Vísir - 15.08.1953, Síða 4

vísra
Laugardaginn 15. ágúst 1953
WXS13R
DAGBLAÐ
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson,
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson.
Skrifstofur Ingólfsstræti 3.
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm linur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Svar Framsóknarflokksms.
TT'ormaður Framsóknarflokksins, Hei'mann Jónasson, hefur nú
svarað síðasta bréfi Ólafs Thors, foi'manns Sjálfstæðis-
flokksins, varðandi myndun nýrrar stjórnar. í bréfi Sjálfstæðis-
Jlokksins var tekið skýrt fi’am, að flokksráð hans — sem hafði
verið kvatt saman til fundar á mánudaginn — teldi ekki til
neins að ræða við Alþýðuflokkinn um þátttöku í stjórn, þvi
að stefna nýrrar stjórnar yrði að mestu að vera fi-amhald
þeirrar stefnu, sem fylgt hefur verið síðustu ár. Gegn henni
hefur Alþýðuflokkurinn barizt eftir megni og hefur ekki séð
ástæðu til þess að breyta afstöðu sinni til hennar. Vegna þess
leit Sjálfstæðisflokkurinn að sjálfsögðu svo á, að ekki væri til
neins að ræða við þann flokk, og slíkar viðræður mundu ekki
hei-a neinn árangur, enda hefur Alþýðublaðið nýlega látið í
Ijós skoðanir sínar á þátttöku í stjórnarmyndun með óbi’eyttri
stefnu. Sjálfstæðisflokkui'inn taldi, að viðræður við Alþýðu-
flokkin mundu þess vegna aðeins verða til tafar, sem gætu haft
alvarlegar afleiðingar, og flokkui'inn kvaðst eðlilega ekki vilja
bera neina ábyrgð á þeim.
í bréfi Framsóknarflokksins er um það talað, að aldi’ei sé
útilokað, að flokku . m hafi verið í stjórnarandstöðu, geti
ekki síðar orðið samsiarfsflokkur stjórnarflokks eða flokka og
myndað stjórn með slíkum flokki eða flokkum. Komi jafnen
ný viðfangsefni til sögunnar og verði að miða stjórnai'stefnuna
við þau, og er þetta rétt, svo langt sem það nær. En það, sem
gerzt hefur í 'stjórnmálunum hér síðustu árin, er fyx’st og fremst
það, að stjórnarflokkarnir litu allt öðrum augum á það, hvernig
ætti að leysa vandamálin, sem við blöstu 1949—50, en Alþýðu-
flbkkurinn, og af því leiddi, að þá gat ekki orðið af neinu sam-
starfi við þann flokk. Sjálfstæðisflokkurinn hefur hinsvegar
lýst yfir þeirri skoðun sinni, að hann teldi, að áfi’amhald eigi
að vera á stefnu núverandi stjói’nar, en þó með þeim breyting-
um, sem reynsla og breytt viðhorf á ýmsum sviðum kunna að
gera nauðsynlegar. Af því leiðir, að hann telur ekki, að Alþýðu-
flokkurinn sé „til viðtals“, þar sem hann hefur ekki breytt
viðhorfi sínu til stjórnarstefnu síðustu ára, og er þetta rökrétt
ályktun.
Fallist Framsóknarflokkurinn á það, að framhald eigi að
verða á núverandi stjórnarstefnu, og það virðist hann gera,
þar sem hann er fús til að ræða við Sjálfstæðisflökkinn, úiilokar
hann einnig Alþýðuflokkinn, nema hann geti lagt fram ein-
hverjar sannanir fyrir því, að Alþýðuflokkurinn hafi breytt
stefnu sinni, og vilji ganga inn á það, sem gert hefur verið
' síðustu árin.
