Vísir - 10.08.1953, Blaðsíða 4

vlsi a
Mánudaginn 10. ágúst 1953
DAGBL&D
Ritstjóri: Herstenm Pálsson.
Áuglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sínaar 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Stofnað samband barna-
verndarfélaga hérlendis.
Þegar ÉG fékk þann
stÓRÁ.
í jiví eru iíu félög víða urn land.
Tíu barnaverndarféiög, semlendingafjórðung, Birgir Ein-
nú starfa í landinu, eíndu í sum arson, lyfsali, fyrir austfirð-
ar til landsfundar og stofnuðu J ingafjórðung, Einar M. Eiríks- j
Landssamband íslenzkra barna son kennari, Vestmannaeyjum, I
fyrir sunnlendingafjórðung. —
Varaförmaður sambandsins ér
frú Lára Sigurbjörnsdóttir. I
Hefnt fyrir mistök ?
Það líður skammt railli stórviðburðanna innan ríkja kommún-
ista. Það er ekki svo ýkja langt síðan Beria hinn rússneski
var handtekinn og honum gefið að sök, að hann'væri fjand-
maður ríkisins með meiru. Þess er líka skammt að minnast, að
þörf þótti á að draga úr áhrifum Rakosis á stjórn Ungverja-
lands, svo að honum var vikið þar úr embætti og nýr maður
látinn taka við. Menn muna einnig glöggt þýzku upp-
reistina, sem kommúnistar kæfðu í blóði með aðstoð rússneskra
skriðdreka, en játuðu þó, að væri að öllu leyti þeirra sök, þar
sem svo illa hefði verið búið að verkalýðnum, er reis loks upp
fyrir tæpum tveim niánuðum.
Allir eru þessir atburðir sönnun þess, að austan járntjaldsins
ríkir hin versta kúgun, sem þjóðir heimsins hafa nokkru sinni
fengið að kynnast, og má þó segja, að hvað harðstjóra snertir
hafi jafnan komið annar meiri eftir hvern, sem frá hefur fallið,
og hinir nýju getað „aukið og endurbætt" hinar eldri aðferðir,
er þeir hafa erft. Þó eru til þeir menn, er geta kinnroðalaust
lofað það skipulag, er hefur fært hundruð milljóna víða um
lieim í þessar kúgunarviðjar, og halda því fram, að í „alþýðu- j
lýðveldunum" svom,...m sé hið eina sanna lýðræði og frelsi
rikjandi. i
En við þá atburði, sem getið er hér að ofan, hefur einn bætzt
allra síðustu daga. Það var tilkynnt á föstudaginn, að tugur
eða tylft helztu foringja kommúnista í Norður-Kóreu hefði
verið handsömuð, og hefðu þeir —- eins og svo margir aðrirj
trúbræður þeirra í ýmsum löndum — gert sig seka um hvers-
kyns ódæði, er þeir mundu má makleg málagjöld fyrir. Leið
heldur ekki á löngu, að hægt væri að tilkynna, að réttvísin
hefði gengið sinn gang, því að aðeins einum degi síðar, það er
að segja á laugardaginn, höfðu þessir dándismenn verið teknir
af lífi. j
Það skal ekki dregið, í efa, að þarna hafi verið um glæpa- ’
menn að ræða, eins og eru víðast æstu og valdamestu menn
kommúnista, þótt ósennilegt sé, að sakargiftirnar hafi verið
xéttar. Hin raunverulega ástæða fyrir því, að menn þessir voruj
teknir höndum og líflátnir, var vitanlega sú, að upp höfðu
risið aðrir menn innan kommúnistaflokks Norður-Kóreu, er
vildu ekki sitja í skugganum af þessum mönnum, og er þeir
höfðu aðstöðu til, létu þeir uppræta þá. Það er hinn venjulega
aðferð meðal kommúnista — spurningin frá degi til dags hjá
þeim er sú, hver hefur aðstöðu til þess að láta öxina og jörðina
geyma sem flesta.
