Vísir - 12.05.1953, Blaðsíða 4

VÍSIR
Þriðjúdaginn 12. maí 1953
WXSXR
DAGBLAÐ ■'Hi
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson. 0
Skrifstoíur Ingólfsstræti 3. j l-t t
Otgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VlSIR HJP.
AfgreiCslm: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm linur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Iðnaður og verzlun.
T^egar menn litu á forsíðu Alþýðublaðsins á sunnudaginn,
flaug mörgum fyrst í hug, hvort styrjöld hefði brotizt ut
hér í álfu eða einhver önnur ámóta stórtíðindi hefðu gerzt.
Blaðið hafði tekið fram stærsta fyrirsagnaletur sitt og notað í
fyrirsögn, sem náði yfir síðuna þvera, en meira en helmingur
lesflatar síðunnar — auk meira en síðu inni í blaðinu — fjallaði
um það efni, sem fyrirsögninni var látið fylgja. Og fyrirsögnin
var þessi: „Spilakúnstir í iðnaðarmálunum. Eftir skemmdar-
-verk og niðurlægingu á að eyða óánægju fólksins með fullyrð-
ingum og loforðum.“ Fyrirsögnin var með öðrum orðum slagorð,
og annað efni, sem henni fylgdi, var í fullkomnu samræmi
•við hana.
Tilgangur þessarrar rosafregnar Alþýðublaðsins og' þeirra
ummæla, sem blaðið lætur fylgja ffá brjósti manns þess, sem
mun vera sjálfskipaður sérfræðingur þess í iðnaðarmálum, er
að gera allt það tortryggilegt, sem hafizt hefur verið handa
um að gera, til þess pð iðnaðurinn éigi við betri kjör að búa í
framtíðinni en að un anförnu. Er greinin annars rituð úr frá þvi
Sjónarmiði, að því er virðist, að ekki eigi að taka tillits tii
ueins nema iðnaðarins í landinu, og er það vissulega í samræmi
við hagsmuni fjölmargra aðstandenda Alþýðublaðsins og brodda
Alþýðuflokksins, þvi að þeir í þeim fámenna hópi, sem hafa
■ekki getað krækt sér í feit embætti, hafa komið sér upp iðnaðar-
fyrirtækjum, en fyrir slík fyrirtæki var all-góður grundvöllur,
meðan hverskyns innflutningur var skorinn við nögl af illri
uauðsyn. En að auki er tónninn sá, að allt sé það, sem gera á,
verra en ekki neitt, og verði sennilega svikið.
Það var einmitt á þeim dögum, meðan Alþýðuflokkurinn var
enn „til viðtals“ og fáanlegur til þess að vera í stjórn, sem
verst var búið að verzluninni í landinu. Það hefur ekki heyrzt,
að Alþýðuflokkurinn eða Alþýðublaðið hafi borið hag verzlun-
árstéttarinnar sérstaklega fyrir brjósti þá, því að þeir aðilar
hafa einmitt gert sig seka um það, sem hættulegast er hverju
þjóðfélagi — að bera sérstaklega hag eins aðila fyvir brjósti,
■og fófna öðrum hans vegna.
En sá er munurinn á starfsaðferðum Sjálfstæðisflokksins og
Alþýðuflokksins, að þegar Sjálfstæðisflokkurinn telur, að rétt
sé að búa betur að iðnaðinum er gert hefur verið, þá gerir hann
ráðstafanir til þess að bæta úr misræmi, sem myndazt hefur.
Alþýðuflokkurinn er'hinsvegar enn sáróánægður yfir því, að'
lagi skuli hafa verið komið á verzlunina, svo sem bezt kom
fram í ummælum Akureyrarblaðsins Alþýðumannsins í vetur,
■en þar var kvartað undan því, að verð mundi lækka vegna
aukinnar samkeppni innan verzlunarinnar. Svona geta menn
verið vel innrættir á því heimili.
