Vísir - 10.08.1953, Side 7

Mánudaginn 10. ágúst 1953
TlSIB
»
mm
in þegar hún hneig niður við hl
hqrfði hann á hana með grimr
barns örvuðu hina einkennileg
— Elskendurnir höfðu veric
Puyricard. Þar lágu þau á háln
læg heiminum. Kringum þau v
ar. Þau gátu elskað hyort anna
af kvíða, þau voru ein. Ehilipp'
um kofa fyrir furstahöll. He
sig: Afkomandi de Cazalisættí
hjá mér í hesthúsi!
Og um morguninn og næstu
að þyí að flækja Blanche með
ina! Hann sýndi ásivinu sini
harðneskju.
Honum varð ekki svefnsam
timoteinu sem þau lágu á ætla
iðum áttum hvort hún ætti að taka
um að ef hún léði þejm húsaskjól
ar fyrr eða síðar, Loksins féllst hún
ði lofað henni þyí statt og stöðugt,
,onur hennar iosnaði við herskyldu.
/onleysið þá stupdina qg hann yar
lann gæti haidið þetta loforð. Hon-
væri orðinn einskonar þingmanns-
)ta sér áhrif „frænda“.
um kvöldið cg þau fengu lykil að
i Puyricard-völlum. Hann átti tvö
holonet og hitt í Trois-bons-Dieux.
móti
liggur fram
baka. Hún tilheyrði bæði á
HAFK4RSTPÆTI.4
rouse. Konan var mjög á báðum
við þeim. Hún var hrædd um
mundi það verða talið glæpur
á það, eftir að Philippe hafði
að hann skyldi sjá um að sonur
Það hafði bráð af honum vonleysið
ekki í neinum vafa um að hann
um fannst í anda að hann væri
mágur og væri farinn að nota
Isnard náði fundi þeirra
sumarhúsi sem hann átti á
sumarhús önnur, annað í Tholonet og hitt í Trois-bons-
Lyklarnir að þeim voru faldir undir stórum steinum og hann
lýsti fyrir Philippe hvernig þau ættu að finna þá. Hann réð
þeim til að vera aldrei tvær nætur í röð undir sama þaki,
lofaði að hann skyldi gera sitt bezta til að lögreglan. gæti ekki
rakið slóð þeirra.
Flóttahjónin kvöddu konuna og fóru leiðina sem
hjá Hopital, húsi Isnards hægra megm x
þorpsins og þjóðvegarins til Venelles. Þetta var einn af þessum
Ijótu kofum, sem er klínt saman úr grásteini og kalki og rauður
múrsteinn utan á. Þarna var ekki nema eitt herbergi, líkast
ómokuðu hesthúsi. Flygsur af mygluðum hálmi lágu á við og
dreif um gólfið og húsaskúmið lafði ofan úr loftinu.
Það vildi svo vel til að Blanche og Philippe höfðu með sér
ullarvoð. Þau sópuðu hálminum saman í hrúgu í einu í horninu
og breiddu voðina yfir. Og sváfu þarna í myglulyktinni um
nóttina.
Daginn eftir héldu þau sig í þornuðum farvegi Touloubre-
árinnar. Um kvöldið héldu þau veginn til Venelles og tóku á
sig krók til að þurfa ekki að fara um Aix. Þau héldu áfram
til Tholonet og um ellefuleytið um kvöldið komu þau að kofa
Isnards skammt frá Oratoire des Jesuites.
Þessi kofi var öllu skárri en sá fyrri. Þar voru bæði eldhús
qg stofa, og í stofunni var einskonar hefilspónaflet. Þilin voru
alþakin skrípamyndum, sem klipptar höfðu verið út úr „Cha-
rivari", og í einum sperrukálfanum hengu nokkur búnt af
3auk. Elskhugunum fannst þau vera komin í höll.
En óttinn greip þau á ný er þau vöknuðu morguninn eftir.
Þau klifruðu upp á fjall og voru í felum í gjánum kringum
Infernets fram undir kvöld. í þá daga voru Jaumegarde-gljúfrin
ferlegri en nú, því að ekkert hafði verið lagfært þar. Zola-
skurðurinn hafði ekki verið grafinn gegnum fjallgarðinn og
flóttahjónin gátu ekki flúið inn í dimmu jarðgöngin í Rauðu-
klettum. Blanche og Philippe varð rórra er þau komu inn í
eyðimörkma. Þau lágu lengi og móktu hjá lind sem spratt
fram undan stórum kletti.
Nú húmaði að og nú kom sá vandinn að finna sér næturstað.
Blanche gat varla gengið. Hún hafði rifið sig til blóðs á fótun-
um á eggjagrjótinu. Philippe sá að hún gat ekki komizt langt
með honum. Hann studdi hana eins vel og hann gat og loksins
komust þau niður á sléttuna, en þaðan sást yfir Infernets.
Framundan var óræktuð grundin en á víð og dreif grjóthaugar
frá námum, sem lagðar höfðu verið niður.
