Vísir - 06.05.1953, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 6..maí 1953.
VtSIR
Kaupj gufl og silfur
„Þú hefur kannske sett eitthvað í glasið hans, Mark?“
„Það er ljótt af þér að ala slíkar grunsemdir, eða heldurðu að
eg geti ekki unnt ykkur þess, að njóta ástarsœlu einnar nætur.“
„Mark, eg fyrirlít þig, þegar þú talar svona,“ hvæsti hún,
hásum rómi. „Að þú skulir voga þér, — þú veizt hvers vegna eg
féllst á að gera þetta — það varst þú, sem fékkst mig til þess.
Þú veizt, að eg ætlaði aldrei að halda þessu til streitu — svo
lágt mundi eg ekki sökkva. Og ef eg' vissi, að þú værir að fara
á bak við mig með þessari stelpu, þessari Söru Siddley, þá —“
„Uss, Iris, ertu að ganga af göflunum,“ sagði hann reiðilega.
„Veiztu ekki, að þetta var allt skipulagt fyrir fram? Þú veizt
vel, að eg hefi aldrei fengið ást á þessum unglingi.“
„Einu sinni var það þó svo. Og það kannaðistu við, Mark. Það
er næstum of sannfærandi, allt saman, Mark — andartak hélt
eg — slepptu takinu á úlnliðnum — þú meiðir mig.“
„Talaðu þá eins og þú sért með fullu viti, — þú veizt hvað
við verðum að gera í kvöld og hve mikið er undir því komið,
að það heppnist. Um það ættirðu að hugsa í stað þess að kvelja
mig með heimskulegri afbrýðisemi þinni. Kannske verður hægt
að koma þessu frá í kvöld og þá getum við komist burt.“.
„Talarðu af heilum huga?“ sagði hún, næstum af biðjandi
ákafa, „og kannske komumst við burt héðan í nótt —• þú og eg
— og getum alltaf verið saman?"
„Alltaf, ástin mín,“ sagði hann mjúkri röddu. „Þú veizt að eg
hefi flugbátinn reiðubúinn. í nótt eða á morgun. Við kveikjum
blysin á hinum eyjunum fyrst — þeir bíða þar eftir merkinu —
og þegar við höfum unnið verk okkar hér, erum við frjáls, þú
og eg, og allt hitt veiztu, elskan mín.“
Þau þögnuðu stundarkorn og Sara þóttist vita/'að þau kysst-
ust, en nú sagði Iris:
„Ó, Mark, ef eg aðeins gæti.treyst þér,“ sagði hún grátþrung-
inni röddu. Sara gat ekki efast lengur um, að það var ástfangin
kona, sem mikið þjáðist undir niðri, sem mælti.
„En, elskan mín, af hverju geturðu ekki treyst mér?“ og aftur
kyssti hann hana.
„Hvernig hugsaðirðu þér að ganga frá Weston í kvöld?“
spurði hann allt í einu.
„Það er allt í bezta lagi. Eitt glas sameiginlega — áður en
við göngum til náða — og afleiðing þess, að Ben hefði sofnað
værum svefni þegar í stað og söfið til morguns.“
Nú fluttu þau sig til annarra gesta. — Sara fyrirvarð sig ekki
fyrir að hafa staðið á hleri, en hún hafði nú komist að svo mörgu,
að í rauninni snarsnerist allt fyrir augum hennar. Það var þá
eitthvað á milli Marks og Irisar efth' allt saman, en Iris var
gift Ben? En hvernig var hægt að koma þessu'saman? Og eitt-
hvað átti að gerast í kvöld á Kristófersey — og bál átti að
kveikja á öðrum eyjum?
Hún varð að koma Ben í skilning um hvað til stóð — það
var mikilvægt, að hann fengi vitneskju um það, — hún yrði
að reyna að koma honum í skilning um það, þótt hann væri
drukkinn. Kannske það rynni þá af honum?
En þegar hún sá hann dauðadrukkinn ætlaði hún að gugna.
Það var henni næstum ofraun að sjá hann, jafnan svo hraust-
legan, einarðlegan — svona á sig kominn. Hann stóð við borðið
og söng drykkjuvísu drafandi röddu, og henni fannst, að hann
lítilsvirti bæði sig og hana með framkomu sinni. En eitthvað
varð til bragðs að taka og hún náði í tvær samlokur og fór með
til hans og bað hann eta þær.
„Þú hefðir gott af því, Ben. Þú jafnar þig — og eg þarf um-
fram allt að tala við þig um mikilvægt mál.“
„Sam — s-samloku, nei, elskan, en viltu dansa við mig —“
Hann ætlaði að ganga til hennar, en slangraði og hefði næst-
um hnotið, ef Lebrun, sem kom að í þessu hefði ekki gripið
hann í fallinu. Mark var með honum.
