Vísir - 11.11.1947, Blaðsíða 2

\
V I S I R
Um 120 íþróttamannvirki byggð
og endurbætt fyrir B milij. kr.
IIis vegaí átSit íyiii að byggrng íþiótta-
mamayirlcia stöðvist vegna gjaldeyrlsskoits
Gera má ráð fyrir að
fjárhagsráð stöðvi allar
byggingaframkvæmdir
íþról tamannvirkj a vegna
gjaldeyrisskorts.
Þorst. Einarsson íþrótta-
fulltrúi licfir skýrt Vísi frá
þessu, en liann hefir staðið i
samningumleitunum við
f járiiagsráð fyrir hönd
Iþróttahéfnda-r rikisins. Þor-
steinn sagði reyndar að
samningaumleitunum væri
ekki lokið ennþá, og hann
sagði, að þótt útlitið væi’i
svart vonaðist íþróttanefnd-
in þó eftir að fjárhagsráð
leyfði byggingar nokkurra
í þr ó t tamann virk j a, þeirra,
sem nefndin teldi brýnasta
þörf fyrir á hyerjum tíma.
Bætr. þarf
sundaðstöðu
Reykvíkinga.
fþróttafulltrúi sagði að sú
þörfin, sem livað mest kall-
aði að, væri úrbætur á sund-
aðslöðu Reykvíkinga. Til
þess bcr brýna nauðsyn, þó
ekki væri lil annars en lil að
framkvæma sundskylduna í
bænum. Bæði Sundhöllin og
Sundlaugarnai’ eru orðin of
lílil fyrir almcnning, hvað þá
fyrir skólafólk. Sömuleiðís
má segja að SundlaugAustur-
bæjarskólans, sem til þessa
hefir verið noluð bæði fyrir
Austurbæjai’- og Miðbæjar-
skélánn, fullnægi ekki lengur
því hlutverki sem henni var
æilað. Þá er loks sundað-
staða barna úr Laugames-
skóla i gömlu sundlaugun-
um mjög óhentug og erfið.
Þörf fyrir
sundhöll í
vesturbænum.
Er Vísir innti íþróttafull-
trúann eftir því hvar liann
teldi niesta þörf fyrir. sund-
laugar liér innanbæjar, kvað
haiin þörfina vera brýnasta
1 veslurliænum, auk hinnar
sjálfsögðu sundlaugar, sem
væntanh.'g < r i Laugardaln-
xim. Hann kvað nauðsynlegt
að byggja sundhöll i vestur-
bænum, fyrst og fremst til
þess að bæta úr sundaðstöðu
binna fjölmörgu skóla hér í
bæ, en líka til þess að auð-
velda almenningi aðsókn að
sundlaug eða sundliöll í vest-
urhíúta hæjarins.
jÖandlaug
við hvern skóla.
Þá kvað íþróttafulltrúi það
verá mjög.ákjósanlegt, að at-
liugað yi’ði við nýhvggingar
skóla i framiíðinni að koma
upp við þær kenpslulaugum
um leið. Þar eð sundskylda
cr nú komin á, verður að líta
á sundlangar í skólunum sem
hvei’jar aðrar kennslustofui’,
og jafn sjálfsagðar og hin-
ar. Nú oi’ðið þykir sjálfsagt
að byggja leikfimishús við
livern skóla, en sundlaug er
ekki síður nauðsynleg. Mörg-
um óar við kostnaðinum við
byggingu slíkra lauga, en
hann þarf ekki að vera svo
ýkja mikill, ef. skólinn er frá
upphafi byggður með það
fyijir augnm að í honum verði
sundlaug. Þeir skólar, sem
fyrii’hugað er að byggja hér í
bænum á næstunni, en það
eru m. a. Gagnfi’æðaskóli
ve§turbæjar og Iðnskólinn,
þyi-ftu að fá slikar laugar.
Af öðrum iþróttamann-
virkjum, sem hér þarf að
koma upp, má fyrst og
fnpnst nefna leikvöll, svo og
iþróttamannvirkin í Laugar-
* •
dalnum.
íþróttamannvirki
úti,á landi.
Úti á landsbyggðinni eru
aðkallandi sundlaugaaðgerð-
ir»á Siglufirði og Akureyri,
Annars sagði íþrótlafulltrúi,
að leitt væri að geta ekki
komið á móti og lyft undir
þann áhuga, sem þegar ríkir
í fjölmöi’gum byggðalögum.
Hafa fclög og félagasamtök
víðsvegar safnað töluverðu
lé í því skyni að koma upp
sundlaug, leikvangi eða öðru
íþróttamannvirki, en nú er
ekki annað fyrirsjáanlegt, en j
að takmarlca verði mjög
þessar framkvæmdir í bili.
120 íþrótta-
mannvhki.
