Vísir - 18.06.1953, Blaðsíða 7

Fimmtuclaginn. 18. júní 1953.
TlSIR
m - ' ' ■'■"“■ ‘ ' ............................................................‘
| PUip ÍJoJa.:
AKNA LUCASTA
9
Buster virti hana betur fyrir sér og var auðséð, að hann
var Danny fyllilega sammála. Og Buster rétti fram hönd sína,
eins og feiminn drengur í boði, sem mamma hefir kennt að
hneigja sig.
„Gleður mig að kynnast yður, ungfrú Lucasta.“
„Sæll,“ sagði Anna blátt áfram, en örlítið undrand'i yfir allri
kurteisinni, og' leyfði honum að þrýsta hönd sína. Þetta var
allra kurteisasti piltur.
„Eg tók hann með mér svona til þess að láta minn betri mann
njóta sín,“ sagði Danny, en Anna kinkaði kolli. Buster hafði
ekki enn sleppt hönd hennar.
„Nóg komið,“ sagði Danny hlæjandi og skipandi, og einhvern
veginn hreif það hana, að hann lét sem hún væri prinsessa, sem
enginn mætti koma nálægt nema hann sjálfur. Hún fór ekki
í neinar grafgöttur um, hversu djúpt rætur einlægnl hans lágu,
því að vel vissi hún að hann var léttlyndur, en hún brosti til
hans mjög elskulega.
„Þið látið mig vita, þegar öll þessi formsatriði em um garð
gengin,“ sagði Nói rólega.
„Andaðu rólega — öll nóttin er framundan,“ sagði Danny,
en Nói leit á klukkuna, andvarpaði og mælti:
„Það var það, sem lagðist í mig.“
Danny fór að leita í sjópoka, sem hann hafði slengt á gólfið,
er hann breiddi út faðminn móti Önnu, en lét dæluna gana á
meðan.
,.Eg er viss um að útgjöldin við að leita að þér námu tuttugu
dollurum — eg leit inn í hvex-ja krá við Sandgötuna.“
Hún trúði því næstum, að þetta bæri að skilja svo, að hann
hefði í raun og veru þráð hana.
„Eg var farin að halda, að þú værir búin að snúa baki við
Brooklyn.'1
„Hættu þessu bulli,“ sagði hún, tU þess að leiða athygli hans
frá því, að hún var næstum. hrærð yfir, að hann var kominn
aftur, hress og glaður, til þess að hx-ekja burt óttann og kvíðann,
sem hún hafði átt við að búa allar einveru- og kuldastundirnar
að undanförnu. Og loks fann Danny það, sem hann var að leita
að, gilda og ósmekklega hálsfesti, sem hann hafði keypt í ein-
hverri fjarlægri hafnarborg. Anna vissi, að hann átti til að vera
gripinn viðkvæmni, þegar hann vai'ð mjög drukkinn — og
vafalaust keypt þetta í slíku hugarástand — en hvað um það,
það sýndi þó, að harm hafði hugsað til hennar. Hann lagði grip-
inn um háls henni og smellti lásnum og sagði við Buster:
„Jæja, Buster, hvernig líst þér á?“
Anna lét sem hún væri hrifin og Buster, sem var af þeirri
manntegund, sem hélt, að svara bæri öllum spurningum, vafð-
ist txmga um tönn, en mælti svo:
„Já — eg verð nú að segja, að fyrir minn smekk, — þú af-
sakar —“
„Hann vill allt látlaust, ekkert skrautglingur, — hann er líka
frá Boston,“ hvíslaði Danny að Önnu.
„Kannske af gamalli aðalsætt,“ sagði Annna glettin. og gaf
Buster hýrt auga.
„Hann er ekki slakur, strákurinn — hann getur jafnvel bablað
frönsku,“ sagði Danny í einskærri aðdáun á hinum unga félaga
sínum.
En Buster roðnaði upp í hársrætur, er Anna sagði:
„Segðu eitthvað á fi'önsku.“
„Það er ekki umtalsvert,11 sagði hann. „Eg kann ekki nema
nokkur orð.“
„En eg er viss um, að það eru oi'ð, sem duga,“ sagði hún.
Vafalaust hafði hún gefið mörgum öðrum undir fótinn með
svipuðuin hætti, en hún talaði í öðnim tón við Buster, eins og
til þess að láta honum skiljast, að hann og hann einn væri vel-
kominn að vera með henni og Danny, því að hann væii svo lag-
legur og viðfeldinn, og hann kunni líka vel að meta vinsemd
hennar og sagði við Danny:
„Er ekki tími kominn til þess að bjóða ungfrúnni upp á glas?‘:
„Jú, þú hefðir nú getað látið þér detta það í hug,“ sagði
Anha o,g horfði tindrandi,. örvandi augum á Danny.