Þarna skilur milli feigs og ófeigs: Sjálfstæðisflokkurinn vili
bæta það, sem hann sér að fer aflaga, en Alþýðuflokkurinn
vill viðhalda ófremdarástandi, ef hann getur náð sér niðri á
þeim, sem hafa ekki gengizt upp við skrum. hans. En annars
stafar reiði kratanna nú af því, að þeir eru hræddir um, að
iðnaðurinn fái bætt skilyrði, án þeirra tilverknaðar. Þá glatast
tækifæri til að halda í eitthváð af þverrandi fylgi flokksins.
Þess vegna er skiljanlegt, að djúpt sé tekið í árinni.
Heggur sá, er hlífa skyldi.
Oamþykktir liinnar ópólitísku hreyfingar, sem nýverið efndi
^ til þjóðarráðstefpu gegn hef í landi (ekki á sjó eða í lofti),
■erú . nú smám samap að birtasi almenningi, og er ópólitískt
blað, Þjóðviljinn, látinn birta þær.
Ein þeirra hljóðar á þessa leiffi: „Þjóðarráðstefnan gegn her
á Islandi sendir samúðarkveðjur til allra hersetinna landa og
hvetur til andspyrnu gegn vígbúnaði og. styrjaldaráformum,
en virkrar baráttu fyrir nýtingu auðlinda heimsins til frjálsra
og friðsamlegra afnota öllu mannkyni.“
Hér virðist eitthvað hafa farið aflaga.á ráðstefnunni, því
að hér er bersýnilega verið að senda kveðjur til A.-Þýzkalands,
Póllands, Búlgaríu, Ungverjalands og fleiri landa, sem kom-
múnistar hafa lagt undir sig. Og leitt er til þess að vita, að
ráðstefnan góða skuli finna að áformum Rússa um að frelsa
allar.þjóðir, því að. þöð hefúr vjarlsi iveiið ætlunin. Manm flýgur1
ósjálfrátt í hug hið forna spakfnæli: Heggur sá, er hlífa skyldi.
...* HVAÐ FINNST YÐUR?
VÍSIR SPYR:
Hvaða ráðstafanir er hægt og rétt
að gera, til þess að tryggja fram-
leiðslunni nægilegt vinnuafl?

Finnbogi Guðmundsson
útger ðar maður:
íslendingar munu búa við
betri lífskjör en flestar aðrar
þjóðir, og er
það fyrst og
fremst því að
þakka, að við
búum við
mjög góð
fiskimið, og að
okkur hefur
tekist að nag-
nýta þau með
fullkomnustu
fiskiskipum, sem þekkjast og
mannað þau afburða sjómönn-
um. Sennilega aflast hvergi í
heiminum jafn mikið magn af
fiski miðað við mannfjölda
þann, sem þátt tekur í veiðun-
um.
Fiskiðnaður pkkar hefur
þróast ört í seinni tíð og er
hagnýting aflans nú orðin mjög
fullkomin og stenzt samkeppni
við það bezta, sem þekkist hjá
öðrum þjóðum. Fiskveiðarnai
og fiskiðnaðurinn skapa grund-
völlinn undir afkomu þjóðar-
innar. En það vantar sjóme.m
á fiskiskipin. Það er oft at-
vinnuleysi í landi vegna þess
að fiskibátarnir korhásc ekki
á veiðar vegna fólkseklu
Það þarf að skapa útgerðinni
möguleika til að bæ'a kjör
sjómanna til þess að þau verði
eftirsóttari. Sjómennirnj’- eiga
að bera meira úr býtum en
þeir, sem í landi eru, þar sem
þeir skapa grundvöll undir at-
komu hinna. Útvegsmeþn
þurfa að hafa það góða afkomu,
að þeir geti gert út af mynd-
arskap, haft fiskiskipin i goðu
standi og veiðarfærin nog Og
góð. Verbúðir og' annan að-
búnað þarf að bæta.