En þótt svo sé komið, að Framsóknarflokkurinn telji sig
reiðubúinn til þess að ræða framhald stjórnarsamvinnu við
Sjálfstæðisflokkinn, er ekki þar með sagt, að stjórnin sé þegar
komin á laggir, því að vafalaust munu flokkarnir vilja geia
með sér málefnasamning. Hefur Framsóknarflokkurinn þegar
sent Sjálfstæðisflokknum einskonar „þskalista“, og vii’ðist þá
ekki nema eðlilegt, að Sjálfstæðisflokkurinn bendi á móti á
þau málefni, sem hann telur þörf á, að væntanleg, stjórn komi
í höfn. Þegar svo vei’ður komið, er eftir að athuga nánar óskír
beggja, og ganga úr skugga um, hvernig hægt verðúr að sam-
ræma þær, ef þær falla ekki saman að öllu leyti.
Eins og áður mun Sjálfstæðisflokkurinn þó leggja mesta
áherzlu á það, að stjórnai’mynduninni vei’ði hx-aðað, ef gi’und-
völlur er fyrir framhald samvinnu núverandi stjórnarflokka.
VegaviÍgerÍ í eærsveituiti.
T>ílstjórar hafa kvartað mjög undan því, að vegum sé ekki
eins vel við haldið hér í grennd bæjárins og vexa þyrfti,
þar' sem umferð’ er svo mikil, og: þörfin á viðhaldi meiri, en
annars staðar. Einkum munu ménn kvarta- undan því, að
Reykjanesbraut sé mjög slæm, þar sefn viðá ér komið ofan á
sjálft hraunið— ofaníburður farinn veg allrar veraldar — og
því valdi það miklu sliti á bifreiðum, þegar aka þarf þá leið, en
hún mun hin fjölfarnasta á landinu utan bæjanna.
Miklu fé er varið árlega til nýrra vega og viðgei’ða á eldri
vegum, og getur oft verið erfitt að skipta viðgerðarfénu svo,
að allir aðilar verði ánægðir. Þó virðist það eðlilegast, að fyist
og fremst sé reynt að gera við þá vegi, þar sem umferð er mest,
því að ríkið hlýtur sinn skildíng fyrir hvern kílómetra sem
ekinn er, en einskonar aukaskattur leggst á þær bifreiðir, sem
verstu vegina aka. Vonandi vei’ður hægt að verða við óskum
bifreiðarstjóra um að vegaviðhald verði aukið hér í grennd
AÍiðbæinn. ' : iH- í .'do.u' ur.iíi.:
SVONA ER LIFIÐ
Hjónin tóku al ser fimm systkini,
er þau höf&u misst son.
Harmsaga, sem varð |jó til gleði.
Margir munu þeir vera, les-
endur Vísis ýmsir og aðrir, sem
lesið hafa sögu, sem nefxrd var
„Oll fimm“ í íslenzkri þýðingu.
Hún fjallar um læknishjón,
sem tóku sér fimm munðarar-
laus börn, — systkini. Þeir, er
lesið hafa sögu þessa, rnunu
finna margt hliðstætt úr eftir-
farandi sögu úr daglega lífinu
í Bandai’íkjunum, en hún var
birt í vikuritinu Time nýlega.
Flugstjóri nokkur hjá flug-
félaginu Ameriean Airlines,
Elkins Floyd að nafni, gekk ár-
ið 1925 að eiga stúlku, sem Mai’y
nefndist. Þau voru bæði ein- taks pabbi.“
huga um, að eignast möi-g börn.
— En útkoman. var sú, þrátt
fyrir allt, að þau hættu á að
taka þau öll að sér. Öll fimm.
Hvorugt hefur iðrað þessarar
ákvöi’ðunar. Elkins fór sjálfur
eftir drengjunum, en þeim hafði j
verið komið fyrir sitt á hvoru1
heimilinu. Honum varð þegarj
hlýtt til þeiri-a. Þegar þeir hitt-
ust hlupu drengirnir upp um ■
hálsinn hvor á öðrum, og eldri j
di’engurinn leit til Elkins og
sagði ljómandi af gleði:
„Eg hefi oft beðið þess, að j
einhver tæki oklcur að sér. Eg.
er viss um, að þú verður fyrir-
Þau eignuðust son, en svo liðu
árin, án þess fleiri þættust við.
