Vísir - 07.02.1953, Blaðsíða 7

Laugardaginn 7. febrúar 1953
VISIR
THOMAS B. CBSTAIH:
Ei má sköpum renna.
97
„Hvernig gaztu gert þetta?“
„Það hryggir mig, að eg skyldi fara svo skyndilega -— en að-
stæður voru ekki þær, að unnt væri að fylgja kurteisisreglum.
Það mátti ekki tæpara standa.“
Hún svaraði lágt, en af niðurbældri ákefð:
„Geturðu gert þér í hugarlund hvernig mér leið? Það var
engu líkara en að á þessari stundu hefðirðu orðið að velja —
milli okkar — og að þú veldir Gabrielle."
„Það lá við, að allt kæmist í uppnám í forsalnum,“ flýtti hann
sér að segja, og svo úti á götunni. Hún hefði aldrei komizt
undan örugglega, ef við hefðum ekki komið henni til hjálpar.“
„Eg fékk orðsendingu frá Sir Róbert Wilson í morgun. Hann
sagði hið sama.“
„Það getur ekki verið meining þín, Margot, að við hefðum
ekki átt að fara henni til aðstoðar — og við hefðum átt að sitja
kyrrir og láta hana mæta því sem koma hlaut eina?“
„Nei, nei,“ sagði hún eftir stutta umhugsun, — „þið urðuð
að gera það og mér þykir vænt um, að þið skylduð koma henni
undan örugglega — en“ — sama ákefðin var komin í rödd
hennar, — ,,þú sagðir ekki eitt orð við mig, þegar þú fórst. Þú
hentist í burtu, — það var eins og eg væri ekki til — væri með
öllu gleymd. Mér leið eins og — ó, þú færð víst aldrei skilið,
hvernig mér leið á þessari stund.“
að það veldur þér miklum sársauka og henni. Gabrielle var að
gera það, sem hún gat, til bóta fyrir svik bróður síns.“
Hún sneri sér við snögglega og horfði á hann með ótta í
augum:
„Eg skil þig ekki. — Hvað hefir Gaby sagt þér?“
„Hún sagði mér hvern þátt hann átti í því að fá Lavalette
dæmdan. Hún vissi það ekki sjálf fyrr en þau voru á leiðinni
til Neapel, en undir eins og hún vissi, að hann hafði gerzt vitni
fyrir stjórnina, kom hún aftur til Parísar, til þess að bæta um
fyrir þessi mistök. Hún ætlaði sér að hvetja fólkið til þess að
hefjast handa og krefjast réttlætis fyrir Lavalette. Hún gerir
sér enn von um, að lífi hans verði bjargað.“
„Hún hefir gert illt verra,“ sagði Margot og var næstum orðin
skrækróma af hugaræsingu. „Hvernig geturðu varið hana þeg-
ar þú veizt, að eg er á algerlega andstæðri skoðun við hana?“
„Hún kom djarflega fram. Eg hefi fyllstu samúð með henni.“
„En þótt þú værir nú þeirrar skoðunar, að hún gerði það,
„Eg veit, að framkomu minni var mjög ábótavant — eg
verð. að réttlæta það með því, að eg hafði áhyggjur af öryggi'
hennar. Þú hlýtur að skilja, að eg hafði. fyllstu samúð með
henni í því, sem hún tók sér fyrir hendur.“
„Það á eg bágt með að skilja. Þú fórst í fangelsi fyrir að
gagnrýa þína eigin ríkisstjórn, þegar þér famist hún sýna lítið
framtak og dugnað í styrjöldinni. Þú sagðir oft, að öllum heim- |
inum stafaði hætta af Bonaparte. Getur þér ekki skilizt, að sá
tími er kominn, að einhverjum verður að hegna öðrum til við-
vörunar,“
„Færðu ekki skilið, að Evrópuþjóðirnar, sem eiga um sárast
