Vísir - 30.04.1953, Blaðsíða 5

Finyritudagmn 30. april 1953
VÍSIR
örlagarík systkinaást
Nýiega giftust systkini vestur í
Kanada, án þess að vita um
skyidleika sinn.
Fyrir nokkuru kynntist
ffranskur maður þýzkri stúlku
í Köln. l»au felídu hugi saman
®g trúlofuðust, en skömmu síð-
ar kom það upp úr kafinu að
þau voru tvíburasj'stk ini.
Að baki þessum harmleik
liggur iöng og undarleg saga,
er hér verður sögð í stuttu máli.
’ Árið 1929 fæðir frönsk kona,
Deygas ' að naíni, bam í fæð-
ingarstofnun í París. Það er
sveinbarn og sveinninn deyr ör-
fáurn -klukkustundum eftir
fæðinguna. Móðir barnsins varð
mjög sorgbitin, næstum ó-
huggandi. Hún braut um það
heilann, hvort hún myndi
nökkru sinni fá bót á sálu sinni
eftir þetta áfall.
En svo dettur frú Deygas á-
kveðið bragð í hug. Hún veit,
að í sömu fæðingarstofnun er
þýzk kona, sem fætt hefur tví-
bura. Frú Deygas mútar hjúkr-
unarkonu til þess að skipta um
börn. Láta þýzku konuna fá
andvana bamið sitt, en taka í
þess stað hennar sveinbam,
sem var hraust og í fullu fjöri.
Bragðið
heppnaðist.
Þegar þýzka konan frétti lát
barnsins síns varð hún einnig
hnuggin, en hún huggaði sig
við’ það, að hún ætti þó annað
barnið eftir. Skömmu síðar yf-
irgaf hún París og hélt heim til
Þýzkalands, til Kölnar þar sem
hún var búsett.
Frú Deygas og hjúkrunar-
konan bundu það hinsvegar
fastmælum, að h%mrug þeirra
skyldi nokkuru sinni ljósta
þessu upp eða mæla orð um það
framar. Frú Deygas ól hinn
stolna svein upp í Orly, einu
úthverfi Parísarborgar, og
sýndi honum ástríki og um-
hyggju sem sínu eigin barni.
Árin líða. Styrjöldin brýst út
og hinn ungi Deygas er t'ekinn
til fanga af Þjóðverjum. Þeg-
ar hann er látinn laus að stríð-
inu loknu, fær hann sér reið-
hjóli og skoðar sig um í Þýzka-
landi. Leið hans lá m. a. um
Köln. Þar fer hann inn í verzl-
un og kaupir sér filmu. Ung
stúlka afgreiðir hann. Þeim
lízt -vel hvoru á annað, þau á-
kveða að hittast urn kvöldið.
Þau ganga meðfram bökkum
Rínar og ræða um heima og
geima. Þau kveðjast, en s'krif-
ast á að staðaldri. Örlög þeirra
virðast ákveðin.
Á bökkum Signu skal brúð-
kaupið haldið. Þegar þau fara
að athuga fæðingarvottofðin
sjá þau, að þau eru bæði fædd
sama dag og i sama húsi. Þetta
telja þau vera fyrirboða mik-
illar hamingju -— en í því tilliti
skj átlaðist þeim.
Fyrirboði
hamingjunnar.
Það má .til sanns vegar færa
að syndir feðranna koraa niður
á börnunum og þarna urðu þessi
tvö saklausu ungmenni að
gjalda 22ja ^ga. pg .o^eiðr;
arleiká. Þegar i'rii Deygas várð
áskynja um, hvað um var að
vera gaf hún sig fram við yfir-
völdin, samanbrotin og sturluð
yfir óhæfuverki því er hún hafði
framið eftír fæðingu barnsins.
Þessi uppíjóstrun kom eins og
reiðarslag yfir báða elskend-
una, er þeim var gert ljóst, að
þau mættu ekki eigast, því að
þau væru systir og bróðir.
Til er önnur saga vestan frá
Ameríku, sem er þessari í flestu
skyld. Þar ef maður nefndur
Fritz Faber. Þegar hann var
átta ára að aldri skildu for-
eldrarnir samvistum og faðir
og sonur fluttust til Toronto í
Kanada, en móðir og systir til
Essen í Þýzkalandi.
Móðirin
fannst ekki.
Skömmu eftir komu feðganna
til Toronto lenti faðirinn, Her-
mann Faber, í slysi og dó.
