Vísir - 27.05.1953, Blaðsíða 7

Miðvikudaginn 27. maí 1953.
▼ ISIB
Ben var þarna ekki, en hvað stoðaði það — vonbrigðin voru
beiskari en svo. — í hinni rúmgóðu verönd var borð með lysti-
legum réttum, diskum og öðru, og Sara hallaði sér upp að einni
stoðinni og beið eítir skipslækninum, sem hafði farið þangað
til þess að ná þeim í eitthvað matarkyns og kampavín. Þá var
allt í einu sagt:
„Komdu sæl, Sara, — þú ert þó ekki ein?“
Það var Ben, sem mælt hafði.
Hún sneri sér við hægt og reyndi að jafna sig og reyndi að
brosa og láta ekki í ljós hve angruð hún var.
„Nei, Lawrence skipslæknir fór að ná okkur í eitthvað —“
„Svona er heppnin mín, eg mátti svo sem vita, að eg mundi
ekki hitta á þig eina.“
Hann brosti einkennilega.
„Langaði þig til þess'að hitta mig eina?“
Hún hafði ákafan hjartslátt. Hún gat ekki stillt sig um að
segja þetta en henni fannst eins og hún hefði komið upp um sig.
„Til hvers heldurðu, að eg hafi komið? Eg hefi æi'ið verkefni
sem stendur, meira en svo að eg hafi tíma til þess að spjalla um
daginn og veginn, eta samlokur og sötra á víni.“
„Þá verða þér kannske bara vonbrigði að;því að koma?“
„Heldurðu það, Sara?“ spurði hann og hin bláu augu hans
hvíldu á henni — hann horfði beint í augu hennar og hún skipti
iitum. Hann lækkaði röddina og endurtók:
„Heldurðu það, Sara?“ — og svo bætti hann við — „elsku
stúlkan mín.“
Þá var snöggvast serii hjartað stöðvaðist í brjósti hennar og
hún var náföl annað augnablikið og rjóð hitt, og hún var því
fegin að hálfdimmt var í veröndinni.
„Ben —,“ sagði hún, en svo lágt, að hún efaðist um, að hann
hefði heyrt það, en í þessum svifum kom skipslæknirinn með
samlokur og kampavín.
Og svo ræddust þau við þrjú, slitrótt, og Sara svaraði út í
hött, ef þeir sögðu eitthvað við hana, og svo varð skipslæknir
inn ungi allt í einu svo einkennilegur á svipinn, eins og hann
furðaði sig á einhverju, en væri þó skemmt, og svo sagði han:
„Eg verð víst að biðja ykkur afsökunar, eg þarf að segja eitt
eða tvö orð við félaga mína.“
„Jæja, Sara litla,“ sagði Ben, „það lítur ekki út fyrir, að þú
munir sleppa,“ og enn brosti hann, dálítið kankvíslega. „Nú
sleppurðu ekki, en við erum hér í allra augsýn, — hvernig væri
að ganga út í garðinn.“
Hún hefði ekki átt að fallast á það, eftir allt, sem á undan var
gengið, en hún fór með honum, og þau gengu langa stund um
garðstígana, án þess að mæla orð af vörum. Og allt i einu voru
þau komin í garðrjóður, þar sem var lítil tjörn og steinbekkur.
í tjöminni voru vatnsliljur og þegar setið var á bekknum blöstu
við ljósin í húsinu, en yfir var stjörnubjartur himinn og fölur
máni varpaði gliti sínu á allt.
Ben tók um herðar henni og sneri henni svo, að hún varð að
horfa beint framan í hann óg sagði í mildum, iðrandi tón:
„Viltu að eg biðji þig fyrirgefningar, elsku stúlkan mín? Eg
skal gera það, ef þú vilt, þótt eg búist við, að mér farist það
klaufalega, en eg hefi gert það í hjarta mínu í dag, margsinni,
síðan Sir Harry leiddi mig í allan sannleika um, hvers vegna þú
fórst með Mark. — Eg hefði átt að geta sagt mér það sjálfur,
en ástin getur víst blindað menn gersamlega, stundum, — af-
brýðisemi vaknar og illar grunsemdir — og eg hafði séð þig,
er svo virtist, sem þú létir þér vel líka, að Mark kyssti þig? —
Af hverju leiddirðu mig ekki sjálf í allan sannleika um þetta?“
„Eg — eg veit það ekki,“ hvíslaði hún. „Kannske af því að
bú hafðir sært mig svo djúpt — og þú vildir trúa þessu um mig.