Frá því cr íþróttasjóður
var stofnaður og íþróttanefnd
rikisins tók til starfa hafa
iþróttamannvirki verið
byggð hér á landi fyrir um
8 millj. kr„ en af því hefir
iþrótfasjóður greilt um 2
millj. kr. Samtals hafa verið
hyggð og endurbætl um 120
íþróttamaimvirki fyrir þetta
fé, þar af eru nýbyggingar
sundlauga 17, endurbætur
sundlaxxga 20 og 3 sundhallir.
Auk þess er sundhöll í smíð-
um á Seyðisfirði.
Þriðjudaginn 11. nóvember 1947
Alfíingi:
. Nokkrir gáfu- og mennta-
menn liafa ritað réttlátar,
hugþekkar og fallegar minn-
ingargréinar um Jón Blön-
dal. Um það verður því
ekki bætt í jxessari kveðju
yfir bálvegu lífs og tlauða,
en minnast verð eg iians
engu að, síður og ætt-
menna hans, einkum vegna
Jónas Jónsson vill láta
stækka vinnuhælið á Litla-
Hrauni.
Flytui’ hann um þetta till.
til þingsályktunar, er liljóð-
þess að eg var um langt skeið ar svo:
sóknarprestur fólksins í j „Alþingi ályktar að skora
Stafholtscy og fyrsti kennari á ríkisstjói’nina að hefjast
mins góða vinar, Jóns hag- handa nú í vetur um að láta
FRÁ HÆSTRÉTTI.
fengust sa
Hæstiréttur hefir kveðið
upp dóm í málinu Gunn-
lciugur Stefánsson gegn
Bjarna Kjartanssyni.
Þessu máli var svo háttað,
að seint í nóvember 1944
kom Bjarni í verzlun Gunn-
laugs í Hafnarfirði, og bauð
honum til kaups ýmsa hluti,
svo sem svani, öskubakka o.
fl. þess háttar. Kvaðst Gunn-
laugur liafa álitið, að munir
þessir væru úr leir, og pant-
aði hann nokkuð af slíkum
nmnum og fékk hann siðan
vörur frá Bjarna fyrir kr.
3673.25.
I desember tók Gunnlaug-
ur að selja vörur þessar sem
leirvörur, en eftir nokkra
ólaga kveður Gunnlaugur
viðskiptavini sína Iiafa
komið og kvartað yfir þess-
um kaupum, þar sem mun-
irnir væru úr gipsi, en ekki
leir, Neitaði hann Bjai’na um
greiðslu, er hann var: kraf-
inn og bar einnig fyrir sig,
að Bjarni liefði afhcnt meira
en pantað var. En Bjarni
hefir haldið því fram, að
lxann liafi, er kaupin fóru
fram, tjáð Gunnlaugi, að vör
urnar vænx úr gipsi blönd
uðu sementi. Bjarni höfðaði
síðan nxál til greiðslu kaup-
verðsins, og urðu úrslil
málsins þau, að Gunnlaug-
ur var dæmdur lil ]xess að
greiða fjárhæðina með vöxt-
um og málskostnaði.
Segir svo í forsendum
hæstai’éttardómsins:
Aðalófrýjandi hefir viður-
kennt, að hafa veitt liinum
umdeildu vörum móttöku þ.
28. nóvember 1944, en gegn
mótmælum gagnáfrýjanda
hefir honum ekki tckizt að
sanna, að hann hafi hreyft
andmælum út af því, að
nieira væri aflient en hann
hefði pantað, og varan göll-
uð, fyrr en seint í janúar
1945. Verður að telja þann
drátt ástæðulausan eftir at-
vikum. Ber því að dæma að-
aláfrýjandi lil að greiða
gagnáfrýjanda hina um-
stefndu fjárhæð ásamt vöxt-
um, eins og í héraðsdómi
greinii’. Svo ber og að stað-
fesla hina ófrýjuðu. fjár-
námsgerð.
Eftir þessum úrslilum
þykir rétt, að aðaláfrýjandi
greiði gagnáfrýjanda sam-
tals 1009.00 krónur í máls-
kostnað í liéraði og fyrir
hæstarétti.
fræðings, þegar það var af-
í-áðið, að hann skyldi leggja
út á hina oft rösum stráðu,
en líka þyrnum ki’ýndu bi’aut
æði’i menningar og sérfræði-
náms.
Foreldrar Jóns hagfræð-
ings voi’U Jón Pálsson
Blöndal í Stafholtsey, héraðs-
læknir Borgfirðinga, og kona
lians Sigríður Björnsdóflir
Blöndal. Stóðu að þeinx hjón-
um góðir stofnar og göíugir
ætlbogar.