„Komið nú upp og leggið yður, Ben,“ sagði Lebrun vinsam-
lega. „Þér eruð ekki með sjálfum ýður. Við skulum hjglpa
yður.“ :
„V-vil ekki.hátta,“ sagði hann: dráfandi röddu. „Vil dansa •—
fyrirtaks — vín ‘
„í hamingju bænum, Weston, þér verðið Irisi og yður sjálfum
til skammar, komið nú.“
Hvort sem það var nafn Irisar eða hann var að nota þetta til
að komast burt, þá virtist renna örlítið af honuiri, hann veifaði
hendinni og sagði: . ■ • •
„Gott og vel — bless — öll ble....“
En nú gripu þeir undir handleggi hans, Lebrun og Mark, og
leiddu hann burt.
Það leið nokkur stund þar til þeir komu aftur, Mark og Le-
brun. — Sara rey-ndi að tala við gestina, en hún naut sín ekki,
enda hafði hún áhyggjur þungar.og stórar. Ben hafði sagt henni,
að hvað sém'gérðisfm'ætti Húri ekki fará dt'úri h'úáinú'ög álls
ekki nálægt neðanjarðarhellmum, en ef hann gat ekki farið,
var það þá ekki skylda hennar að fara, þar sem þau unnu báeði
Lakaféreft
með vaðmálsvend 1,70 á
breidd. Hörléreft 1,40 á
breidd kr. 21,00.
Sængurveradamask.
VERZL. .............
Afbragðs tnynd
í IMýla Bié«
Minningarorð...
ipa
M.s. Droiuiing
Alexandrine
fer til Færeyja og Kaupmanna
hafnar 15. maí. Farseðlar óskast
sóttir í dag og á mórgun. Flutn
ingur óskast tilkynntur sem
fyrst.
Skipaafgreiðsla Jes Zimsen
- Erlendur Pétursson -
Frh. aí 4. síðu.
ævi, meðan heilsa leyfði, gefin
Adealaide, myndin, sem Nýja fyrir að kynnast iærdómsríkum
ío sjnir þessa agana, ei o- kQkmenntum Mannúðarfélags-
venju goð. efnisrik og afbragðs , . » , .
vel leikin! | skap vildi hun styrkja, eftu-
Hún bregður upp fióðlegri því sem hún mátti, stofnaði t. d.
mynd af lífinu í Britannia'með öðrum ágætiskonum hér í
Mews, þröngri götu í Lundún- [ Reykjavík hið svo nefnda
um á öldinni sem leið, þar sem Mjólkurgjafafélag (er þær
fólkið lifir og hrærist í daun-Jnefndu ,,Búbót“), nál.^lokum
inum frá Rauða ljóninu, knæpu.fyrri styrjaidar og var formað-
i gamla stílnum, og skrítnar' þesg> Var þetta hið f ta fé_
manngerðir ala þar aldu:: smn,' .............„
-enallt er þetta „manneskju-.lag her 1 smm roS sem starf-
legt“ og eðlilegt. i aSi arum saman og var ætlað
Adelaide er stúlka. sem þarna |tif styfktar fátækum mæðrum
á heima á næstu grösum, en’og börnum, en kom að góðum
þó fer fjarri því að vera af notum, þótt ekki hefði hátt um
sama bergi brotin. Myndin'sig. —
Heimili þeirra frú Önnu og
Brynjúlfs stóð um langa hríð
með blóma og munu margir'
róma það að ágætum, enda varS
þeim vel til vina, svo gem vænta
mátti. En bæði urðu þau fyrir
ærnum heilsubresti síðari ár-
in, sem bægt hefir þeim frá
eðlilegum starfsháttum nú um
alllanga hríð. Allir vinir þeirra
þekkja rósemi Brynjúlfs tann-
læknis, hvað sem á bjátar; og
frú Anna reyndi, eftir því sem
kraftar leyfðu, að halda sinni
meðfæddu glaðværð og léttu
'lund, og vildi til hinnstu stund-
ar eigi láta aðsteðjandi erfið-
leika yfirbuga sig.
Frú Anna fékk hægt andlát,
svo sem hún átti skilið. Hjartað
gafst upp — og hún var látin.
Munu margir, er til þekktu, að
maklegleikum blessa minningu
hennar og óska eftirlifandl
maka og börnum alls hins bezta.
En hún hefur nú fundið það,
er hún mest þráði.
G. Sv.
greinir síðan frá ævi hennar og
hjónaböndum tveim, og er þessl
frásögn með miklum ágætum,
eins og fyrr segir. Maureen O’-
Hara leikur Adelaide, snilldar-
lega vel, en hún er auk bess
stórfalleg (og spillir það vitan-
lega ekki), en Dana Andrews
fer meistaralega með hlutverk-
in sem menn hennar. — Þetta
er mynd, sem vafalítið verður
sýnd út þessa viku, og á það
sannarlega skilið.
