Vísir - 27.02.1953, Blaðsíða 4

4
VÍSIR
Föstudagirm 27. lebrúar 1953.
DAGBLAÐ ; |
| | Ritstjöri: Hersteinn Pálsson. |
Skriístofur Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR HJ*.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðj an hJC.
Framtið iðnaðarins.
TFTm langt skeið hefur verið haldið uppi þrálátum og illvígum
áróðri á hendur iðnaðarmálaráðherra, Birni Ólafssyni, af
Alþýðuflokknum sérstaklega, í sambandi við iðnaðarmáln. Hef-
ur honum verið borið á brýn að hann stefndi markvisst að
því áð drepa iðnaðinn og skapa sem víðtækast atvinnuleysi
meðal iðnverkafólks. Allur hefur rógur þessi verið borinn uppi
af pólitísku ofstæki og á rót sína að rekja til afnáms haftanna
árið 1951. Með frjálsari innflutningi þurfti innlendur iðnaður
að mæta harðari samkeppni en áður frá erlendum iðnaðar-
vörum og fyrst í stað orsakáði þetta nokkra erfiðleika fyrir
sumar iðngreinar.
Iðnaðarmálaráðherra hefur litlu svarað þeim ógeðslega rógi,
sem hann hefur verið borinn í sambandi við iðnaðarmálin, en
6. maí sl. skipaði hann fimm manna nefnd til að rannsaka af-
komu og aðstöðu iðnaðarins. Nefndin skilaði áliti 1. nóvember
síðastliðinn og lagði fram nokkrar tillögur til eflingar iðnaðin-
um. Síðan hefur málið verið til athugunar í ráðuneytinu og
í gær hélt ráðherrann útvarpsræðu þar sem hann slcýrði frá
ráðstöfunum sem gerðar verði nú þegar til styrktar iðnrekstr-
inum. Er frá þeim skýrt á öðrum stað hér í blaðinu. Þetta
eru allt raunhæfar ráðstafanir, sem munu verða mikill styrkur
fyrir iðnaðinn og marka raunverulega nýja stefnu í iðnaðar-
málunum hér á landi.
Framtíð iðnaðarins hér á landi hlýtur að markast af þvi
hvernig að honum er búið gegn samkeppni erlendra iðnaðar-
vara. Án allrar verndar getur lítið þrifist hér af iðnaði. Þess
vegna verður tollalöggjöfin að mótast af þeirri stefnu, að hæfi-
leg og skynsamleg vernd sé veitt innlendum iðnaði. Veigamesta
atriðið í áður greindum ráðstöfunum, er vafalaust, að skipuð
verður nefnd til að endurskoða tollalögin með tilliti til þess að
iðnaðarvörunum sé veitt hæfileg vernd í samkeppninni við
erlendu iðnaðarvörurnar. Með þessu er tekin upp tefna, er
haft getur stórkostleg áhrif á alla þróun iðnaðarins í framtíð-
inni.
Fyrst í stað eftir að losað var um innflutningshöftin 1951
áttu ýms iðnfyrirtæki örðugt uppdráttar vegna samkeppninnar
frá erlendu vörunum. En smátt og smátt breytist viðhorfið og
menn fóru að laga sig eftir aðstæðunum. Erfiðleikarnir voru
yfirunnir og breyttust í nýja framsókn og aukið átak til þess
að gera framleiðsluna samkeppnishæfa. Munu nú flestir sam-
mála um það, að hið nýja viðhorf, með frjálsari innflutningi,
muni hafa holl áhrif á iðnaðinn þegar fram 1 sækir. Hitt er svo
annað mál, að nauðsynlegt er að sýna honum fulla sanngirni
og taka tillit til tillagna hans um bætta aðbúð honum til handa,
sem á fullum rökum eru reistar.
Þegar íslenzkur iðnaður er dæmdur og borinn saman við
erlendan iðnað, má ekki gleyma því, að hann á sér skamman
aldur. Hann hefur vaxið aðallega á einum til tveimum ára-
tugum og að mestu leyti í skjóli innflutningshafta. Erlendi
iðnaðurinn sem honum er ætlað að keppa við hefur að baki
sér margra mannsaldra þróun þar sem öll tækni er komin á
hátt stig. Hér er um að ræða misja.fna aðstöðu og menn verða
að gera sér það ljóst að iðnaður eins lands vex ekki upp og
verður samkeppnisfær á einum degi. Þess vegna verður að
dæma iðnaðarframleiðsluna af skilningi og sanngirni og sýna
henni umburðarlyndi og hjálpsemi meðan vaxtarverkirnir þjá
hana.
Hagsmunir iðnaðarins ver.ða þó jafnframt að skoðast frá al-
mennu sjónarmiði og athuga verður hvernig þeir samrímast
hagsmunum fólksins í landinu. Það er hægt að reka svo iðnað
að hann verði baggi á almenningi. Slíkur iðnaður hefur ekki
tilverurétt. Engin hætta er þó á því að iðnreksturinn komist
nokkurn tíma út í slíkar öfgar ef heildbrigð samkeppni er
ekki útilokuð. Hún er bæði iðnaðinum og almenningi trygging
fyrir því að iðnaðurinn haldist heilbrigður og starfhæfur.
