Vísir - 20.11.1951, Síða 4

V I S I R
Þriðjudaginn 20. nóvember 1951
D A G B L A Ð
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson, Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur bigólfsstræti 3.
Dtgefandi: BLAÐACTGÁFAN VlSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
i Ráðstefna sjomaiuia.
IJndanfarna daga hafa fulltrúar allmargra sjómannafélaga
setið á ráðstefnu hér í bænmn til að ráða ráðum sín-
um í sambandi við væntanlega uppsögn samninga við
togaraútgerðamienn. Hafa stjómir félaganna víða um land
fengið heimild félagsmanna með allsherjaratkvæðagreiðslu,
sem fram fór í haust, til að segja lausum samningum við
'útgerðarmcnn, en uppsögn miðast við 15. dag livers mán-
aðar, svo að ætla má, að samningum verði sagt upp fyrir
miðjan næsta mánuð, en þá yrðu þeir útnmnir um miðj-
an janúar eða um það bil, þegar íslenzkir sjómenn hafa
'.einna bezta aðstöðu á miöiiiuini til að stunda fiskveiðar,
vegna þess, Iiversu íslenzku togararnir eru fullkomnir og
góð fiskiskip.
Hér skal vitanlega engu um það spáð, þvort afleiðing
uppsagnarinnar verður sú, að verkfall skelli á, og togar-
arnir liggi jafnvel bundnir vikum og mánuðum sanian um
hábjargræðistímann við sjávarsíðuna. Mönnum er enn í
fersku minni hið harðvítuga verkfall, sem efnt var til á
togaraflotanum fyrir ári, en þá var ætlað, að tjónið hefði
orðið 50—100 milljónir króna vegna veiðitapsins. Slíkt
tjón verður í rauninni aldrei bætt til fulls, enda þótt svo
.válegir atburðir gleymist smám saman, er tíminn líður,
— hann lækni sárin að þessu leyti eins og svo mörgu öðru.
’ Það þarf sjaldnast að fara í grafgötur mn orsakir lang-
yarandi verkfalla. Þeirra er að ölliun jafnaði að leita í þvi,
að boginn er spenntur of hátt í kröfugerðinni, svo að kergja
Iileypiu' í báða aðila, þegar ekki gengiu saman á svip-
stundu eða því sem næst. Þegar svo er komið, er það til-
boð óaðgengilegt með öllu, sem vel hefði verið viðimandi,
ef menn ræddust við i bróðemi, og án ]>ess að nokkur ofsi
í'éði gerðiun þeirra og hugsummi. Undir þeim kringum-
slæðmn er komið út í ógöngur og afleiðingamar sá þjóðin
í fyn-a.
’ Vísir veit ekki, hvort það verða óráðþægir menn, sem
fara eiga með umboð sjómanna, er rætt verður við útgerð-
armenn, en ekki virðist það boða gott, þegar fx-á því er
skýrt í Alþýðublaðinu 1 nxorgun, að þegar sé ákveðið fyrix--
lcomulag á verkfallsstjónx. Það virðist gefa til kynna, að
ekki verði fyi'st og fi-enxst hugsað xuxx að íxá skjótxx sam-
komulagi, þegar setzt verðxxr við sanxningaborðið. Eix full-
trúar sjómanna ættu að minnast Jxess, að þannig er hag
ximbjóðenda jxeiiTa bezt borgið, að komizt vei'ði með öllu
hjá verkfalli, þótt eitthvað þux-fi að slaka til á kröfunum.
Sjöiugur :
Ólafur Þorsteinsson
læknir
Sjötugur er í dag einn af
þekktustu og vinsælustu
læknum þessa bæjar, Ólaf-
ur Þorsteinsson.
Ólafur Þorsteinsson er
Reykvíkingur, og ef ekki,
þá hver. Hann er sem sé
fæddur við Lækinn, ör-
skanxmt frá þeinx stað, er
hann býr nú, og lxefir búið
um áratugi.
Foreldrar lxans voru
merkishjónin Þorsleinn
Tómasson járnsnxiður og
Valgerður Ólafsdóttir, Ól-
afssonar í Lækjarkoti. —
Ólafur sneri sér strax að því,
er verða átti ævistai'f hans,
að afloknu stúdentsprófi
1903, lauk læknisfræðiprófi
1908, en fór þá utan til
framhaldsmenntunar í Dan-
nxöi'ku og lagði þá grund-
völlinn að haldgóðri íxxennt-
un í sérgrein sinni, háls-,
nef- og eyrnalækningunx,
sem dugað hefir Iionum til
þessa dags. Ilefir Ólafur
jverið brautryjandi á því
sviði liér á landi, enda notið
álits og vinsælda.