Di’engurinn — Royce — varð
augasteinninn þeii’ra. Er hann
óx upp varð hann piltur fríður
sýnuiu, hi’ess í lund og hvat-
legur á velli, og eftir lok síðari
heimsstyi’jaldar, varð hann að
gegna hei’þjónustu, var um
skeið í hernámsliði Bandai’ikj-
anna í Þýzkalandi, og eftir
heimkomuna var hann staðráð-
inn í að verða flugmaður, eins
og faðir hans. „Mér er það
metnaðarmál“, sagði hann við
föður sinn, „að .fljúga undir
þinni stjórn".
Sonui-inn bíftur bana.
Foreldarnir glöddust yfir á-
huga hans og til þess enn frek-
i ai’a að glæða áhuga hans lét
faðir hans gera flugbraut fyrir
framan húsið og af þröskuldin-
um í anddyri hússins gat hann
horft á son sinn að æfingum.
Og allt gekk eins og í sögu
framan af. En dag nokkurn
1949 hoi’fði Floyd á son sinn
deyja. Honum mistókst að lenda
og flugvélin mölbi’otnaði á flug-
brautinni, fyrir augunum á
hai’mi lostnum föðurnum.
Þetta gerbi’eytti öllu fyrir
þeim hjónum. Svo sár var
harmur þeirra, að allt var sem
hulið móðu, sem enginn gleði-
I geisli gat bi-otist gegnum.
| Loks tók Mary Floyd ákvörð-
I un um að rjúfa þetta þykkni
1 með því að taka að sér munað-
' ai’laust bai’n. Hún tók sér ferð
i á hendur til meþodista-hælis
I fyrir munaðarlaus börn í Virg-
inia-fylki. Þar kom hún auga á
13 ára stúlku. Nellie að nafni,
sem hún ákvað þegar að taka að
sér.
Systkinin vildu
ekki sklija.
En Mary mætti þegar erf-
iðleikum. Það kom í ljós, að
Nellie átti fjögur systkini, sem
öll voru yngri en hún, tvær
systur og tvo. bræður, og :liún
gekk þeim í móður stað, eftir
því sem ástæður leyfðu. Og
Nellie mátti ekki til þess hugsa,
að verða að skilja við þau. —
Hjónunum var ljóst, að þau
gátu ekki séð fyrir fimm börn-
um, nema með því að gera mun
minni ki’öfur til lífsins, og auk
þess voru þau smeyk vi'ð, að
ekki væri hyggilegt að taka að
sér svo stóran systkinahóp.
Þegar hér var komið sögu haRli
Endurgoldtið í ríkum
mæli.
Það varð minna úr ýmsum
erfiðleikum, en þau hjónin
höfðu bixist við. Flugfélagið
flutti öll börnin þeim að kostn-
aðarlausu til Kaliforniu, þar
sem þau eiga heima. Hjónunum
tókst að fá sér rýmra húsnæði
og börnin — öll fimm — urðu
þegar hænd að þeim.
í þi’jú ár tókst þessum mið-
aldra hjónum að koma í veg
fyrir, að oi’ð væri sagt um þetta
í útvai-pi eða blöðum. — En í
vikunni sem leið lét Mary til
leiðast, að koma fram í sjón-
varpi með böi’nunum sínum
fimm, og vafalaust hefur henni
fundist, að henni hafi verið
endurgoldið í ríkum mæli, er
Nellie komst svo að orði í út-
vai’pinu:
„Það sem okkur finnst dá-
samlegast af öllu er það, að við
Dr. Frank Buchman, höfundur
siðferðisstefnunnar Moral Rear-
nxament, varð nýlega 75 ára.
Hann cr fæddur í Bandaríkjun-
um én hefur lengi verið bú~
settur í Englandi.
Nýjar vatnsæðar
í vesturbænum.
Undanfarið hefur verið unn-
ið að endurnýjun vatnsveitu-
kerfisins í vesturbænum.
Vinnuílokkar frá vatns- og
hitaveitunni hafa þegar lokið
við að leggja nýja pípu frá Bi’á-
vallagötu að Hofsvallagotu vest
ur í Ánanaust, og er sú pípa 300
mm. víð.
