Alþýðublaðið - 25.09.1928, Síða 2

Alþýðublaðið - 25.09.1928, Síða 2
I ALÞÝÐUBLAÐIÐ ALÞÝÐUBLAÐIÐ | kemur út á hverjum virkum degi. ! Algreiösla i Alpýðuhúsinu við : Hverfisgötu 8 opin frá kl. 9 árd. ; til kl. 7 síðd. Skrifstofa á sama stað opin kl. 1 Qi/j—IOVj árd. og kl. 8 — 9 síðd. : Slmar: 988 (afgreiðslan) og 2394 > (skrifstofan). ; Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,50 á | } mánuði. Auglýsingarverðkr.0,15 : « hver mm. eindálka. ! í Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan : \ (í sama húsi, simi 1294). SamgiSngur milli Reykjavikur og Suðurlandsundir« lendisins. Nærfelt hálfur fjórði tugur ára er nú liúinn síóan fyrst heyrðust hér raddir um það, að nauðsya bæri til að tengja Suðurlandsíund- irlendið frjósama en hafnlausa við Reykjavík með jámbraut. Hefir um það mál verið margt rætt og ritað, en fmmkvæmdir engar orðið til þessa. ■ . ; ,1 . Nokkrir þeirra manna, sem rnest hafa rætt og ritað um nauðsyn þessara samgöngubóia, hafa farið með æðstu völd í landinu um skemttnri eða lengri tíma, en enjginn þeirra befir neytt þeirra til þess að koma máliuu í fram- kvæmd. Er í því efni skemst að mininast Jóns Porlákssonar. Hann hefir jaímn þózt vera einlægur „járn,brautarmaður“, bœði áður en hann varð ráðherra og eins síðan hanin lét af völdum. Hann hefir og ' látið á sér heyra opinbérlega, að, hanin tekli ríkinu kleift f|áfhags- íégá áð byggja járnibrautina og aninast um rekstur hennar. Samt gerði hpnji ekkert meðan hanm fór með völd tii þes,s að hrinda mál- inu í framkvæmd. Þvert á móti. Heimildin til að veita Titan sér- leyfið var í raun réttri yfirlýsing um það, að hann hefði gefist upp við máiið, þar sem fyrirsjáaimlegt var, að félagið skorti alt, sem til sl'ikra stórræða þurfti. En með hverju ári eykst þörfin fyrir samgönigubætur austur. Nú verður ekki lengur komist af án reglubundinina samgangna bæði vetur og sumar. Milljónirniar, sem varið hefir veriið til áveitanna austan fjalls og aninara fraim- kviæmda í sambandi við þær, verða arðlausar með öliu, ef saon- göngunum við Reykjavík. ekki er korrúð í viðunanlegt horf. Á fundi þeim, sem Jónas Jðns- son boðaði til á laugardaginm var, benti hann á, að til þessa hefði eingöngu verið rætt um tvær leið- ír til þess að koma járnbrautar- málínu í fxamkviæmd: að fá er- lend gróðafélög, t. d. fossafélög, til að leggja járnbrautina og veita þeim friðindi á m'óti, eða, að ríkið sjálft Jéti byggja hana. Kvaöst hann enga trú hafa á fyrri leið- áinni og taldi mörg tormerki á himni síðari, einkum þó, að þing- fulltxúar þeirra kjördæma, sem engan hagnað hafa af járnbraut- iinni, myndu tregir til að sam- þykkja stórkostleg fjárframlög úr ríkissjóði til hennar. Benti hann á þriðju leiðima, þá, að myndaður yrði félagsskapur til að gangast fyrir fjársöfntun, einkum imnan þeirra héraða, sem mestan hagn- að myndu hafa af járnbrautinni. Ef það Iáinaðist að safna þar t. d. 1—2 miMjónum króna, væri að þvi mikil’l styxkur bæði beint og óbeiint. Heldur fékk þessi tillaga dauf- ar undirtektir á fundinum. Þing- menn Árnesinga voru þeir einu, sem lögðu henni liðsyrði. Töldu þeir 'líkiegt, að safna mætti í þessu skjmi í Ámessýslu 150 til 180 þús. króna fjárframlagi, ef féð mættí greiða t. d. á 4—5 ár- um. Þiíngmaður Rangæinga