Og svo verðúr að ala upp
fleiri góða sjómenn. En það
verður ekki gert meC þvi að
hafa unglingana á skólab kkj-
unum eins og nú tíðkast. Skoia-
skyldutímann þarf að stjlta
mikið og ættu flestir unglingar
að taka þátt í framleiðslun :ú
yfir tímabilið 1. apríl til 3C.
sept. ár hvert. Eg heldvað íoik
verði betur fært um að bjarga
sér og öðrum, ef það kann eitt-
hvað til starfa við fiskvetðav,
f’skiðnað og landbúnaðaxsröif,
þó það kunni þá eitthvaö mirma
af því, sem kennt er á skóla-
bekkjunum nú.
Sveinn Benediktsson,
framkv.stjóri:
Við vaxandi framkvæmdir
varnarliðsins jókst eftirspurn
eftir verka-
möhnum til
ýmissa starfa
svo mjög, er
kom fram á
vetrarvertíð-
ina, sem nú
er senn■ að
Ijúka, að
'skortur varð á
mönnym um
tíma í skiprúm hér syðra.
| Útgerðarmemi auglýstu í
‘blöðúte óg útvarpi eftir mönn-
um í nokkur auð skiprúm. Bar
það oft árangur en stundum
ekki. Tilraunir til ráðningar
manna utan af landi báru
heldur ekki nægan árangur, til
þess að fullskipað væri í öll
skiprúm.
Leituðu þá nokkrir útgerðar-
menn eftir leyfi .hjá félags-
málaráðuneytinu til þess að
mega ráða samtals 20—30 fær-
evska sjómer.n, sem fáanlegir
voru á bátana.
Sendi ráðuneytið umsóknir
þessár til umsagnar Alþýðu-
sambandsins. Forstöðuménn
þess töldu atvinnuleysi sum-
staðar í landinu og neituðu því
að rnæla með því að þetta at-
vinnuleyfi yrði veitt. Hinsveg-
ar gátu þeir ekki, þrátt fyrir
áskoranir, vísað á neina menn,
sem fúsir væru til þess að ráða
sig í þessi skiprúm.
Stóð þetta í þófi, þangað til
langt var liðið á vertíð. Varð
því ekki af ráðningu færeysku
sjómannanna. Af þessum sök- j
um urðu tafir og stöðvun hjá
nokkrum bátum um tímá á
vertíðinni.
Það er sameiginlegt hags-
munamál allra landsmanna, að
vinnan við landvarnirnar trufli
sem minnst eðlilega starfsemi
sjávarútvegsins og' annarra at-
vinnuvega. Til þess að syo verði,
tel eg að ráðning manna til
þessara starfa megi ekki vera
í höndum margra aðila eins og
nú er, lieldur þurfi ráffiningin
að vera hjá einum og sama affi-
ila, sem ríkisstjórnin. skipar til
Iþess.
í lýðfrjálsu landi þar sem
stöðuval er frjálst er auðvitað i
ekki hægt að ráða því að öllu
leyti með íhlutun ríkisvaldsins
við hvaða störf eða hvar rnenn
vinna, en á þenna hátt mætti
stuðla að því, að ráðning til
starfa á vegum varnarliðsins
væri í sem fyllstu samræmi við
þann fjölda verkamanna, sem á
hverjum tíma er óbundinn við
nauðsynleg störf í þágu at-
vinnuveganna til lands og
sjávar.
Allar líkur tel ev vera til
þess að takast mætti samvinna
milli ríkisstjórnarinnar og
heildarsamtaka atvinnurekenda
og verkamanna um þessa leið,
sem eitt helzta úrræði til lausn-
ar þessa vandamáls.
Sverrir Júlíusscn,
framkv.stjóri:
Það er lífsfikiiyrði fyrir ís-
lenzku þjóðina, að framléiðslu-
s t ö r f i n til
s j á v a !r og
s v e i t .a séu
stunduð eftir
því, sem frek-
ast er unnt.
