Vísir - 08.05.1953, Blaðsíða 4

Vísir - 08.05.1953, Blaðsíða 4
vJ&W DAGBLAÐ Ritstjóri: Hersteinn Pálsson. Skrifstofur Lngólfsstræti 3. Otgeíandi: BLAÐAÚTGÁFAN VtSIR H.F. Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm línur). Lausasala 1 króna. > j v Félagsprentsmiðjan h.f. \ | i Rauði kross ísiands. í- dag er mikill hátðis- og sóknardagur í starfi Rauða kross íslands, og sennilega. er hið sama upp á teningnum í ’starfi fjölmargra Rauða kross-félaga um heim allan. Þennan dag fyrir 125 árum fæddist sá maður í heiminn, er varð frumkvöðull og foringi þessarra samtaka, sem sennilega hafa látið leiða af sér meira gott fyrir fleiri menn en nokkur annar félagsskapur í heiminum, og eru þó vissulega til margvísleg félög, er hafa mannúðarmál á dagskrá hjá sér. Hver getur sagt sér það sjálfur, að Henri Dunant varð ekki fyrstur manna, til þess að koma auga á það böl, sem styrjöldum fylgja. Um það hafa menn vitað, frá því að menn fóru fyrst að berast á banaspjót, en hann varð þó manna fyrstur til þess að láta sér ekki nægja vissuna um, að eitthvað þyrfti að gera — hann tók sig til og framkvæmdi það, sem gera þurfti. Síðan eru liðnir áratugir og mannsaldrar, og á þeim tíma hefur Rauða krossinum vaxið svo fiskur um hrygg, að það land mun ekki til í heiminum, þar sem hann hefur ekki komið við sögu, til þess að hjálpa sjúVvm og særðum mönnum, hvort sem hörm- ungarnar hafa duniú yfir vegna styrjalda eða þær hafa verið af völdum náttúruhamfara. Það er oft sagt — að minnsta kosti hér á landi — að við íslendingar megum ekkert aumt sjá, við séum ævinlega reiðu- búnir til þess að hlaupa undir bagga með þeim, sem eiga um sárt að binda af einhverjum ástæðum. Þetta er að mörgu leyti rétt, því að við erum oft rausnarlegir, þegar til okkar er leitað, svo að segja má, að flestir láti þá eitthvað af hendi rakna í samræmi við efni og ástæður. Þó er það hverju orði sannara, að félagar eru hvergi nærri nógu margir í Rauða krossi íslands, og ætti það þó ekki að flæma menn frá þátttöku að krafizt sé hárra félagsgjalda. Þau eru einmitt mjög lág, og enginn þarf aö finna til fyrir greiðslu þeirra. En Rauði krossinn er eitt þeirra félaga, sem vinnur starf sitt í kyrrþei, og þó verður aldrei hlé á. Menn gera sér kannske ekki grein fyrir því, live margar ferðir sjúkrabifreiðir félagsins fara á ári hverju, en það mun ekki fjarri- lagi, að þær sé í gangi allan sólarhringinn. Og félagið starfar á öðrum sviðum einnig, þótt það auglýsi ekki starfsemi sína eða hafi hátt um hana. En öll kostar starfsemin fé, og vitanlega þeim mun m'eira, sem hún verður víðtækari og krónan verðminni. Þess vegna er RKI nú meiri nauðsyn en nokkru sinni, að menn bregðiist vel við, þegar á þá er heitið að ganga í lið með félaginu í mann- úðarstarfi þess. Dagurinn í dag — 8. maí — er ekki afmælisdagur Rauða krossins, en þó má að vissu leyti líta á hann sem s'líkan, þar sem hann er fæðingardagur föður þessarra samtaka. Þess vegna geta líka þeir, sem vilja gerast liðsmenn