Alþýðublaðið - 25.09.1928, Qupperneq 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Bifreiðastðð
Einars&Nóa.
Avalt til leigu
góðar bifreiðár í
lengri og skemri
ferðir.
Simi 1529
Eidhústæki.
Kaffikönnar 2,65. Pottar 1,85.
Katlar 4,55. Flantnkatiar 0,90.
Éatskeiðar 0,30 Gafflar 0,30.
lorðhnífar 1,00 Bríni 1,00
Handíöskur 4,00. Biíafiöskur
1,45.
Sigurður
Kjartansson,
Langavegs og lOapp-
arstígshorni.
Ðmdaginnog veginn.
Sjómannafélagsfundur
wröur í kvöld í Báirunrm k)l.
81/2. Þar verður ákveðið, hvort
segja isíkuli upp sainningunu'm við
útgexðarmenn, og er áríðandii, að
al'liir sjómenin, er tök haía á, inæti
á fundiiinum.
»Alexandrina drotning«
kiom hiiingað í morgun.
Beykiogamenn
vilja helzt hinar góðkunnu ensku
reyktöbaks-tegundir:
Waverley Mixtare,
Glasgow —■—------
Capstan----------
Fást í öllum verzlunum.
Sigurður Jónason
bæjaTfulltrúi var nieðal farjrega
á Alexandrínu drottniiingu. Kom
hann frá útlöndum með „Brúar-
fossi", en skifti um skip á Ak-
ureyri, [iar eð Alexandrína fór
beirani leið hiiingað en Brúarfoss.
Takið eftir
auglýsingurani frá skólastjóra
barnaskólanis h-ér í bllaðjnu í dag.
„Formica“
fiisktökuskip, kom hingað í
inorgun.
U. M. F. Velvakandi
heidur fund í kvö>ld kl. 8V2 í
Iðnó uppi.
Ólafur Thors
lét þess getiiö á fundi þeím, sem
haldinn var á laugardaginn til að
ræða um járnbrautannálið, að
hann heföi ekkert látið uppi um
f>að, hvort hainn væri fylgjandi
járnbraut, og að liiann sæi enga
ástæðu til að segja skoðun slna
á [>vi rnáli. — Annað lagði sá
jéngmaöuT ekki til málanna.
Alpingishátíðar-
ar.
í er tekið á móti mönn-
öngflokkinn, sem á að
Þingvölium 1930. Menn
úið sér til Sig. Birk'is,'
32, Jóras Hafldórssonar,
og Sigurðar Þórðarson-
!
iHverfisgötn 8, sími 1294, j
! tekur að aér alls konar tœkifœrisprent- I
| uu, svo sem erfiljóð, aögöngumiða, bréf, {
j reikuinga, kvlttanir o. á. Srv., og al- J
I greiðir vinnuna fljótt og við réttu verðl. "
Sérstok deild fyrir pressingar
og viðgerðir alls konar á Karl-
mannafatnaði. Fljót afgreiðsla,
Guðm. B. Vikar. Laugavegi 21.
Sími 658.
„Klukkan tólf“.
Nýtt blað hóf göngu sína hér
í dag. Er jratð dagblað og heiitir
„Klukkan 12“. Ritstjóri Maðsins er
Steiindór Siguriðsison, sem kunn-
ur er af kvæðum síniuim og ýms-
um greinum, er hann hefir ritað.
Athygli
skal vakim á auglýsingu, sem
var hér í blaðinu í fyrra dag frá
peiim kennururaum Páli S\'einssyni
og Guðmundi Gissurarsyni i
Hafnarfirði. . Þéir talca börn til
kenslu.
Kven-
vetrar-
kápur,
nokkrar
nýkomnar.
Verð frá
1 |j! kp. 29,00. I I
>111 S ÍMAR ISR-I9S
m Jy 1 ca r\ 1 u o 1J J O
„Æ skai gjöf til gjalda“
Enginn getur búist við að við gef-
um honum kaffibæti í kaffið sitt,
nema að hann kaupi okkar viður-
kenda kaffi. — En hlnstið pið
nú á. Hver, sem kaupir l’/a kg.
áf okkar ágæta brenda og malaða
kaffi, hann fær gefins 7* kg.
af kaffibæti.
Kaffibrensia Reykjavíbur.
Mikil verðlækkun á gerfitönn-
um. — Til viðtals kl. 10 — 5,
simi 447. Sophy Bjarnason Vestur-
götu 17. —
Sokkar — Sokkar Sokkar
Að elns 45 anra og 65
aúra parið. — Vðrnsalinn
Klapparstíg 27. Simi 2070.
Brauð og kökur frá Alþýðu-
brauðgerðinni á I'ramnesvegi 23.
