Vísir - 26.06.1953, Blaðsíða 7

Föstuáaginn 26. júní 1953
TISIR
I
»»«
pkáP tjordan:
ANNA LUCASTA
m
voru allir bæjarbúar — og Claude þekkti hljóðið í bíl hvers og
eins þeirra.
Og vissulega var það Frank, sem kom inn andartaki síðar,
eins og honum hefði verið skotið þangað úr fallbyssu, en úti í
skrjóðnum — Claude til mikillar undrunar — sat Stella, og neri
höndum sem í örvæntingu, og var það dálítið einkennilegt, því
að þau sáust vart saman — og í öðru lagi þurfti Frank ekki að
láta klippa sig, því að það hafði hann gert fyrir tveimur dög-
um, eins og stórviðburður væri í aðsigi. Og í þriðja lagi stund-
aði Frank ekki vinnu 1 verksmiðjunni þessa daga — og eitt-
hvað var kynlegf við það, að starfa ekki um þessar mundir.
Claude sneri sér að Frank með spurningu á vörunum, sem hann
aldrei bar upp, því að Frank hafð iauðsjáanlega gleymt því, að
Claude Meriwether væri til. Hann horfði á ókunnuga piltinn
með næstum óttablandinni forvitni.
„Rudolf?“ sagði hann svo með spurnarhreim og auðmjúkur
sem feiminn skóladrengur.
Pilturinn kinkaði kolli, en horfði með nókkuri undrun á
Frank, sem vonlegt var.
„Drengur minn,“ sagði Frank og ljómaði allur. „Velkominn
til Pennsylvaníu.“
12. kapítuli.
Frá því eldsnemam um morguninn hafði öll Lucastaíjölskyld-
an hagaði sér eins og einhver stórviðburður væri í aðsigi. Uppi
lá Joe í gamla rúminu og starði á rifu í loftinu, en það lagðist
í hann, þótt enginn hefði talað við hann, hvað var í aðsigi. Og
það var eins og þau byggjust við því. að hann biði eins og þau.
— En hann var svo sljór, að allt vav etns og í þoku fyrir augum
hans. Og honum fannst einkenniiegt, að í hans húsi skyldi
vera beðið eftir einhverju. Þau höfðu knúið hann til að fara —
sent hann eftir Önnu. Og það var eins.og ekki væri um neitt
annað hugsað í húsinu. Allt snerist um' Önnu. Rétt sem snöggv-
ast hafði hann dragnast _upp úr rúniinu og að glugganum og
gægzt út, dregið til glpggatjaldið qg' ýtt rauðu, þrútnu.andlitinu.
að rúðunni. En hann sá ekkert, og sv.o gleymdist honum af
hverju harm hafði farið að álpast út að glugganum. Það hefði
verið betra að liggja þar kyr-r. Bið — já, einhver bið: var það.
Þau voru að bíða. Hann staulaðist að kommóðunni, sem hann
hafði keypt handa Theressu, þegar þau bjuggu og höfðu aura-
ráð. Hann opnaði skþffu og tók upp albúm með fjölskyldu-
myndum, og eins og af gomlum vana opnaði hann .það þar sem
myndirnar af Önnu voru, þegar hún va.r. fullvaxta mær, búin
að ná fullum þroska, stóð í fullum blóma, glettin, brosandi,
hlæjandi- Hann stóð þarna sem tjóðraður og starði á myndirnar
— horfði á hana hlæja farman í sig; Alltaf, alltaf voru þær
hlæjandi. Anna hafði hvítar, fallegar tennur, og þegar hún hló
skein á þær, um leið og hún hnykkti tii höfðinu, svo að hárið
flaksaði til. Hún hló að honum, íöðirr .-:num, sem hafði komið
að henni og þessum strák þarna í s.kúrnum.
