Vísir - 03.07.1953, Blaðsíða 5

Föstudaginn: 3. * júlí 1353. vlsnt
«■ 1^1 I lillillll ÍnJl iHIH II11 I >■1. .—I (»,i .11 ..

Hvers vir&i er i&na5urinn?
ilanta þarf að fá að srna. livers.
hanu er megnugur.
Þcgar verzhmarviðskipíi fóru
að flytjast yfir á íslenzka aðila
eftir lok tlönsku einokunarinn-
íjteim sigri, sem við það vanst,
að gróði 'þeirra döskn komst á
íslenzkar hendur.
Og þegar siglingar landsins
komust að mestu leyti í hendur
íslendinga með stofnun Eim-
skipafélagsins, varð ekki minni
sigurgleði hjá okkur. Einnig er
hinn mikli og góði fiskveiða-
floti okkur til hins mesta sóma,
og um leið nauðsynlegur landi
okkar til áð draga björg í bú.
En það er þó önnur at-
vinnugrein, sem hefur venð í
öskustónni hjá þjóðinni, og
hún hefur ekki enn opin augu
fjTrir þeirri nauðsyn sem hún
er fyrir allan almenning — og
það er hinn ungi, íslenzki iðn-
aður. Þegar vísir að iðnaði
varð fyrst til hér á landi, va:
það efst í huga þeirra fram-
sýnu manna að hjálpa íslenzka
þjóðinni við að spara hinn dýr-
rnæta gjaldeyri, sem hún þarf
að afla, og ef stjórnarvölö
landsins hefðu athugað bað
betur, hvað iðnaðurinn gæ1i
sparað, hefði margt orðið öðru-
vísi í dag.
Og um ieið hafa iðnrekendur
hugsað fyrir vaxandi fólks-
fjölda. Það er ekki miklumeira
en um 20 ár síðan verksmiðju-
iðnaður hóíst hér á landi, er \
þeim árum hefur orðið mikil
breyting hérlendis, og til hins
bct.ra. Ætli hinar miklu fram-
farir, sem hér hafa orðið, eigi1
ekki hinum íslenzka verk-
smiðjurekstri mikið að þakka?
Eyrir iðnaðinn hafa þetta þó
verið erfiðir tímar, þar sem
ótrú fólksins og stjórnarváid-
anna á, að’ íslendingar gætu
keppt við erlendar verksrmöjur,
hefur verið þrándur í götu.
Sama má segja um erfiðleika
stríðsáranna við að afla hinna
réttu hráefna til að vinna úr
Hugsum okkur sparnaðinn á
farmgjöldum við það, að hér á
landi er framleitt öl og gos-
drykkir. Það væri góður floti,
sem þj'rfti til að flytja það
vörumagn til landsins. Að end-
ingu ætla eg að koma með
raunhæft dæmi máli mínu til
sönnunar, og gefa lesendum
tækifæri að athuga innflutn
ingsmálin í heild.
Englendingar eru ein mesta
iðnaðarþjóð heims, og verða aði
flytja inn mestöll hráefni til
sinnar framleiðslu. Þeir vita
hvað það þýðir að hafa ekki
vinnu fyrir landsmenn sín'a, og
gera allt, sem þeir geta til
þess að hafa ávallt nægileg
hráefni. En þar sem þeir fram-
leiða meira en þeir þurfa fyrir
íbúa landsins, selja þeir vörur
sínar um allan heim, og erum
við þar á meðal stórir kaup-
endur á mælikvarða okkar
litla lands.
Amerískt fyrirtæki bauð ís-
lenzkum framleiðanda einka-
leyfi á framleiðslu sérstakrar,
vörutegundar, sem þeir fram-
leiða hráefni í, og selja um
allan heim og þar á meðal til
Englands. Athugaði þessi fram-
leiðandi söluniöguleika þessar-
ar vöru og hér er útkoman:
Flutt hefur verið inn' á sl.
2i/2 árum ca. 60,000 kg. af
þessari vörutegund, frá Eng-
landi, og hafa landsmenn, þ.
e. neytendur, greitt fyrir hana
eina milljón og átta hunduruð
þúsund krónur. Hafa þeir þá
greitt um milljón kr. í sterl-
ingspundum. En ef vara þessi
væri framleidd hér á landi,
þyrfti ekki nema um 250,000
krónur í gjaldeyri. Varan ætti
ekki að kosta landsmenn meira
en 800,000 og myndu neytendur
spara milljón króna. (Það ér
eitthvað hægt að gera við þær).