. N,ú;týr. verið að.ileggja. aðra
250. mm. ,víða pjpu. í; Án^naust-
Alloft má lesa auglýsingar í
dagblöðum bæjarins, sem hljóða
eitthvað á þessa leið: „Óska eftir
bil án bílstjóra í nolckra daga.
Góðri meðferð líeitíS o. s. frv.“
Erlendis tíðkast það, að hægt er
að taka bíla á lcigu án bílstjóra,
og getur það hver og einn, sem
getur sýnt gilt ökuskírteini og
þarf kannske i sumiim tilfelhuu
að setja tryggingu fyrir skenund-
um. Annars eru þessir bíJar sér-
staklega tryggðir með leigu á
þenna hátt fyrir augum.
Því ekki hér?
Mér hefur oft áður dottið í hug,
að góður grundvöllur væri fyrir
slíka starfsemi liér. Það er ekki
vafi á þvi, að ef sett yrði á stofn
bílastöð hér, sem einungis leigði
út bila án bílstjóra, myndi hún
hafa nóg að gera, einkum þó að
sumarlagi. Hefur mér helzt dott-
ið til hug', að bílaverkstæði gætu
hafið slika starfsemi, en allur
rekstur slíkrar stöðvar yrði
miklu einfaldari en annarra bíla-
stöðva. Bílaverkstæðin myndu að
því leyti hafa beztu aðstöðuna,
að þau geta séð iim aliar við-
gerðir.
Næg eftirspurn.
Er ég sannfærður um það, að
yrði slíkri bilstöð komið á fót bér,
myndi hún fljótlega mjög vinsæl
og eftirspurnin eftir bílum mik-
il. Áliættan er ekki eins mikil
og márgir xnunu ætla, þvi eftir-
spurnin yrði mest frá ábyrgum
heimilisfeðrum, sem ekki lxafa
haft tök á að kaupa sér bíla, en
gi’ípa myndu fegins hendi við
þvi að geta tekið bíla á leigu, til
þess að fara með fjölskyldur sin-
ar úr bænum. Það er auðvitað,
að leiga slíkra bíla yrði ódýrari
en stöðvabilar með bílstjóra,
enda ætlast til a'ð leigutaki leggi
sjálfur fram viniiuna við akslur-
inn.
Tæki lítið frá bílstjórum.
Nú munu einhverjir lita svo á,
að Jiérna sé verið að konia fram
með tillögu, er stefni að því að
taka atvinnu frá stai’fandi bíl-
stjórum. En svo ér þó ekki. Slik
bílastöð myndi auðvitað eiga
nokkra samkeppni við aðrar Ixíl-
stöðvar, rétt eins og hver ný bil-
stöð er ris upp, þó ekki nándar
nærri eins mikla. Meiri hluti þcss
fólks, sem leigja myndi bila og
aka sjálft, myndi aldrci láta sér
til hugar koma að leigja stöðvar-
bíla i slík ferðalög. Annað hvort
mundi það engan bíl leigja og
fara hvergi, eða treysta á lang-
ferðabílana, sem fara ákveðnar
fci’ðir og selja sætagjöld. Þarna
væri lxlátt áfram um nýja atvinnu
grein að ræða, sem biSur þess að
einhver framtakssamur maður
ríði á vaðið. — kr.
Nr. 489. ......
Á björtum degi ei birtist lýð,
bragnar sjá þá eigi,
en um nætur alla tíð,
er hún Ijós á vegi.
Svar við gátu nr. 488:
Heimurinn.
um. Hinar nýju pípur koma þó
ekki að gagni ennþá, og heíur
vatnsmagn ekki aukizt við lagn-
ingu þeirra, vegna þess, að enn
er sami þrýstingur á vatninu,
sem um þær fer. Þetta kemst
hins vegar í lag, þegar nýjar
pípur fást, sem skeyttar verða
við þær og flytja meira vatns-
magn að, en á þessum pípum
hefur staðið f'ram að þessu. —
Vonandi rætist úr þessu innan
fíðáKÍd í>'ú ■ .■•