Vísir - 17.02.1953, Blaðsíða 7

liráfaáÉóÉlftk-;4% -febrúar 1963
i ffiii~ii'j "ifa J* .. »n..iiiii i'
▼tsix
KiiWMHUiiiiuuHiHinHniUHiMiuMniwunHiHnnM'
THOKAS B. COSTAIN:
! Ei má sköpum renna.
105
Lope tók honum af miklum fögnuði, spratt á fætur og gekk á
mpti honum með útbreiddan faðminn:
, „Ha, hinn leyndardómsfulli Englendingur,“ sagði hann á
bjagaðri frönsku. „Loksins fáum vér að sjá vemdarengi! vorn.
Við hjónin höfum haft hinn mesta áhuga fyrir að kynnast yður,
eftir allt sem greifafrúin hefur sagt okkur —• Eakel, eg kynni
herra Allaire."
Rakel, kona hans, sem birst hafði allt í einu ■— án þess Frank
gerði sér grein fyxir hvaðan hún kom, hneigði sig fyrir honum.
,3dér fannst ekki hyggilegt, að koma í þessa kurteisisheim-
sókn fyrr en komið var yfir landamærin," sagði Frank, „því
að nokkui ástæða var til að ætla, að greifafrúin kynni að lenda
í einhverjum erfiðleikum við landamærin. En nú eru þessir
erfiðleikar að baki — og er það mest að þakka góðvild ykkar
hjóna.“
„Ekki þéss vert, að á það sé minnst. Smámunir. Við höfum
haft hina mestu ánægju af því, að hafa haft greifafrúna fyrir
ferðafélaga. Gerið svo vel, að fá yður sæti, senor.“
Don Lope settist aftur og brakaði þá ískyggilega í stólnum.
„Eins og eg sagði áðan höfum við heyrt mikið um yður og allt
vinsamlegt. Og eg vona, að þér ferðist nú með okkur.“
Dona Mendoza brosti blíðlega, er hann sagði þetta. Rakel
hafði vissulega verið fögur kona þegar hún var upp á sitt bezta,
og enn vom augun ljómandi fögur og báru mikilil hjartagæsku
vitni og allur va rsvipurinn blíðlegur, en frúin var svo gild orð-
in, að til allmikilla lýta var.
„Eg er smeykur um, að af því geti ekki orðið,“ sagði Frank,
„þar sem þið ætlið að halda áfram ferðúm ykkar til Briissel.
Eg er hinsvegar á leið til Englands —• og hefði eg helzt viljað,
að greifafrúin kæmi þangað með mér.“
„Nei, nei, kemur ekki til mála,“ _jsagði Don Lope, „hún hefir
lofað að koma með okkur.“
Frank leizt þessi hjón svo alúðleg' og vinsamleg, að hann
ákvað að trúa þeim fyrir öllu, og' leita liðsinnis þeirra, og að
þeim lestri loknum, sagði hann:
„Eg geri mér vonir um, að hún játist mér — íallist á að verða
konan mín. Eg hefi elskað hana í átta ár, og þetta er seinasta
tækifærið til þess að fá samþykki hennar. Ef við skiljum nú
sjáumst við kannske aldrei framar.“
Augu Rakelar Ijómuðu af samúð og' skilningi.
„Þá megum við ekki leggja neinar hindranir í veg fyrir yður,“
sagði hún.
„Átta ár — það er heil eilífð,“ sagði Don Lope. „Rakel var
kona nefnd og heitir kona mín eftir henni. Já, og svo var það
hann Jakob. Hann varð að þræla í sjö ár til þess að fá hana
— átta ár, guð minn góður. — Nei, þú varst ekki harðlynd,
Rakel mín, — var það ekki sjö vikur?“
„Sjö mánuðir, hjartað mitt,“ sagði sú gildvaxna og brost-i
blíðlega til maka síns. „Það hljóta að hafa verið miMir erfið-
leikar, senor, sem ollu því, að' þér urðuð að bíða svo lengi?“
„Það hafa alltaf verið einhverjir erfiðleikar, sem við var
að etja. Fjölskylda Gabrielle fór til Frakklands frá Englandi
og'skömmu síðar giftist hún, en það varð ekki hamingjusamt
hjónaband. Og enn er við erfiðleika að etja. Gabrielle finnst
— en það er víst ekki rétt af mér að ræða það, en af því að
þið eruð ekkert annað en brjóstgæðin og velvildin, leita eg
til ykkar og bið ykkur ráða. Sannleikurinn er sá, að henni
finnst, að eg sjái ekki hvað mér sjálfum er fyrir beztu.“
Allt í einu barst mikill hávaði að eyrum ofan af loftinu og
Don Lope hljóp til dyra og kallaði:
„Hægan, hægan, Julian, Zavier, Cristina, Maria Rose.“
Hávaðinn hætti þegar og Don Lope settist.
