Vísir - 21.12.1946, Blaðsíða 2

V 1 S I R
liaugardaginn 21. desember 1946
BERNARD WICKSTEED
Hrew* wnyndi hafa haldiö
að þetta yrði úr honum.
í dag (en greinin er skrif-
uð 30. nóv. s.l.) erafmælis-
dagur Churchills, eins og þú
veizt líklega. Hann er 72 ára,
og hvar i flokki, sem þú ert,
verðurðu að játa, að hann
her aldurinn óvenjulega vel.
Þegar þér er ljóst, að hann
gerir næstum allt, sem mæð-
ur okkar sögðu okkur að láta
ógert, þá er það undraverl,
að hann skuli enn vera ofan
inoldar.
Iíann reykir frá morgni til
kvölds, drekkur daglega á-
fengi, vakir fram á miðjar
nætur, og fjórum sinnum
hefir hann fengið lungna-
bólgu sakir ógætni.
Hann er svo sem ekki ný-
hyrjaðiir á þessu. Þetta hef-
ir verið háttalag hans i 72
ár. Hann var jafnvel fæddur
fyrir timann.
Þegar hann var átta ára,
varð að taka hann úr skóla
og koma honum undir lækn-
ishendi. Ástæðan til þess var
sú, að hann hlýddi engum
skólareglum og stofnaði með
því heilsu siimi i voða.
Datt úr 30 feta hæð.
/ Þegar hann var 9 ára, fékk
hann í fyrsta sinn svæsna
lungnabólgu, og þegar hann
var 18 ára, var hann að kiifrá
uppi i tré og féll úr 30 feta
hæð til jarðar og meiddisl
svo, að hann lá meðvitund-
arlaus i þr.já sólarhringa. —
Tvítugur gekk haim í herinn,
en af því að þá stóð svo á,
að hvergi voru óéirðir í
brezka heinisveldinu, kom
hann sér i spánska'herinn og
- harðist við uppreistarmenn
á Kúbu.
Þegar hann var 21 árs, fór
hann til Indlands og honum
bráðlá svo á áð stíga íólum
á indverska jörð, að hann
slökk í land áður en bátur-
inn yar lagzlur að, og fór af
því úr axlarliðnum.
Allt var með friði og spekt
í þeim hluta Indlands, þar
sem honum hafði verið búinn
staður. Fór hann þyí lil norð-
vestur landainæranna, lenti
jþár i skærum við ýmsa ætt-
flokka og reit siðar bók um
íevintýri sin.
Þá byrjaði ófriðurinn i
Súdan og auðvitað vildi
Churchill taka þátt i honum.
Kitchener vildi fyrir alla
muni vera laus við hann.
Honum geðjaðist ekki að
þeim undirmönnum, sem
skrifuðu bækur um yfirmenn
* sina.
En auðviíað komst Chur-
chill til Súdan, barðist í ridd-
araliðinu í orustunni við
ömdurman — og skrifaði
svo bókina — i tveim bind-
iim.
Meðan á þessum æfintýr-
ura stóð, sögðu læknarnir.
honum, að hann væri mjög
miklu áliti.
Hann var farinn úr hern-
heilsuveill og ætti ekki að
leggja sig i slikl stórerfiði.
uni, þegar Búastríðið skall
á. Gerðist liann þá f réttarilari
á vígstöðvunum og \sar tek-
inn til fanga. Hann slapp úr
varðhaldinu, faldi sig i kola-
námu í þrjá daga og Búarn-
ir iögðu 25 pund til höfifðs
honum — en pundið liefir
nú hækkað í honum síðan.
Þegar flugvélar komu til
sögunnar, þurfti Ch'urchill
auðvitað að læra að ffjúga.
Enn þann dag i dag stigur
hann ekki svo upp í flugvél,
að hann vilji ekki taka að sér
stjórnina. En það cr ástæðu
laust að hafa áhyggjur af
því. Churchill fengi bara
skrámur, þótt hann dytti úr
30 þúsund feta hæð.
Þegar hann var innanrík-
ismálaráðherra, höfðu nokkr-
if vópnaðir glæpamenn búizt
um í . húsi. Honum nægði
ekki að lála lögregluna um-
kringja það, heldur kom
hann sjálfur á vettvang og
stjórnaði árásinni á þá.
Þegar Churchill gerir jafn
hversdagslegan hlut og þann
að fara í dýragarð, getur
hann ekki gengið þar um eins
og aðrir og látið sér nægja
að virða dýrin fyrir sér. Hann
verður að gefa ljónunum og
heyra þau öskra.
Ætterni.
Hvað veldur þessu hátta-
lagi mannsins? Hvaðan keni-
ur honum þessi lífsþróttur?
Og hvers vegna getum við —
þú og eg — ekki leikiðþcUa
efíir? "
Vafalaust á ællernið mik-
inn þátt í þessu. Faðir Chur7
chiils bað konu sinnar, en
hún var bandarisk, i þriðja
skiptið sem þau hitlust, og
þólli það fádæmum sæta um
aðalsmann'. Faðir Churchills
virðist hafa verið gæddur
miklu viljaþrcki. En hann
varð ekki nema 10 ára gam-
all.
Þeir, sem þekkja Churchill
vel, segja að hann líkist mjög
hinum bandai'íska móður-
föður sínum, Jerome ofursta.
