Vísir - 10.01.1952, Síða 5

Fimmtudaginn 10. janúar 1952
•num
Hornblower skipstjóra.
Hefir félagiö tekið til meö-
ferðar fyrstu söguna um
hann, sem kom út a vegum
Sjóniannaútgáfunnar hér, og
nefiulist „í vesturveg“. Leik-
ur Gregory Peck aöalhlut-
verkið, en Virginia Mayo leik-
ur láfði Barböru Wellesleíy.
Er myndin mjög spennandi
að sögn amerískra blaða.
Heillaóskir.
Á afma'lisdaginn var De
MiUe fært óvenjnlegf heiðurs-
skjal — firhm hókfellsblöð.
með nöfnuní 1000 tnanna i
85 storborgum og höfuðstöð-
um um allan heinr. Yortt bíöð
þessi send ÍftO/!0n km. leið
ffugleiðis, miðan undirskrift-
um var snf nnð.
sem fjallar um ævi þjóðhetj-
unnar Garibaldis.
Aðalhlutverkið leikur Raf
Vallone, en eiginkonu Gari-
haldis leikur Anna Magnani;
J>ess nuí geta til viðbótar, að
eftirkeíisiiestur Mussolinis —r
Tragsatfehtico; T- „leikur“
„Tiú feðra vorra“ heitir leikrit tirminningaE um Georg Wash-
ington, sem sýnt er árlega í hofuðborg Bandaríkjanna. Fjallar
það um ævi og starf þjóðhetjunnar. Myndin sýnir atriði úr
ieikritinu, þar sem Georg Washington, fyrir miðju t.h., leggur
liornsteininn að þinghúsbyggingunni í Washington.
■
♦ IJr heisiil kYÍkmjndanna. ♦
Cecil B.
e Iiefir
íekið 68 S&vil&mynclia*
Sú súöasta Íjjaiíwg* mwm
Sasms&a ag MÞaliía.
Kvikmyndajöfurinn Cecil
B. DeMiIle varð nýlega sjö-
tugur og má nærri geta, að
þá var mikið um að vera í
Hollywood.
DeMille á ekki sinn lika í
heimi kvikmyndanna, því að
það var hann, sem lcenndi
mönnum að gera risakvik-
mýndir, en þótt margir hafi
reynt að líkja eftir honum,
hefir engum tekizt eins vel
eða þorað að ráðast í önnur
i'ius stórvirki og hann.
Faðir hans var þekktur
leilvritahöfundur, og fæddist
pilturinn af tilviljun i Massa-
chusetts-fylki, þar sem móðir
hans var stödd í sumarleyfi.
Hún hafði átt von á kauða
nokkurum vikum síðar, er
hún væri komin heim aftur
1il N.-Karohnu.
Að lokinni barnaskóla-
an og gerðist sjálfboðaliði í
göngu hljóp piltur að lieim-
stríði Bandaríkjanna við
Spán, en var sendur heim, er
upp komst um æsku hans.
Akvað liaim þá að gerast leik-
ari og þótti mjög sæmilegur;
lék viða, m. a. i Hamlot, og
kvæntist leikkonu. Jafnfranit
tók hann að semja leikrit og
einn góðan véðurdag hleypti
hann leikfélagi af stokkun-
wn. Hann var framkvæmdar-
stjóri þess, leikritaliöfundur,
aðalleikari og leikstjóri.
Stofnar
kvikmyndafélag.
Um þessar mundir fór að
’ t á kvikmyndunum, og
stolnaði DeMille nú félag ’
með leikstjóranum Jesse L
Lasky og hanzkasalanum
Samuel Gold'wyn með 20.000
dollara liöf uðstól. DeMille
Iivatti eldra hróður sinn til
íyö leggja 5000 dollara í fé-
lagið, én hann afþakkaði.
Hefði hann ekki gert það,
hefði hann verið 2 milljónum
ríltari eftir fjögur ár.
Þegav táka átti fyrstu kvik-
uiyndina, fór DeMille með
starislið félágsins vestur til
Ævi Gafilialdis
á kvikmyneL
Á Ítalíu er nú verið
kvikmyndina „Rauðstakka'
sem
borgarinnar Flagstaff í
Arozona, en veður var slæmt,
er lestin nam staðar, svo að
lialdið var áfram vestur að
Kyrrahafi, eklci numið stað-
ar fyrr en í úthverfi Los An-
geles, sem heitir Hollywood.