að binda af völdum Napóleons, ala ekki neina löngun til að sjá
Ney hershöfðingja drepinn öðrum til viðvörunar. Hann var
skotinn til þess að svala hefndarþorsta franska aðalsins. Djarf-
ur hermaður, sem unnið hafði margar hetjudáðir, varð að láta
líf sitt til ánægju einskis nýtum hirðaðli. Fáir munu þeir vera,
sem vilja, að Lavalette bíði sömu örlög. Hann var vinsamlegur
og heiðarlegur maður, sem hafði orðið það eitt á að kvongast
inn í Bonaparte-fjölskyldu, og það verður að fórna honum,
svo að hinar konunglegu hirðmeyjar verði ánægðar.“
„Eg botna ekkert í þér. Og að því er Gabrielle snertir var
framkoma hennar óafsakanleg. Eins og leikþáttur, — svið-
settur tií þess að vekja eftirtekt á sér.“
Hann horfði á hana fast og lengi.
,,Eg held, að þú gerir þér ekki grein fyrir því, Margot, hvað
það var, sem hvatti hana til þess. Ef þú gerðir þér það ljóst
mundirðu ekki segja þetta.“
„Þú getur ekkert sagt henni til afsökunar. Hún móðgaði
konung sinn í allra augsýn og áheyrn. Slík framkoma verður
ekki afsökuð."
Eftir nokkra umhugsun sagði hann:
„Mér þykir leitt að vera að segja þér þetta, því að eg veit
Viljið jsið seija?
Eg vil taka að mér að selja íslenzkar iðnaðarvörur
og einnig heimilisiðnað. Hef mikla möguleiká til að
koma vörum yðar í peninga. — Ef þér hafið eitthvað
á boðstólum, þá hafið samliand við mig sem fyrst. —
Sími 82168.
Reykjavik |
Selfoss
Eyrarbakki Stokkseyri
Frá og með 9. þ.m. þar til öðru vísi verður ákveðið
verða tvær ferðir á dag:
Frá Reykjavík ...... kl. 9,30 f.h. og kl. 6,30 e.h.
Frá Stokksevri ..... kl. 9,45 f.h. og kl. 3,30 e.h.
Frá Evrarbakka .. .... kl. 10,00 f.h. og kl. 4,00 e.h.
Frá Sell'ossi ...... kl. 10,30 f.h. og kl. 4,30 e.h.
Frá Hveragerðí..... kl. 11,00 f.h. og kl. 5,00 e.h.
Morgunferðjn frá Reykjavík og kvöldferðin frá
Stokkseyri skiptist vikulega þannig: að aðra vikuna
keyrir Rifreiðastöð Steindórs, en liina vikuna Kaup-
félag Árnesinga.
Afgreiðslur fyrir morgunferðina:
Bifreiðastöð Steindói-s og' Frímann í
Hafnarhúsi.
Afgreiðsla á Selfossi:
Feröaskrifstofa K. Á.
Afgreiðsla fyrir kvöldferðina eins og- áður hjá
Fx'ímanni og- Ferðaskrifstofu K. Á.
KíbsspÉY>£a?g Ármesfatgíi j
88£/W*£ ÖBBS t(i«$ •St&ÚBSBÍ&FS
Stért skrifborð
til sölu. Verð kr. 500,00.
Uppl. í síma 5012.
W.C. kassar
háskolandi, nýkomnir. —
Sighvatur Einarsson & Co.
Garðastr. 45, sími 2847.
Wehag huréarhúnar
nýkomnir.
JUZ
nmuAvtH
Hurðagormar
Hurðafjaðrír
nýkomið.
jLZi
imamt
£
Sasidrikens
sagir:
Handsagir, bútsagir
Bakkasagir
Stingsagir
Sikklingar
Sagarskrúfur

á
BIVHJAVIll
Hann stjórnaði sjálfur samtalinu,
og var grimmdarlegur ásýndum.
Tornös ’ urraði': „Þessi maður kom
hingað til þess að drepa drottning-
unaJ Hxin ákvéður daúðdaga hans.“
mælti nú hastri
röddu: „Færið fangann nær.“

— TARZAN
B34
Nú var opnuð hurð í öðrum enda
salarins, og gamall vörður hrópaði:
„Drottningin kemur!“