Þegar gamli maðurinn var
sjötugur, fór hann í hring-
leikahús. Karli leiddist svo
grobbið í kraflajötninum, að
hann tók áskoruh hans og
glímdi við hann. Ofurstinn
lagði að vísu kraftajötuninn,
en þessi árej'nsla f ékk* svo á
hann, að hann dó skömmu
siðar. Okkur þykir nóg ura
þetta tiltæki gamla mannsins,
en ef dóttursonur hans stæði
í dag i sömu sporum, gætum
við' trúað 'honum til að berj-
ast við fíla eða ljón hring-
leikJiússms^og við mynduin
vera sannfærð um, að það
riði honum ekki að fullu.
. En það er víst, að erfðirn-
ar einar skapa ekki niann á
borð við Churchill.
Hvernig komst .
Churchill áfram?
Margir okkar hefðu cflaust
ekkert á móti því að verða
forsaHisi'áðherrar og leikur
okkur því hugur á að vita,
með hverjum hælli Churchill
hefir orðið það. Hvernig þá?
Með því að vera duglegur
námsmaður? Eg get glatt
þig mpð þvi, að það er ekki
nauðsynlegt. Herra Churchill
féll tvívegis á inntökuprofinu
i liðsforingjaskólann i Sand-
hurst. Með því að vera vand-
látur á vindla? Eg hefi það
eftir góðum heimildum, að
Churchill sé það ekki. Með
þvi að hvolfa í sig miklu á-
féngi? Ekki er það heldur
rétt. Njósnarar mínir háfa
tjáð mér, að það taki Chur-
chill hálfan annan tíma að
drekka glas af whiskyblöndu.
Með ])vi að hlusta á kvenna-
farssögur? Nei, nei. Churchill
geðjast ekki að þeim, og þeir
sem reynt hafa einu sinni að
segja honum þær, gera það
ár'eiðanlega ekki aflur. —
Mcð því að' svíkja vini? Allra
sízt með þvi móti, því að
Churchill er mjög vinfastur.
Nei. Það er áreiðanlega
eitthvað annað og meira en
þetla. Ef þú spyrðir mig,
hvað eg héldi, að það væri,
myndi eg segja: Það er af-
burða hæfileiki til að vaxa
með hvei'ju verkefni og
reynast fær um að leysa það.
Hann berst, þega/ við eigum
í styrjöld. Þegar skotgrafar-
hernaðurinn er að seigdrepa
okkur, kallar hann saman
sérfræðinga, sem smíða
skriðdreka, og þegar óvin-
irnir eru við bæjardyr okk-
ar, kallar hann það „beztu
stund okkar" og sameinar
þjóðina til sóknar og sigurs.
Þegar þann datt úr trénu
(1893), af úlfaldanum
(1921), af pólóhestinum
(1922) eða féll í vatnið, þeg-
ar hann var á gæsaveiðum
(1928) slapp hann án þess
að verða verulega meint við,
og það er sannarlega að vera
vandanum vaxinn.
Hann gerði betur en að
sleppa lifandi, þegar hann
datt af hestbaki, því að þá
fékk hann tvö þund á viku í
hálfan annán mánuð frá
Daily Express.
Auk þess sem hann hefir
fjórum sinnum fengið
lúngnabólgu, hefir hann
'fengið magabólgu og botn-
langabólgu (1922), bólgu í
hálskirtla (1928), og tauga-
veiki eftir ostruát i Salzburg
(1932). Hann hefir lika f eng-
ið húðsjúkdóm, augnveiki,
lungnapest, inflúenzu, kvef
og sjóveikí.
Hann var í flugvél, sem
stakkst ofan i skurð, þegar
hún var að fara frá París
(1919), í herbergi i Fland-
ern, þar sem sprenging varð
(1910), og í London meðan
á loftárásunum miklu stóð
núna í stríðinu.
Hann hefir lent í bílslysum
i Whitehall, Kairo og Kent,
og 1931 ók leigubill yfir hann
i New York.' Þegar fólk sam-
hryggðist honum vegna þessa
áfalls, sagði hann i þeim tón,
sem við þekkjum öll vel:
„Þjóðið hættunni byrginn.
Takið öllu vel, sem að hönd-
um ber. Óttist ekkert. Allt
mun fara að óskum".
" Gamli seigur! Eg held, að
eg verði að senda þér heilla-
óskaskeyti!
(Lausl. þýtt og lítið eitt
stytt úr Daily Express.)
karla.
VERKSMíÐJUOTSALAN
Hafnarstræti 4.
rtai
^SIfðSCSfliíðpiii'
Verð írá kr. 616,95.
\Jerzmn ^Jrnaibjamar /rom
hnáon
iorðstofuhúsgögn
ljds eik, sérlega falleg, til sölu í Aðalstræti
9C til kl. 6 í dag.
IIYTSAMÁR
agjaiii:
: T <k ^'JBm í
t ......... :_. .:. j
Skjalatöskur, - ._
ekta leður
Hanzkar, ^
dömu og herra
Lúffur
barna og fullorð-
inna.
Ullarpeysur,
mikið úrval
Treflar,
ullar, margar teg-
undir
Sokkar,
alullar
Inniskór .
Leðurbelti
o. m. m. fl.
Ennfremur hinir við-1
urkenndu
IÐUNNARSKðR. ^
Verksmiðjiiátsalan
GeSjun - lOnnn »
Hafnarstræti 4.'
lámkál
m
Asívlx
Pickles
wues
Klapparstíg 30, Sími 1884.