,,Blessaðir angarnir," sagði hann. „Þeir eru svo fjöui'gix. Ef
þau vissu, að Englendingur væri hér, mundu þau gera innrás.
Þau tala mikið um yður, herra minn. Það var annars fyrirtak,
að hún Gabrielle okkar fór snemma að hátta í kvöld,: svo að
við getum spjallað saman óhindrað.“
„Þetta er mjög erfitt fyrir yður, senor,“ sagði Rakel. „Hefir
Gabrielle gert yður.ljóst, að hún taki yður fram yfir aðra.“
„Það er nú ekki mikill vafi á því,“ sagði Don Lope. „Eg hefi
gefið henni gætur — og þótt hún beri sig virðulega mjög og
komi fram af þeirri ró, sem aðalskonu sæmir, þá fer hún að
verða dálítið taugaóstyrk þegar líður á daginn — og þegar
svo bréf kemur, maður guðs og lifandi, hvílílc breyting — en
-í kvöld kom ekki neitt bréf, og það var engu líkara en Gabri-
elle væri yfirkomin af sorg. Hún fór beint í háttiim. Nei, hún
átti víst ekki von á, að þér kæmuð. Nei, Rachel mín, við þurf-
um ekki um neitt að efast í því efni.“
,,Það- gleðúr mig mjög'- að -heyra þetta,“ sagði Fraiik. ,,En eg
er víst ekki. duglegur að tala máli mínu. Eg hefi ekki getað
fengið hana tál þess að breyta ákvörðun sinni.“
,>Þegar orð duga ekki,“ sagði Don Lope, „verður áð grípa til
athafna. Senor, þér verðið áð grípa ti! yðar ráða — þar sem
vilji er fyrir hendi er-alltaf vegur.“
„Og hvað dettur þér helzt í hug, hjartað mitt,“ sagði Rakel
blíðlega og leit á maka sinn, sem opnaði munninn til þess að
kynna hið gúllna ráð, en einhvem veginn lét hann sér nægja
að gapa stundarkom án þess að koma upp einu orði. En loks
fekk hann þó málið:
„Það hlýtur að vera hægt að finna eitthvert ráð.“
„Kannske það sé ráð,“ sagði Rakel og tók á sig byrðina af
að leysa vandann, „ef þér eruð viss um, herra minn, að það sé
ekki einhver önnur ástæða fyrir því, að hún vill ekki verða við
óskum yðar.“
„Ekki það eg veit,“ sagði Frank.
„Ekki ein einasta,“ fuilyrti Don Lope, „eg hefi fylgzt með
öllu — þekki öll einkennin. Gabrielle bíður eftir því, að hann
taki ákvörðun fyrir þau bæði. Svona eru allar konur. Það.verð-
ur að hrífa þær-með snöggri skyndisókn, svo að allar ótta- og
kviðahugsanir þeirra hverfi sem dögg fyrir sólu — er það ekki
satt, Rakel mín?“
„Það er kannske einhver sannleikur í því,“ sagði Rake! —
„en það gæti verið óheppilegt, ef við framkvæmdum það, -sem
eg hefi i huga, ef hún heíði eitthvað i huga, sem okkur grunar
ekkert um.“ j
„Við verðum að hætta'á það. Herra Allaire verður að fá þetta
tækifæri. Hvað hefirðu í huga — Rakel — Santa Maria —“ ]
Frank hugsaði eitthvað á þá leið, að þau hefðu tekið málið
í sínar hendur — og vissulega ræddu þau þetta eins og hinar
fyrirhuguðu hernaðaraðgerðir kæmu honum ekki minnstu vit-
und við.
,,Þú ert nú alltaf; svo óþolinmóður,“ sagði hin góðlynda kona
og hélt svo áfram ósköp rólega: „Áform mitt er mjög einfalt.
Við látum síra Iniguez vera reiðubúinn og höfum þetta her-
bergi tilbúið fyrir athöfnina. Ó, það er ekki víst að eg geti út-
vegað blóm í þessu kalda landi — það væri svo auðvelt heima
— kannske ætti að vera hægt að fá sígrænar greinar. Altari
verðum við að setja upp og kveikja á kertum. Senor Allaire
sækir því næst Gabrielle og leiðir hana að dyrunum og er
þær opnast —/
„Já, já, ósköp einfalt en hátíðlegt, alveg fyrirtak," sagði
Don Lope og blátt áfram hossaði sér í sætinu af kæti. „Við
koraum henni algerlega á óvænt. Hún má ekki vita neitt um
þetta fyrr en hún gengur inn í herbergið.“
„Ekki vitund — ekki fyrr en altarið blasir við henni.“
,,Þáð var einmitt þetta, sem var að brjótast í mér,“ sagði
j Don Lope, „það hafði bara ekki fengið framrás enn. Þetta er
í eina ráðið — fyrst ekki tókst að tala um fyrir henni með skyn-
samlegum fortölum.“
Dona Mendoza kinkaði kolli hvað eftir annað. „En allt verð-
ur undir senor Allaire komið. Þegar hún stendur þarna við
dyrnar og sér hvað við höfum gert til undirbúnings verður
hann að segja þau réttu orð — annars er allt eyðilagt.“
„Orð!“ næstum æpti Don Lope, „nei, mín kæra, engin orð
duga — hann á blátt áfram að taka utan um hana og leiða hana
svo örugglega og ákveðið að altarinu, áður en hún fær hið
minnsta- tækifæri til umhugsunar. Framtak — það er það, sem
þarf og hið eina sem dugar.“
Frank hlustaði á þetta hálfgert eins og í leiðslu. Honum veitt-
Á kTÖldTÖkunni.