Hann hataði hana. Stundum svo, aS honum íannsí að hann
gæti gengið af henni dauðri. -- Han:r. riastum sá hana liggja
liðið lík við fætur sér. En hún. var þarna og hló að honum —-
hló að honum. Hún hló framan í hvern mann, kyssti farmenn
og vaggaði mjöðmunum. Hún gerði það, sem ljótt var. Hann
gekk að veggalmanakinu óstyrkum skréfum og reif af því —
svo hálfdatt hann niður á rúmið og hnipra.ði sig þar saman,
og köldum sveiía sló út um hann ailan. En nú barst hljóð að
eyra, sem gafi til kynna, að bill Franks væri að nálgast. Joe
lá kyrr, án þess að hlusta, en hann hay ði óm af mannamáli.
Og enn, er honum skildist, að nú væri :-;á kominn, sem allir í
húsi hans höfðu beðið eftir, gerði iiann ekkert annað en liggja
kyrr og horfa á rifur og köngulóarvefi.
Kata hafði hinsvegar lagt við hjúsiirnar ;-.l!an- morgiminn og
strax og hún. heyrði í bílnum kom hún þjotandi niður stigann
og opnaði framdyrnar nægilega sneimna, til bess að sjá bilinn
renr.a að hliðinu. Stella ók í þe;ia ;kipti, en ;’rank sat hjá ung-
um manni í aftursætinu. Hún gekk á móíi : o bauð, þau vel
kornin, og sagði svo:
„En hvar er farangurinn ýðar?‘
„Ó, við- skildum hann eftir í gisíihi;s;nu/ sdgði Fr-ank eins
og sá sem beðið hefur lægri hlut í orðahnippingern.
Theresa var komin út og hafði heyrt ;<r - Hún fagnaði
Rudolf vel og sagði:
„Þú hefðir átt að vera hjá okkur.“
„Það fannst mér allt.o mikil/ání&la,“ sugði hann;
„Drengur minn,“ sagði Th iosa at'mr, ,,eg h fi aldrei orðið
eins hjartans fegin að sjá nokkurn s'em big :a :ga. tíð.“
„Það gleður mig líka að sja þig,‘‘,sagði Rudoif innilega, eins
og það kæmi frá hjartanu.
„Og þú ert lifandi eftirmynd Ottos, eins og 1 ,nn var þegar
hann var úngur, svo hár óg’ irípu'i sýnt:m.“’
„Pabbí var hu ekkert af.'sfeafa uian a£ bví, p ..r hann var
að iysa því hvernig þú leizt út, legar þú varst ung stúlka.“