Innrás kommúnista í Suður-Kóreu, er hófst í dögun 25. júní
1950, virtist í fyrstu mundu færa þeim mikinn og skjótan sigur.
Svo var þó Sameinuðu þjóðunum og þá fyrst og fremst Banda-
ríkjamönnum fyrir að þakka, að taflinu var að mestu snúið
við, enda þótt svo væri komip undir lokin, að aðilar væru orðnir
mjög jafnir að styrkleika og hvorugur gat gert sér vonir um
sigur fyrst um sinn. Meðal þeirra manna, er réðu innrásinni í
Suður-Kóreu, voru ýmsir þeirra, er teknir hafi verið af lífi.
Yirðist því eðlilegast að álykta, að hinn raunverulegi glæpur
þeirra hafi verið að gera innrás án þess að hafa sigur. í augum
þeirra, er stefna að heimsdrottnun, er slíkt vitanlega hinn versti
glæpur, og líflát er ekki of strangur dómur fyrir þá, er gera
sig seka um slíka ósvinnu.
Einn dagur — tvö ár.
T-jetta nýjasta dæmi um valdastreituna innan „kommúnista-
**• ríkjanna varpar einnig Ijósi á þpnn reginmun, sem er á
réttarfari slíkra ríkja — ef nefna má það sliku nafni — og
vestrænna lýðræðisríkja, þar ! sem mamiréttincli,. eru.. í heiðri
höfð. Á föstudaginn er tilkynnt um handtökur tólf kommúnista-
foringja, og degi síðar er tiikynnt, að i'le.stir þeirra lial'i verið
líflátnir. Engar frásagnir eru um það, hversu mikið tækifæri
þeim hafi gefizt til þess .að verja sig fyrir rétti. Líkícgá hafa
þeir haft nákvæmlega jafnmikið tækifæri til þess og frásögnin
af þessum málaferlum skýrir frá — ekkert!
Hinsvegar er svo dæmið um Rosenbergs-hjónin í Banda-
ríkjunum. Frá handtöku þeirra og þar til dómi var um síðir
fullnægt Iiðu tvö ár. Á þeim tíma var neytt allra bragða til þess
að sanna sakleysi þeirra, og málið fór fy'rir hvern dómstólinn
af öðrum. Þar var ekki farið með leynd að neinu. Þar var ekki
beðið með að tilkynna um handtöku þeirra og sakargiftir þar
til daginn áður en aftakan skyldi fram fara.
Þannig er farið að, þar sem mannréttindi eru í heiðrr höfð.
En- slíkt réttayfar þy,kir kppimúnistum. yerr?i. en ekkert^rrti o@
væri það vitanlega í ríkjum þeirra' .*.
verndarfélaga (skst. LÍB).
Lögin ákvarða tilgang félags-
ins þannig:
a. að vinna að almennri barna-
vernd,
b. að vinna að verndun og upp-
eldi vanheilla og annarra af-
brigðilegra barna,
c. að hjálpa börnum og ung-
mennum, sem framið hafa lög
brot eða eru á annan hátt á
glapstigum,
d. að efla samvinnu og sam-
hug allra barnaverndarfélaga
í landinu um allt það, er um dvelja erlendis við nám í ein-
getur í lið a-c. jhvérri sérgrein uppeldisfræða.
