Vísir - 22.12.1949, Blaðsíða 7

V I S I R
7
Fimmtudagiim 22. sdesember 1949
14
Saklaus ?
sekwr ímmdimwú
Eftir
Richard Macauly.
æ
Hún lá andvaka uni slund, reyndi að gera sér grein fyrir
við livaða skilyrði hann liefði alist upp, og hver atvik
liefðu verið þess valdandi, að hann var ákærður fyrir morð
og sckur fundinn. Ilún hallaðist stöðugt að þvi, að hann
mundi saklaus vera. Og er hún var að sofna var hún að
liugsa uw, að lmn vissi ekki nafn hans, né, hann hennar.
Svo féll hún i væran svefn.
—o—
I>egar Ellen vaknaði um mprguninn harst að vitum
liennar angan af kaffi. Porter var að liella upp á könnuna.
Ellen liafði sofið mjög fast og hún gerði enga tilraun til
að opna augun þegar í slað. Svo geispaði hún og reyndi
að leygja úr sér, en gat það ekki vegna lintauganna. Hún
opnaði augun og sá, að Porler var önnum kafinn við að
undirbúa morgunverð. Iíún iiorfði svfjulega á hann and-
arlak, en svo blossaði gremja hennar upp og hún gat ekki
siillt sig um að Jireyla úr sér:
„Hvað á þetta að þýða á cg að vera bundin liér það,
sem eftir cr ævinnar?“
Porter sneri sér við og hrosti:
„Það virðist hafa farið sæmilega um yður. þrátt fyrir
allt. Eg liélt, að jxír vilduð fá yður aukablund meðan eg
lyki við að undirbúa morgunverðinn.“
Iíann flýtti sér að leysa böndin. Hún settisl á rúmstokk-
inn, geispaði af nýju og teygði úr sér. Svo virti hún liann
fyrir sér og árangurinn af viðleitni hans við undirbiining
morgunverðarins.
„Þér virðist Iiafa hæfileika til þess að verða ágætis eigin-
maður konu, sem kynni að meia yður.“
Ilún gekk að skáp, tók þar slopp, og smeygði sér í hann.
„Þér hafið sofið vel?“
,,Ágællega.“
Þetta var nú tæplega saimlcikanum samkvæmt. Það
hafði farið iha um Porter og honum liafði ekki orðið svefn-
samt — ekki sofið nema fáar mírtútur í senn.
„Þér liefðuð hæglega getað látið fara betur um yður,“
sagði hún. „Eg skil sannásl að segja ekkert í vður, að liggja
þarna á beru gólfinu alla nóttina.“
„Eg get ekki liætt á neitt, eins og eg sagði vður í gær-
kvöld.“
„Jæja,“ sagði Ellen, ,,eg þarf víst ekki að hafa áliyggjur
af því, þótt þér vaknið blár og marinn. — Nú skal .eg laka
við. Dragið út horðið.“
Er þau voru sezl að snæðingi sagði Porter:
„Meðal annarra orða, eg veit ekki hvað þér heitið?“
„Eg var að hugsa eitthvað svipað i gær. Eg heiti Ellen
Baker —- og þér?“
„Porter — Rober.t Porter.“
Hún lyfti brúnum.
„Eg las um yður í blöðunum málið vakli mikla at-
h.ygli. Þér voruð frægur maður.“
„Vinsamlegt af yður að orða það svo. Alræmdur væri
rétta orðið. Og það er víst eins mikið um mig rætt nú,
þessa seinustu tvo daga, eins og þegar rétlurinn liafði mál
mitt til meðferðar. hafið þér ckki lesið blöðin — eða hlust-
að á útvai'p þessa daga ?“
Ellen svaraði stúttlega:
„Þér megið vel vita livað .eg gerði í gær. Viðtækið i bif-
ýeiðinni er bilað og eg hefi ekki litið í hlað síðan er .eg fór
frá New York.“
„Kannske er það vel, að svo er,“ svaraði Porter, „að
minnsta kosti fyrir mig. Ef menn hvorki lesa hlöð né
hlusta á útvarp geta menn frekar einbeitt huganum að
vandamálum sínum.“
,,Þér hafið sannarlega nóg vandamál við að glima,
bróðir,“ sagði liún. „Og kannske er það gott fvrir mig líka,
eg hefi líka mín vandamál við að glíma.“
„Varðandi einhvern karlmann?“
„Vitanlega. Eg liefi verið mesti snillingur i að komast i
kynni við menn, sem elcki var liægt að reiða sig á. Og sá
seinasti kórónaði þá aUa. En ekki munuð þér hafa haft
neina óþægilega reynslu af kynnum við lconur seinustu
tvö árin.“
„Alveg rétt.“
„Áttuð'þé.r enga vinstúllai, þegar þetla kpm fyrir?“
„Nei, en þegar eg var með þerdeild minni á Ítalíu, þekkli
,eg stúlku, en liún hætti við núg, sendi ínér línu um það,
og svo var það búið.“
„Það hefir verið eins og sársaukalítil lækning. Eg varð BEZT AÐ AUGLYSÁI VIS!
6ÆF&N FYLSffi
hrmgunum frá
Hafnarstræti 4
Marirar (terSir fyrirligKjasái
Henlugar jélagjaíir
Málverk
Vatnslitamyndir
Vegghillur
VERZL. G. SIGURÐSSON
& CO.
Grettisgötu 54.
Rauða telpubókin
í ár heitir
gjafvaxta.
Ef telpurnar fá
sjálfar að ráða,
þá velja þær sér

gjafvaxta
í jólagjöf.
Bókfells
iBÍgá£aii
C. & — TARZAN — 5ð/
Borgarkonan horíði íneð óttabland-
inni undrun á >aðfarir þessar og kunni
ekkert ráð til lijálpar.
Nú hófst bardaginn fyrir alvöru, en
Tarzan stóð nú betur að vígi, þar scm
hann liafði hnífinn,.
Leikurinn fór á þann veg að Tarzan
vqnn á villidýrinu. Stúlkan gekk fraiji
og ætlaði að þakka iifgjöfina.
En þcgar Tarzan rak upp siguröskur
sitt flýði hún i ofboði, dauðhrædd við
apamanninn.