Hvað eina sem sagt er við
konu, fer inn um annað eyrað
og út til nágrannakonunnar.
®
Eg sá ungan mann vera að
reyna að kyssa hana dóttur
þína hér fyrir utan í gær-
kvöldi!
Og tókst honum það?
' Nei.
Þá hefur það ekki verið dótt-
ir mín.
•
Þrjá fet af sykurreyr þarf til
þess að búa til einn sykurmola.
©
Góður piltur. — Pabbi, pabbi.
Get eg fengið krónu handa fá-
tækum .manni, sem stendur og
úti á göt-u?
Á hvað er hann að æpa?
Hann æpir: Heit bjúgu, fyrir
krónu!
©
Margir biðja um hönd konu
aðeins til þess að leggja hana í
bleyti í 'þvottabalanum.
O
Maður kom til læknis vegna
þess að , hann var lasinn, og
þreyttur. Læknirinn- .reyndi að
hughreysta hann.
„Þér eigið ekkert að vera að
hugsa um neinar áhyggjur,“
sagði hann. „Það er alveg það
sama, sem gengur að yður eins
og honum Olsen, sem kom hér
um daginn. Hann gat ekki sofið
fyrir reikningunum frá mat-
vörukaupmanninum. ‘ ‘
„Hvernig fóruð þér að því
að lækna hann?“
„Eg sagði honum, að hann
skyldi ekkert hirða um reikn-
ingana. Láta sem þeir væri
ekki til. Og það gerði hann.“
„Já, það vissi eg,“ sagði sjúk-
lingurinn. „Það er eg sem er
mat vörukaupmaðurinn. “
Qhu JíHHí ðaK...
í bæjarfréttum Vísis 17. febr.
1918 segir svo: ,.Willemoes“
hafði farið fram hjá Raufar-
höfn-á austurleið. Hann er því
vonandi alveg sloppinn úr ísn-
um, því íslaust er sagt fyrir
Langanes. í skeyti, sem Eim-
skipafélaginu barst í gærkvöld
frá skipstjóranum frá Þórs-
höfim segh;, að raikiR ;ís sé jineð-
| fram allri norðurströnd lands-
ins.
Rafgeymar, hlaðnir og
,óh!, 6 og 12 volta.
Rafkerti í flesta teg. bila.
írostlögur
12
Xijósasainlokur, 6 og
volta —
Ljosapérur alls konah, 6
og 12 vnlta.
Þokusamlokur
Ljóskastarar
Kastara-samlokur
Ljósa- og miðstöðva rofar
frá krónur 8,10
Gólfskiptar
Starthnappar
Flautuhnappar
Sígarettu-kveikjarar, 6 og
12 volta
Platínur í Ford, Chevrolet
og Chrysler bíla
Dýnamokol
Startarakæl
Coil í Ford og fleiri amer-
íska bíla
Coil í enska bíla
Kveikjulok í jeppa og
Chevrolet
Kveikjuhamrar og þéttar
í margar bílategundir
Startaragormar í Jeppa
Carburatorar í Ford og
Chevrolet
Eirrör 3/16, 1/4, 5/16.
Fittings
Gruggglös
Þéttigúmmí
Toppalakk
Pakningalím
Suðubætur
Bætur og lím
Bremsuvökvi kr. 20,10
Bón, fast og fljótándi
Bremsuborðar og hnoð
Viftureimar
Vatnshosur og klemmur
Miðstöðva-stútar í hosur
Pedalagúmmí
Speglar, úti og' inni
Öskubakkar
Skrúfjárn
Stjörnuskrúfjárn
Ventlatangir
Þykktarmál, 26 blaða
Sexkantar
Keðjutangir fyrir vöru-
bíla.
Flautur í litla bíla frá
krónur 64.80.
Hljóðdeyfar í flestar bíla-
teg., frá krónur 109.00
Púströrsbarkar 7 og 8 feta
Gúmmímottur í flesta bíla
að aftan og framan, til-
sniðnar óg ótilsniðnar.
Einnig litlar gúmmímott-
ur, bæð'i fyrir bíla og
heimili.
Sætaáklæði fyrir nokkrar
bílategundir. —
Ennfremur fjöldinn aliur
af öðrum bílahlutum. —
Laugaveg 166.