e. að hafa forgöngu um öll þau Björn Gestsson stundar nám við
Eins og áður hefur vérið
drepið á í þessum þáttum er oft
glatt á hjalla í Veiðihúsinu á
kvöldin, þegar menn eru komn-
ir heim fiá á'nni og ævintýri
dagsins eru rædd og borin sam-
an. Eiga margir góðar endur-
minningar frá þeim kvöldum,
sem þeir þreytast seint á að
Hin einstöku barnaverndar- rifja upp. Veiðimenn gæta yf-
félög starfa af áhuga hvert í irleitt hófsemi í notkun áfeng-
sínu héraði. Nýlega opnaði is, a. m. k. í veiðiferðunum, en
Barnaverndarfélag' Siglufjarðar eftir vel heppnaðan veiðidag
leikvöll, sem það hefur komið þykir mörgum gott að fá sér
upp og mikil þörf var á þar á gias af góðu víni til þess að
staðnum. Flest félögin hafa á- dreypa á meðan þeir eru að
þekk málefni á prjónunum. — rabba saman. „Hóflega drukkið
Barnaverndarfélag Reykjavík- vín gleður mannsins hjarta,“ og
ur hefur veitt styrk þremur því verður ekki neitað, að
ungum námsmönnum, sem nú margur maðurinn verður léttari
í lund og skemmtilegri þegar
hann er orðinn svolítið „hýr“,
mál, er félögin hafa sameig-
inlega með höndum,
f. að verða, ef unnt er, ráðgef-
andi tengiliður milli félag-
anna og ríkisvaldsins í barna
verndarmálum.
Sambandið mun í fyrstu
leggja á að efla fræðslustarf-
semi um afbrigðileg börn og
taka upp í þessu skýni samstarf
við samtök erlendra barna-
verndarfélaga og þá stofnun
Sameinuðu þjóðanna, sem fer
með þessi mál.
Stjórn sambandsins skipa níu
manns: Matthías Jónasson,
Rögnvaldur Sæmundsson, skóla
stjóri Keflavík, Svafa Þorleifs-
dóttir, fv. skólastj., Stefán Júl-
íusson, yfirkennari, Hafnarf.,
Valgarður Kristjánsson, fulltr.,
Akranesi, og er það fram-
kvæmdaráð sambandsins. Með-
stjórnendur eru: Þorleifur
Bjarnason, námstjóri, fyrir vest
firðingafjórðung, Eiríkur Sig-
urðsson, yfirkennari, fyrir norð
háskólann í Zúrich í uppeldi
andlega og vanheilla barna,
ungfrú Svandís Skúladóttir
Stundar nám í starfrækslu leik-
valla í Danmörku, Svíþjóð og
Englandi, Björn Guðmundsson
er í þann veg að ljúka námi í
kennslu lesblindra, heyrnar-
sljórra og málhaltra barna við
Statens Institut for Talelidende) fallslega meira.
í Kaupmannahöfn. Alls nema
námstyrkir B. R. 23 þús. kr. —
Nú býður B. R. út einn náms-
styrk enn, kr. 8000,00 á ári í
eins og kallað er. A svona kvöld
um verða sögur og ævintýri til.
Menn gefa ímyndunaraflinu
lausan tauminn, og þegar þeir
eru komnir langt niður í annað
glasið þykir ekki mikið þó lax,
sem var 20 pund þegar hann
veiddist, sé orðinn 25 og jafn-
vel meira, ef langt er um lið—
ið. Misstir laxar stækka hlut-
Á góðri stund norður við Laxá
kom veiðifélögunum saman um
er, sem á heima í Clinton í
Iowa í Bandaríkjunum, léttari
og ól sveinbarn.
Ekkert . er merkilegt við það
í rauninni, því að frúin er að-
eins 32 ára, en faðirinn er hins
vegar 92ja ára, og þar sem hann
er læknir, tók hann sjálfur á
móti barninu. En Hullinger á
alls ékki metið í háum aldri
sem faðir, því að það mnn eiga
He'nry Potts, smábóndi af svert
ingjakyni í Höfðanýlendunni.
Það gerðist í: janúar 1949, að
kpna harjs,:, sþrn var þá 39. ára,
faeddi hónum 16 marká svein-
barn, Potts var þá 105 ára, kvik
ur á fæti og léttur í lund.