Þegar sá, er þetta ritar,
hóf preststai’f innan íslenzku
stækka vinnuhælið ti Litla-
Hrauni og láta vistmenn hæl-
isins vinna að byggingunni,
eftir því sem við verður kom-
ið.“
Greinargei’ð: „Lögreglumál-
um landsins og höfuðstaðar-
ins er nú svo komið, að hjá
báðum þessum aðilum ríkir
hið mesta öngþveiti að þvi er
snertir fangelsis- og gæzlu-
mál. Lögreglan i Reykjavík
tekur að sögn margar nætur
ölvaða menn i tugatali úr
umfei’ð, sem eru geymdir í
vai’ðhaldi allt að tvehn stund-
þjóðkirkjunnar varð starfs- um og þá sieppt út á götuna
svið hans Hestþingapresta- j aftur, af þvi að nýir sektar-
kall, Hvanneyrai’- og Bæjai’- menn eril þa komnir til sög-
sóknir i Borgarfirði. Átti j unnar og húsrýmið svo litið,
Staiholtseyjarheimilið að í varðlialdi bæjai’ins rúm-
kií’kjusókn að Bæ. 'ast ekki nema fáir af þeim,
Læknishjónin i Stafholts- sem þar eiga að vera. Að-
ey áttu fjói’a sonu, Pál, elztan staga ríkisms er hllu betri.
og þá nýfei’indan, þá* Björn Eftir þvi sem staðið hefir ó-
og Þorvald og þá Jón, er var motmætt j opinberum lieim-
yngstur þeirra bræðra. Gcngu j iidum, híða að jafnaði 50—60
þeir Björn og Þorvaldur til dæmdir menn í Reykjavík
min til spurninga fyrsfa eiuni saman eftir að mega
prestskaparvor mitt 1917 pg j afljúka liegningu á Litla-
voru að þejm loknum fermd- Hraxini........
ir saman í Bæjai’kirkju hið
sama vor og fylgdi faðir
þeii'ra þeim til kirkju, en
Fi’akkar hafa handtékið
glæpaflokk, sem vaxm að
smygli á peningum yfir
Ermarsuntl.
Vann fipkkurinn aðallega
að þvi að sniygla puntísseði-
um yfir til Frakldands og
selja þau þar enskum ferða-
mönnum. Einn meðlimur
glæpaflokksins var frönsk
grcifynja.
móðir þeirra var heima,
því að hún liafði þá
um langt skcið ekki haft
fótavist. Björn var ári eldri
en Þorvaldur, en liafði beðið
eí’tir yngri bróður sínum til
staðfestingar, þvi að bræðra-
lag var hið ágælasta með
þeim Eyjarbræðrum.
Fáum ái’iim síðar hpf eg í
ískjóli Borgfirðinga skóla-
istjórn ó Hvilárbakka sam-
Ihliða prestsstarfi mínu.. Þá
var orðin miltil breyling i
Stafholtsey. Móðir hinna
elskulegu drengja _var um
skeið horfin af. þessum
‘heimi, fyrÍL- nokkurum ár-
ium, og mitt lilutskipti var
það að mæla yfir líkfjölum
hennar lífsins og ódauðleik-
ans orð:
Það er þá byggð á bak víð
heljar ^fraumqfc
og blónii á lifsins.'lrenu
sifcllt nýr.
ÞÞað er þá von unx okkar
heztu drauma
og endurfundi, þar sem
náðin býr.
Svo í’ann elfa tírnans
áfram. Lífið kallaði til starfa,
Frh. á 7. síðu.
Ríkið verður vegna sæmd-
ar sinnar að geta látið dæmda
menn afplána sekt snia und-
ireins og dóinur er fallinn.
Fátt er betur fallið til að
skapa i liugúm afbrota-
hneigðra manna lílilsvirð-
ingu fyrir lögum og réttar-
fari heldiu- en það ófremdar-
ástand í Iiegningarmálum,
sem nú hefir veríð lýst. ....
Þrátt í'yrir aðsteðjandi fá-
tækt rikissjóðs má hæta úr
]xessu á einfaldan liátt, með
því að láta yistnienn á hælinu
steypa að vetrarlagi vikuiy
steina í vefkstpeði hælisins og
hlaða síðan úr þeim íhúðar-
herbergi og vinmistofur fyrir
hælið og liætta ekki, fyi’r en
kominn er nægilegur liúsa-
lcostur til að bæta úr þörf-
inni. Gamla fangelsið í
Reykjavík mun að öllum
jafnaði vera nægilega stórt
’fii' að fullnægja varðhalds-
þörf, .meðan stendur á rann-
símn hinna vandameiri málá.
Reykjavik verður sér í lagi
að ráða fram úr húsleysi
sínu að því er snertir
geymslulicrbergi í sambandi
við óreglu á götunni. Mundi
sennilega nægja að hæta við
svefnklefum fyrir 25—30
menn á Litla-Hrauni.“