Vísir - 13.06.1953, Blaðsíða 4

vísra
Laugardagmn' 13; júní-1983.-

WÉ&MWL
. .1 j . ¦ ., DAGBLAÐ j
, , j Ritstjóri: Hersteimi Fálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm linur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
¦ ¦ ¦¦...... .:.."¦......'............:'¦ ¦ : : . . ¦...... . •
¦:yy::::yy- -i>'Y'-f':-::-k':-ý.: yY^'y:

- "'¦-¦ ¦¦¦:..'.¦¦¦ ,,
40 ár í
inum
Þar sem verkalýiurirtn ræ&ur.
TPTvað mundu Sigurður Guðnason — annar maðurinn á lista
¦•*¦¦*¦ kömmúnista við kosningarnar eftir hálfan mánuð — og
helztu fylgifiskar hans í Dagsbrún segja við því, ef hér væru
sett þau lög, að hægt væri að neyða verkamenn til að vinna
ótakmarkaða aukavinnu? Og ekki aðeins yngstu og hraustuslu
verkamennina, heldur yfirleitt alla karla undir 60 ára aldri og
allar konur, sem hafa ekki náð fimmtugsaldri?
Sennilega og eðlilega mundu þeir og allir aðrir reka upp
ramakvein, og efna samstundis til verkfaila, til þess að fá
slíkum þrælalögum hrundið með mætli samtaka sinna. En
menn geta ekki alls staðar farið þannig að, og til dæmis ekkí í
Tékkóslóvakíu, þar sem nýlega voru sett lög, er fjölluðu ná-
kvæmlega um það, sem sagt er hér að ofan. Þar getur enginn' — 12. júní.
verkamaður, sem unnið hefur sína 48 stunda vinnuviku, neitað j Þann dag fyrir 40 árum gerð-
því að vinna aukalega á vinnustað sínum — eða einhverjum ist sá atbm'ður, sem varð til
öðrum — eins margar stundir til viðbótar og stjórnarvöldin þess að öll þjóðin sameinaðist
telja nauðsynlegt. | í baráttunni fyrir því, að ís-
Þar sem Tékkóslóvakía er eitt alþýðuríkjanna, þar sem lendingar eignuðust sinn eigin
verkalýðurinn hefur sjáifur völdin (!), er þetta vitanlega harla fána. Um atburð þennan birtist
gott. Og slík lög mundu hiklaust verða sett hér á landi, þætti eftirfarandifregn í Vísi 12. júní
þess þurfa, ef svo xæri, að kommúnistar næðu hér völdum.' 1913:
Þess vegna má enginn maður, sem vill njóta sjálfsögðustu
mannréttinda, greiða kommúnistum atkvæði við næstu kosn-
ingar, Þeir, sem greiða kommúnistum atkvæði tilkynna, að
þeir sé fúsir til að vera réttindalausir þrælar.
Einar Pétursson á fleytunni, sem „Isl. Falk" tók herfangi á
Reykjavíkurhöfn 12. júni 1913. (Texti og- mynd eftir litprent-
uðupóstkorti frá 1913.)
gær frá fánadeg-
- 12. júní 1913.
Fregnin íór eins og eldur
í siiiu um land allt.
í gær var
YFIRGANGUR DANA
VIÐ ÍSLAND.
I morgun bar svo við, að
Einar Pjetursson (bróðir
Sigurjóns glímukappa) var
að róa hjer um höfnina. sjer
til skemmtunar í blíðviðrinu,
og hafði íslenzka fánann í
stafni. Veit hann ekki fyr
til, en hann er eltur af
mönnuðum bát frá danska
herskipinu Fálkanum, sem
hjer liggur á höfninni.
Fálkamenn kalla til hans að
stöðvast og segja honum svo
að fara út í herskipið að tala
við yf irmanninn. Þar er
Einar yfirheyrður og síðan
sleppt (í bráð?), en flagg-
inu er hann sviftur.
Eflaust sætir sá, er licfur
ábyrgð á tiltækinu, hegn-
ingu fyrir yiirgang þennan.
(Sjá Hegn.l.: 108. gr.).
íslenzki fáninn var hinn blá-
Fy rirsepín ber árartgur.
T^að þykir jafnan kostur, þegar menn eru stuttorðir og g'agn-
•*¦ orðir, segja mikið í fáum orðum, hæfa í mark með
meitlaðri setningu. Þetta tókst Tímanum um daginn, þegar h'áhn
notaði eina setningu af vörum Rannv.eigar Þorsteinsdóttur í
fyrirsögn á ræðu hennar: „Eg get borið höfuðið hátt, því að eg
hef staðið við mín stóru orð."