3g hefði samt sagt þér það á Clóvis, ef þú hefðn' gefið mér tæki-
færí til þess-.“
Hann varð allt í eiriu sótrauður í framan og beit á- vör sér.
„Eg bið þig að fyrirgefa mér, ó, fari það og veri —■ eg er orð-
■nn þréyttur á að segja það við sjálfan mig — og nú yíldl ég
miklu héldur segja aftur, að eg elska þig — að ég hefii elskáð
þig írá fyrstu stund, á leiðinni til Jamaica. Við vorum víst bæði
til neydd að blekkja hvort ánnað dálítið. Jæja?“
Og nú leit hann á hana, næstum ögrandi:
„Hvað get eg meira sagt?“
Hún fór að hlæja, ,en tárin streymdu niður kinnar hennar.,".
„Af hverju ertu að hlæja?“ sagði hann, .dálítið hörkulega og
tók þéttar um herðar henni.
„Af því að þú eyðir svo mikium og dýrníætum tíma til einskis.
Ben,“ sagði hún titrandi röddu. ,,Sýo yndislegum augnablikum.
Þú gætir reynt að kysss mig þe-s í stáð.“
Hann vafði hanairmuœ og -kyssti hana í-.fölu skini mánans
og stjörnumergðarinnar. 1 ver ndinni var enginn og gestimir
komnir inn, og það var sém < ri grunaði neitt, nema ungfrú
Femborough. sem hugsaði í-iitl að 6 þá leið, að þau hefðu verið
hneykslanlega lengi fjarve-< ENDIR.
)in Þröstur
Faxagötu 1. — Opin frá kl.
7,30—7,30. — Sími 81148.;
Vwwvvwvvwwwawwwu
Barnaskór
hælbandalakkskór
VERZLff
Vogabúar
Munið, ef þér þnrfið «9
sð anglýsa, að tekið er á
móti smáauglýsingum f
Visi í
r * ■
VerzKun Arna J.
Sigurðssronar,
Langholtsvegi 174
Smáauglýsingar Vísis
ern ódýrastar og
fljótvirkastar.
iA*W■VVW,W,WVVW,W,VW,^^VV^^JVV,W,Wn^WV^rWVV,WV^^WVW■WV,W,,W■WPW■W,,W,WVV,,
Undanfanð hefur það háð hmm vaxandi smá-
bátaútgerð, að bátarmr hafa ekki fengizt vá-
tryggðir.
Samvinnutryggingar hafa nú ákveðið að
hefja tryggingar á trillubátum, ög er
iðgjöldunum mjög í hóf síilít.
Leitið nánan upplýsinga í síma 7080 og 5942
eða hjá næsta umboðsmanni.
5

— Krýningin.
Framh. af 5. síðu.
Þá er það einn gamall siður,
að steikja heilan uxa á tein útí
undir beru lofti og útdeila heitu
kjötinu til viðstaddra, þegar há-
tíðahöld eru. — Nú verður sá
siður tekinn upp — þrátt fyrir
skammtað kjöt. Er sagt að 50
umsóknir hafi borizt matvæla-
ráðuneytinu í tilefni af þessu,
því það er ekki hægt án auka—
skammts.
Mannúðin ? 1
í fyrirrúmi.
Hátíðahöldin verða víða með
sérlega fallegum mannúðar-
blæ. T. d. ætlar bærinn Birm-
ingham að hafa sérstakan glaðn
ing fyrir blint fólk, sem er í
því irinifalinn, að einn skemmtí
garður bæjarins verður útbú-
inn fyrir það, því til ánægju.
Það fer auðvitað á mis við alla
litadýrðina og ljósin. Það getur
ekki setið vjð sjónvarpið og
fylgst þannig með, eins og fjöld,.
inn allur þeirra manna, sem
ekki kemst til höfuðborgarinn-
ar. Þéss vegna hefur garðurinn
verið gjörður að eins konar ilm-
andi paradís — með plontun.
blóma, sem á þeim tíma verða
útsprungin, og bera sérstaklega
unaðslegan ilm. Einnig hafa
söngfuglar verið laðaðir að
garðinum með því að byggja
smáhreiðurhús fyrir þá. Þannig
verða þessi olnbogabörn einn-
ig unaðar aðnjótandi á heiðurs-
degi drottningarinnar. — Svip-
að verður einnig gjört í Brigh-
ton, á suðurströndinni.
