak-
anna er þegar kominn í Ijós.
Byltingin er hafin.
Rússar hafa litla trú á Þjóða-
bandalagmn.
Khöfn, FB., 29. ágúst.
Frá Moskva er símað: Li.tvinov
hefir sent ÞjóÖabandalaginu nótu
og hafnar fyrir hönd stjórnarinmr
orðna menn og drengi,
nýkomnir. — Enn fremur
reiðjakkarog sportbuxur.
%>
tilboði um, að Rússar taki þátt i
nefndarstörfum til undirbúnings
eftirliti með hergagnafræmieiösi-
unni. Segir Litvinov, að Þjóða-
bandalagið hafi engu áorkað við-
víkjandi afvopnium. Starfsemi
framannefindrar nefndar geti eins
og sakir standa að eins vakið
tálvonir viðvíkjandl afvopnun-
inni.
Fðr til Vestfjarða.
Eftir
Guðmund Gislason Haqalin.
---- Frh.
Þegar víö komum upp á fellið,
biasti Eyjavatnið við. . . En þau
voUbrigði. Holurð að sjá með því
á alla vegu. ísjakar á reki um
það fram og aftur. Engirrn svana-
söngur, englr grænir vellir, eng-
|r grasivafðir hólmar. Að eins
syðst á vatnlnu urðarhólar, er
gnæfðU gráir og kaidlégir yfir
vatnsflötinn. En þama sá út á
sólroðinn Amarfjörðinin belnt
fram undan — og bláfjölin út
með fírðinum voru eins og gull-
skúrír dlifu um dalina. Og þeg-
ar ,litið var til suðurs, hjilti.upp
eyjamar á Breiðafirði. Jafnvel
húsaþyrplngin í Flatey var sjá-
anleg! . . . Og niður eftir hlíð|-
um fjallanna, í fjörðunum norður
úr Breiðáfirði, sáum við glögg-
lega. Yzt voru sólskíúsblettir, en
í drögunum riktu fjólubláir
skuggar.
VSð stauluðumst ofan felið —
og eftír stund mælti Vilmundur:
— Jæja, við höfum þó alt af
fískiöndina til matar í kvöld!
Ég leít á klifina, sem öndin
hafði hangið í ... og ég mam
staöar.
— Hún er týnd, kaliaði ég.
— Mikið helvíti!
Svþ var ekki meira talað urn
það. Öndin hafði týnst, þegar við
vorum í sem mestum önnum við
að fy.Ua holurnar í urðumvm, svo
að merin slyppi ekki í og fót-
bryti sig.
Við illan leik ko'mUmst við nið-
ur af fellinu, og sást ,nú ekki
lengur út á fjörðinn. Gráar urðir
voru alt umhverfis. Felið gróður-
laust fól sýn tíl austurs, svart-
grár Botnshnjúkurinn til suðurs,
nakin hæðadrög til vesturs og
■til norðurs voru bungumyndaðir
grjóthólar með aurdrifnum fönm-
ura. Enginn gróður, reyndist við
vatnið, en leiðin fram með því
sú alversta, er við höfðum farið.
Hættum við alveg að reyna að
velja veg, heldur fórum beint af
augum, því að alls staðar var
jafn illfært. Segi ég fyrir mátt
leyti, ,að ég þorði ekki að horfa
á hryssuna. Ég k\æið þvi, að
hún mundi þá og þegar detta og
brjóta ekki að eins fætuma, held-
ur svo að segja hvert bein í
skrokknum á sér. Og svo ilt sem
þetta var, vorum við neyddir til
að haida áfram, því að óðs manns
æðí var að snúa við. En engum
vil ég ráðleggja að fara þessa
leið með hest. . . Slysaiaust kom-
umst við nú, þrátt fyrír alt, að
ánní, sem reinnur úr vatainu, og
óðum við hana í mitt læri. Tók-
um við nú mjög að þreytast, en
ennþá urðum við að gamga hinn
mesta tröliaveg í hálfan annan
tima, unz við komum á hæð eina
og sáum grasi gróinn hvamim of-
an við dálit-la tjörn. Létti okkur
þá báðum, og þegar við komum
ofan í hvamminn tókum við of-
an af Gránu, tjóðruðum hana og
tjölduðum síðan á íjarnarbakkan-
um. — Man ég ekki ^ftir, uð
mér hafi þótt hvíld betri en
þetta kvöld, enda höfðum við ver-
íð á ferð 133/4 tíma, 0g ekkert
etið nema sínar tvær brauð-
sneiðarnar hvor.