Orðin höfðu verið stór og mörg, sem Rannveig mælti í
kosningabaráttunni 1949, og með þessari einu setningu, sem
Tíminn. dró svo út úf ræðu hennar pg notaði í fyrirsögnina,
voru menn minntir á dugnað- þingmannsins. Og þessi eina
setning hæfði markið vel, hún hæfði það. svo, að hvarvetna
varð hlátur, þar sem hún var höfð yfir. Slíkra áhrifa hafði ekki
verið vænzt, þegar þessi gullvæga setning var gripin á'lofti af
Tímamönnum, en þannig fer fyrir mönnum, þegar þeir eru
blindir á eigin kosti óg halda, að allir aðrir sé vankaðir eins og
þeir sjálfir.
Reykvíkingar mega vera Tímanum þakklátir fyrir þenna
skerf blaðsins í kosningabaráttunni. Fjandskapur blaðsins og
Framsóknarmanna yfirleitt gagnvart Reykjavík hefur verið
slíkur frá stofnun flokksins, að menn áttu ekki von á þessu, n.vití fáni (hvítuf >ros"s, á",blá-
drengskaparbragði — að sjálft flokksblaðið gerði mest til þess;-um grunni)> sem hafm var'bar-
aðfella Rannveigu Þorsteinsdóttur — sæi svo um, að fyrsti,atta fvrir sem fana íslands, og
þingmaðurinn, sem kosinn er fyrir flokkinn í Reykjavík, verði orkti Einar Benediktsson til
einnig sá síðasti! i hans hinn fagra fánasöng, „Til
fánans" (Rís þú, unga íslands
{merki), sem helgast hefur ís-
, lenzka fánanum, er þjóðin fékk
A Jþýðublaðið er nú farið að taka upp orðbragð Þjóðviljans, j
^*- og er það í samræmi við það, sem Vísir hefur haldið fram, Almenn mótmæli.
að kratar hefðu byrjað kapphlaup við kommúnista, þegar þeirl Fregnin um fánatökuna fór
kusu Hannibal foringja sinn á síðasta ári. Nú er Alþýðublaðið eins og eldur í sinu um allt
farið að nota orð eins og fasisma og annað í þeim dúr, þegar land. Um allan bæinn var uppi
talað er um Sjálfstæðisflokkinn, svo sem gert var í fyrradag' fótur og fit. Bláhvíti fáninn var
í forustugrein blaðsins. Og menn mega vera vissir um það, að' dreginn að hún á hverri stöng.
meira mun á eftir koma, þegar það rennur smám saman upp Þingmenn Reykjavíkur boðuðu
fyrir krötunum, að þeirra bíður geigvænlegur ósigur. | til borgarafundar í Barnaskóla-
„Og hvað halda menn, að tæki við, ef íhaldið fengi hreinan' portinu, og var þar meira fjöl-
meirihluta og stjórnaði upp á sitt eindæmi, eins og það, biður' menni saman komið, en hér
um?" spyr blaðið að endingu í greininni. Það tæki til dæmis|hafði áður sezt, mótmæli sam-
við, að úti væri um möguleika Alþýðuflokksins til að verzla'þykkt frá þingmönnum og til-
og gera kaup á sviði stjórnmálanna, útvega mönnum sínum laga frá Bjarna frá Vogi, um
feit embætti fyrir stuðning við þingmál og þar fram eftir' að hér eftir „verði einungis ís-
götunum, Það miindi verða ein afleiðingin, sem Alþýðufiokk- lenzkur fáni dreginn á stöng
innmundi snerta;._.©g h'ann óttast vafalaust mest. Hann þarf .hjer i bænum og væntir (fund-
•ekki að óttast „nýfasisma" af hendi „íhaldsins" nema í þeirri urinn) þess, að svo verði um
og
,f ánadagurinn" j „varð alþakinn mönnum
þar sungin ættjarðarljóð".
Síðdegis kom út aukablað af
Vísi með nánari fréttir og mun
það fyrsta aUkablað, sem gefið
hefur verið út hér á landi.
í aukablaðinu var m. a. frá
því skýrt, að nokkrir menn
hefðu mannað bát og farið á
honum út að vai'ðskipinu og
haft 8 íslenzka fána á lofti, og
„mátti þar kenna alþingismaiin
einn, ritstjóra og dómkirkju-
prest", en í „sama mund réri
Sigurjón glímukappi út á
kappróðrarskekktu þeirri, er
fyrr var getið, og hafði fána í
stafni".
Hræddír vii Sjá!fsfæðisflokksnn.
land allt". — Gengið var að
minnisvarða Jóns Sigurðsson-
mynd, að hann mundi verða „stikk-frí" næsta kjörtímabil eins
og hann hefur verið það á hinu siðasta.
A hinn bóginn mundi meiri festa komast á þjóðmálin, ef ar og sungin ættjarðarljóð, og
Sjálfstæðisflokkurinn næði hreinum^meirihluta, og þess vegna að því loknu safnaðist mikill
eiga allir góðir menn að vhma amménlhmmnii^'iUUíÚli^itu,. í mannfjöldi .á.: .Skansinum, er
Lögreglustjóra
færður fáninn.