„Eg , er kominn rniklu lengra áleiðis en þið,“ sagði Danny
hlæjandi. „Bjór handa úngfrúnni,“ kallaði hann tií Nóá og dró
Önnu af stólnum, sem hún hafði sezt á, án þess að hafa í hug
hve öflugt takið var, er hann greip í handlegg hennar, en hún
hrsti sig af honum hlæjándi:
„Sparaðu kraftaná, sjómaður!“
„Ó, þér er ekki svo leitt sem þú lætur,“ sagði harrn, „við skul-
um fara inn í borðstofuna.“
Buster var þéim gieymdur, en hann gat ekki aimetiriilr gá
áttað sig á þessari „vendingu“ og kallaði á eftir þenn:
„Hæ, Danny, hvað um mig?“
„Taktu það rólega, drengur minn, þetta er fyi'sta sjóferðin
þín — og landleyfið.“
Danriý tók útári urix Öhnu óg sagði lágt o'g iriniléga:
„Anna, eg sleppi þér aldrei framar."
Og er inn kom drö hann fram sama stólinn, sem hún hafði
setið á, er hún ræddi við Eddie.
„Seztu niður, eg hefi fréttir handa þér.“
„Og hvað er þá í fréttum?“ spurði Anna.
„Eg verð afskráður í næstu viku!“
Hann sagði það eins og fangi, sem getur eftir nokkra stund
gengið frjáls út úr klefa sínum, maður, sem lengi hafði
beðið frejsisins og allra þeirra gæða, sem það hafði upp á að
bjóða. Hann sagði það eins og maður, sem loks leit aftur elsk-
aða konu, er hann lengi hafði þráð, og hann horfði fast og lengi
í augu hennar.
„Eg hefi aurað nógu saman til þess að kaupa mér leigubíl,“
sagði hann.
Hún hafði ekki þekkt hann áður en hann gerðist sjómaður,
en hann hafði sýnt henni myndir frá þeim tíma, er hann var
leigubílstjóri á Manhattan. En hún þekkti hann betur en hann
þekkti sjálfan sig.
„Þú verður kominn á sjóirin aftur eftir mánuð, Danny.“
En Danny hristi höfuðið og var eins einmanalegur á svip og
fai’maður getur verið.
„Þú veizt hvernig það er á sjónum. Eg er búinn að fá nóg
af því.“
Hún hafði aldrei haft nein kynni af einveru á sjó, en hún
gat gert sér í hugarlund hvernig tilfinningum Dannys var
varið.
„Jæja, félagi,“ sagði hún, „talaðu eins og' þér býr í brjósti.“
„Þú þekkir bara mínar veiku hliðar, Anna — ef þú gætir
skoðað mig niður í kjölinn mundirðu komast að raun um, að eg
þrái heimili, þar sem einhver bíður eftir mér.“
Ljósið blakti á kertisskarinu. Og Arma sat þarna og starði
á hann og furða hennar var meiri. en svo, að nokkur von gæti
vaknað vegna játningar hans. Það gat ekki verið Danny John-
son, sem talaði þannig. Það gat ekki verið hinn villti, ákafi
farmaður, sem hún hafði fundið skjól hjá svo oft, er hann
Á kvöldvökimiii
Montgomery marskálkur
skrifar afskaplega ólæsilega
hönd. Dag einn kom hann í safn
í Lundúnaborg og fór þá að
skoða þar minningadeild um
Afríku. Þá rak hann augun í
pappírsblað, sem kom honum
kunnuglega fyrir sjónir. —
„Þetta er undarlegt,“ sagði
hann yið safnvörðinni. „Hvern-
ig stendur á að þetta bréf er
hér?“
„Herra marskálkur,“ svaraði
vörðurinn. „Þetta er áætlun
yðar fyrir árásina á Tobrak.“
„Hlægileg vitleysa,“ muldraði
marská'kurinn. „Þetta er bréf
til konunnar mimiar!“
9
„Nei — Eg vil skilnað“,
sagði kvenmaðurinn. „Eg er
ekki einu sinni viss um að hann
sé faðir ao yngsta barninu
mínu.“
©
Bóndadóttir í vesturríkjum
Bandaríkjanna kom náföl
hlaupandi á harðaspretti inn í
smáverzlxm í sveita-þorpi
skammt frá heimili hennar.