Frá öllum bæjum um endi-
langt Bretland berast fregnir
um, hvernig hátíðahöldunum
verði hagað á hverjum stað..
Er það mjög svo margbreyti-
legt og víða mikið hugmynda—
flug í sambandi við það.
Á kvöldvökiiii ibí
Kennarinn tók á móti hin-
um nýju nemendum, sem hann
átti aS kenna um veturinn og
varð honum mjög starsýnt. á
einn piltinn. Hann spurði svo
nemandann hvort hann hefði
átt bróður, sem hefði verið
nemandi hjá sér undanfarinn
vetur. „Nei,“ sagði nemandinn,
„það hef eg ekki átt. Eg var í
bekknum síðastliðinn vetur en
féll og á að vera hér aftur í ár.“
„Jæja,“ sagði kennarinn utan
við sig. „Ættarmótið er samt
greinilegt.“
•
Tito var einu sinni að því
spurður hvort 'það truflaði hann
eliki, ef menn færi aí) líta á úr-
ið þegar hann væri að halda
ræðu?
„Nei,“ svaraði hann. „Það
gerir ekki svo mikið til. En ef
eg sé einhvern bera úrið upp að
eyranu, til þess að vita hvort
það sé stansað, lþá verður mér
dálítið órótt.“
•
Iðnrekandi einn kom nýlega
i heimsókn til yfhborgarstjór
ans í Hamborg. Atvinna manns-
ins var eitthvað á huldu. og
þoldi ekki vel dagsljósið, en á
henui hafði hann orðið ríkur
og mikils megandi.
„Herra borgarstjóri,“ sagði
iðnrekandinn hróðugur. „Eg
hefi hafist til vegs af eigin
dugnaði. Eins og eg er í dag
hefi eg skapað mig sjálfur, al-
gerlega.“
Borgarstjórinn leit á mann-
inn með nokkurri vanþóknuri.
„Já, þáð skil eg vel. Hinn bless-
aði góði Dröttinn hefur ekki
viljað leggja . hönd að því
verki.“
Börnunum
er ekki gleymt.
'f
Cíhu 4iHHi tHar.—
í bæjarfréttum Vísis fyrir 35
árum eða 27. maí 1918 voru
meðal annars þeSsar fréttir. •
Hótei ísland
hefir verið selt nú nýlega
fyrir 185 þúsund krónur. Kaup-
endur voru kaupmennirnir J. L.
Jensen-Bjerg og R. P. Levi.
Sykurmálið
verður til umræðu í neðri
deild alþingis í dag, fyrstá mál
á dagskránni. Búist er við að
það endist deildinni bann dag-
inn.
Fyrirspuma-þingið
er þingið, sem nú, stendur yf-
ir kallað, vegna þess hve marg-
ar fyrirspurnir haía þar verið
bornar fram um ýmsar ráðstaf-
anir stjórnarinnar.
Brezkt herskip
kom hingað laust fyrir há-
degið og með því erindrekar
landsins frá Bretlandi.
Alls staðar er eitthvað gjört
fyrir börnin. Víða eru þeim
gefnar minningapgjafir, svo
Sem bikarar, forláta blýantar,
pennahnífar eða annað til minn
ingar. Sums staðar fá þau
biblíu.
Eftir endilöngu Bretlandi
verða haldnar brennur á krýn-
ingardagskvöldið, alla leið norð
an frá Shetlandseyjum suður
til Landsenda. Er talið, að þær
muni verða um 2000 að tölu-----
og eiga að sjást hver frá ann-
ari. Þær verða kveiktar á hæð-
um, þar sem því verður við
komið, kl. 10 um kvöldið. Ein.
brennan verður í Hyde Park og'
kveikt í henni af skátahöfðingj-
anum Rowallan lávarði.
Umhveríis allar strendur
Bretlands verður skipaflotinn
upplýstuf og flugeldum skotið.
Öll skipin taka þátt í því, kaup-
skip og fiskifloti ásamt her-
skipum.
K. Þ. Th.
Þúsundtr vita aO gœían fylgir
hringunum frá
SIGURÞÖR, Kafnarstræti 4«
Margar gerOir fyrirliggjanáL
í