Og það er meira sem myndi
sparast, og það er að losna við
að flytja inn 53,000 kg. af
hann álítlega peningaútgjöld og
fjTÍrhöín, þar sem fyrirtækið
áskilur sér að maður verði
séhdúr utan ,-til að lærá þessa
framleiðslu, en sölumöguleikar
eru takriiarkaðir végna hins
mikla innflutnings.
En ef einn framleiðandi
getur sparað þjóðinni á ári svo
mikla fúlgu á einni vöru-
tegúnd, hvað getá þá . allir
sparað mikið?
B. Þ.
MARGT Á SAMA STAÐ
LAUGAVEG 10 — SfMf 33R7
Fá kratar 7.
þingmanninn?
Mcnn segja 'þessa dagana, aft
Alþýðuflokkurinn sé ekki von-
laus uni að fá sjöunda þing-
manninn.
Sá Þjóðvarnarmanna, sem
stendur næst því að komast á
þing, t.d. ef uppbótarþingmað-
ur flokksins forfallaðist, er
nefnilega sá frambjóðandi
þeirra, sem gekk í Alþýðu-
flokkinn á s.l. vetri, og hefur
ekki sagt sig úr honum enn —
Hermann Jónsson, sem bauð
sig fram í N.-Þingeyjarsýslu.
Maðurinn kemst sennilega i
vanda, ef hann kemst á þing,
og verður að velja á milli Gils
og Gylfa.
Verðlag helztu nauð-
synjavara í Reykjavík.
Frétt frá sbrifstofu Verðgæzlustjóra.
Hæsta og lægsta smásöluvérð ýmissa vörutegunda í nokkr-
am smásöluverzlunum í Bleykjavík reyndist vera bann 1. þ. m.
sem hér segir: .
‘v-i Vegið
Lægst Hæst meðalverð
•" -V' kr. kr. kr.
Rúgmjöl pr. kg/ '? 2.85 3.15 2.98
Hvéiti —: -— * 2.80 3.25 3.14
Hafi am jöl ... . ../ ... — 3.20 3.80 3.29
Hrísgrjón ...... 7... — — ' 4.95 7.00 6.33
Sagógrjón .. . — — 6.10 7.35 6.22
Hrísmjöl . . — •—'- 4.10 6.70 6.14
Kartöflumjöl ........ — *— 4.65 5.35 4.89
Baunir .vi'v... . — — 5.00 6.00 5.58
Kaffi, óbrennt ....... . — 26.00 28.25 26.99
Te, V& lbs, pk'. t-.. 3.25 4.50 3.71
Kakao % lbs. ds. 7.50 9.25 8.51
Molasykur .'.... — — 4.35 4.70 4.53
.Strásykur . — — 3.20 3.40 3.36
Púðursykur — — 3.20 6.20 4.52
Kandís ...... v... :.. — — 6.00 7.15 6.45
liúsínur .. — — 11.00 12.00 11.44
Svéskjur 70/80 .. ... — — 15.00 18,60 17.39
Sítrónur — — 9.00 9.60 9.05
j Þvottaefni, útlent. . . . pr. pk. 4.70 5.00 4.86
Þvottaefni, innlent . — — 2.85 3.30 3.10
Ætla að reisat
útisundlaug í
Þórshöfn.
Færeyingar ætla að byggja.
nýtízku útisundlaug i Þórshöfn,.
og hefur málið hlotið ágætar'
undirtektir almennings.
Blaðið „14. september“, sem
út kemur í Þórshöfn, segir frá
þessu nýlega. Segir blaðið, að
hylurinn, en svo nefna Færey-
ingar sundlaug, muni kosta utn
300.000 þúsund krónur, en fyr-
ir hendi er nú um 80 þúsundir,
sem bæjarstjórn Þórshafnar og:
íþróttamenn hafa lagt fram.
Lokið er við að grafa fyrir
lauginni, sem verður 25x15 m.
að flatarmáli. Laugin verður
rétt hjá rafmagnsstöðinni í
Gundadal svonefndum, og fæst-
þannig heitt vatn.
Fyrst um sinn verður um úti—
sundlaug að ræða, en Færeying-
ar hafa hug á að byggja yfir
laugina síðar.
Sundlaugin verður gerð sam-
kvæmt ströngustu kröfum um
þess konar fyrirtæki, m. a. tæki
til þess að sótthreinsa vatnið,.
góð snjTrtiherbergi í sambandi
við hana o. fl. — Með byggingu
sundlaugar þessarar verður
bætt úr brýnni þörf í Færeyj-
um.