víð alþingiskosningamar í Reykjavík
28. júné 1853
NEÐRI HÆÐ
Kjördeild:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Aagot — Ásgerður
Ásgríms — Björn
Björndís — Emma
Engilbert — Guðlúma
Guðgeir —- Guðrún Frímaniisdóttir
Guðrún Geirsdóttir — Halídóra Helgadóttir
7. Halidóra Jakobsdóttir — Hrenn
8. Huld — Jchanna Ingvaldsdóttir
EFRI HÆÐ
9. Jóhanna Jensáóttir — Jönmdur
10. Kaaber — Kærnested
11. Lára — María Júliusdóttir
12. María Kristinsdóítir —
13. Óskar — Sighvatur
14. Sigraar — SigurSur
15. Sigurlinnur —- Svanur
16. Svava — Yiihelmma.
17. Yilhjáimur — össur
Austurbæjarskólinn
NEÐRí HÆÐ
Kjördeild:
1. Aalen — Arthur
2. Ása — Bjarni Guðnason
3. Bjarni Haraidsson Einar Magnússon
4. Eínar ölaísson — Geir
5. Geirdal —- Guðmundina
6. Guðmundur — GuSrún Högnadóttir
7. Guðrún Ingimundardóttir — Kalidór
8. Haildóra — Hjördís
9. Hjörleifur — Ingyeldur
10. Ingvi — Jón Júníusson
EFRI HÆÐ
11. Jón Karlsson — Klahn
12. Klara — Lárus
13. Laufey — Margrímur
14. María — ÖIöí Ingvarsdóttir
15. ÖSöf Jakobsdótíir — Rósinkrans
16. Rúna — Sigurbjörg Jónsdóttir
17. Sigurbjörg Kristbjcrasdóttir — Sóley
18. Sólon — Theresia
19. Thom — Þóra
20. feóranna —
Laugaraesskólinn
Kjörcleild:
1. Aanes — Bjarni Ivarsson
2. Bjarni jóhannesson — Færseth
3. GabrieHa — Guðrán Guimarsdéttir
4. Guðrún Hálfdáuardóttir
5. HlaSgerSur — Jcn Ingvarss©n
6. Jón Jóhannesson —■
7. Lange — Olsen
8. Ölöf — Sigtryggur
9. Sigurást — Sört íser
10. Tala — össurína
Kjördeild:
BRIDGi
4» Á-K
T Á-7-6
♦ G-8-6-5-4
4 Á-D-6
Utspil V 3. |
6 D-G-10-9-8-6-5-2 !
V -
4» Á-7-2
4b 5-4
Suður spilar 6 4». Austur'
hefur sagt hjarta, og Vestur
tekið undir í þeim lit. Vestur
kemur út með V 3. Hvernig:
ætti Suður að spila spilið?"
Lausn í blaðinu á morgun.
EUiheimi
• H «
Hljómplötur
með söng Guðrúnar A
Simonar gefnatr úfé
^orðurlöndum.
Guðrún Á. Símonar söng«
kc-na hefur verið landsmönnum
góðkunn fyrir söng sinn bæði í
Útvarpi og á söngskemmtunum,
auk þess sem hún hefur komið
frapr á sviði Þjóðleikhússins.
En frægð Guðrúnar hefur
farið víðar, og nú heíur hún
nýlega hlotið viðurkenningu.
söngsérfræðinga á Norður-
löndum, þar sem plötur með
söng hennar verða gefnar út.
Sl. vetur fóru „íslenzkir
tónar“ þess á leit við söngkon-
una, að hún syngi inn á tvær
plötur, sem síðar yrðu seldar
. hér á landi. Varð það úr, að:
’ Guðrún söng þessi lög og ann-
, aðist Ríkisútvarpið upptökuna.
Síðan vei'ða plöturnar sendar
| til Osló til herzlu. Þar vöktu.
! þær slíka athygli sérfróðra.
1 manna, áð hljómplötufyrir-
tækið Nera AS., skrifaði þegar
til „íslenzkra tóna“ og fór þess
á Leit, að það fengi útgáfurétt-
á plötunum í Noregi. Varð það
að sæmkomulagi.
Einnig hvatti hið norska fyr-
irtæki „Xslenzka tóna“ til þess-
að leita frekari markaða fyrixr
plöturnar og taldi mjög líklegt-
að önnur hljómplötufyrirtæki-
á Norðurlöndum myndu sjá sér;
hag i því að fá útgáfurétt
þeirra. Því var það, að hið
íslenzka fyrirtæki'sneri sér til-
Cupol í Stokkhólmi og Dænsk.
Telefunken AS. í Kaupmanna-
höfn, og bauð þeim útgáfurétt-
inn í þessum tveimur löndum.
Var málið auðsótt við þessa að--
ila, því að þeir létu báðir samæ.
álit í Ijós um hæfileika söng-
konunnar. }
Lögin, sem hér um ræðir,,
eru „Syörtu augun“, rússneskt-
þjóðlag, „Af rau.ðum vörum“'
eftír Peter Kre'uder, „Svana—
söngur á heiði“ eftir Kaldalóns
og „Dicitencello" Vuis“ eftir R.
Falvo. Tvö fyrri lögin eru á,
\ plötu, sem komin er til lands—
ins, og hefst sala á henni nú
næstu daga, en síðari platan,
er væntanleg fyrir jólin.
Enginn vafi leikur á því, %■
þetta er mikill sigur fyrir Guð-
rúnu Á. Símonar.