Ólafur Þorsteiixsson tókst
á hendxir kennslustai'f við
Háskóla íslands xxýstofnað-
an, árið 1911, og hafði það
með höndum í fjörutiu ár,
en nú hefir Stefán sonur
hans tekið við.
Læknisfei'li Ólafs er ó-
þarft að lýsa hér, til þess er
hann of kunnur þúsundunx
nxanna á liðnum áratugum.
Hann er og hefir verið gæfu
maðxir i einkaljfi sínu,
kvænlur ágætri konu, Iírist-
ínxx Guðnxxmdsdóttur, sem
liefir verið nxanni sínum
einkar samhent um mynd-
ai'skap og rausn á vistlegu
heimili þeirra við Skólabrú,
eins og vinir þeirra þelckja
bezt.
Þau hjón eiga þrjá upp-
komna syni, myndarnxenn,
þá Stefán, háls-, nef- og
eyrnalaékni, Þorstein taixn-
lækni og Ólaf lögfræðing,
sem allir eru kvæntir.
Ólafur Þoi'steinsson er
prúðmenni svo af ber, dreng
úr góðxir og hvers manns
hug'ljúfi, enda bera vinsældir
hans þess ljósastan vott.
30 úiru £
Svavar Hja
sted.
Hætlan á göiunam.
Frumsýning á góðri
kvíkmynd.
Á skemmtifundi Ferðafé-
lags Islands, s. 1. fimmtudags-
kvöld var frumsýnd kvik-
mynd eftir Ósvald Knudsen
um Þjórsárdal.
Sýnir kviknxyndin lxina
svipmiklu og sérkennilegu
náttúrufegurð dalsins, en
einkum er þó staldrað við á
sögustöðum og í'eynt að draga
fi-anx í dagsljósið það sem
markverðast miá teljast.
Ósvaldur Ivnudsen er löngxx
landskunnur fyi'ir kvikmynd-
ir sínar, fyrir smekkvísi í
vinnubrögðum og næmi fyr-
ir byggingu og gerð kvik-
mynda.
Kristján Eldjárn þjóð-
nxinjavöi’ðxxr flutti skýi'ingar
með myndinni, gi'einai'góðar
og skemmtilegar.
A fundinum flutti Pálmi
Hannesson rektor stutt en
snjallt ei’indi um Laxxd-
mannalaugar og nágrenni
þeirra og sýndi slcxxggamynd-
ir í litxim, sem Páll Jónsson
hafði tekið.
o o
Fimmtugur er í dag
Svauar Hjaliested, fram-
kvæmdastjóri vikublaðsins
Fálkans.
Fáir nxyndi trúa því, að
Svavar væi-i kominn þetta
til ára sinna, því að enn ber
haiin með sér fas unglings-
ins og röskleika, freinur en
snið liins roskna nxanns.
Svavar er Reykvíkingur
í húð og hár, sonxir Pétxxrs
Hjaltesteds stjórnarráðsrit-
ara, og Soffíu konxi hans,
f. Finsen. Hann fékkst
fyrst við verzlunarstörf, en
stofnaði siðan Fálkann með
þeinx Skúla Skúlasyni og
Vilhjálnxi Finsen, og við
það fyrirtæki hefir lxann
unnið alla tíð síðan.
Svavar Hjaltested er vin-
sæll nxaðxir í hópi starfs-
31 þús. fangar í
haldi á Spáni.
Madrid (UP). — 1 fangels-
um Spánar eru nú færri fang-
ar en á tímum lýðveldis-
stjórnarinnar árið 1936.
Þegar boi'garastríðinu lauk
vorxx rúml. 270 þús. fangar i
fangelsum landsins, en árið
1940 var tekið upp það kerfi,
að fangavist manna var stytt
xxnx einn dag fyrir hverja tvo,
sem þeir störfuðu. Ei' nú svo
komið, að í fangelsunum erxx
nú rúml. 31 þús. nxenn, en
vorxx 34,5 þús. í febrúar 1936.
bræðra sinna, ljúfinénni,
glaðlyndur og samvizku-
sanxur.
Hann er kvæntur ágætis-
konu, Láru Nikulásdóttur,
og hefir hún búið inanni sín-
um ágætt heimili.