Rauða krossins og hugsjóna hans notað daginn, til þess að færa honum einskonar afmælisgjöf, og kærkomnust yrði félaginu sú, að sem flestir gerðust félagar. Með hverjum félagsmanni vex Rauða kross- inum ásmegin — styrkur til þess að láta gott af sér leiða í þágu almennings í landinu, láta meira g'oít af sér leiða í dag en í gær, og enn meira á morgun enn í dag. Fór jsai í taugarnar á fieím? PTpíminn var á dögunum að nöldra eitthvað út af því, að fulltrúar á landsfundi Sjálfstæðisflokksins höfðu samþykkt þá tillögu Jóns frá Akri í lok fundarin's að endurkjósa alla þá menn, sem áttu að ganga úr' miðstjórninni að þessu sinni. Hefur hann allt á hornum sór í þessu efni, og er raunar ekki áð furða, því að eining Sjálfstæðisflokksins er það, sem ■ Framsóknar- flokkurinn óttast mest. En Tímanum skál á það bent í þessu sambandi, að hefði aðeins einn fulltrúi á landsfundinum verið því andvígur, að þessi háttur væri hafður á kjöri manna í miðstjórnina, hefð’i kosning þeirra verið látin fram fara með venjulegum hætti. Óeiningin var hinsvegar ekki meiri en svo, að allir voru þessu samþykkir. Og það má einnig benda Tímanum á það, að þótt Fram- sóknarmenn sé allrá manna vanastir að láta handjárna sig i öllum málum, mega þeir ekki dæma aðra eftir sjájfum sér í því efni. Kosningin í miðstjórnina var einmitt tákn þess, að full eining ríkir- innan- fýíkinga Sjálfstæðisflokk.sins, og verða Framsóknarmenn að kyngja því, hvort sem þeim líkar betur eða verr, en gremja þeirra er skiljanleg — og verður þó 'strgter Bhriijð ?>y Ts'úarisi'ögð iiogi-indíána í S.-Ameyflkn eru m|ög epn „skiljanlegri eftlr kosningar'. I Santa Marta-fjöllunum í Kolumbíu norðanverðri (S,- Ameríku) býr kynkvísl Indí- ána, er nefnast Kogi-Indíónar, ■ Vísindamaður einn, sem þar hefur dvalið um fjögurrá ára skeið, skýrir frá því, að þar sé flestir siðir manna frábrugðnir því, sem þeir sé annars staðar. Karlmönnum er t. d. kennt það frá blautu barnsbeini, að kon- urnar sé tákn alls hins illa í heiminum, pg eru það helztu fræðin, sem prestar kynkvísl- j arinnar kenna drengjunum. Prestarnir kenna einnig. að ekkert sé eftirsóknarvert nema ’ iðjuleysi, fáfræði og — að óska, sér einkis! En því miður verður ekki komizt af án kvennanna, því að þær sjá karlmönnunum fyrir viðurværi. En konurnar hafa eiiimitt lært að hagnýta sér næringar- þörf karlmanna til þess að minna þá á skyldur þeirra. Iijón búa ekki saman í kofa, og maðurinn sér elcki konu sína á daginn, fyrr en hún lætur súpu hans á flötina fyrir fram- an kofa hennar. Sé hún honum reið vegna einhvers hirðuleysis hans, fær hann enga súpu, og hann fær ekkert að eta, fýrr en hann kemur til hennar og heitir henni að vera hlýðinn og auð- sveipur. Þegar konan verður svo barnshafandi, þarf maður- inn ekki að sinna skyldustörf- j. um sínum gagnvart henni og getur þá setið næturlangt á skrafi við félaga sína, en slík- 1 um málfundum stjórna prest- j arnir. En þótt Kogi-karlarnir teiji. konuna óumflýjanlega bölvun, Eflum