Þannig réð'tilviljun þvi, að
sú borg varð kvikmyndamið-
stöð heimsins.
Fyrsta kvikmyndin
tekin 1913.
: . ,‘1 y-- • •
Fyrsta myndin, sem teldn
var, hét „The Squaw Man“,
og hófst taka liennar 29. des.
1913, en myndin var send út
tveiin mánuðum síðar. Út-
gjöld -15.450 dollarar, tekj-
uv —'"255.000 dollarar. Árið
1914 voru teknar sex myndir,
13 ári siðar, og allar gengu
vel,* svo að liúsnæði varð
fljótt of lítið.
Jók félagið, sem hét í
fyrstu Paramount Publix, en
nú Paramount Pictures,
smátt og smátt eigur sínar í
grennd við sig, og hefir nú
bækistöð við Maraþon-stræti.
Var flutt inn í nvjar bygging-
ar þar árið 1926, og voru þær
svo stórar, að þær liafa nægt
síðan.
Biblíumyndir.
DeMille þorði fyrstur
manná að taka efni úr biblí-
unni til kvikmyndagerðar.
Byrjaði hann á „Boðorðin
10“ —' 46. kvikmynd sinni —
árði 1923. Enginn hafði lagt
í annað eins storvirki og eink-
um þótti mikið til atriðisins
fra flóttanum koma, þegar
Rauða hafið opnaðist fyrir
ísraelsmönnum. Mj-nd þessi
var sýnd í samfleytt 3 ár í
New York.
Árið 1926 kom næsta
biblíukvikmyndin — „Kon-
ungur konunganna“ — og
árið 1932 „Merki krossins“.
Þessar myndir voru allar á-
fangar í sögu kvikmyndanna.
Alls hefir Cecil B. DeMille
staðið að gerð 68 kvikmvnda,
og er hín síðasta „Samson og
Dálila“, en um þessar mundir
yinnur hann að gcrð kvik-
myndar, sera heitir „The
Greatest Show on Eartb“ og
fjallar um fiölloiknkónginn
Al§f þeffa ©g
islaiid líka.
Kvikmynd með þessu nafni
er nú um það bil fullgerð í
Danmörku.
Johan Jacobsen hefir tekið
hana, en aðalhlutverkin leika
Poul Reichhardt og Sonja
Wig'ert. Er atburður frá hei'-
námsárunum tekinn til
skemmtilegrar meðferðar.
85 stórborgum og höf nðboi-g-
Þjóðverjar taka
fræðslumyndir.
Þýzk skemmtisnekkja hef-
ir undanfarið verið á ferð um
Miðjarðarhaf til töku menn-
ingarkvikmynda.
Heitir snekkja þessi Etsi
og er 40 smál. Hafa skipverj-
ar þegar tekið 4 kvikmyndir:
Monte Cassino, Sítrónuupp-
skeran, Eldfjöll og gos (telcið
á Vulcano, Stromholi, Lipari
og við Etnu) og Vinin í dag.
Nú er haldið til I.itlu-Asíu,
þar sem talca á þrjár myndir
að auki.
Elzfl leikarinn
ei* indflánl.
Elzti starfandi leikari í
Holiywood heitir Chris Pin
Martin.
Hann hefir starfað við
kvikmyndirnar í 40 ár, og
eiginlega aldrei verið át-
vinnulaus, þótt ekki sé hánn
í hópi „stjarnanna“. Chris Pin
er nefnilega Indíáni, og fyrir
þá er alltaf þörf í kvikmynd-
um. ITann réðst tii llolly-
wood árið 1913 og voru la-un-
in þá 5 clalir á dag auk kjöt-
skammts.
Forsætisráðherra Belgíu hef-
ir beðist lausnar fyrir sig og
ráðuneyti sitt.
V.-íslenzk sliílka bikur og
syngur í 4 kvikmyiiduin.
Eileen Christy getur sér orö í Hollywood.
Eftirfarandi grein birtist ný-
lega í „Lögbergi“ og tekur Vísir
hana upp þar sem blaðið hefir
áður sagt frá stúlku þeirri sem
hér er fjallað um.