En það er eitt sem aldrei verður um of brýnt fyrir almenn-
ingi. Vantrúin á íslenzka framleiðslu verður að hverfa. Hinn
.gamli undirlægjuháttur frá einokunartímunum, að vegsama allt
sem úiiént dr, vcrður eiiiriig að hVeiTa. Ísléndíngum á að
jþykja sómi að því að nota þá vöru sem unnin er í landinu, af
íslenzkum höndum. Þjóðin sýnir vantrú á sínu eigin starfi nerna
dhún kaupi fyrst og fr-emst það sem íslenzkt er.
VÍÐSJ'Á
VISIS:
ítalskir tandleysingjar veria
sjálfseignarbændur á 30 árum.
BQO.QOQ hekturum skipt miiii þeirra.
ítalskir bændur eru nú bjart-
sýnni um framtíð sína en þeir
hafa verið um langt skeið.
Örsökin er sú, að þeir hafa
nú betri von en nokkru sinni
um að verða sjálfseignarbænd-
ur, því að margir hafa verið
leiguliðar mann fram af manni.
ítalska ríkisstjórnin er hins-
vegar farin að láta hendur
starida fram úr ermum, að því
er varðar skiptingu stórjarða,
svo og annars landflæmis, sem
hefir verið í órækt um aldir.
Að undirlagi hennar hefir
nærri 800.000 hektörum (hekt-
ar er ca. 3 dagsláttur) lands
verið skipt milli bænda, og þeir
eru víða byrjaðir að brjóta
landið, en ræktun þess verður
ekki fulllokið fyrr en eftir tæp
tíu ár. Ætlar ítalska stjórnin
að verja sem svarar Í0 millj-
örðum ítalskra króna til þess
að hjálpa bændum til að gera
jarðir sínar arðbærar og koma
upp bústofni.
Jarðir hinna nýju bænda eru
allar af mjög svipaðri stærð
eða 4—8 hektarar hver, og fer
stærðin eftir því, hversu góður
jarðvegurinn er — því meira
landrými, sem hann er rýrari.
Ekki fá bændur land þetta
gefins, en þó með mjög góðum
kjörum. Þeir eiga að greiða
fyrir sjálft landið (og vérðið
er undir markaðsverði), aðstoð
við landbrot og verkfæri á 30
árum með 3.5% vöxtum. Fyrstu
3—4 árin greiða men 625 lírur
á hektara lands, en síðan hækk-
ar gjaldið smám saman, unz
það nemur 1250 lírum eftir 15
ár, og tíu árum síðar er það
komið í 1875 lírur, en fimm ár-
um síðar á bóndinn líka jörð-
ina kvaðalaust af ríkisins hálfu,
ef hann hefir staðið í skilum.
Fyrrverandi eigendur fá bæt-
ur fyrir jarðirnar í 25 ár — fá
afhent ríkisskuldabréf, sem
bera 5% vexti, og fer upphæð
þeirra eftir verðmæti jarðanna.
ítalska stjórnin g erir ráð
fyrir, að hún þurfi að greiða
sem svarar 12 þús. kr. fyrir
hvern hektara, sem skipt er
milli bænda vegna allskonar
umbóta, vegagerða, kaupa á
dráttarvélum o. þ. h.
IMýja Bíó:
Stórfengleg kvikmynci
smn.
Hin stórfenglega, ítalska
kvikmynd, „Lifum í friði“j hef-
ur verið sýnd um hálfs mánað-
ar skeið á hverju kvöldi í Nýja
Bíó, en sýningum er að ljuka.
Mynd þessi hefur alls staðar
vakið feikna athygli, þar sem
hún hefur verið sýnd, en aðal-
hlutverkið leikur hinn heims-
frægi Aldo Fabrizi, sem mestan
orðstír gat sér í kvikmyndinni
Óvarin borg. Myndin fjallar
um viðhorf íbúa afskekkts
fjallaþorps á Ítalíu til heims-
styrjaldar og þótti svo góð, að
hún hlaut sérstaka viðurkenn-
ingu Sameinuðu þjóðanna. Með
leikstjórn fer Luigi Zampa.
Þessi snilldarlega mynd verð-
ur sýnd í kvöld í kvikmynda-
húsinu í síðasta sinn.
Sigurgeir Sigurjónsson
hœstaréttarlögmaður.
Skrifstofutíml 10—12 og 1—5.
Aðalstr. 8. Sími 1043 og 80950.
Fálkar réðust á háspennulmuna
og orsöku&u skammhlaup.
En Ilelzt í relifii, er syngnr í
einangrunarliúlunuan.
Raforkumálanefnd Yorkshire
og North-Lincolshire er enginn
aðdáandi turnfálka, svonefndra,
síður en svo.
