Vísir - 27.02.1953, Blaðsíða 7

. Föstuaáginri 27; február 10531
VlSIR
7
mmk

TN8MAS B. ttSTAIN:
':" ;■ . - ? - t ; r. ,..
Ei má sköpum renna,
»«■■■■■■■■»«■■■—i.
113

got þar£ ekkr að kvíða neinu, hún er búin að koma mestu af
síiul á þurrt, hér'og í Bandaríkjunum.“
„Það nær .nú bara eteki nokkúrri átt; að nokkurri manneskju
skuli leyft að halda jainmiklum aúðæíum oghafa fallið Margot
í skaut. .... Emilié er ekki énn alvieg búin að ná sér á sinninu
og Lavalette markgreifi er smeykur um, að hún nái sér aldrei
til íulls. Það er eitthvað að Henry, Margot fer í krihgum það
eins og köttur kringum heitan graut, en það mætti segja mér,
að lasleikinn stafaði af of sterkum magasýrum, —■ ofáti með
öðrum orðum. Þig langar kannske til“ — og Gabrielle lyfti
brún eins og hún væri að ögra honum til að segja já — „að lesa
bréfið sjálfur?”
„Nei,“ svaraði hann þegar í stað.
Hún þagði lengi og hélt áfram að matast. „Frank,“ sagði hún
allt í einu, „hefurðu veitt þvi athygli hversu mjög Jo-Jo líkist
Caradoc í útliti, en til allrar gæfu er Kánn að öllu öðru leyti
líkur þér.“
„Nú, ef svo væii —“, sagði Frank drýgindalega, en lauk ekki
við setninguna.
„Eg vona bara, að hann verði ekki ístrubelgur, eins og hinn
frægi stjómmálamaður ættarinnar. Það lá við, að eg færi að
skellihlæja, er hann stóð upp tU þess að flytja ræðuna í veizl-
unni um daginn. Hann minnti mig á tvær melónur, sem stæðu
upp á endann, sú minni ofan á hinni. Og vizkan — sem upp úr
honum kom! Og Mary, sem sífellt segii': Caradoc segir, Cara-
doc finnst, — mig langar til að taka í öxlina á henni og hrista
hana.“ . .
„Hann var að gefa mér bendingu um það um daginn að von
vseri á nýjum lista méS nöfnimi þeirra, sem aðlaðir verða.“
„Láttu þér ekki detta í hug, að þú verðir þar með,“ sagði
Gabrielle og leit upp. „Þú mátt ekki búast við neinu af því tagi,
aUs engu, Frank, þótt þú hafir hundrað sinnum unnið til þess.
Og hvers vegna? Af því að þú gekkst ekki að eiga rétta konu.
Ef þú yrðir aðlaður yrðu þeir æðstu að taka á móti mér, nein,
eiginmaður minn, vertu ekki að ala neinar óskir um þetta.“
„Eg hefi ekki neina löngun til þess að verða aðlaður, nema
af einni ástæðu. Þín vegna. Eg get ekki sætt mig við það að
eilífu, að þá sitjir á óæðri bekk, þú, fegursta kona Lundúna-
borgar.“
Ga!>-ielle hló og strauk hönd hans.
„En þegar staðið er upp frá borðum er það eg, sem stend
með pálmann í höndunum. Þá flykkjast þeir háu herrar kring-
um mig og slá mér gullhamra.“
„Jæja, eg held nú stundum, að þeir hæst settu væni ekki
svona langræknir, ef þú hefðir haft minna af fegurð til að
bera.“
„Hefði þér líkað það betur?“
„Nei, eg get vel sætt mig við allt eins og það er.“
En hann talaði sér þvert um hug. Hann var stoltur af hve
Gabrielle jafnan bar höfuðið hátt, en var hún ekki sár undir
niðri? Hann óskaði þess hennar vegna, að geta kynnt hana
við hirðina.
„Meðal annara orða,“ sagði hann, „eg borða miðdegisverð
með Sir Róbert Wilson í kvöld og seinna förum við á fund
hertogans af Wellington. Það er alveg furðulegt hve góðir vinir
þeir eru orðnir, en eg kenni í brjósti um Sir Róbert. Hann er
blásnauður, en neitar allri hjálp. Eg hefi beðið hann að skrifa
í blaðið, en hann grunar mig um að vilja hjálpa sér, og hafnar
þvi hverju boði.“
„Nei, þú manst að skila kveðju til þeirra.“
Þau kvöddust og er hún var farin hugsaði hanp ,til jþess
leiða, að geta ekki orðið henni samferða til Gravely eins og
vanalega. Var það vegna þess hve mjög hann unni henni. að
honum þótti svo vænt um sveitarsetrið, því að þar voru þau.
alltaf saman og gátu verið ein að vild.