Philippe hafði vonazt til að geta fundið hellisskúta. En hann
var svo heppinn að finna smákofa, einn af þessum kofum sem
þeir hafast við í veiðimennirnir, þegar þeir eru að bíða eftir
að farfuglarnir fari hjá. Hann gerði sér enga rellu af því að
brjóta kofanii upp, og lét Blanche setjast á lítinn bekk,, sem
hann fann þegaf hann þreifaði fyrir sér í -mý. '.rinn. Svo fór
hann út og tíndi fangið fullt af tímotei. Það var mikið af þessari
gráu nægjusþmu jurt þarna á heiðinni. Ilmurhvn af henni er
allstaðar í fjölluaum í Provence. . :
Philippe breidti: timoteið á gólfið ogTagðí ullarvoð-ina ofan
á, svo að þaráá yárð.qinskonar fiet'. Ög í jbjessu aynia bæli búð\
elskendurpix; hvoýt.öðru góða nótt og ky.s;. ::\,lik þjánihg
og beiskjiiýndi var ekki í þeim kossi!
Ást Philippes var orðin að brjálæði. Hann hsfði orðið að
vora á sífelldum flótta, hann var alltaf að creyroa um rsfsing-
ruia óhjákvæmilegu og af þessu komst hann í msing sem harm
reyndi að sefa með því að þrýsta Blahche a'ð sór. svo fást að
henni lá við meiðslum. .Unga stúlkan var honum hefnd. Hanr.
vav hinn reiði drottinn hennar og kúg.aði hára með kossunurr.
ntærilæti hans óx. Honum þótti metnaður að bessu. Hann,
sonur almúgans, gat loksins ráðið ö'riögum "dóttur eins áf
þéssum drambsömu mektarmönnum, sern, höfðu látið skraut-
legxi vagnana sína skvetta auri framan i hanr.. Ðg :hann mundi
allár áögurnar um svaU og ólifnað áðalri:v, Um'leÝáningár alhrúg-
ans, um kvalir feðra sinna og grimmáardvitiuagá aðalsins. Nú
var hann að hefna sín. Nú gúgaði hann Blanche — með ástar-
atlotum.
Honum var orðinn beiskjublandinn unaður að því að þvæla
henni með sér um urðirnar. Hann vildi ekki kannast við þessar
hraklegu hugsanir. Hann reyndi að leyna sjálfan sig grimmd-
í framferði sínu. Sannleikurinn var sá að kvíði og þreyta
ástvinu hans hafði gert hana enn dýrmætari í hans auguni.
Hann hefði elskað hana minna í fögrum salarkynnum. Á kvöld-
við hliðina á honum úrvinda af þreytu,
grimmdarfullri gleði. Þjáningar þessa
einkennilegu ást hans.
höfðu verið nætursakir í skítugum kofa í
þau á hálmhrúgu undir húsaskúmi og fjar-
var hin djúpa þögn sofandi jarð-
annað í friði. Þau skulfu ekki framar
þau voru ein. Ehilippe hefði ekki viljað skipta á þess-
fyrir furstahöll. Hann sagði hreykinn við sjálfan
Cazalisættarinnar er konan mín og liggur
næstu daga var honum undarleg fróun
sér um Jaumergardeseyðimörk-
sinni föðurlega blíðu og dýrslega
varð ekki svefnsamt í veiðikofanum. Sterkjan frá
sem þau lágu á ætlaði að gera hann vitlausan. Hann
glaðvakandi að de Cazalis hefði tekið vinsamlega á
honum og að hann væri orðinn þingmaður — eftírmaður
„frænda“. Stundum heyrði hann Blanche stynja þungt, hún’
lá og mókti við hliðina á honum með hálfgerðu óráði.
Henni var farið að finnast að flóttinn með Philippe væri:
martröð og kveljandi þjáning. Á daginn var hún sljó af þreytu. *
brosti dapurlega en kvartaði aldrei. Vegna þess hve óreynd
hún var hafði hún látið til leiðast að flýja, og vegna þess hve
þreklaus hún var þorði hún ekki að heimta að þau sneri til ’
líkama og sál þessunt manni, sem
bar hana í fanginu. Helzt hefði hún viljað komast hjá öllum
þessum göngum, en það hvarflaði aldrei að henni að yfirgefa
Philippe. Hún hélt áfram að trúa því í sakleysi sínu að frasndi
hennar mundi fallast á ráðahaginn, og að þau Philippe þyrftu
ekki að leyna sér á flóttanum nema nokkra daga ennþá.
Hún var barn, sem hafði verið svo óheppið, að verða kona
áður en hún hafði aldur til.
Katipl pli og silfur
CDWIN ARNASON
UNDARGÖTU 25 SÍMI 3743
Kristján GnSIaagssoii
hæstaréttarlögmaður.
Austursíræti 1. Sími 34*9.
Þórarinn Jónssort
lögg. skjalþýðandi í ensku.