Ritstjóri og ábyrgðariiíaður:
Haraldur Guðmundsson.
Alpýðuprentsmiðjan.
Upton Sinclair: Jimmie Higgins.
Meissner sýndi seðlana, og Jimmie starði
á [>á eáras og tröLl á heiðríkju. Hér var sann-
BTtega enn eitt nýtt ófriðar-fyri'rbrig.ði —
tíu dioliLara seðlar, sem hægt var að tína
upp á veitingastofuin til pess að nota til
útbreiðslu jafnaðarmanna-kenningum! Hvað
hét pessi náungi ? Og hvar hélt hann tiil ?
Meissner hauð að fara með Jimrraie, svo að
hann gæti hitt haran, og I>eir gleyptu í síg
matiran og þutu síðan út.
V.
Jerry Colman haíði nefnt ýmsar veitinga-
stofur, þar sem hann væri kunnugur, og
J>eir fundu hann í einni þeirra; hann var
brosieitur og mjúkmáll ungur iraaður, og
Jimmie irayndi hafa taiið haun vera teyni-
lögreglumann eða njósnara — en haran hafði
korraist í kunniragsskap við þess konar ná-
unga fyrr á tíiraum, íraeðan hann hafðist við
á „þjóðveginum“. Maðuriran var í laglegum
.fötum og með hreinar neglur, en eins og
kunnugt er, J>á eiga verkamenn þess sjald-
an kost. En haran var ekkert uþp með sér,
ög bað þá nefna sig fornafninu sínu. Hann
talaði fyrst dálítið við J’immie, fil þess að
ganga úr skugga um, hvernig horauim væri
innarabrjósts, en því næst tök hann upp
raokkra seðla í viðbót og bað Jimmie að
reyna að finna fLeiri menn, sem hægt væri
að treysta. Það varð að gæta þess, að Játa
engan einstakan hafa of mikla peninga und-
ir höndum, því að það gat vakið tortryggni ;
en ef þeir vildu taka tiJ óspiltra málanna
og eyða svo og svo miklu fyrir flugrit, seih
clreift yrði meðal verkamarananna í síkotfæra;-
smiðjunum og fyrir strætaræður og fyrir
blaðið fyrirhugaða, þá væru nógir peraingar
I>ar fyrir, er þetta kæmi frá’.
„Og hver er sá staður?“ spurði Jimiraie;
en Jerry Coleman setti upp spekingssvip og
dró augað í pung. En eftir nánari umhugsun
j>á afréð haran að segja þeim frá því, að því
tilskildu, að þeir hétu að minnast ekki á
j>að við aðra, nema með hans leyfi. Þeir
hétu því, og þá ságði Jerry þeirn, að hann
væri umboðsmaður fyrir Allsherjar-samband
verkairaanna í Aimeríku, sem hefði ákveöið.
að koma félagsskipulagi á hergagnasnúðj-
urnar og korna á átta stunda vinraudegi. En
I>að s'kifti afar-miklu máli, að atviinnuveit-
enduT kæmust ekki á snoðir uim þetta; það
iraátti ekki láta neinn af þessu vita nema þá,
sem Coleman taldi til þess hentuga. Hann
treysti Jimmie og Meissner, og þeir iraáttu
feiða sig á það, að hin inikla verkalýðs-
stofnun var að baki þeirra, og hún myndi
skiia ölju í höfn, hvað sem það kostaði.
En á j>að var vitaskuld treyst, að þeir.raot-
uðu peningana sam vizku samlega.
„Ha?“ sagði Jimmie, „hvað heldurðu að
við séum? Óþokkar, eða hvað? „Neii,“ svar-
aði maðuriinra, hann var ekki svo lélegur
maranþekkjari. Og JirramLe hnyklaði brýrnar
og gat þess, að enginn, sem ætlaði sér að
fá peninga fyrir ekkert, veldi það starf að
berjast fyrir verkamannaaraálum. Ef það væri'
nokkuð, sem jafnaðarmaður gæti hælst um,
þá væri það j>að, að verkameran þeirrar
stefnu og leiðtogar létu ekki féflettingaf
koma fyrir sín á meðal. Herra Colemþn
— Jerry, ætlaði hann að segja — skyldi fá
kvittun fyrir hverjum einasta eyri, sem þeir
eyddu.
Nú vildi svo til, að sairaa kvöldið var
fundur í útbreiðsluraefnd déildarinraar, en í
fieirri nefnd voru allir dugiegustu meranirnir.
Jimmie og Meissner flýttu sér á fundar-
staðinn með þennan nýferagna auð, sem þeim
fanst vera að brenraa göt á alla vasa þeirra.
Þeir tilkyntu n.efndi'nni, að [>eir hefðu verið
að safna fé fyrir útbreiðslusjöðinn, og lögðu