Vísir - 09.03.1953, Blaðsíða 4

4
VÍSIR
Mánudaginn 9. marz 1953.
DAGBLAÐ ]
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Skrifstofur Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm línux).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Fé til flokksstarfsins.
1 i næstu ellefu mánuðum eiga tvennar kosningar að fara
fram hér á landi — fyrst þingkosningar, sem efnt verður
til í sumar, og síðan bæjarstjórnarkosningar upp úr næstu
áramótum. Ef að venju fer, verður baráttan hörð og óvægi-
leg, og flokkar þeir, sem eru andstæðingar Sjálfstæðisflokks-
ins í þjóðmálum, munu grípa til allra þeirra vopna, sem þeir
hafa yfir að ráða, til þess að koma skoðunum sínum á fram-
færi við kjósendur, kynna þeim stefnumál sín og reyna að
sigrast á stærsta flokknum — Sjálfstæðisflokknum. Verður þá,
eins og venjulega, barizt á mörgum vígstöðvum í senn, en það
verður ekki gert, svo að árangur beri, ef ekki er nægilegt fé
fyrir hendi, því að það er afl þeirra hluta, sem gera skal.
Það hefur verið venja andstæðinga Sjálfstæðisflokksins að
reyna að núa honum um nasir, að hann væri aðeins fyrir-
tæki og eign atvinnurekenda í landinu, og þeir aðilar notuðu
hann ekki til annars en að vinna fyrir sig gegn hinu vinnandj
fólki. Þetta byggist á því, að þessir flokkar vilja telja alþýðu
manna trú um það, að enginn sé þeim fjandsamlegri en sá,
sem veitir þeim vinnu og greiðir þeim kaup. Mundi þó vera
fróðlegt — en varla gleðilegt — að litast um hér á landi, ef
aldrei hefðu verið til neinir menn, er höfðu framtak til þess að
ráða aðra menn til vinnu fyrir sig og reyna að byggja landið
og gera það að lífvænlegri samastað en það var um margar
aldir. En nú er svo komið, að það er aðalhlutverk stórra hópa
— heilla flokka — i landinu, að gera heiti slíkra manna að
smánaryrði.
Sjálfstæðisflokkurinn einn getur þó borið það nafn að vera
kallaður flokkur allra stétta, því að í honum eru menn, sem
hafa að mörgu leyti ólíkar lífsskoðanir, en gera sér þó grein
fyrir því, að vandamál þjóðfélagsins verði ekki leyst með því
að einblína á hagsmuni eins hóps en ganga framhjá þörfum
allra annarra. Ef tekið er á vandamálunum með þeim hætti,
getur það aldrei haft farsæl áhrif — ekki einu sinni fyrir þann
hóp; sem fyrst og fremst er starfað fyrir, því að í þjóðfélaginu
•er það ekki til, að eins dauði sé annars brauð. Þess vegna er
stefna Sjálfstæðisflokksins í þjóðmálum hin eina rétta.
Þegar flokkurinn fer nú að búa sig undir þá orrahríð, sem í
hönd fer, getur ekki hjá því farið, að hann verði að hafa tals-
vert fé, til þess að geta innt það hlutverk af höndum, sem
stuðningsmenn hans ætlast til af honum. Og af því að hann
•er ekkert einkafyrirtæki auðmagnsins í landinu, verður hann
að leita til almennings og fara þess á leit, að hann leggi hon-
um nokkurt fé, svo að árásum andstæðinganna verði hrundið
og skoðanir flokksins kunngerðar. Þess vegna hefur verið
efnt til happdrættis í fjáröflunarskyni og verður sala miðanna
hafin þegar. Sé menn samtaka um það að selja happdrættis-
miða þessa, ætti ekki að verða vandkvæðum bundið að koma
þeim öllum út og mun það gera kosningabaráttuna auðveldari
á marga lund.
í þessu efni sannast það, að margar hendur vinna létt verk.
Hver flokksbundinn Sjálfstæðismaður þarf ekki að gera annað
en að kaupa miða sjálfur og selja fáeina að auki, til þess að
jþað fé verði fengið, sem ætlunin er að afla flokknum með
þessu móti. Ef gengið verður að þessu rösklega, verður því lokið
Ækjótlega, og mun það létta flokknum baráttuna, þegár þar að
kemur.
Bergmál var einhverju sinni,
ekki alls fyrir löngu, beðið um
litla orðsendingu til Strætisvagna
Reykjaviluir frá íbúum Bústaða-
vegs- og smáibúðahverfanna ann
ars vegar og Kleppsholts- og
Laugarnesshverfis hins veg'ar.
Tímatöf að fara
ofan í bæ.
I bréfi, sem Bergmáli hefur
borizt, er bént á það hagræði,
sem þeim mikla fjölda bæjarbúa
yrði af því, ef beint samband
kæmist á milli þessarra liverfa.