Hnífsdais- söfnunina. Um leið og við þökkum öllum þeim, gömlum Hnífsdælingum og öðrum, einstaklingum og fyrirtækjum, sem þegar hafa lagt skerf til söfnunarinnar — viljum við hér með beina þeim vinsamlegu tilmælum til þeirra, er hafa hugsað sér að stýrkja Hnífsdalssöfnunina með fjár- framlögum eða öðru, að gera það helzt fyrir 15. þ. m. þar eð gert er ráð fyrir því, að söfn- uninni ljúki þá. Þá eru þeir allmörgu víðs- vegar um landið, sem fengu söfnunarlista frá nefndinni, góðfúslega bcðfiir qð -skila þóin>.‘ Úm'miðján m’áriuðihn. ' Að sjálfsögðu mun söfnunar- nefndin og Hnífsdælingar, heima, þrátt fyrir framanskráð tilmæli, veita mótttöku með þökkum hvers konar gjöfum, sem af óviðráðanlegum ástæð- um kunna að berast síðar — og er því engan veginn um það að ræða, að eftir 15. maí verði of seint gott að gjöra í þessu eíni. ' t , j , * ; . .. í söfnuaaifþilínd HiílfsBCknia;.; Baldvin Þ. Kristjánsson, Elísabet Iljartardóttír og' Páll Halldórsson. er það þó; þáttur í trú þeirra, að það sé kvenlegur andi, sem stjórnar heiminum — og e. t. v. er það eðlileg trú. Til þessa anda hvería allir eftir dauðann, og til þess að vera æ reiðubú inn til að deyja, telja þeir það sjálfsagt að gera ekkert, vita ekkert og óska einkís. Kogi-Indíánar halda, að spænskir varakonungar ráði landinu enn, og í samræmi við trú sína vita þeir ekkert um það, sem gerzt hefur í heimin- um undanfarin 150 ár. En karl- mennirnir láta sér breytingar í léttu rúmi liggja. Þeir fylgj- ast aðeins með því, hvort súpu- diskurinn er settur út fyrir á réttum tíma, og konurnar hug- leiða, hvort rétt sé að svipta þá nú skattinum einu sinni enn. frjáSsum íþróttum Júníóramót í frjálsum íþrótt- um verður háð á íþróttavellin- um í Reykjavík þann 20. þ. m. Keppa þar drengir 16 ára og vngri og verður keppt í eftir- töldum gi'einum: 60 metra hlaupi, 600 metra hlaupi, há- stökki, langstökki, kúluvarpi, kringlukasti og 5X80 meti'a boðhlaupi. Leikfélag Hafnarfjarðar hef- ur að undanförnu sýnt norska gamanleikinn Skírn, sem segir sex, eftir Oskar Braaten, við fádæma góðar undirtektir á- horfenda. Vegna veikinda eins leikar- ans, varð að fresta fyrirhugaðri sýningu leiksins s. 1. þriðjudag, en nú hefur tekist að fá annan leikara, Bessa Bjarnason, til að hlaupa í skarðið, og veitti Þjóðleikliússtjóri góðfúslegt samþykki sitt til þess, en Bessi hefur starfað hjá Þjóðleikhús- inu að undanförnu. Bessi Bjarnason er leikhús- gestum kunnur, m. a. vegna meðíerðar hans ó hlutverkum Litla Kláusar í , LitH Kláus og Stóri Kláus“ o»' Gvendar smala í Skúgga-Sveini. L. H. fer um helgina leikför að Goðalandi í Fljótshlíð, en þar verður Skírn, sem segir sex sýnd á laugardagskvöld. og að Hellu á Rangárvöllum verður leikurinn sýndur á sunnudags- kvöld. Fjölgar í Sambandi g smásöluverzlana. Aðalfundur Sambands smá- söluverzlana var haldinn 29. apríl s.I. Á. árinu hafa 3 sérgreinafélög gerzt aði.lar að S.S.: Féíag ísl. bókaverzlana, Skókaupmanna- félagið og Kaupmannafélag Siglufjarðar, auk