----v----
Mikil breyting hafði orðið á öllu í skrifstöfum ög prentsmiðj-
um Tablet. Allstaðar vinnandi hendur og skröltandi vélar.
Nathan Cope var löngu orðinn aðálritstjóri, framsækinn að
vanda, nema að þvi er klæðaburð snerti. Þar var hann að verða
íhaldssamari. Menn voru nefnilega yfírleitt hættir að ganga í
litklæðum, en hann hélt tryggð við klæðnað hins gamla tíma.
Nú var hann til dæmis i grænu vesti og marglitum jakka.
rauðum, brúnum og svörtum.
Þegar Frank kom inn til hans spurði hann Cope hvort hon-
um hefði tekizt að komast að hver hefði skrifað nýju skáld-
söguna um endurbætur á fangelsum.
,4’eina forte?. Það er kona,“ sagði Cope og var. sem hann
væri tregur éil þess að kannast við þetta. „Þetta var svo rögg-
samlega og vel skrifað, að mér flaug ekki neitt slikt í hug, svo
aS eg var ekki við slíkri.uppgötvun búinn. IConaniei’ frú Ralph
Isbister. Að því er virðist hefir hún komið í öll fangelsi Eng-
lands, var með nefið í hverri kirnu, og það fór í hart niilli
hennar og margra yfirfangavarða.“
„Við verðum að fá hana til ,þess að skrifa í blaðið. Hvar á
hún heima?“
; „Eg veitijþsiíS ^c%;-En það slýiþ't'ri' ekki málL fíún ér níéfni-
íega hérna og bíður’ efiir þér r skrifstofu þinni.“ ,
------Laura Brakespeare satiá stój við gluggann, en reis á
fætur þegar Frank kom inn, og rétti hónum hörid sína. Brosti
hún að furðusvipnum á aridliti hans.
„Eg náði markinu," sagði hún með sigurhreim í röddinni,
„eg sagði..þér. einu sinni, að eg myndi skrifa skáidsögur í
öðrucn dúr en aðrir.“ v ■
„Eg hefði getað sagt mér það sjálfur, að það værir þú,“ Sagði
Frank. „Eg hefði átt að geta lagt saman :tvo pg tvo.“ ; ;
„Játaðu bara, Francis, að þú varst búinn að gieyma mér.“
Laura var mögur og sýnilega ekki; vi& sem beztaýheilsu; :én
augun voru eins fjörleg og áðúr og emkufn,- er hún fór að ræða
hugðarmál af eldlegum áhuga.
; „Eg held að eg hafi komið alls staðar þar sem mér mátti að
gagni koma að kynna mér ástandið. Já, eg heimsótti klefann,
þar sém þú varst þegar fangarnir voru skotnir. Okkur gengur
’seint að læra.“
„Þó höfum við hamast gegn stjórnarvöldunum í blaðinu
fyrir vanrækslu þeirra. Stundum liggur við, að eg missi móðinn
og telji tilgangslaust að halda áfram.“
„Þú mátt ekki gefast upp. Eg held að við förum að ná árangri
úr þessu.“
Hún hafði orðið all-alvarleg á svip, en brosti nú.
„Þú getur rennt nokkrum grun í hversu mikið alvörumál
þetta er mér, að eg hefi komið til fundar við þig. Eg hefi í
rauninni lagt persónulegt öryggi mitt í þínar hendur. Þú ert
eini maðurinn, sem veit, að frú Ralph Isbister var einu sinni
Jean Summers. Gerirðu þér grein fyrir því valdi, sem eg hefi
þannig fengið í hendur þér?“
Frank brosti.
„Eg hefi séð þig, ef svo mætti segja, í fimm hlutverkum.
Hvert verður hið næsta? Kannske það eigi fyrir þér að liggja
að safna liði og knýja ríkisstjómina til umbóta?“
„Hver veit? Eða eg tæki forystuna í þvi, að konur fengju
kosningarrétt. Hvar hafa kröfur í því efni heyrst í heiminum?“
„En hugmyndin er alls ekki fráleit. Ekkert, sem þú gerir hér
eftir, Laura, mun koma mér óvænt. Meða lannara orða, seinast
þegar við hittumst varstu alveg sannfærð um að þú mundir
aldrei giftast.“
„Og ekki aðeins sveik eg það heit mitt og í þokkabót giftist
eg presti — ekkjumanni með fimm börn. Já, þú getur hlegið
að mér, Francis Ellery.“
„Þetta virðist hafa gengið allvel.‘‘
„Ó, já, vissulega. Eg hefi verið hamingjusöm. Og maðurinn
minn er vafalaust í flokki þeirra fáu hér í heimi, sem ætti
skilið að komast í helgra manna tölu. Og mér þykir vænt um
öll stjúpbörnin mín.“
„Og sögurnar hafa fengið góða dóma — og mikla hylli. Salan
Bridgeþraut ? I
* ' - |
V G-10-9-7-5 . >
* 10-9-8-6-4 ■ Í
* D-4-3
Útspil*.9. '•* ^
A Á-K-G-10
v á-d ; • ;j
;■ ♦ á-k-g
* Á-K-G-10
Suður spilar 6 grönd. Vestur
lætur út * 9. Suður vinniir
hvernig sem spilunúiri ér skipt.
