Vísir - 28.07.1953, Síða 4

Vísir - 28.07.1953, Síða 4
« VlSIR ÞriSjudaginn 28. júní 1953. wlsxxs. ■áífc2.J. .U.I I DAGBLAÐ Ritstjóri: Hersteinn Pálsson. Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson. Skrifstofur Ingólfsstræti 3. Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F. Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Srcaar 1660 (íimm línur). Lausasala 1 króna. Félagsprentsmiðjan h.f. Mikilvægi flugsamganpa. Island mun vera eina landið í veröldinni eða eitt af fáum, sem hefur algerlega hlaupið yfir eitt stigið í þróunarsögu sam- göngumálanna. Út um heim tóku járnbrautirnar við af hest- vögnunum, og síðan komu bifreiðirnar til sögunnar upp úr aldamótunum, en það er ekki fyrr en á þriðja tug aldarinnar, sem fer að bera á flugvélunum sem samgöngutækjum. Síðan hafa þessi þrjú tæki keppt um flutninga á mönnum og varningi, og standa þó flugvélarnar vitaskuld bezt að vígi, þar sem þeim eru að heita má engin takmörk sett, hvorki af löndum né höfum. Hér á landi varð þróunin hinsvegar sú, að bílarnjr tóku við af hesti og hestvagni — við hlaupum alveg yfir járnbrautar- stigið — og síðan koma flugvélarnar ti^ sögunnar. Síðan keppa þær við bifreiðarnar um flutninga innan lands og við skip milli landa, og þarf ekki að hafa mörg orð um það, hversu mjög þær hafa fært byggðina í landinu saman, ef svo má að orði kveða — dregið úr öllum vegalengdum og gert mönnumj fært um að reka erindi á ýmsum landshornum á einum og sama degi. En það er eitt, sern mun ekki hafa verið á eins margra manna vitorði, en nokkuð var frá því skýrt hér í blaðinu fyrirj skemmstu, þegar vitnað var í skýrslu, sem skrifstofustjóri i flugvallastjóra ríkisins, Gunnar Sigurðsson, hafði tekið saman. Gat hann þess þar meðal annars, að gjaldeyristekjur væru svo miklar af flugvöllum okkar — þeim, sem flugvélar i millilanda- flugi nota, en það er vitanlega fyrst og fremst Keflavíkurflug- völlur — að þær væru meiri en af flestu öðru, sem þjóðarbúið hefði slíkar tekjur af. Stafar þetta bæði af því, að erlendar flugvélar, sem hér koma við á leið sinni austur eða vestur um haf, þurfa ýmsa fyrirgreiðslu — kaupa meðal annars olíur og benzín — og auk þess verða þær að greiða gjöld fyrir að lenda hér og nota flugvellina. j Sennilega gera allir sér grein fyrir því, að slík þjónusta og viðstaða kostar nokkurt fé fyrir flugvélarnar, en þeir munu færri og áreiðanlega lang-fæstir, er hafa vitað eða rennt grun í, að tekjur af þessu væru eins drjúgar og raun ber vitni. Gefur auga leið, að við eigum að kappkosta að búa svo um í þessum efnum, að tekjur af þessu fari frekar vaxandi en minnkandi framvegis, þar sem um svo mikilvæga tekjulind er að ræða, og kemur þar vafalaust margt til greina, sem þeir kunna skil á, er um þessi mál fjalla fyrir hið opinbera. Ýmsar upplýsingar, sem gefnar eru í ofannefndri skýrslu, sýna mjög greinilega, að flugið er orðið svo þýðingarmikið fyrir samgöngur landsmanna, að um hreina afturför yrði að ræða, ef það drægist saman að einhverju marki. Þótt ekki sé talað um mikilvægi þess fyrir eins afskekkta sveit og til dæmis Öræfin, sem eru mesta „flugsveit“ landsins, er það orðinn svo nauðsynlegur liður að allt kapp verður að leggja á það, að flugferðum verði haldfö upp sem víðast um landið allan ársins hring, og ekki einungis að sumarlagi eða þá tíma árs, þegar bezt viðrar. Til þess að svo megi 'verða, þarf að auka mjög á hverskyns öryggisútbúnað, sem nauðsynlegur er og óhjákvæmi- legur, ef flugvélarnar, sem eru í senn dýrar í innkaupum og rekstri, eiga ekki að vera óarðbærar mikinn tíma ársins. Þarf