Kirkjuhvoli. Sími 81655.
Köflóttu kjóla- og skyr.tu-
efnin eru komin aftur.
VERZL.
- Mýbygging.
Framh. af 1. siðu. Á
innar, að koma upp hinu veg-
lega húsi. Skýrði hann og frá
því, að byggingarkostnaður til
dagsins í dag næmi 2 millj. 650
þús. kr., að undanteknum inn-
anstokksmunum og peninga-
hirslum, og væri þetta sem næst
650 kr. á teningsmetra.
Gestir skoðuðu þar næst hús-
ið og fannst mönnum mikið til
um stílfegurð þess, og hversu
frágangur þess var allur af-
burða góður. Loks söfnuðust
menn saman í samkomusal í
rishæð hússins, þar sem veit-
ingar voru fram bornar og tóku
þar ýmsir til máls. Björn Ólafs-
son bankamálaráðherra árnaði
Landsbankanum til heilla og
héraðinu með byggingu banka-
hússins.
Aðrir ræðumenn voru Jör-
undur Brynjólfsson alþm., Jón-
as Jónsson fyrrv. ráðherra, Jón
Árnason bankastjóri, Guðbr.
Magnússon forstjóri, hreppstjór
arnir Gísli Jónsson á Stóru-
Reykjum og Böðvar Magnússon
í Laugardælum o. fl. — Minnzt
var ýmissa manna, sem komið
hafa við sögðu útbúsins og stað-
arins, þeirra meðal Gests á Hæli
óg Magnúsar Sigurðss. banka-
stjóra o. fl.
í lýsingunni á hinu nýja húsi
Landsbankans á Selfossi segir
meðal annars:
Byggingarframkvæmdir hóf-
ust 2. júní 1949. Það ár var að-
eins lokið við að steypa kjall-
ara, enda ekkl f járfestingarleyfi
fyrir frekari framkvæmdum.
Verkið var síðan hafið aftur
vorið 1950 og húsið steypt upp
það ár. Enn hófst vinna við hús
ið vorið 1951 og síðan hefur,
verið unnið óslitið.
Bankabygging þessi er kjall-
ari og tvær hæðir, ásamt porti
og allháu risi, og er lengd húss-
ins 30,6 m. en breidd 11,0 m.,
eða að flatarmáli 336m2 og rúm
máli 4030 m3.
Fjái’hirzlurnar eru tvær, önn
ur er peninga- og verðbréfa-
geymsla bankans, en hin er fyr
ir geymsluhólf (box) viðskipta
manna. Geymslur þessar eru
byggðar samkvæmt ströngustu
kröfum erlendra banka um fjár
hirzlur, gólf og loft úr mjög
þykkri sérstaklega járnbentri
steinsteyptu, með rambyggileg-
um hurðúm fyrir, er vega nokk
ur tonn hvor hurð.
Myndir á gíéri anddyris eru
gerðar eftir uppdráttum.og fyr—•
irsögn Sigurjóns Ólafss. mynd-
höggvara, en sandblásið af Ár-
sæli Magnússyni steinsmið, en.:.
hann annaðist einnig slípun og
uppsetningu grásteins á af-
greiðsluborðið og á útitröppur..
1. íbúðarhús í Garöahreppi. Útborgun um 200 þþsundi
krónur. — Nánari upplýsingar gefur Eyjólfur Jóhahrisson í .
. síma ,81565.
2; Kjallaraíbúð víð Nesveg hér í bæ. Mikil útborgun. ■
Nánai'i upplýsingar gefur Helgi Tryggvason, kennari, í síma j
3703.
Þeir félagar, sem óska að neyta forgangsréttar skili ■
skriflegri umsókn í skrifstofu félagsins n.k. fimmtudags-"
kvöld kl. 18—19.
BSSR, Undargötu 9A
. QÍStlLl h.3^ð.
^WWWtfWtfWVtfWVWWWVtfVVVWV^fWWWVVPVVWWVWW
úm áimi
Vísir 10. ágúst 1918:
„Hamar“
heitir hlutafélag, sem ný-
stofnað er hér í bænum. Það
ætlar aðallega að fást við við-
gerðir á járnskipum og hefur
keypt hús og áhöld Gísla Finns-
sonar járnsmiðs (fyrir 100 þús-
und kr.). Hlutafélagið er að
sögn 90 þús. kr., að fullu greitt.
í stjórn félagsins eru Aug.
Flygenring, Hjalti Jónsson og
Kirk verkfræðingur.
I
Lífstykki eftir máli.
J Auglýsing úr Vísi fyrir 35'
árum:
j Elísabet Kristjánsdóttir.
Laufásveg 14, saumar lífstykki
. eftir máli. Allar viðgerðir fljótt
og vel af hendi leystar. Til sölu
allt tilheyrandi lífstykkjum: lás-
! ar, fjaðrir, sokkabönd etc. Á
sama stað fást ágæt kjólatau,
' fiunnel, tvistur o. fl. j