Ráðning í -blaðinu á morguri.
Á kvöldvöknnni.
„Gerið þér svo vel að koma svo að eg held, að þér verði
inu frestað.
Stefánsmótið átti að fara
fram við Kolviðarhól á sunnu-
daginn kemur, en verður frest-
að-um óákveðinn tíma vcgna
snjóleysis.
Stefánsmótið hefur verið
haldið árlega um nokkurt skeið
í minningu um Stefán heitinn
Gíslason brautryðjenda skiða-
íþróttarinnar innan K.R. Keppt
er eingöngu í svigi, ólium
flokkum karla og kvenna auk
drengjaflokks. Sigurvegari í A
flokki karla varð, í fyrra Ásgeir
Eyjólfsson. r :
Mikil þátttaka haíði veí ið
tilkynnt í mótinu á sunnudag-
inn, þ. á. m. voru beztu svig-
menn Reykvíkihga og auk
þeirra beztu skíðagarpár Sigl-
firðinga.
En snjólög við Koiviðarhól
eru nú því nær engin og jafn-
vel þótt á einstaka stað sé
hægt að finna samhangandi
skaflarendur, stendur stórgrýti
allsstaðar uppúr og slysahætta
af þeim sökum óve.nju mikil.
Loks er veðurspáin með þeim
hætti að líklegt má telja að
þann litla snjó, sern nú er fyrir
hendi, taki fremur npp heldui'
en að við hann bædst.
inn með það, sem eftir er af
steikinni. Eg ætlaðist til að það
væri haft til kvöldverðar,“ sagði
frúin við nýju stúlkuna.
„Mér þykir fyrir því, frú, en
kötturinn át steikina.“
„Kötturinn? — Hvaða kött-
ur?“
„Nú — hafið þið engan kött?“
„Heyrðu, Siggi, viltu borða
með mér annað kvold kl. 7?“
„Já, það vil eg reyndar.“
.„Jæja. Eg kem. Við borðum
þá heima hjá þér kl. 7.“
ekkert mein gert, þegar
kemur heim’“
þú
CiHU ÁÍHHÍ 0aK...
Um þetta leyti fyrir 35 árum
mátti m. a. lesa þetta í bæjar-
fréttum Vísis:
„Sjáðu þennan mann.
Barsmíðar enn.
í fyrrakvöld var Gunnar
Benediktsson guðfræðinemi á
! gangi upp Bankastræti og gekk
j upp á móts við Traðarkotssund.
Hann Þar var mannsöfnuður talsverð-
var kynntúr henrii ungfrú Binks 1 ur og stympingar nokkrar. Var
nýlega og harin er fríþenkjari.“
„Nú hvað er hann þá — pip-
arsveinn eða ekkill?“
•
Gamall f jölskylduvmur rakst
á dótturina á heimilinu hágrát-
andi skammt frá húsi foreldra
hennar. Hann spurði hana, hvað
amáði að henni, og hún kjökr-
aði: „O, eg á von á barni, og
eg þori ekki heim!“
„Þér skuluð ekkert yera
hrædd, góða inín.“ svaraði
gamli maðurinn. „Eg þekkti
bæði móður þína og ömmu,
riiahni einum htundið á Gunnar,
en hann stjakaði honum frá sér
með hendinni. Hinn brást reið-
ur við og reiddi hnefann til
höggs, en Gunnar bar af sér
höggið, og réðst þá hinn á hann
og reif af honum föt og barði
hann. Brá Guimar þá fæti fyrir
hann, svo að hann féll, en þá
réðst annar maður á hann. Kom
þá einn úr hópnum Gunnari til
hjálpar og. komst hann lítið
mqiddur á burtu. Enginn lög-
reglumaður kom þarna nálægt
meðan á ryskingunum stóð.
KAUPHOLUIM
er miðstöð verðbréfaskipt-
anna. — Sími 1710.
Gegn
afborgunum
getum við nú selt:
Ryksugur
sem kosta kr. 760,00 til
1285.00.
Bónvélar
sem kosta kr. 1274,00.
Strauvélar
sem kosta kr. 1985,00.
Gerið svo vel að líta á vör-
urnar og kynnið vður
greiðsluskilmála.
VÉLA- GG
Tryggvagötu 23, sími 81279.