Til þess að
fólk sækist
eftir störfúm
við fram-
leiðsluna, þarf
þannig að vera að höfuðat-
vinnuvegunum búið, að þeir
geti boðið upp á, , eigi lal^a):i
kjör, miðað við meðal árferði,
Kratnh. s 6. síðu.
Bergmáli hefur borizt eitt bréf
þar sem tekið er undir það, sem
rætt var hér í dálkinum um ferm-
ingarskikkjur. Bréfið skrifitr
móðir, sem eftir nokkur ár á von
á því að þurfa að láta férma born
sín. Fer bréfið hér á eftir:
Má ekki dragast lengur.
„í sambandi við bréf yðar um
fermingárskikkjurnkr, get eg ekki
orða bundizt, því ég er alveg
liissa, að það skuli ekki iöngu
vera búið að taka þann sið upp
hér á landi, nema á Akranesi. Og
finnst mér, séra Jón Guðjónsson
verðskulda þakkir fyrir að liafa
byrjað á þeim sið hér, og fleiri
ættu að fara af stað, og fylgja
fordæmi lians.
Verkefni fyrir kvenfélög.
Finnst mér þetta vera verkefni
fyrir kvenfélög kirknanna, en
þau ættu að taka þetta mál að
sér, og þá má líka gera ráð fyrir
að þvi sé borgið. Konurnar gætu
tekið að sér að sauma skikkjurn-
ar sjálfar fyrir söfnuð sinn, ög
ég þykist viss um að fólk i öllum
söfnuðum myndi láta fé af hendi
rakna í sjóð í þessu tilefni, til
þess að fé sé fyrir hendi til kaupa
á efni í skikkjurnar. Eg lief séð
mynd af fermingarbörnum mörg-
um saman, tekna í kirkju fyrir
frarnan altari, með prestinn í
miðjum hópnum.
Skemmtileg fermingarmynd.
Fannst mér það miklu skemmti
legri mynd og eigulegri, en ef
myndirnar væri aðeins af einu og
einu barni út af fyrir sig, Öll voru
börnin á myndinni í hvítum
skikkjum, og held ég, að það liafi
A’erið frá söfnuði í Ameríku, þar
serri börnin voru fermd. Svo víð-
ar er þetta siður en í Noregi. (A
það var bent í grein í Visi, að
þetta tíðkaðist í New York, og
birt mynd af fermingardreng ai'
íslcnzkum ættum, sem fenndur
var i slikri skikkju þar.)
Þarf að komast á hér.
Eg vona, að þessi siður verði
kominn á hér í Reykjavík, áður
en ég þarf að láta ferma dreng-
iun minn, scm er 10 ára gamall.
í sambandi við þetta mál vil ég
taka fram, að eftir fermingu nota
drengir ekki frekar svört föt, en
stúlkur hvita kjóla. Eg var fyrir
skömnni viðstödd fermingu, og
var þá cinungis einn drengur i
svörtum fötum, hinir voru i blá-
um og ýróttum fötum. Drengir
geta svo lítið notað svört föt, og
Það er afleitt að þurfa að kaupa
þau, fyrir aðeins tvo daga. G. .“
Itödd móður.
Þið hafið nú lesið bréfið frá
einni móður af mörgum, sem vit-
að cr, að fylgjandi er því, að
i'ermingarskikk jur verði notaðar
Iiér. Mér þykir óliklegt, að það
þurfi að dragast í 4 ár, að þær
verði alsiða, og tek ég undir til-
lögu móðurinnar um að kvenfé-
lögin láti málið iil sin taka. kr.
RUÐLGLER
Verijulegt ruðugler
nýkomið
peaZúnaení
BIYKJAVÍK
PappírspokðgerDin h.f.
Vitástig 3: AUsklþappírspokarj
:‘i' -íIxHj'1 iia'O'-í'-.'{■ „ i: th 'í T tu I