einstaklinga. Eru nú 10- sérgreinafélög me& tæplega 400 verzlanir innan samtakanna. * t (, TrFjðfmaður S.S. var endur- kjörinn Jón Helgason, einnig varaformaður Kristján Jónsson _og gjaldkeri Páll Sæittundsson. Föstudaginn 6. mai 1953. Utanbæjarniaður kom með eft- irfarandi bréf til Bergmáls i gær, og bað um að það yrði birt. Þótt nokkuð sé umlíðið frá þvi e# nefnd atvik áttii sér stað, eru þau þess eðlis, að ummælin eiga ávallt við. Og cr þvi bréfið birl eins og Bergmáli barst það. „Kæra Bcrgmál! Margir sýngja í aðfinningartóm uni útvarpið og ekki alls kostar að ástæðulausu. Eg ætla hér að bera fram eina aðfinningu, :,era máske er einstök, en mér finnst sjálfsögð. Skortur á háttvísi. S.l. skírdag í útvarpsþættinum Hlustandi velur sér hljómplötur valdi Sigurgeir Sigurðsson bisk- up. Þegar liann kom að hljó.8- nemanum sagði stjórnandi þátt- arins: „Sæll, Sigurgeir!" Biskup bætti úr þessari glópsku og ó- kurteisi stjórnandans með því a'ð svara: Sæll og blessaður. Það er vítavert. Þótt stjórnandi þáttarins ktinni að vera vinur biskups gat hann ekki leyft sér ávarpið: Sæll Sig- urgeir! og sízt frannni fyrir al- þjóð. Slíkt er vítavert kurteisis- brot. Hann gat þúað biskup, ef þeir þúast endranær, og hefði þá verið eðlilegast ávarpið: Sæll og blcssaður, herra biskup! En þar sem stjórnandinn þéraði biskup jafnaðarlegast í þættinum var sjálfsagt að lialda þvi frá byrjun. ( Ekki að þúa og þéra á vixl. Hefði iverið gott fyrir stjórnandahn að minuast þessarar gömlu vísu: } Sælir verið sér séra minn, 1 sagði ég við biskupinn. Áftur á móti anzar hinn: Þú átt að segja lierra minn. i Og svo sagt ! að hætta. Annað atriði í þes.sum þæiti verð ég líka að minnast á. Þegar leið að lokum þáttarins madti stjórnandinn á þessa leið: „Eg vil ekki láta hjá líða að vckja áthygli yðar á því, að tíminii er I bráðum á enda hjá okkinV‘ Þessu ókurteisisfrumhlaupi, bjargaði biskup með Ijúfmannlegu and- svari, sem hans var von og visa. Hvorugt þetta, sem hér er minnzl á, er neitt stórmál. Og þó. Útyarpið og starfsemi bess eru þjqnár óg fúlltraar alþjóðar. Ekki má til niinna ætlast en að þeir brjóti ekki almennar kurt- i eisisreglur, svo að öðruin sé til ásteylingar. Persónuleg kynni skipta ekki máli. Þar eiga ekkr við sérstak- ar auglýsingar um að stjórii- andi þátta eða fréttamenn þekki þennan eða hinn og leyíi sér að ávarpa þá sem drengstaula. Eirik- um á þetta illa við og verður áberandi, þegar um er að ræða menn í æðstu tignarstöðum þjóð- ielagSins. Mætti útvarpsstjóri og útvarpsráð vel gefa því gaum, að starfsmenn þeirra kynnti almenna kurteisi. Á því varð misbrestur í þetta sinn og hefur verið oftar. Kurteisi og prúðmennska kostar ekki peninga en fer öllum vel, líka Ríkisútvarpinu. — Grímur“. Þannig hljóðar bréíið frá ut- anbæjarmanninum og finnst mér Gáta dagsins. Nr. 423: Hvað er það sem stendur kyrrt, en hleypur þó? Svar við gótu nr. 422: Karía. r ................ ...

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.