var daufari í dálkinn, en taldi að auðsætt væri, að Árnesingar ættu að leggja meitra fram en Rang- æingar, því að brautin ætti að JigSgJ3 um þvera Árnessýslu, en að eiins að mörkum Rangárval'la- sýslu. Jón Baldvinsson benti á, að mikið vantaði á, að þáu héruð, sem ntálið varðar mest, væru ein- huga. Árniesdingar og Rangæingar vildu járnbraut, íbúar Guilibringu- og Kjósarsýslu virtust, ef marka miætti af fulltrúum þeirra, and- vttgir járnibraut.. Um Reykvíkiinga væxii það vjtanlegt, að skoðanir þeirra væru mjög skiftar. Kvaðst hann enga trú hafa á því, að swo vernleg' fjárframiög fengjust með- al éinstakra manna, að það létti að ráði frámkvæmdír. Þó að intíkkur hundruð þúsunda söfn- uðust, værj það svo litill hlutí stofnkostnaðarins, að þess gætti varla, því að auövitað yrði að taka nær alt féð að lánaL Hvaða leið sem farin yrði til að hæta samgöngurhar austmr, þá myndi það sainnast, að ríkið, sennilega með tilstyrk Reykjavík- ur, Hafnarfjarðar og sýslufélag- anna, yrði að hafa framkvæmd- irnar á hendi og leggja til féð. Ýmsir fundarmanna lótu í Ijós, að enin væri eigi ramisakað til hlýtar, hvort heppilegra væri að byggja veg, sem hægt væri að halda bilfærum alt árið, eða járn- bxaut. Bentu þeir á, hve mjög far- og flutnflingsgjöld með bifreiðum hafa. lækkað hin síðari ár o.g töldu þau oxðin lægri en þau hefðu verið áætluð í útreiknin'gunium um rekstur járnbrautarinnar. Lauk svo fundiínium, að engin ákvörðun var tekin, ekkert gert. „Gullfoss“ fór í gærkveldl áieiðis til út- landa. Finnur Jónsson póstmeistari á Isafirði var með- a) farþega hiLigað á „Aiéxandr- ínu drottningu". Opið hréf til hr- Ágústs Jónssonar Grettisgötu 8 Rvik. Kæri vin! Ég þakka bréf þitt í „Vísi“ 16. þ. m. í síðasta bréfl mínu gaf ég í skyn, að farið væri að „þyngja í sjóinm". Átti ég þar við það, aft róðurinn er örðugur til fram- tíðarlandsins, og að smá-kænum þröngsýni og sjálfselskukends hugsunarháttar verður jafnan slysahætt á þeirri leiö. Sú Ieið heimtar sterk og kommgleg — ekkii kotungsleg — farartæká, — frjálsan og djarfan hug, sem þorir að horfast í augu við veruleik- ann, og tignaxlegan kærleika, senr ekki er takmarkaður við ernstaka menn eða aðrahverfula hluti. Með „framtíðar]a|ndinu“ á ég við þá siðferðilegu og andlegu full- konmun, sem alilir sæmilegir menn þrá í raun og veru. En óljós er þessi þrá oft og einatt, og mörg- um mun eigi Ijóst, hvert hún stefnir eða á að stefna. Kristur sjálfur hefir i Mattheusarguð- spjallí', 19. kap., 16.-23. versi, skýrt og skorinjort lýst því yfir, hs'að ínaðurLnin þurfi að gera, til þess að verða „algjör“ eða fuTl- komimn. Þar er ekkert um að vill- ast. Maðurinin uerdnr að afsála sér öllu. Það skiftir engu máli í þiessu sambaindi, hvort hann á heima á íslandi eða suður á Gyðimga- landi. Hin sönnu sáluhjálparskil- yrði eru éfcki staðbundin. Svo framarlega sem Kristur er tekinn trúamlegur, þarf enga eilífð til að ganga úr skugga um, hvað rnaðiur þurfi að gera til þess að verða fulJkomimin. Hvers vegna leggja prestarnir ekki meiri, áherzlu á þessa undursamlégu sögu í Matt. 19., 16.—23. en ýmiislegt annað móiklu ó'merkilegxa, sem þeir eru að margtyggja á predikunarstóil- unum, svo sem um „meyjarfæð- ingu“, „frðiþægiingu“ o. s. frv.? Þú réttir að mér Matt. 25., 14. —30., 20., 1—16., og 7., 1.