Um morguninn vöknuðum við
seint. Sól var komin hátt á loft
og orðið ærið heitt.
— Lítið þér nú í s-pegÍL Þér
hafið heldur sólbrunnið í gær,
segir Viimundur. — Það blæðir
hreint og beint beggja megin úr
nefinu á yður.
— Nú, mér sýnist þér nú ekki
mikið betri, eldraúðuT eins og
karfi!
Og svo fórum við að skoða
okkur. Jú, illa litum við út,
skeggjaðir, rauðir og særðir —
enda sveið okkur illa. '. . . En
ekki tjáði að hugsa um það. Nú
var að komast af stað og ná sem
fyrst til Geirþjófsfjarðar.
Kl. 12 lögðum við upp, og var
vegurinn fyrstu tvo tímana svip-
aðttr og daginn áður, gróðurlaus-
ar urðir. En veðrið var fagurt, og
eftir því sem vestar dró og sunn-
ar, sáum við betur út á fjörðinn.
Hann var stafalygn — og í sól-
skininu sáum við á honium ótai
. ®
litbriigði. Sums staðar var hann
blár eins og himinloftið — og
sums staðar fagtirgrænn. Nærri
landi, þar sem gulileitur sandur
ivar í botninum, var eins og fjörð-
urinn hefði fengið lit sjálfrar söl-
arinnar — og þar, sem þang var
við landiö, var hlýr, brúnleitur
blær á vatainu. Fjöllin voru hýr-
leg og björt, skuggar að eins í
fremstu drögum dýpstu dalanna,
er vissu undan sóL tJti á norður-
ströndinni er líparíthyrna, og
teygði hún sig upp á bak við
hinar, ljómandi björt eins og bal
væri þar kynt Og rúðumar í
gluggum bæjanna á ströndiMni
sendu logbjarta rák yfir bleikj-
una á túnunum og fram á lit-
brimaðan fjörðinn.
.Meira.
, i; 1
$ , •
Ófriðarbamis~
samningnrinn.
Khöfn, FB., 29. ágúst.
Frá Lundímum er símað: í
blöðunum bjrtist mikið um óflið-
a rbannssamningimn, teiija fiest
blöðin, að hann mutni hafa mikla’
þýðingu, en vara á himm bóginn
víð því, að gera sér of miiklar
vonir um þá þýðiingu, sem hainln
kunni að hafa. Blaðiið The Mor-
ning Post telur, að þátttakai
(Bandarikjanina í friðarstarfimu sé
þýðingarmikíl. Daiiy Teíegraph
telur það rökrétta afleiðingu af
samningnum, að Bandarikim getí
ekki mótmælt, þótt Þjóðabanda-
lagið samþykki refslngarráðstaf-
anir gagnvaxt þeirri þjóð, sem
rýfur friðinn.
Frá Berlín er símað: Vinstri-
blöðin láta í ijós mikla ántægju
yfir því, að undixskrift samnings-
ins hefir faiið fram. Vossische
Zeitung telur ófriðarbannið, þótt
ófuilkomið sé, þýðingarmikia
framför í friðarmálunuim. Hægri
blöðin eru á hirnn böginm vantrú-
uð á, að samningurimin mumi hafa
mikla þýðimgu.
Frá Rómaborg er símað: Blað-
ið Livoro segir, að unddrskrift ít-
alfu sé að eins formleg. í hjört-
um sínum séu ítalir elcki hlyntir,
sammingmum.
Frá París er símað: Bandaríkin
buðu í gær fjörutíu og þremur
rikjum, sem ekki skxifuðú und-
ir samninginn í fyrra dag, að
skrifa undir hann. Stjórnin í
Frakklandi bauð rá&stjórnimmi
rússnesku að skrifa undir samn-
inginn. Litvinov bað í tilefni af
því um afrit af bréfaviðskiftum
stórveldanna viðvíkjandi umdir-
búningi samningsiins.
Fregn frá Times segir, að ó-
víst sé, hvort Tyrkir skrifi und-
ir samninginm. Býst blaðið við
því, að þéir munii fyrst ráðgast
v:ið nágrannarikin í Asíu og Rúss-
landi.
Umdaginiiog veginn.
Árni Guðnason,
cand. mag., mun vera ráðinn
fastur kennari við Ungmenna-
skólann, að þvi er Alþbl. er sagt.