Vísir - 17.05.1947, Blaðsíða 7

Laugardaginn 17. maí 1947
V I S I R
7
f7
þrota, ef ekki verður fljótlega endi bundinn á styrjöldina.“
„Hún kann að enda skjótlega,“ sagði eg, „en ekki á
þann liátt, sem þið gerið ykkur vonir um,“
Eg sá, að Mary horfði á Alice, og eitthvað var koniið
fram á varir Alice, en hún sagði ekkert. Enginn liafði enn
rninnst á Richard, og mér skildist að Rashleighfjölskyldan
óskaði ekki eftir þvi, að neitt væri minnst á tengsl min
við hann. Eg hafði ekki verið spurð neins um það, sem á
daga inina liafði drifði seinustu tólf mánuðina.
„Þeir, sem eitthvað um þetta vita,“ ságði Mary, „segja
að konungurinn sé vongóður, og muni hrátt senda her
manns vestur á bóginn til að hrekja Fairfax úr Devon.“
„Konungurinn hugsar um það framar öðru að draga
saman her i Midlands, en ekki um það hversu bjarga megi
öllu við i vesturhluta landsins.“
„Heldur þú,“ sagði Alice kvíðafull á svip, „að við verðurn
aftur að þola allar hörmungar innrásar?"
„Eg fæ ekki séð hvernig við komumst hjá því,“ svar-
aði eg.
„En — við liöfum nóg lið — eða hvað?“ spurði Mary,
en forðaðist enn að minnast á hershöfðingjann. „Það er
víst, að við höfum orðið að greiða þunga skaíta vegna
hersins.“
„Hermenn, sem hafa hvorki sokka eða stígvél, geta ekki
reynst dugandi liermenn, þegar og þar við bætist, að þá
vantar skotfæri.“
„Jonathan scgir, að öll stjórn hafi farið hörmulega úr
Iiendi,“ sagði Mary. „Hér á Vesturlandi hefir enginn æðsta
úrskurðarvald, ráð prinsins segir eitt, og hershöfðinginn
annað. Eg fyrir milt léýti, botna ekkert í þessu. Eg óska
þess eins, að þetta væri allt um garð gengið.“
• Eg gat lesið í svip þeirra, einnig svip Alicar, að Sir Ric-
liard Grenvile hafði sætt eins harðri gagnrýn i Menabilly
sem annarsstaðar fyrir framkomu sína, og eg gerði mér
ljóst, að því aðeins eð eg nefndi nafn lians nú þegar, mundi
rikja kviðablandin þögn um þella allan heimsóknartima
minn. Ekkert þeirra mundi liefja máls á þessu, og ef eg j
þegði, óhrúandi djúp milli mín og þeirra, okkur öllum til !
ama og leiðina.
„Það má vera,“ sagði eg, „að þar sem eg hefi dvalið í |
návist Sir Grenvile seinustu átta mánuði eða síðan er hann
særðist, þá sc eg honum lilynt. Eg veit, að liann hefir marga
prinsins ælti að sjá sér hag í því aö taka til greina ráð hans
í hernaðarlegum málum, livað sem öðru liður.“
Ekkert þeirra svaraði neinu fyrst í stað, en Alice skipti
litum og sagði eftir nokkra stund:
„Peter er með Robin hróður þinum, í liði Sir .Töfins
Digby við Plymouth. Ilann sagði okkur, seinast þegai; hann
kom, að Sir*Ricliard væri stöðugt að senda Sir JolmTyrir-
skipanir, og til þess liofði hann engan rétt.“
„Ilvers konar fyriiskijianir, réttar eða rangar?“ spurði
eg-
„Eg held vart, að efni fyrirskipananna liafi verið deilu-
efni,“ svaraði AIicc. „Þær voru ef til vill nauðsynlegar, en
sú staðreynd, að hann gaf Sir John, sem ekki er undir
hann gefinn, þessar fyrirskipanir, hefir valdið gremju.!1
í þessum svifum koin mágur minn inn i salinn og dalt
þá þetta lal niður. En mér var þungt í hug, er eg hugsaði
iim það, liversu margir þeirra, scm svarið höfðu að herj-
ast með Richard, liöfðu nú snúið við honum baki.