þess vegna að auka fjárframlög hins opinbera á þessu sviði, svo að þau verði í samræmi við mikilvægi flugsamganganna og þær verði lagðar að jöfnu við aðra þætti samgöngumálanna að því leyti. Þing bindindismansta. sunnudaginn var sett hér í bæ þing Stórstúku íslands, og innan skamms mun hefjast hér þing norrænna bindind- ismanna. Munu koma hingað til þess þinghalds fulltrúar frá öllum Norðurlöndunum, og ræða hér vandamálin, sem sprottin eru af áfengisbölinu meðal frændþjóðanna. Þótt Norðurlandamenn sé ekki mestu vínsvelgir í heirni, geta þeir þó síður en svo státað af því, að þeir sé hófsamir menn í meðferð áfengra drykkja. Á Norðurlöndum er.,drykkju- skapur þjóðarböl eins og víða annars staðar, og ekki hægt að tala um neina menningu í því sambandi, enda þótt það orð heyrist stundum nefnt í sambandi við Bakkus. En vegna þess að menning Norðurlandaþjóðanna er á margan hátt fremri J menningu annarra þjóða, ætti að vera auðveldara að berjast gegn þessu. böli meðali þeirrp. En til þess þarf.hinn bindindis- sami hluti þjóðanna að fara út á meðal fólks 'til að prédika, I en gera það ekki einungis í eigin hópi. j Grískir prestar handteknir vegna fegurðarsamkeppni. Leiðtocri þeirra t&Idi h&na (hámaA syndarinn&r. 66 99* Fyrirbærið fegurðarsam- keppni hefur mjög tíðkast víða um lönd um nokkurt skeið og jafnan mikið um það rætt og ritað. Hafa slík „fyritæki" eigi ósjaldan valdið deilum — stundum broslegum — og jafn- vel uppþotum, og lögreglan þá stundum orðið að koma til skjalanna. Gerðist það m. a. í Aþenu fyrir nokkru, að lög- reglan handtók 52 menn, þeirra meðal nokkra hempuklædda presta, sem ætluðu að hindra fegurðarsamkeppni, er þar var haldin. Fegurðarsamkeppni var hald- in í Grikklandi 1929, en feg- urðardrottningin framdi það helgibrot, að laumast í karl- mannsfötum inn í helgidóminn í munkaklaustrinu á Athos- fjalli, og var fegurðarsam- keppni bönnuð árið eftir. Árið 1936 gaf svo einræðisherrann Metaxas út tilskipun um hæfi- le-o sídd á kjólum kvenna, og skyldi eigi vera lengra bil en 12 þunil. milli kjólfalds og jaröar. Frjálsræðisalda rís. En Metaxas er dáinn og graí- fnn og í fyrra efndi blaðið Ethnos til fegurðarsamkeppni og skyldi velja „ungfrú Grikk- land 1952“, og sigurvegarinn varð nr. 3 í alþjóðafegurðar- samkeppninni, sem haldin var í Long Beach, Kaliforníu. Og nú hófst mikil frjálsræðisalda í þessum efnum í Grikklándi — og reis furðu hátt, þegar tillit ej- tekið til hve mikil þröng- sýni var áður ríkjandi og að Grikkir veittu ekki konum sínum kosningarrétt fyrr en i fyrra. í Aþenuborg einni var 30 sinnum haldin fegurðarkeppni. J 1500 Baptistar, risu upp til að andmæla og leiðtogi þeii’ra, Kantiniotis klerkur, tók foryst- una og fékk stuðning hinnar helgu synódu grísku rétttrúar- kirkjunnar, og krafðist þess, að ríkisstjórnin bannaði hverskyns fegurðarsamkeppni, sem hann kallaði „hámark syndarinnar“. 11 fegtu’ðardísir — 200 lögregluþjónar. En stjórnin vildi halda vin- skapnum við kvertþjóðina og Ethnos, sem er eitt helzta stuðningsblað hennar. Fegurð- arsamkeppnin fór því fram, eins og ákveðið hafði verið, i Argentina-klúbbnum svo- nefnda, sem er skemmtistaður undir beru lofti, við sjó frammi, og meðal gesta og annara á- horfenda voru margir fyrrver- andi og núverandi ráðherrar. Ellefu fegurðardísir komu fram, fyrst í sundfötum, síðan í sam- kvæmiskjólum. Úti fyrir biðu 200 lögreglumenn, eins og eitt- hvað óvanalegt væri í aðsigi. Og svo varð. Sex hempuklæddir prestar komu að aðalhliðinu á þessu „Tivoli“ þeirra þarna í Aþenu, og 200 stuðningsmenn þeirra, er báru spjöld