Vísir - 13.12.1946, Blaðsíða 2

VISJR
Ríkarður M. Ríkarðsson.
MINNINGARDRÐ.
í dag er iil moldar borinn
Rikarður Már Ríkarðsson,
arkitekt. Hann var sonur
Rikarðs Jónssonar mynd-
iiöggvara og Maríu Ólafs-
dóttur konti iíans, clzta barn
})eirra og einkasonur.
Már fæddist l.Mes. 1915 og
var þvf þrjátíu ög eins árs, er
hánn andaðist i sjúkrabúsi
örlendis hinn 17. fyrra mán-
aðar.
Haustð 1929 scttist Már i
fyrsta bekk Menntaskólans
hér í Reykjavík og lauk það-
an burtfararprófi vorið 1935.
Hann i)jó sig þá þegar undir
að nema húsagerðarlist og
hóf nám við listaháskólann i
Kaupmannaböfn skömmu
fyrir striðsbyrjun. Hann
treysti sér þó ekki lil þess að
halda áfram nám, þar sem
hann kenndi sjúkieika og hélt
heini til Íslands með Esju
um Petsamo árið 1940.
Er hann var kominn hfeixn,
starfaði liann fyrsl lxjá Sig-
mundi Halldórssyni, arkitekt,
■en síðar lijá iiúsameistara
rikisins. Tókst honum ekki
að vinna bug á veikindum
sinum og ágerðust þaú smám
saman svo, að hann varð að
lxætta störfum. í vor fór bann
til Danmerkur. Ilafði hann
þá fengið íiokkurn bata, en
vilxii Ieila sér fuilkominnar
lækningar ytra. Ur þeirri för
kom haíin nár nú fyrir fáein-
um dögum.
Már var kvæntur Þóreyju
Bjarnadóttur og lifir hún
rnann sinn ásamt þremúr
börnuni þeirra.
Með Má er failinn i vaiinn
líihn fyrsti þeirra stúdenía,
sem útskrifuðust úr Mennta-
skólanum hér í. Reykjavik
vorið 1935. Okkur bekkjai’-
hræðum Iipns hnykkti við,
er við fréttum lál lians. Við
gerum okkur Ijóst, að þetta
er aðeins vegurinn, sem við
eigum allir að fara fvrr eða
síðar, en enginn lælúr sér til
hugar koma, að ieiðir skilji
svona sneníma, þegar fleslir
ex’u í rauninni rétt að byrja
lífið eflii’ langt uám og oft
torsótt. Lát hans, eins úr liin-
inri glaðværa liópi, minnir
okkur á það, að dáuðinn er
nær en oldcur grunar,
Við Már sátum saman á
skólabekknum i scx ár óg
mér gafsl því -gott tækifæri
til þess að ky.nnast höriúm.
Hann var •glaðvirr og kunni
að gleðjast í liópi félaga
sinna. Söngurinn hefir jafnan
verið drjúgur þáltur í
Föstudaginn 13. desember 1946
vfirleitt Ijlédrægur, nema
meðal nánustu félaga sinna.
Það var eðlilegt, að hann
bneigðist til húsagerðai’listar
og hefði vafalaúst mátt vænta
. þess, að harín setti svip sinn
á mai’ga islenzka .slói’bygg-
ingu, ef honum liefði enzlald-
ur lil að starfa að þessu liugð-
arefixi sínu.
Við bekkjai’bræðurnir
hox-fum með söknuði á eftir
góðum félaga. Það er ætíð
sárt að þurfa að slíta sam-
vistum, en þó aldi’ei sái’ai’a
en þegar vinur kveður á þeim
aldri, er maður liyggur dauð-
ann livergi næri’i.
Bekkjarbróðir.
Jens Benediktsson.
M I N N I NGARDRÐ.
skemmtunum Menntaskóla-
l
nemenda og skólalifi þar
yfirleitt og var Mái: jafnan
fremstur í flokk okkar á því
sviði.