Væri að því mikill tímasparnað-
ur, því eins og nú háttar ferðum,
verður ekki komizt á milli á ann-
an hátt en fara fyrst ofan í bæ,
skjpta þar um vagn, og lialda á-
fram ferðinni. I bréfinu er síðan
bent á ýmislegt, sem komið hef-
ur áður fram í bréfum um sama
efni, og verður það því ekki'rak-
ið nánar hér.
Vagnaskortur
tefur málið.
I samtali, sem ég lief átt við
SVR, var mér skýrt frá, að þetta
mál hefði verið rætt, og forráða-
menn SVR hefðu fyrir löngu séð
nauðsynina á því að tengja þyrfti
saman úthverfin með sérstökum
vegnaferðum. En vagnakostur fé-
lagsins er ekki meiri en það, að
hægt er rétt aðeins að anna á
sómasamlegan hátt þeim leiðum,
sem þegar eru hafnar. Það myndi
því ekki verða nein lausn, ef
fækka yrði ferðum á öðrum leið-
um til þess að koma á sambandi
milli úthverfanna. En undir eins
og úr rætist með vagna, þá verð-
ur þetta eitt þeirra mála, sem
tekin verða til athugunar.
Kórhnoss
á ferð.
Kórhnoss, skip Karlakórs
Reykjavíkur, var í ferðum um
útliverfi bæjarins í gær og vakti
hvarvetna mikla eftirtekt, þar
sem það fór um. Einkanlega
höfðu börnin gaman að komu
þess, og þyrptust ails staðar utan
um farkosjinn, þegar numið var
staðar. Er þessi söluaðferð líka
all-nýstárleg, og ekki ótrúlegt að
IVIIMIMllViGÆROiiÐ: -
Marín Jónsdóttir,
í dag er ein af mætustu kon-
um Hafnarfjarðar til moldar
borin, Marín Jónsdóttir, ekkja
Sigurgeirs Gíslasonar fyrrv.
iVerkstjóra og sparisjóðsgjald-
kera, sem nýlega er látinn.
Marín var fædd 1. maí 1865,
að Unnarholti í Ytri-Hrepp, af
góðu og guðhræddu bændafólki
komin, og ólst upp í foreldra-
húsum í glöðum og myndarleg-
um systkinahópi, en við mikla
fátækt, eins og títt var um þær
mundir. —■ Hún fór því snemma
að vinna fyrir sér, enda var hún
bæði hraust, dugleg og mynd-
arleg, 'bg var því eftirsótt sem
hjú.
Eftir að hún fluttist hingað,'
réðist hún til síra Þórarins í
Görðum, og á því mikla mynd- i
arheimili öðlaðist Marín sinn
fyrsta reynsluskóla, og stóðst
það próf með prýði, er bezt sést
á því, að Garðahjónin greiddu
henni hið hæsta kaup, sem þá
tíðkaðist, eða kr. 40.00 yfir
veturinn, og voru peningar
okkar þá það verðmiklir, að af
þeirri upphæð var hún aflögu-
fær, og gat fjárhagslega stutt
þáverandi unnusta sinn, — síð-
ar maka — til náms í Flens-
borgarskólanum, þaðan sem
hann útskrifaðist meðal hinna
fyrstu námsmanna frá þeim
merka skóla.
Marín giftist 22. maí 1892
unnusta sínum Sigurgeir Gisla-
syni, og hafa þau búið í Hafn-
arfirði síðan.
Búskap sinn byrjuðu þau með
tvær hendur tómar, en áttu
hún beri góðan árangur fyrir
kórinn, því nú fer að líða að því
að haldið verður til suðlægra
landa i merkilegan leiðangur.
Þar er í mikið ráðist, en gera má
ráð fyrir að för Karlakórsins geti
orðið allgóð landkynning, ef vel
er á haldið. — kr.
margter shritiS
Skipið sigldi virkið niður.
£n næsta virki Eagfe ofan á skipiB,
Hagnaður af verðlækknn.
T^ess var getið hér í blaðinu í vikunni sem leið, að dregið
-*• hefði úr neyzlu mjólkurafurða eftir að þær hækkuðu í
•verði sl. haust, og hefur nú verið staðfest, að mjólkursala hafi
aukizt til mikilla muna, er verðlag var lækkað á ný í lok
verkfallsins fyrir jólin. Hefur aukningin verið svo mikil, að
mema mun á aðra milljón lítra árlega með sama áframhaldi.
Það er vonandi, að Framleiðsluráð landbúnaðarins og aðrir,
sem um þessi mál eiga að fjalla, læri nokkuð af þessu — nefni-
lega að viðhafa sömu aðferð við verðlagningu og sölu mjólk-
tir og annars varnings, hverju nafni, sem hann nefnist. Þegar
iomið er að vissu marki, er ekki hægt að hækka verð á vöru,
án þess að sala á henni minnki. Því meira sem hækkunin er,
því meira dragast viðskiptin saman. Væntahlega hafa verðlags-
stjórar bænda þetta í huga framvegis.