Á eftirtöldum vorum er sama verð í öllum verzlunum.
Kaffi brennt og malað 40.60 pr. kg.
Kaffibætir .......... 14.75 — —
Súkkulaði ........... 53.00 — —
Mismunur sá.er fram kemúr á hæsta og læg'sta smásöluverði
: getur m. a. skápast vegna tegundamismunar og mismunandi inn
Leiðréfting og
þakkfiæti.
Rvk. 24. júní 1953.
Síðastliðinn laugardag hringdí
Jóhannes Kjarval listmálari til
mín og bað mig forláts á því
að vísa eftir mig, sem hann.
hefði birt í grein sinni „Þing-
vallabergmál“, í dagbl. Vísi
þann dag hefði misprentast
mjög og sagðist hafa gjört
strangar ráðstafanir til þess a'ð
úr yrði bætt. Eg hef ekki orðið
var við að það hafi verið gjört.
En þar sem að prentvillu-
púkinn hefur. sumstaðar gjör-
samlega snúið meiningu vís-
unnar við, bið eg „Vísi“ að birta.
alla vísuna eins og hún er.
góða vöru. En þegar loksins
kom bjTr í vængi hjá iðnaðin-
um til þess að fá góð hráefm,
streymdu vörur inn í landið,
og fólkið hélt, að kyrrstaða í
framleiðslu hefði verið hjá
þeim, sem byrjuðu verksmiðju-
rekstur fyrir stríð. En íslenzkir
iðnrekendur fylgjast með þ /í,
sem gerist á heimsmarkaðnum,
sbr. skrif Mr. Robsons. Með
þessum innflutningi á full-
unnum vörum hefur margt
verið rifið niður, er iðn-
rekendur liafa verið að oyggja
upp á síðastliðnum 20 áruni.
Það, sem forráðamenn þjóðar-
innar áttu að gera að mínu
áliti var að láta iðnaðinn fá
öll þau hráefni og umbúðir,
sem hann þurfti til að geia
• framleitt góðar vörur, og' koma.
á gæðamáti undir uitirliti, og
cf hann stæðist ekki þá raun, þá
var hægur vandi að leggja þær
iðngreinar niður, sem brugð-
ust. Eg álít, að iðnrekendur
eigi einhverja sök á, að iðiiað-
urinn er ekki eim mikill og
ætla mætti, og á eg þar við
það, að> þeir hafa iátið hjá iiöa
að benda ríkisvaldinu á með
rökum, hve mikið hægt er
raunverulega að spara:með. því
að láta landsjnuim sjálfá frairi-
leiða þær vörur, sem hægt er.
ensku vatni. , kaupa.
Iðnrekandi þessi hefur ekki Skrifstofan mun ekki gefa upplýsingar um nöfn einstakra
séð sér fært að taka þessu boði, verzlana í sambandi við framangreindar athuganir.
eins og er, því að það kostai ’ ' . (Frá verðgæzlustjóra).
Hvaða vitleysa er betta?“ segir lesandinn vafalaust, því að hann skilur ekki, hvað gagn sé að
þvi að troðasex bifreiðum upp á húshak. Og vé r skildum það ékiki heldur, fyrr eh vér lásúm
i það, sem myndinni fylgdi. Það er verið að þróf a burðarþol baks og veggja hússins. Það er gott
að geta auglýst, að húsið geti borið sex bíla.
Nú er hátt til himins
hrindir skýjum sólin
í mér hoppar hjartað
hreint sem barn um jólin.
Onaf englanöfum
alvaldsfingur bendir.
Himinhvolfið sópa
heitir sólarvendir.
Þessi skemmtilega grein
Kjarvals færði mér heim
sanninn um það, að ekki er
sama hvaðan lofið kemur. Og
sjaldan hafa mér komið eins
vel lofsyrði eins og frá höfuð-
séníinu Jóhannesi Kjarval vini
mínum að fornu og nýju.
Ríkarður Jónsson.
Aka frá London
til Rhodesíir.
London (AP). — Fjórir Cam-
bridge-stúdentar eru hálfnaðir"
á leiðinni til Rhodesíu í bílurn
sínum.
Þeir lögðu upp frá London
um miðjan síðasta mánuð, og
voru 48 klst. til Napoli. Þaðan.
voru bilarnir. fluttir sjóyeg til.
Libyu, og ekjð þaðan til Súd-
ans og síðan áfram suður á bóg-
inn. Þeir ætla að vera mánuiS
á leiðinni. . .