En lionum liefði ekki veiið
íétt i ætt skotið, ef ekki liefði
vei’ið í bonunx listamanns-
taúg á öðru sviði cinnig. Það
kom fram þegar í fyrsta bekk
— og Iiefir vafalaust verið
ljóst þeiux, sem þekktu liann
fyrir þaxxn tíma — að liámx
þarfnaðjst lítillar tilsagnar
i leikningu og var dráttliagv
ari en almennt geri'st um
ungiinga á þeinx aldri. Þó
hafði liann sig ekki í framixxi
á þessu.sviði, enda var lxaiin
Jens lieneciiklsson 'iilaða-
maour er boLÍnn til moldar í
dag.
.leixs var fæddur að Spá-
konufelli á Skagaströnd í
Ilúiiavatnssýslu 13. ágúst
1910 og' vai' þvj rétt liðlega
þi’játiu og sex ára að aldri,
er hann féll fi’á. Fpreldrar
lians voru Benedikt Frimann
Magnússon bóndi þar. en nú
kaupmaður hér i bænum og
kona liaixs, Jexisiíía Jensdótt-
ir.
Áiið 1931 vai’ð Jens slú-
dent og hóf þá nám í Háskól-
amim, cn iiætli því afiur og
snéi’i sér að öðrum störfum
unx tíixia. Eix eftir nokkur ár
seHi?t hann 1 guðfræ’ðideild
1 Á - v
díáskótans óg láúk þaðan
Iprófi 1942. \’ar haiyi vigður
jtil Ilvamms í Laxárdal það
Uxr, en sama ár gerðist bann
biaðamaður við Morgunblað-
ið og stai’faði þar til dauða-
dags.
Jens sá einkum unx ei’lend-
ar fi’éttii’ blaðsins og kryfst
það ekki sérstakiar ritleikni,
en haiin lét sér það ekki
nægja, Skrifaði iiann nxanna
nxest uixx íþiróttaxxiál, einkuxxi
knaltspyrnu, sem lxann liafði
íiijog niikimx áliuga fvrir.
Auk þess sanxdi Jens nokkur-
ar smásögur senx sýndu, xxð
í lioixunx bjó gott skáldefni.
Jens Benediktsson var
ekki leixgi félagi í Blaða-
mannafélagi íslands, en ])ó
svo iengi, að liann afjaði sér
þar góðra vinsælda, eins og á
liverjum öðrum vellvangi,
sem hann starfaði. Hafði
hann áhuga fyrii- félags- og
bagsmunamálum blaðanna,
var.einn þeirra, sem unnu að
fyi’stu kjarasamningunx fé-
iagsins og var síðasta áxið
varafornxaður þess.
Blaðamannastétt íslands er
einliver fámennasta stétt
landsins og þar af Ieiðaxxdi
eiixnig sú, seixi einna sizt nxá
við því að xnissa góða félaga
og stai’fsmenn, En enginn nxá
sköpum renna og blaðanxenn
munu miixixast Jeixs Bene-
diktssoixar íxieð hlýliug og
kveðja hánn með þökk fyrir
góða samvinnu og samveru-
slundii’, jafnframt því, senx
þéir tjá eftiilifendunx djúpa
samúð sina í liimx þungu
raun.
Starfsbróðir.
Kviðlingar og kvæði eftir K. N. mun vafalaust
vera jólagjöf, 'sem allir, er liafa gaman af Ijóðum
og græskuláusri kímni munu fagna. Bók þessi
heíur uiyi tíma verio uppseld, en nú hefur afgang-
ur upplagsins verið bundinir og fæst nú bókin
akur í bókabúðum.
BlaðamannabókJn er samin af 24 íslenzkum
blaðamönnum. Eru þar á meðal margir af rit-
færustu mönríum þjóðarinnar'og efni bókarinn-
ar mjög fjölbreytt: ferðasögur, þjcðlegur fróð-
leikur, frásagmr aí merlcum mcnnum bg atburð-
um hérlendis cg erlendis á síðustu áratugum.
SlaÍaj/hœMaíékiH er jstá jðeltiaíih
fjajjabók han4a jjótki á öKujrn
al4tl
óiítadj
an.
»1
Uóliabtú)
a ISnjnjólþwnar
CJaileaar hœlmr ale&ia aoÉc
ú, ft
ecjar
Cjiceóilecjt
ur cjieöjci cjoöa umi.
líruai hjd Oiracja HrLjnjóljóóvjni.