„Fyrir nokkrum árum síðan
vox-um við stödd á hinu góð-
kunna heimili Jóns Thorbergson
og konu hans í Los Angeles, en
kona Jóns er ekki íslenzk nema
í anda, en árum saman prýtt
hóp íslendinga, sem ein af
þeim undir öllum kringum-
stæðum. — En á meðal gesta
þarna þetta kveld voru þau
hjónin Guðrún og Kjartan
Christopherson frá San. Fran-
cisco ásamt dóttur sinni Eileen,
sem hér meS skal að nokkru
leyti skýrt frá. Það er þrent, sem
mér er einkum minnisstætt •
í sambandi við Eileen, en það j
er þetta hve.mikill æsku- og.
yndisþokki hvílir yfir henni,'
hve dásamlega hún söng, og hve
eftirlát hún var og viljug til
þess að syngja. Síðan hefi ég
reynt að fylgjast með sigrum
hennar, þar sem um ósigra
er ekki að ræða. Fyrir skömmu
síðan þegar fundum okkar
bar saman á ný, sagði eg henni
að íslendingum myndi án efa
þykja gaman að sjá mynd af
henni og fá fregnir af henni; lét
hún það gott heita, svo að við
heimsóttum hana á hinu nýja og
fagra heimili hennar í nýju
hverfi stuttan spöl frá aðalflug-
vélli Los Angeles.
Eileen Christy er fædd
Christopherson að Baldur,
Manitoba, Canada, dóttir Kjart-
ans Christopherson fasteigna-
sala og konu hans, Guðrúnar
Stoneson píanókennara.
Þegar Eileen var 8 ára að
aldri flutti hin fjölmenna
Christophersons fjölskylda til
San Francisco við gullna hlíðið
1 Californíu, Þar stundaði hún
nám í Aptos-barnaskóla. Jafn-
fi-amt tók hún virkan þátt í
óperettum og söngsýningum
o. s. frv. Frammistaða hennar
sem „Tiger Lily“ í „Peter Pan
and Wendy“ var þannig af
hendi leyst að vegna þess var
henni gefið áðalhlutverkið í
„The Mikado“. — Með hinum
mörgu sigrum hennar í söng,
hætti frú Guðrún við að kenna
henni að spila, en lagði því meiri
áherzlu á söngmentun hinnar
upprennadi stjörnu. — Á því
tímabili þegar hún gekk í
miðskóla, söng hún í kirkj.um
við giftingar og önnur tækifæri.
Fjórtán ára gömul fór hún.að
vinna í banka í frítírnum sínum.
Bankastjórinn hafði frétt um
sönghæfileika hennar og bað
hana að syngja; en söngur henn
ar í „Sempra Libera" úr „La
Traviata“ aflaði henni ekki að-
eins góðrar stöðu í bankanum
heldur einnig sem einsöngvara
í söngflokk bankans.
Að loknu námi við miðskólann
vann Eileen fyrir Mr. Edwin
Lester, háttstandandi hljóm-
listamann, en um það leyti var
hún ein af sex, sem valin var
úr 300 umsækjendum, þar sem
henni var gefið, hlutverk í
„Roberta" og „The fortune
teller"; söng hún í óperum bæði
í San Francisco og Los Angeles.
Henni stóð til boða að fara til
New York, en hún hafnaði því
til þess að fara í æðri skóla í
söng og leiklist í öllum myndum
og til að halda stöðu sinni í
bankanum. En þá veiktist hún
alvarlega og varð að hætta
vinnu sinni og námi — en fljótt
varð hún albata og fór að
syngja.
T i.r 1949 tók hún þátt í
A Kent söngsamkeppni
og vaið hún ein af 8 sem valin
voru — en hún var ekki ánægð
með það og ákvað að reyna árið
eftir. Ög eftir ferðalag til New
York og Washington, D.C. og
víðar, kom hún aftur heim til
San Francisco 1950 og reyndi
aftur í Atwater Kent söngsam-
keppni og fyrstu verðlaun, 1000
dollarar, féllu henni í skaut. En
með þessum mikla sigri opnuð-
ust henni nýir heimar, þar sem
hún fékk tækifæri til _þéss að
láta til sín heyra hjá M. G. M.
kvikmyndafélaginu í Culver
City, sem hún gerði samn-
ihga við. í staðinn fyrir að
syngja í San Francisco óper-
unni „The Magic Flute“ s. 1.
sumar við opnum Hollywood
Bowl, söng hún, „Die Fleder-
maus“ í gerfi Adele þjónustu-
Hombiower
á
Warner Bros. kvikmynda-
félagið hefir ráðizt í að kvik-
mynda eina af sögunum um
um