er á var letrað: „Stöðvið 'þessa líkamsdýrkun“. -— Annar flokkur kom í fiski- bátum til að reyna að komast á land á baðstaðnum — og var hér því um einskonar tangar- sókn að ræða. — Lögreglu- stjóranum — sem var meðal hinna tignu gesta — leizt ekki á blikuna, og gaf liði sínu svo hljóðandi fyrirskipun: „Setjið nokkra þeirra í steininn“. Ætlar ekki heim aftur. Og 52 voru handteknir og meðan athuguð voru persónu- skírteini þeirra ;— en það var enginn hraði á þeirri athugun — gátu dómararnir virt fyrir sér fegurðardísirnar í róleg- heitum — og var úrskurðurinn ekki felldur fyrr en kl. 5 um morguninn. Var það 19 ára stúlka, sem fyrir valinu varð, Fedora Xyrou að nafni, og höf- um vér það seinast af henni Frh. a 8. síðu. Það mun vera orðið allalgengt hér i bænum, og nær daglegur viðburður, að lítil börn týnast frá heimilum sínum, eða villast og komast síðan fyrst til skila íýrir milligöngu lögreglunnar. Fólk, sem verður vart við fylgd- arlaus böfn, sem bera það utan á sér að þau eru villt, gerir sér nú að skyldu að tilkvmia það lögreglunni str.ax, enda mttnu þeir foreldrar, sem týna börtutm sínum fyrst snúa sér þangað, þeg ar leitað hefur Verið í nágrenn- inu. Þetta er ágæt regla og veit ég mörg dænii þess, að óttaslcgn- ar ntæður ltafa þakkað lögregl- unni í hjartá sínu fyrir hennar þátt í þvi að börnin komí til skila, og þakklæti eiga líka allir aðilar skilið, sem veita börnum aðstoð, sem rata ekki heim til sin. ,—**...... .*'... ■.». & -A .'ú&', ÍJ&Z MJ&Oii /iíJO Fegurðardísin og siðgæðisverdararnir. Bærinn stækkar. Vegria þess að bæfírin er stór, og nú er af sent áður var, er fólk þekkti svip ílestra sem það mætti, er einmitt prýðilegt að lögregían sé í þessu santbandi milliliður og foreldrar, sem sakna barnanna, og finnendur þeirra snúi sér til hennar. Það er nær ótrúíegt, hvað lítil börn geta rambað langt frá heintilum sinum, og skal til- fært hér eitt dæmi, sern ég veit sönnur á. Kunningi minn sakn- aði dóttur sinnar tæpra tveggja ára, en hún Iiafði síðast sézt i námunda við barnaleikvöllinn við Frcyjugötu. Þegar leil bar ekki árangur Iiringdi liann til lögreglunnar og tilkynnti um hvarfið og lýsti fatnaði stúlk- unnar. Hann var svo heppinn, að einhver vegfarandi liafði komið með telpuna á lögreglustöðina og sat hún þar. Þegar harin spurð- ist fyrir um, livar hún hefði fund- izt yar svarið, að hún hefði sfað- ið á I.ækjartorgi. Talsvcrður sþölur fyrir litla stúlku, sem ekki náði 2ja ára aldri. Merkja börnin. Út al' þessu atviki rædduin við um Jivaða ráð væru heppilegust til þess að börn, sem svo væru rásgjörn frá heimilunum kæmust þangað fljótlega aftur, ef þau skyldu villast. Datt mér þá í hug, að kona nokkur hafði liaft orð áþvi við mig, að réttast værí að öll börn, sem gætu ekki sagt til nafns sins eða heimilisfangs,, væri merkt. Mætti merkja faínað þeirra með nafni, lieimilisfungi, eða t. d. aðeins simanúmeri. Eins riiæfti láta þau bera lítið spjald í keðju úm liálsinn, þar sem á væri ritað heimilisfang eða sími. Fannst okkur þetta þjóðráð, cn ég segi frá þessu, ef einhver vildi riota sér hugmyndina. Ég veit reyndar um eina inóður, sem saumaði nafn barns síns í fatnað þcss, er hún hafði rekið sig á það, að hún átti til að rása það j'jarri heimilinu, að hún rataði ekki heini aftur. En almennt lteld ég að það sé ekki, þótt mév finnist ráðið ágætt. — kr. Gáta dagsins Nr. 474. Ein cr snóí, sem oft sig ní'ðir, aftar ferð'um sú, ber 'það nafn, sem barminn prýðir; bragnar ráði nú. 'Svar víð gátu nr. 473:' 1 Saumnál.

x

Vísir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.