—4.— Ég þykist ávaxta mitt „pund“ betur með þvi að ljá lið mitt jafna'ðarstefnunni, heldur en með því að varpa mér út í viðskifta- hxingiöuma, eins og fjáraflamenn- iirndr gera, jafnvel þó ég yrði stór- auðugux rnaður og gæfi svo fár tæklingum nokkrar ölmusur. Jafnaðarstefnan vill- igera. allar ölmusur óþarfar. Hæfileikar okk- ar, skynisemi og tilfinniingar — pettu, eru miklu dýrmætari „puind" en lönid eða lausir aurar. En hvernig fara með pessi „pund“ — þeir, sem sjá fátæktina og vol- peðið alt í, krinig um sig, en hreyfa hvorki hönd né fót til hjálpar, eða vilja beita skottulækninigum í stað þess að grafast fyrir rætur meinsins?-------Ég spyr. . . . Og með því að berjast fyrir bæt\tu skipulagi á sviði þjóðfélagsmát- anna og ganga í lið með þeim mönnum, er stofna vilja rfkf bræðralags og samvinnu á jörðu hér, tek ég ekki að mér óparf- asta verkið í víngarði Drotítins. (Matt. 20., 1,—16.) — En — eina og ég tók fram í síðaista bréfl minu, er ég ekki að ásaka neinn, og því getur Matt. 7., 1.—4., ekkS átt við mig. Ef taka ætti ummæli Krists þar bókstaflega, yrðu allir dómarar að leggja niður störf sín. En ekfci er það hið sama, að lýsa ástandi, eins og það er — oig að dœma, þ. e. a. s. að á- saka, Engiinn sérstakur heilag- leiki getur verið í því fóilgjlnni' að loka augunum fyrir því, sem á’fátt er. En að skilja alt er vit- anlega sama sern að fyrirgefa alt. Vinur! Ég hefi enga sérsta'ka’ löngun tiiil að ganga í augu aunara fyrir ritsnild eða rökfimi. Hitt er mér hugstæðara, að vinna réttu máli. Þesis vegna berst ég undic merki jafnaðarstefnunnar rneði þeim hætti, er ég tel viturlegast- an og beztan. Jafnaðarstefna mxn byggist ekki á hatri eða öfund: til auðmainna, hieldur á kærleika' ,til hinna fátæku og raunar lika tii! itinna riku. Um hvatir annará skoðanabræðra mitana teí ég mig ekki hafa hexmild til að dæma, því ég ransáka ekki „hjörtun eðfe nýrun“. Að lokum: Ég held að skoða'namunur okkar sé í raun og veiru ekki mikiM. Ég held að þú sért jafinvel meiri jafnaðar- maður en þú hefir enn þá gert þér grein fyrir. Hvernig ætti líka annað að vera? — Þú ert kær- leáksríkur maður og — ekki skyni skroppinn. Með vinarkveðju. Gréfar Fetts.. Rússastjórn ákveður heríerð á hendur Bakkusi. fthöfn, FB., 25. sept. Frá Moskva er símað: Nefnd, sem ráðstjórnán skipaði til þess að rannsaka áfleiðingar áfengis- nautnarinnar í Rússlandi nú í samanburði við það ástand, sem. rfkti áður en linað var á ákvæð- um um söliu og framleiðslu á vodka, hefir nú skilað áliti sínu. Leggur hún það til, að aftur verðí lagðar hömilur á framleiðslu og sölu vodka og jafnvel bjórs. Er nú ráðgert að vinna að því að draga . úr framleiðslu áfengra drykkja í landinu og takmarka. söluna stig af stigi, unz að ráð- gert er, að á fimtán árum verðil búið að „þurka“ landið. Þegar hefir verið lagt bann á neyzlu áfengra drykkja í opinberum veizlum, fJiokkssamkommn, skemti- stöðum og samkomum, bannað er ; að auglýsa áfenga drykki, en Jög- reglumenin og hermenn hafa skip,- anir. um, að handtaka hvem mann eða konu, sem er drukkiinn á al- maninafæri. Ný vinsiöluleyfi verða ekki veitt. Sala áfengra drykkja og neyzla þéirra verður algerlega

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.