Drengurinn var tekinn á upp-
eldisheimili og allar tilraunir
til þess að riá sambandi við
móðurina reyndust árangurs-
lausar.
Fritz Faber ólst upp á
barnaheimili umkomulausra í
var hann sendur til ríks iðju-
hölds, er hét Fritz Housefield.
Hann var barnlaus og þar sem
honum geðjaðist vel að hinum
umkomulausa sveini gekk hann
honum í föður stað og lét hann
taka upp nafn sitt.
Árið 1950 var Fritz House-
field yngri sendur til Evrópu
í verzlunarerindum. Á heimili
viðslciptavinar síns í Amster-
dam kynntist hann ungri
stúlku, Önnu Maríu Itterzon.
Með þessum tveimur ungu
manneskjum tókust heitar ást-
ir þegar við fyrstu sýn. Anna
María sýndi Fritz borgina, söfn
og annað, sem var skoðunar-
vert. Það þarf ekki um það
að ræða frekar —• Fritz tók
Önnu sína með sér til Kanada,
þar giftust þau og eignuðúst
barri.
Embættisbréf
frá Þýzkalandi.
Svo bar það við einn góðan
veðurdag, að embættisbréf
bafst frá Þýzkalandi. í þvi stóð
að Anna María Faber, uppeld-
isdóttir Kees* Itterzons frá
Hollandi, héfði erft landareign
eftir, .látinn móðurbróður sinn
í Liidenscheid í Þýzkalandi.
Anna María hafði ekkr hug-
mynd um neinn móðurbróður
í Þýzkalandi, vissi ekki annað
en hún væri hollenzk og holl-
enzkar ætt hennar og uppruna.
En nú féll skriðan. Það vitn-
aðist, að hjónin áttu bæði sömu
foreldra. Þau urðu að skilja
og hamingja þeirra breyttist í
einni svipan í kvöl og þján-
ingu.
í flestum eða löndum eru
systkinahjónabönd bönnuð
samkvæmt lögum. Og kristileg
trúarbrögð — ekki sízt þau
kaþólsku — nefna systkinaást
eða samneyti systkina blóð-
skömm og synd. En ef leitað
er lengra aftur í söguna þóttu
systkinahjónabönd: ekkert var-
hugaverð og sumstaðar tíðkað-
ist það að bróðir og systir
gengu í hjónaband, til þess að
forðast arfsdeilur. Og hjá-ætt-
stóru fólki, sem ekki vildi
blanda blóði við sér lægri stétta,
var algengt að systkini giftust,
til þess að göfgi ættarinnar
skyldi í engu missa.
Kleopratra, sú hin fræga, var
dóttir svstkina og fleiri syst-
kinahjónabönd voru í ætt
hennar, enda giftist hún sjálf
bi'óður sínum. Hjá Inkunum
í Perú voru systkinahjóna-
bönd leyfð í lögum aðalsins.
Kamhyses var hinn fyrsti
persneski konungur, sem varð
ástfanginn i sýstur sinni og
kvæntist henni, að því er
Herodot telur. En þar er hon-
um var ekki Ijóst, hvort slík’t
þætti óhæfa eða ekki, Ieitaði
hann úrskurðar ráðgjafa sinna,
en þeir sögðu að engin lög
væru til, er bönnuðu slíkt og
hann skyldi á engan hátt hika
við að kvænast systur sinni.
Hjá ýmsum öðrum þjóðum var
hið sama upp á teningnum.
Hjá frumstæðum þjóðum,
svo sem í Síam, Burma, Ceylon,
Hawaii, Tahiti og víðar, hafa
systkinahjónabönd verið leyfð
allt fram til síðustu ára og
jafnt hjá höfðingjum og hinum
sem lægra eru settir. Sjónar-
mið þessara þjóðflokka voru
þau, að börn systkina erfðu
meira af sterkari og 'betri eig-
inleikum en börn óskyldra
foreldra.
Fyrir þessu telja erfðavís.ind-
inn reyndar vera möguleika,
þar sem foreldrar eru óvenju-
legum hæfileikum gæddir, og
engrar veilu gætir á einn eða
annan hátt. En í langflestum
tilfellum er um hættu að ræða.
Og lögmál lífsins eru sterkari
en nokkur ást.
Vörubílstjórafélagið Þróttur
Merki á bifreiðar félagsmanna fyrir úrið 1953 verða
afhent á stöðinni frá 2. 15 maí n.k. Athugið, að þeir
sem ekki hafá merkl bifreiðar sínar fyrir 15. mai með
hinu nýja merki, njóta ekki lengur réttimla sem full-
gildir félagsmenn og cr samningsaðilum Þróttar eftir
það óheimilt að taka þá til vinnu.