Þannig liggur í þessu, að
nefndin lét á sínum tíma leggja
66.000 volta háspennulínu um
umdæmi sitt, en upp á síðkast-
ið hefir borið mjög á skamm-
hláupum —■ straumrofum — á
línunni, er hafa valdið alls-
konar truflunum. — Gerast
skammhlaup þessi ævinlega í
dögun, en þegar gengið hefir
verið meðfram línunni, hefir
þar ekkert sézt, sem bent gæti
til þess, hver ynni spellvirki
þessi eða hvernig þau væru
unnin.
Loks var nefndarmönnum
alveg nóg boðið, svo að þeir
skipuðu svo fyrir, að haldinn
skyldi vörður iheðfram línunni
á þeim slóðum þar sem talið
var, að spellvirkjamir ynnu
iðju sína. Þurftu menn ekki að
vaka margar nætur unz þaðj
upplýstist, að sökina áttu —j
turnfálkar. |
Við nánari athugun kom í
Ijós, að fálkarnir steyptu sér
úr mikilli hæð ofan að posu-
línskúlunum, sem einangra
vírana. Héldu þeir sýnilega, að
þar væri um bráð að ræða, því
að þeir slógu til kúlnanna, en
svo mikill var hraðinn á þeim,
að snerting var svo snögg, að
þeim varð ekki meint af. Ann-
ars verða fuglar bókstaflega að
engu, þegar þeir lenda á há-
spennulínum sem þessum.
Fuglafræðingar fóru einnig
að rannsaka málið, og komust
þeir að því, að fálkamir gerðu
ekki þessar árásir sínar nema
í röku veðri, því að þá syngur
oft allhátt í kúlunum.
Var nýlega sagt frá þessum
athugunum í enska tímaritinu
Þegar allt þrýtur þá tala menn
úm veðrið — að sögn. En það
er lika fúll ástæða til þess að
minnast á veðurfarið, eins og það
hefur verið í vetur um allt land.
Annan eins vetur muna ekki elztu
menn, en þannig er lilca tekiS til.
orða, þegar einstæðir atburðir
ske. Það má heita, að litinn sera
engan snjó hafi fest hér í Rvík
jí vétur, og i þau fáu skipti, sem
eitthvað hefur snjóað cinhvern
daginn, hefur lilákan séð fyrir
. þvi næsta sólarhring.
Snjókerlingin
hvarf.
Þéssi tiðu umskipti hafa orðið
til þess, að unglingunum hefur
ekki tekizt að koma sér upp al-
mennilegum snjókerlingum, eins
, og þeirra er yndi, og hafa þó-
vérið gerðar margar tilraunir.
! S.l. sunnudagskvöld hringdu ung-
lingar til mín og bóðu mig urn1
að sjá til þess, að inynd yrði tek-
in af beztu snjökeríingu vetrar-
ins, en hún væri vestur í Faxa-
skjóli. Mér fannst auðvitað sjálf-
, sagt að verða við beiðninni, þvi
að fáar myndir liafa birzt af
slíkum byggingarframkvæmduia
ungu kynslóðarinnar. En viti
menn, þegar niyndatökumaður-
inn kom á staðinn daginn eftir,
var kerlingin horfin. Hún varð:
því ekki langlíf, eins og þó er
tíðum um kerlingar. En ég vildi
nota tækifærið og þakka þeim,.
sem liringdu til mhi, fyrir að
gera mér aðvart. Og liér licfnr
verið skýrt frá ástæðunni íyrir
því að myndin birtist ckki.
Fé úti alla
daga.
Eg átti tal við bónda vestur á-
Barðaströnd fyrir fáum dÖgum og
sagði hann mér, að fé hans væri
úti alla daga, aðeins hýst um
nætur. Svipaða sögu mun vera
að segja viða af landinu, og geta
má nærri, að tiðarfar sem þetta
sparar mikil hey fyrir bændur
þessa lands. Eru þá bændur bel-
ur undir það búnir að mæta ó-
þui-rkasumri, sem engin ástæða
er þó til að spá. Og það hve-
snjólétt hefur verið, hefur líka?
liaft mikil áhrif á allar samgöng-
ur á landi, enda hafa þær verið.
með bezta móti landshornanna á
milli.
Menn eru með
hrakspár.
En þrátt fyrir stökustu veður-
blíðu yfirleitt, og kannske einmitt
vegna hennar, eru ýmsir stöð-
ugt með þær lirakspár, að nú
muni þetta sennilega taka enda,
og virðast ekki veri í rónni, fyrr
en á skellur einhver fimbulvelur..
En við skulum samt vona hið
bezta, og fyrir mitt leyti stæði
mér alveg á sama, þótt við hefð-
um ekkert af vetrarveðráttu aS:
segja þenna vetur. Og svo mætti
gjarnan koma bezta surnar á eft-
ir. — kr.
Gáta dagsins.
Nr. 373:
Drengir voru að veiði,
fleygðu því, sem [þeir veiddu
og báru það heim, sem þeir
ekki veiddu.
Svar við gátu nr. 372:
Spegill.
Nature, en því var bætt við,,
að fálkarnir myndu ekki geta
orsakað skammhlaup á há-
spennulínum, sem komið yrði
upþ; íí fraihííðihni —r eða þeim
eldri — þvi að svo yrði um
hnútana búið.