2 ár til náms í kennslu tor-1 Þa® kvöldið, áð stoína til
næmra, andlega heilbrigðra keppni um, hver gæti sagt stói -
barna. kostlegustu lygasöguna. Var á-
kveðið að draga um, hver
B. R. hefur enn fremur í und- ’ skyidi byrja.
irbúningi útgáfu fræðslurita j Aö þv; loknu fylltu'menn píp
um afbrigðileg börn. Fyrsta rit • ur sínar vei; kveiktu í, dreyptu
ið í þessum flokki verður „Barn á glösunum og hölluðu sér síð-
ið“, sem aldrei þroskaðist“, eft- an makindalega aftur á bak í
ir amerísku skáldkonuna Pearl sætunum, og fyrsti sögumaður
S. Buck. Bókina þýða séra Jón }róf mai sitt.
Auðuns, Símon Jóh. Ágústssonj jþag var fyrir nokkrum ár-
og Matthías Jónasson og ltemur um hérna við ána. Eg var á II.
hún út í haust. veiðisvæði og fór snemma út.
Eg byrjaði á Núpabreiðunni,
eins og þið getið ímyndað ykk-
ur, fór strax í bátinn og ætlaði
að róa yfir á hornið og kasta
þar úr landi. Þegar ég er kom-
inn miðja vega yfir ána finn ég
að báturinn kippist snögglega
til og snar-snýst upp í straum-
inn. Það kemur fát á mig, sem
snöggvast svo mér fatast róð-
urinn í bili, en þá finn ég að
báturinn brunar með ofsaleg-
um hraða beint upp ána. Það
skiptir engum togum, að ég er
á svipstundu kominn upp und-
ir Núpafoss, og þá fór mér nú,
satt að segja, ekki að lítast á
blikuna; en á sömu stundu og
Þegar Smith eignaðist sjö- hu?sun flaug gegnum heil_
ann, að hér ætti ég þá að bera
beiriin og véltast undir straum-
iðunni — til athlægis fyrir alla
pryg er shritið
105 ára gamall gat hann
barn við konu sinni.
ög konur hafa a!i5 börn 54ra ára gamiar.
Um daginn varð frú Hulling- 1 karlinn hélt upp á 102. afmæl
isdaginn sinn. Tveim árum áð-
ur hafði kona hans, sem var
þá 36 ára, eignazt fullburða tví-
bura. :
unda barnið, á hann að hafa
sagt:, „Eg átti engin börn með
fyrri konum minuln tveimur,
því að það var Guðs vilji. En sf5rlaxanaj sem ég hafði verið
öðru máli gegnir með þessa. —
Drdttinn ætlaði henni að ala
börh. Hún reykir ekki, brágðar
ékki áfengi og tekur ekki í
riefið.“
að kasta á þarna fyrir nokkrum
Framhald á 6. síðu.
Fullorðhár mæður.
Það er almennt álitið, að kon-
ur eigi ekki börn, er þær fara
Annar svertingi reyndist einn að nálgast fimmtugt. Síðan 1936
ig röskur að því er barneignir
snerti, þótt gamall væri. Hann
heitir séra James Smith og á
heima, í Carbondale í Illiriois-
fylki ’iestan hafs. Hann var 88
ára, þ ógar kona hans fæddi
hefur hins vegar verið litið svo
á í Skotlandi, að lconur sé til
alls ,,líklegar“ fram til 53ja ára
aldurs. En síðan hefur það tví-
vegis komið fyrir í Englandi,
að 54 ára gamlar konur hafi
fyrsta barnið þeirra. Sjöunda alið börn. Á önnur heima í
barnið. ifæddist, i i’febrújat 1951 Southamtomenihin íigrennd við
réttum fimm vikurn eftir áðt Dearby.> eöiF :v, ■ i . r
Nr. 484:
Hver er sú höll,
höldar sjá,
ei með sög né eggjárnum
innan smíðuð?
Var ei grjót, torf,
né timbur neitt,
en allt loftkynjað
efni hennar.
Svar við gátu nr. 483:
. • . . Háls. « ....