Stjórnin.
Skólagarðar Reykjavíkur
starfa sem að undanförnu frá 15. maí til septemberloka.
Aldurstakmark er 11—14 ára. Umsóknareyðublöð liggja
frammi í barna- og' gagnfræðaskólum bæjarins og ber að
skila þeim í skrifstofu bæjárverkfræðings Ingólfsstræti 5 —
fyrir 5. maí n.k.
Ræktiinarráðunautur Reykjavíkur.
Heimsókn í
sumarbústað.
Á góðviðrisdegi þegar sólin
breiðir varma sinn yfir blómstr-
andi byggðir, er gaman að fá
sér göngu út fyrir bæinn og
líta á verk hinna reykvísku
landnema. Það eru margir senx
heima eiga í bænum en hafa
flutt sig út fyrir bæinn á sumr-
in og búa þá í sumarbústöð-
um. Flestir þessir landnemar
hafa fengið óræktað land til
umráða og margir búnir að
breyta þeim í ótrúlega fallega
skógarlundi, sem gefa umhverf-
inu nýtt líf, nýja fegurð.
Þen- nema land og færa það
í sinn upphaflega búning, eins
og' hinir fyrstu norsku land-
nemar litu það fyrst. Þessir
landnemar eru hinir ötulustu
og f'yrstu skógræktarmenn hér
á landi. Lönd þeirra eru sam-
tals mikil víðátta og skógurinn
hár og þroskalegur. Þeir hafa
byrjað með þá trú, að landið
væri hægt að klæða. Landnem-
ar þessir eiga skilið þakklæti
þjóðarinnar fyrir að hef ja starf-
ið og fyrir blettinn sem þeir af-
henda komandi kynslóð við
burtför sína héðan úr heimi.
Á einum slíkum sólskins-
degi síðastliðið sumar leit egr
inn á sumarbústaðaland Bjarna
Jónssonar verkstjóra í Hamri.
Þar var áður uppblásið holt, eix
nú vaggast þar í sunnanblænum.
margra metra há tré. Þar eru
nokkrar tegundi af reym,
margar af víði; þar er birki,
selja, ösp, greni, lerki og álmur.
Þessu er vel fyrirkomið, af ein-
* stakri smekkvísi, sem frúin á
sennilega mikinn þátt í. Þau
hjónin hafa ekki látið sér nægja
að fegra í kringum húsið, þau
hafa klætt alla brekkuna, sem.
er stór, fyrir ofan húsið, með
birki- og greniplöntum. Það er
áreiðanlega um eitt þúsund
plöntur sem í brekkuna er kom-
ið. Þetta má kalla að klæða
landið. Ef hver kynslóð skilar
álíka reit, má fyllilega trúa, að
Iandið verður aftur klætt. Mörg
| þessi sumarbústaðalönd eru
j okkar íslenzku óasar sem allir
hafa gaman af að dvelja hjá, við
margbreytni og fegurð náttúru
(lífsins. Þar fær hver maður
skilja. En svo er það með móður
margt að sjá, hyggja að og'
náttúru, að viðfangseínin verða
ekki betur skilin en af svari
hennar sjálfrar, þegar verkin.
fá að tala.
Myndin er af Fritz Ilouse-
ficld og Anná-Maria: Itterzon,.
skömrnu eftir að þan opinbcr-
uftu trúlofun sína í Amsterdám.
; ;I! ; T
Armstroii!
straiivé
VerS kr. 1645
komnar aftur
Helgi Magnússon & Co.
HaínáVstræji l 9. Sínii 3184’.
Það er ávarp mitt til allra
sumarbústaðaeigenda: Starf
þeirra er meira en ræktunar-
starf, það er göfgandi, bætandi
og fegrandi þroskastarf sem
framleiðir hinar hollustu og
fegurstu kendir mannsandans.
Það skapar gleði, samúð og frið.
Þegar fegurð náttúrunriar um-
faðmar oss er andi vor frjáls
og glaður. Gleðilegt sumar með
ánægjuríkt starf.
Jón Arnfinnsson.
Hýlenduvöruverzlun
til sölu á góðum stað í bæn-
um. Tilboð sendist fyrir
hádegi á laugardag, merkt:
„Nýlenduvöruverzlun - 92“.