Lagði nú gufubátur frá varð-
skipinu, en lét bátana afskipta-
lausa og stefndi að bæjar-
bryggjunni. Var yfirmaður
varðskipsins í bátnum og hafði
með sér „hinn upptekna fána
og færði hann lögreglustjóra",
en hélt síðan í stjórnarráðið „að
tilkynna tiltækið og heyra álit
þess". — Er skipherra gekk
niður bryggjuna á leið til skips
voru fánar á báðar hendur
honum, en fyrir miðri bryggju
mikill fáni, en er skipherra
gekk undir hann varð hann að
lúta lítils háttar, og laust þá
upp fagnaðarópi í þyrpingunni.
„Annars höfðu allir verið frem-
ur þögulir, varð hvergi vart
ærsla eða óláta, heldur hvíldi
hátíðleg alvara yfir öllu."
Varðskipsforingin, sem -með
iögleysu sinni varð til þess að
vekja þjóðræknisölduna, er fór
um bæinn og allt landið, vegna
f ánatökunnar, var að allra dómi
maður prúður og skylduræk-
inn, og þótti mönnum leitt, að
honum skyldi hafa orðið þetta
á.
Löngum hafa ýms símagjSld
þótt há hér i bænum, og einkum
kvartar fólk undan því, hve dýrí
sé áð flytja 'síma húsa á -ririlli,
jafnvel þótt flutningurinn taki
engan tíma; aniián' en áð béfa
símaáhaldið á niilli. Merk kona
hér í bæ hringdi til min fyrir ,
tveim dögum, og spurði mig að
þvi, hvernig stæ'ði á þvi, að fiutr!-
ingsgjald fyrir sima væri 600
krónur, þótt simi hefði áður vcr-
ið í húsinu, og um enga íiðra
vinnu hefði verið að ræða en
tengja áhaldið á nýja staðn-
um.
Allir greiða jafnt.
Síminn mun láta alla greiða
jafnt, hvort sem um mikla eða
litla vinnu er að ræða. Kostar
símaflutningur innanbæjar 600
krónur, hvort sem þörf er á Jm
að vinna lengi við innlagningu
eða ekki. En það skal játað, aS
skrítið er það, að þurfa að greiSa
600 krónur fyrir sama og enga
vinnu, eins og þegar sími er flutf-
ur í hús, þar sem simi var áður,
og settur kannske á sama stað,
svo allar leiðslur eru til, og vinn-
an er aðeins tengingin.
Prentpappír til umbúða.
Kona kvartar undan þvi, að
sums staðar noti kaupmenn prent
pappír til umbúða, og á þó ekki
við fiskkaupmenn, sem lengi hafa
notað blaðapappir. Telur bún
það inestu óhæfu að notaður sé
prentpappír utan um t. d. dýran
fatnað. Þetta er auðvUað rétt,
þegar hægt er að fá umbúðapapp-
ír, þá er engin afsökun fyrir
hendi. Þegar um viðkvæman fatn_
að, og kannske hvítan eða ljósan,
að ræða, er ekki útilokað að prent
sverta komi í hann. Annars munu
ekki véra mikil brögð að þessu,
og ættu viðskiptavinir að kvarla
við kaupmanninn, þar sem það
tiðkast. Mér finnst það ekki geta
verið leyfilegt, þegar enginn
skortur er á umbúðapappír. ÖSru
máli gegnir, þegar hann er ófá-
anlegur ,eins og stundum hefur
komið fyrir.
Hljómskálagarðurinn.
Og loks hefur mér borizt þriðja
kvörtunin, sem eg hef verið beð-
inn að koma á framfæri. Nú er
verið að vinna i Hljómskálagarð-
inum, og finnst mörgum ekki
nægilega smekklega þar frá hlui-
«1.
Kleppsholt!
Ef Kleppshyltingar þúrfn
að setja smáauglýsingu í
Vísi, er tekið við henui Í
Verzlun Gti5munflar H.
Atbertssonar.
Það borgar sig bezt að
augiýsa í Vísi.
«n«m gengið. HljómskálagarSur-
inn er kominn til ára sinnaj en
ár frá ári er hann samt alltaf
eins. Hann viiðist litlum fram-
í'örum taka, einkum er þar allur
trjágróður lágvaxinn og kyrkings
legur. Telja menn, að ýmislegt
hljóti mega gera til þess að prýða
þenna reit bæjarbúa, meira hehl-
ur en gert er. T. d. þar sem slétf-
að hefur verið sunnarlega i garð-
inum hefur ekki verið farið með
valtara yfif svo Jarðvegur er þar
allur í hnökrum. Vonast roenn
til að garðurimi verSi nú samt
gerður sæmilega úr garði á þessu
sumri. — kr.
Spakmæli dagsins:
Tungan er sverð kvenna, enda
láta 'þær það sjaldan rySga.
Gáte dagsins.
Nr. 447.
Sólar varminn sýður það,
svo það höndin brýtur.
Fótur hraustur títt það trað.
Trútt þess munnur nýtur.
Svar við gátu nr. 446:
Beizli.