ThS.
GtJSTAF A. SVEINSSON
EGGERT CLAESSEN
hœstaréttarlögmenn
Templarasimdi 5,
(Þórshamar) •
Allskonar lögfræðistörf.
Fasteignasala.
BEZT AÐ AUGLYSAIVISI
Á kvöldvökunni
„Haldið þér að yður sé nú
Ijóst hvernig |þér eigið að fara
að?“ sagði yfirmaður skiþa-
smíðastöðvarinnar við konuna,
sem átti að skíra skipið.
„Ekki alveg,“ sagði konan
óviss. „Þér verðið að segja mér
hvað fast eg á að kasta flösk-
unni, svo að skipið renni út á
sjóinn.“
„Hlustarðu ekki oft á hann
pabba þinn þegar hann er í út-
varpinu?“ spurði nágranninn
son gamanleikarans.
„Hlusta eg ekki á hann í út-
varpinu?“ spurði strákur fyr-
irlitlega. „Eg held nú ekki. Eg
hlusta ekki einu sinni á hann
þegar hann er heima.“
Dr. Harvey Gramliam skrifar
grein í tímarit brezkra lækna
og segir að amerískir læknar
hafi nú gert rannsóknir, sem
geti fært sönnur á kynferði
barna, áður en þau eru í heim-
inn borin. Hefir aðferðin reynst
rétt í 218 tilfellum af 221. Að-
ferðin er sú, að fimm mismun-
andi efnum er blandað í munn-
vatn móðurinnar. Ef munnvatn-
ið verður mórautt í meira en
2 mínútur er barnið sveinbarn,
en hverfi hinn mórauði litur
skjótt, er barnið meybarn.
Tveir sálkömiuðir höfðu
skrifstofur í sama húsinu.
Annar sagði: „Eg dáist að yður.
Þér eruð alltaf hress og kátur
á hverju kvöldi, en eg er gal-
tómur og örmagna af því að
hlusta á ævisögur sjúklinga
minna allan daginn.“
„Hvað þá?“ svaraði hiim
steinhissa. „Eruð þér að hafa
fyrir því að hlusta?“
•
Umferðadómarinn lítur á
sökudólginn Strangur á svip.
„Þér eruð kærður fyrir of
hraðan akstur í gærkvöldi,“'
sagði hann. „Eruð þér sekur —-
eða ekki?“
,Það verðið þér að ákveða,
Stúlku
vantar nú þegar. Uppl. gefur
yfirhjúkrunarkonan.
Elli- og hjúkrunarheimilið
Grund
llerrá dónriarL Eg var í hifréið-
inni, sem þér ókuð fram úr, rétt
áður en lögreglan náði mér.“
■~á.s
Qm Mmi
Eftirfarandi mátti lesa í bæj-
arfréttum Vísis 6. maí 1918:
Kvöidskemintunin,
sem haldin var í Iðnó í gær-
kvöld, var, eins og spáð var, af-
bragðs vel sótt. Öll sæti voru
uppseld fyrir. hádegi og um
síðustu miðana lá! við, að’ iyrði'
fyskingar, en f jöldi manna' varð
frá að hverfa. Sagan, sem
Gunnar Gunnarsson las, heitir
„í lífi og dauða“. Launuðu á-
heyrendur honum lesturinn með
dynjandi lófaklappi og yfirleitt
þótti skemmtunin einhver sú
bezta; sem hér hefir verið hald-
in um langa hríð. Það var frú
Gúðrún Indriðadóttir, sem til
skemmtunarinnar stofnaði, og
til hennar verða menn því að
beina áskqrunuml. um endur-
tekttingu, eft þær mun hún
þegar hafa fengið margar.
NÝKOMIÐ:
Baðker
Þakpappi
Gólfgúmmí
Vatnssálerni
með lágtskolandi
vatnskassa.
Salernissetur
margir Iitir.
Blöndunarkranar
Asf. skolppiqur
J. Þorláksson &
Norðmann h.f.
Bankastræti 11. Sími 1280.
sKieAMeitt)
: BIKISINS
M.s. Herðubreið
austur um land.til Haufarfiafn-
ar hinn 12. þ.m. Tekið á móti
flutningi til Hornafjarðar,
Djúpavogs, Breiðdalsvíkur,
Stöðvarfjarðar, Mjóafjarðar,
Borgarfjarðar,, Vopnafjafðar,
Bákkafjarðaf, Þórslíáfnar og
Raufarhafnar í dag og á morgua
Farseðlar á mánudag.