Þcgar eg hafði vcrið nokkra daga í Menebilly ræddi
mágur minn málið við mig i fullri lireinskilni. Hann virt-
ist ekki hafa ncina löngun til þess að forðast að nefna nafn
Richards. Hann spurði mig blált áfram hvort hann væri
gróinn sára sinna, þar sem liann hefði frétt frá Truro, að
seinast, er Richard sal fund ráðsins liafi hann langl i frá
litið hraustlega út.
„Hann er þreyttur — og vanheill,“ sagði eg. „Og liorf-
urnar eru ekki þær nú, að liann llafi mikla ástæðu til að
vera vongóður og liress í skapi.“
„Ilann hefir spillt stórkostlega fyrir sér hér i Cornwall,”
svaraði hann, „með þvi að skipa mönnum að veita aðstoð,
í stað þess að hiðja um hana.“
„Á styrjaldartímum duga engin vettlingatök,“ svaraði
eg. „Það er ekki hægt á slikum tímum — þegar fjand-
mannaherinn er á næstu grösum — að koma með Iiúfuna
i hendinni og hiðja um fé handa hernum.“
„Ihidirtéktirnar hefðu vérið miklu hetri, cf liann hefði
unnið að þessum málum af kurteisi og skilningi á þvi, að
við erum allir fátækir nú. Allir íbúar Cornwall mundu
hafa fvlkt sér unair merki hans ætti hann þó ekki væri
nema helming þess skilnmgs á kjörum annarra, sem tíevil
bróðir hans liafði í svo ríkum mæli.“
Þessu gat eg engu svarað, því að cg vissi i lijarta mínu,
að það var rétí.
Veður var kalt og drungalegt og eg var tiðasl í herbergi
minu, en það var sama lierbergið og Gartred liafði búið í
fimmtán mánuðum áður. Það hafði ekki orðið fyrir nein-
um teljandi skemmdum, og mátli vafalaust þakka það
hcnni. Þetta var skemmtilegl herbergi og vissi einn glugg-
inn að görðunum, sem nú voru sviftir öllu sínu skrúði.
Tveir gluggar vissu mót suðri og úr þeim gat eg séð ak-
brautina uppi í slákkanum og út á víkina.
Eg var ánægð með kjör min, en tómleiki í líuga mér,
þvi að það er hart' að vera ein, eftir að hafa dvalisl átta
mánuði í návist elskliuga sins. Eg hafði horið með honum
áhyggjurnar af mótlæti og erfiðleikum og mistökum. Hve
vel liafði eg ekki lært að þekkja liann á •þqssum samveru-
tíma, læft að elska hann enn betur og skilja. Hann gat
verið grimmur og illkvittimi á stundum, hranalegur i
svörum, kenjóttur, eh svo hreyttist þetta á svipsíundu,
liami var gripinn viðkvæmni, var svo ólýsanlega hlýr og
Ijúfur, harka hermannslundarinnar hjaðnandi og liann
var nærgætinn og ljúfur ástvinur. Þegar eg var með hon-
um voru dagarnir viðhurðarikir og bjartir og hlýir, en
en hjó eg við kulda og drunga desemberdaganna. Eg varð
að neyta morgunverðar við kertaljós, og ef mér var ekið
skamma stund á akhrautinni, varð eg að diiða mig i voðir
og föt. Hausttíminn var aldrei minn hezti tími og nú var
j hugur minn fullur angurs og kvíða.