Það gerðist í liöfninni í Lon-
don í vikunni sem leið, að
norskt skip, sem þar koin, var
„handtekið“ af hafnarlögregl-
unni.
Ástæðan var sú, að skipið
hafði lent í árekstri rétt fyrir
utan höfnina, og árekstur sé
var heldur óvenjulegur. Skipið
sigldi nefnilega á virki, sem
þar eru — hvorki meira né
minna en tvö — og það svo
hressilega, að annað rauk um
koll og' hvarf í hafið, en er
skipið skall á því næsta í röð-
inni, hafði. dregið svo úr hraða
þess, að virkið valt ekki um
koll að öllu leyti, heldur studd-
ist við skipið um hríð, svo að
það — skipið — lagðist nærri
á hliðina.
Atburður þessi gerðist í
byrjun síðustu viku, þegar enn
ein þokubylgjan skall á Eng-
landi, svo að ekki sá handa
skil, og umferð tafðist eða
stöðvaðist. Meðal skipa, sem þá
vorú á férð í Temsárósum, var
eitt norskt, Baalbek, 2160 lest-
ir. Skipstjórinn vissi, að hann
var allfjarri landi, er þokan
skall á, svo að hann hægði ekki
ferðina þegar, en hann vissi
ekki, að skip hans var statt
nærri leynilegum strandvirkj-
um, sem Bretar byggðu á
stríðsárunum. Eru virki þessi'
byggð úti í sjó á steinsúlum —
50 feta háum. Og svo mikil var
ferðiu á skipinu, að stöplarnjr
undir fyrsta virkinu hrukku í
sundur og-' virkið hvarf, en
stöplar þess næsta Urotnuðu
ekki alveg. Fimm virki stóðu
eftir, en fjórif eftirlitsmenn
týndust mtð því fyrsta, sem
skipið velti.
#
Skipið hélt síðan upp til
Lundúnahafnar, og þar tók lög-
reglan á móti því. Lögreglu-
maður las upp handtökutil-
kynninguna, og síðan var hún
negld á framsiglu skipsins.'
Meðan hún er þar, má skipið
ekki ,faraf í-rá LQndqp. ;
bjartsýni og dugnað í ríkum
mæli, og leið ekki á löngu, þar
til heimili þeirra var rómað
fyrir gestrisni og myndarskap,
enda bar margan þar að garði,
og höfðu allir góða sögu að
segja frá því heimili.
Marín var fríð kona, bjö.rt
yfirlitum, og bar sig vel. Hún
var létt í lund og gamansöm,
rösk í hreyfingum og afkasta-
milsil í verkum sínum. Hún
var greind vel og minnug, en
naut lítilla mennta í æsku, en
lærði því meir í „skóla lífsins“.
Marín naut trausts og virð-
ingar allra þeirra sem kynntust
henni, og' einhverja samleið
áttu með henni um dagana.
Aðalvettvangur Marínar var
heimilið, því að hún var bæði
heimakær og heimilisrækin með
afbrigðum. — Þar ól hún upp
sín mannvænlegu böm og fóst-
urbörn, en mörg önnur vanda-
laus börn og unglingar voru
undir hennar forsjá um lengri
eða skemmri tíma, því að bæði
var hún hjálpsöm og greiðvik-
in, en auk þess barngóð, svo að
gott þótti öllum hjá henni að
vera.
Hjónaband þeirra Marínar og
Sigurgeirs um 60 ára skeið var
hið farsælasta. — Fyrir dugnað,
myndarskap og reglusemi
beggja, batnaði efnaliagur
þeirra svo, að þau urðu brátt
vel efnalega sjálfstæð, og fær
um að styðja og styrkja mörg
góð og göfug málefni á einn
og annan hátt. — En einkum
var það þó bindindismáilð, sem
var þeirra beggja hjartans mál,
og átti hug þeirra óskiptan.
Nú eru bæði þessi góðu og
mannkostamiklu hjón horfin
sjónum okkar, — varð skammt
á milli þeirra, — aðeins tveir
mánuðir, — enda þráðu þau að
fá að fylgjast að á þeim braut-
um sem bíða þeirra, og trúðu
þau því fastlega, að þau myndu
fá að hitta einkadóttur sína, —
Margréti, — sem farii^var á
undan þeim, en sem þau treg-
uðu sárt og lengi.
Minningin lifir þótt ma'ður-
inn deyi. — Minning'ar, —
margar og góðar, — hafa hau
Gáta dagsins.
Nr. 381.
Eg er barinn blákaldur,
blásið að með kulda stornii,
síðan emja sárpíndur,
samt þó banað get eg ormi.
Svar við gátu nr. 380.
Una.
rrrrr