Félagar Svavars og vinir
senda honum i dag hlýjar
kveðjur á þessum merkis-
degi i ævi lians.
'g&að er fleii’a en vaxandi glæpastai’fsenxi hér í höfuðstaðn-
; um, seixi vekur ugg og óhug almennings. Flestir munu
sammála um, að slysahættan á götum bæjai'ins sé válegri
en svo, að við megi una. Ái'lega farast nokki'ir nxenn
vofeiflega á götum og gatnamótxun bæjaiins við ái’ekstra
eða ógætilegan akstui’, og er þetta raxxnar kunnara en fi'á
þurfi að segja. Miklu fleiri skaddast meii’a eða nxinna, en
tjón af völdunx slíki’a ái’eksti’a er gífxxrlegt.
Um síðustu helgi greindxi fréttir t.d. fi'á því, að þá hefðu
’orðið hvox-ki meira né minna en 8 bifreiðaslys hér í bæn-
um. Hér er komið 1 fullkomið óefni. Slysavax'ixafélagið hef-
ir einnig á jxessum vettvangi unnið mikið og gott starf með
námskeiðum, xmxferðarvikum og á annan hátt. En betxu' má,
ef duga skal.( Lögx'eglaix verður, með meiri og alnxennari
samvinnu við borgara bæjarins, að taka þessi mál enn
fastari tökunx, án þess, að hér sé á neinn hátt verið að
tkenna henni, hvernig komið er. Fyrst og fremst verða borg-
íararnir sjálfir að leggja hönd á plóginn, hvort heldur þeir
fcru akandi eða gapgantii, og sýna fyllstxx varúð og. hjálpa
þánnig til þess, að hér megi.blómgast umferðarmenning og
Úryggi verði tryggt á götununa, rftir; því sem við verður
komið.
GMAL *
Það vakti að vonum mik-
inn óhug á dögunum, er það
fréttist um bæinn, að tvö
rán, ásamt ofbeldisárásum,
hefðu verið framin hér í
bæ með stuttu millibili. Hins
vegar vakti það einnig at-
hygli, og þóttu góð tíðindi,-
að lögreglunni tókst svo
fljótlega að upplýsa þessi
mál og ná ofbeldismönnun-
um.
Vonandi verða þessi mál þau
síðustu þessarar tegundar hér
í bæ í bráð að minnsta kosti, og
vafalaust fordæmir allur al-
menningur slíkar tiltektir. Al-
menningsálitiS er sterkt vopn,
.og öllum er Ijóst, aS stemma
verSur stigu viS þeirri skegg-
öld og skálmöld, sem virðist
vera aS rísa hér. í bæ. En þó
aS ofbeldisárásirnar verði nið-
ur kveSnar, er þó enn af allt of
mörgu aS taka ,og ýmislegir
glæpir og þjófnaSir eru enn allt
of algengir, svo aS viS svo búiS
má ekki standa.
*
Fingralangir menn gera
sér margt til dundurs. Mað-
ur nokkur kom að máli við
mig núna fyrir helgina og
kvartaði undan því, að ein-
hverjir dónar hefðu stolið
,,kattaraugum“ af númerun-
um á bíl hans, með þeim af-
leiðingum, að annað númer-
ið datt af, en hitt lafði laust
á bílnum.
Þetía er ékki eins dæmi þvi
áS kunnugt er, aS fleiri bif-
reiSáeigendur hafa sönxu sögu
áS segja. ',,Kattaraúgu“ þessi
eru , „sjálflýsandi“, : frekar til
prýSi en af nauSsyn á s'úmunx
bílum, og konxa þá í staS venju-
legra skrúfna til þess aS festa
númerin. Sennilegt er, aS hér
séu unglingar. aS verki, sem
hafa gaman a.f þessum „augum“,
en engu aS síSur sýnir þetta
leiSinlega uppfinningasemi
smáþjófa, en starfsemi þeirra
virSist fara í vöxt, og er þaS út
af fyrir .sig alvarlegt umhugs-
unarefni.
íslendingar. hafa til þessa
haft orð á sér fyrir heiðar-
leik, og ástæðulaust er, sem
betur fer að ætla, að þetta
sé ekki enn eitt af þjóðarein-
kennum okkar. En á hinn
bóginn eru þeir allt of marg-
ir, sem virðast ekki taka
eignarréttinn alvarlega. \
m 'Z-Sk't™ - ■■ •''é1 ’ ý && ■ Th&, $f.