Hún hrópaði til konunnar bak
við búðarborðið: „Flýtið yður
— það er naut að elta hann
pabba minn!“
„Já, en hvað get eg gert yður
til hjálpar,“ sagði afgreiðslu-
konan.
„Fljótt, fljótt! Látið mig fá
Ijósmyndafilmu 6X9 í hvelli!“
Sexfugur í dag:
Guðjón Jónsson,
á SágfuMi.
Guðjón Jónsson aðalvcrk-
stjóri við Síldarverksmiðjur
ríkisins á Siglufirði er sextugur
í dag.
Gúðjón er Árnesingur að
ætt að uppruna, fæddur á
Eyrarbakka 18. júní 1893 og
ólst þar upp. Vandist hann: sjó-
mennsku frá blautu barnspeini
og þótti sjósóknari góður.
Snemma varð þess vart i
fari Guðjóns hve honum var
sýnt um vélar og laginn um allt
er að þeim laut. Gerðist hann
vélstjóri á bátum strax, er fisk-
veiðar voru stundaðar á þeim
þar eystra, síðar vélgæzlumað-
ur í landi þar til er hann
skipti um búsetu og gerðist
starfsmaður rafstöðvarinnar í
Hafnarfiroi.
Árið 1938 fluttist Guðjón til
Siglufjarðar alfarinn og hc‘ur
átt þar heima síðan. Áður hafði
hann st.arfað þar á sumrin sexu
’.-élamaður í síldarverksmið-j -
um, en 1938 var hann ráðinn
verkstjóri í einni þeirra og fi’á
1951 aðalverkstjóri allra síld-
arverksmiðja ríkisins á Sigii' •
firði.
Guðjón er mikill erjumaður,
að hverju sem hann gexxgur,
traustur og duglegur og hve>-s
manns hugljúfi.
Guðjón er kvæntur Björgu
Andrésdóttui', mikilli ágæt.--
konu.
Qhu áimi
17. júní 1913 var eftirfarandi
tilkynning frá Landssímanum
birt í Visi:
í dag,
17. júní, er Loftskeytastöðin
í Reykjavík opnuð til almenn-
ingsafnota með ákveðnum
þjónustutíma, til viðskipta við
skip í hafi, með þeim takmörk-
unum sem eftirlitsreglugjörð
stjórnarráðsins setur. Hægt er
að senda loftskeyti frá öllum
landssímastöðum og reiknast
gjaldið þannig:
a: Vanalegt landssímagjald.
b: Loftskeytagjald, 40 ctms.
(30 aura) fyrir hvert orð;
minnsta gjald frc. 4.00
(Kr. 3.00).
c: Skipsstöðvargjald er sam-
kvæmt Berne-listanum.
Úrskurðað uni
frestm aftöku.
William O. Douglas, einn af
dómurum Hæstaréttar Banda-
ríkjanna, úrskurðaði í gær, að
aftöku Rosenbergshjónanna
skyldi frestað.
Á að rannsaka, hvort ný gögn,
sem vei-jandi hjónanna vill
koma á framfæri, réttlæti að
málið verði tekið fyrir að nýju.
Réttarfrí er sem stendur í
Hæstarétti, en þegar svo er á
statt, getur einn dómari fellt
úrskurð um aftökufrestun. —
Dómsmálaráðherra Baridaríkj-
anna sagði hins vegar í gær-
kvöldi, er um þetta varð kunn-
ugt, að þess væri ekki fordæmi,
að þetta hefði verið gert, og
dómsmálaráðuneytið hefði gert
ráðstafanir til þess að Hæsti-
réttur fullskipaður kæmi sam-
an þegar í stað, til þess að taka
fyrir úrskurð Douglas dómara.

Upphituð vörugeymsla óskast nú þegar. Margskonai'
húsnæði getur komið til greina. Uppl. í síma 1067 eða
81438.
•V.VsWUVVWJWWSWlfl.VVWVWJV.WWWVW.WWlftWV,
fyiii .ggjandi. Lágt verð.
'Fjréswni&g&n Vúöir h.f-
_ Lauga,veg ,166.
WVVrfV>WWrfWWWWVWVVWWW«VlftlWUWVJVWt-."-VinJVWUW
Púsuniir vlta að gœfan fylgtr,
hringunum frá
SIGURÞÓR, Hafrtarstræti 4,
Margar gerðir fyrirlíggjanái.
Kaupi gui! 3g slifar