Um jólalevtið komu Jolin og Joan frá Fowey, og Peter
Coip-iney, s^m hpfði fengið nokkurra daga lieimferðar-
leyfi hjá Sir .Tolpr Dighy, og við reyndum öll að láta liggja
sem, hezt á okkur harnanna vegna, og ef til vill sjálfra
okkar vegna líka. Fairfax var gleymdur, og einnig Crom-
: well, hinn valski hershöfðingi, sem gckk honuin næslur
að tign, og leiddi menn sina fram til orustu með bænar-
orð á vörum. Við tendruðum tvo clda í málverkasalnum
og gæddum okkur á steiktum kastaniuhnotum og sykruð-
SKÚR
utan við bæinn til leigu.
Hentugur fyrir iðnað,
verkstæði cða geymslu.—
Upplýsingar í síma 4037
kl. iy2—3 og 5—7 í dag.
Hitabiúsaz
Klapparstíg 30.
Sími 1884.
GÆFAN FYLGH
hringunum frá
SIGUBÞOR
Iiafnarstræfi 4.
Margar gerðir fyrirliggjandi-
Beztu úrm
frá
BARTELS, VeítusiiBdi,
Stúlka éskast
í vist liálfan eða allan dag-
inn. Hátt kaup. Sérher-
bergi. Upplýsirigar í
Hringhraut 38.
Vil selja lítinn slcúr, sem
má nota sem sumarhú-
stað. Þarf að flytjast. —%
Uppl. í síma 5529 frá kl.
4—6 í dag og kl. 10—12
á morgun.
c " > ' - • v.-út'H i;hvi: Attt< ; rNinc.Ait
THAT VEGV MOMEKJT.
AS WATECJ BESIMS FLOWIMQ
THROUQH H4E SLUICES, A COLOR-
FUL RQUI2E PLUMQE5 DOWU IMTO
THE STREAM.<n--------v:
jgr- ftk v y ASSIQMMEMT ý
( 'NiUMBER rÁ
/wn'hi three/
^THE SECOMD ^
OF THOSE WEIRD
PROFMECIES HAS
ACTUALLV MATEPIAL-
IZED) I WOMDER. IF
, TUERE'S AUl'TUIMS
V TO THEM J rrd.
[ momsemse. mext \
V VOUa.LH.AVE ME M
r BELIEVING THE N
\utterlv RIDiCULOUS
] FORECAST THAT <
' V/ATER will flow
UPMILL By O: 35 A.M.J
the imstamt I throw
this switch,tlie huqe
NEW # IO, OOO, OOQ ^
METROPOUS dam . (
BEGIMS OPERATION. p

Pyrirsögn í hlaðinu: Johnson
borgarst.jóri lælur nf ciubælti.
Annar spáiióhnirinn' rnTisl:
Ritstjóriun: „Annar jæ.ssara
kynlegu spádóma licfir cinnig
ræzt. Skyldi vcra citthvað að
marka þá?“
Liisa: „Hvaða vitléýsa. Næ.st
reynir þá að fá inig lil að trúa
þeiiíi ’fránuiiiáTéga ’hlægiiegq
spádómi, að vatn rcnni npp í
nuVti um kl. 9,35 f .h.“
Á saniu áugh'abiiia: ki. 9,34%,
f. h.
Ræðumaðurinil: „Þcgar ég
tck i þetta handfnng, byrjar liið
10 millj. dollara raforkuvcr
borgarinnar að starfa."
begar vatniö nyi jar að fossa j
i gegnum stíiTuopin, stingur J
Kjarnorkuinaðii' iiin sýr niður
vatnsstraumini
Kjarnorkumaðurinn: „Þetta :
er jiriðja verkefnið."
'tarísstúlkuz
óskast í
Ellihcimili
Hafnarfjarðar
14. maí.
Upplýsingar hjá
forslöðukonunni. ÍI
Simi 9281.
vantar nú þegar í
þvottaliús
Slli- og hjúkrunar-
heimilisins Grimd.
Upplýsingár getur
ráðskonan