Vísir - 28.08.1953, Blaðsíða 7

Föstudaginn 28. ágúst 1953.
T181B
IVWWWWUWWUWJWWWWWWWWUWJMVWWMMWW'i
HneijkAi í
24
Marseilles
eftir EMILE ZOEA
■WVSnAM-W.^WVSA^VWV^^^VWVWS^'WV^rtíVWWS-VWV'' fUÍWUVWWW
sem hann fór hitti hann flón og höfðingjasleikjur, sem kysstu
glaðir skósólana hans.
XIV. GJALDÞROT.
Maríus gekk ósjálfrátt niður að höfninni. Hann gekk beint
af augum án þess að vita hvert fæturnir báru hann. Hann var
ennþá í leiðslu. Aðeins ein hugsun flögraði um tómt heilabúið,
og hann endurtók reglulega eins og pendúll í klukku að fimm-
tán þúsund franka yrði hann að fá, og það undireins. Augna-
xáð hans er hann leit í kringum sig var eins og hjá manni, sem
misst hefir alla von. Það var líkast og hann einblíndi á götu-
steinana til að sjá hvort hann fyndi ekki upphæðina sem hann
þurfti, í rifunum milli þeirra.
Þegar haixn kom niður að höfninni varð hann gagntekinn af
löngun í að verða ríkur. Honum gramdist að sjá vöruhlaðana á
hafnarbakkanum, skipin sem sigldu heim með auðævi og að
heyra háreystina og skarkalann í öllu þessu, sem jós auði í
hendur manna. Aldrei hafði hann fundið til fátæktarinnar á
sama hátt og nú. Dálitla stund varð hann hamslaus af óstjórn-
legri beiskri öfund. Hann spurði sjálfan sig hvers vegna hann
ætti að vera fátækur þegar svo margir aðrir væri ríkir.
Og svo gall aftur við í heilanum á honum: Fimmtán þú.sund
frankar! Fimmtán þúsund frankar! Hann sundlaði er hann
hugleiddi hve þetta var mikil upphæð. Hann gat ekki farið aftur
til Aix með tvær hendur tómar. Bróðir hans beið hans. Hann
hafði ekki úr löngum tíma að spila ef það átti að takast að
bjarga honum frá svívirðingunni. Og svo var hann einskis meg-
andi! Heilinn var lamaður og þar gat engin nýtileg hugsun
fæðst. Hann bölvaði getuleysi sínu. Hann rannsakaði hugskot
sitt — árangurslaust. Hann barðist harðri baráttu gegn æði og
skelfingu.
Aldrei gæti hann dirfzt að biðja Martelly um fimmtán þús-
und franka. Kaupið sem hann fekk hjá útgerðarmanninum
var svo iítið að engin trygging var í því. Og svo þekkti hann
líka reglur húsbóndans, þær voru strangar. Hann mundi aldrei
þora að segja honum að hann ætlaði að nota þessa peninga til
þess að kaupa samvizku fyrir. Martelly mundi verða svo gramur
að hann segði nei samstundis.
Allt í einu datt honum nokkuð í hug. Hann þorði, ekki að rök-
ræða þá hugmynd við sjálfan sig heldur skundaði hann sem
hann mátti heim í herbergið sitt í Rue Sainte.
Á sömu hæðinni og hann bjó átti ungur maður heima, sem hét
Charles Blétry. Hann var gjaldkeri í sápugerð Daste & Deg-
ans. Þessir tveir ungu menn höfðu verið nágrannar svo lengi að
trúnaður var milli þeirra. Alúð Blétrys hafði sigrað hinn fá-
skiptna Maríus. Blétry var mjög kirkjurækinn, fyrirmynd
annarra í allri franikomu og ráðvendni hans tvímælalaus.
En síðustu árin hafði hann bakað sér ýms mikil og í rauninni
ólikleg útgjöld. Hann hafði kostað miklu til íbúðar sinnar, keypt
gólfdúka, gluggatjöld, spegil og falleg húsgögn. Eftir þetta fór
hann að verða meira úti, kom seint heim og hélt sig yfirleitt
ríkmannlegar en áður. En eigi að síður hélt hann áfram að vera
viðfeldinn, ærlegur, rólegur og guðhræddur.
Fyrst í stað blöskraði Maríusi eyðslusemi granna síns. Hon-
um var ómögulegt að skilja hvernig starfsmaður með tæplega
átján hundruð franka kaupi, gæti leyft sér að kaupa svona dýra
hluti. En Charles huggaði hann með því að hann hefði fengið ó-
væntah arf, og væri nú orðinn svo vel stæður fjárhagslega að
hami væri að hugsa um að segja upp stöðunni og lifa á eignum
sínum. Jafnframt hafði hann boðið Maríusi að lána honum, hann
hafði sagt að buddan hans væri alltaf opin þegar Maríus þyrfti
á að halda. En Maríus hafði alltaf afþakkað það.
Nú fór hann að hugsa um þetta tilboð. Hann komst. e.kki hjá
að tala við Charles Blétry og biðja hann um að bjarga bróðúr
s' ium. Fimmtán þúsund franka lán vir.tist, ekki vera ofvaxið
þessum únga manhi, sem virtist fleygja pénihgunum sínum út
um gluggann. Maríus gat boðið honum lága en vissa afborgun
— svo framarlega sem Charles vildi gefa honum hæfilegan. frest.
Skrifstofumaðurinn var ekki heima, og af því að mikið lá á
þvingaði Maríus sig til að fara í sápúgerðina. Hún var við
Boulevard des Dames.
Þegar hamr kom inn og' spurði eftir Charies Blétry fannst
honum starfsmennirnir horfa svo undarlega á sig. Hann vai
beðinn um að snúa sér til herra Daste sem sat. inni á skrifstof-
unni sinni. Maríus var dálitið hissa á þessum móttökum en af-
réð að fara inn I skrifstofuna Hann hafði fengið nöpur og
stuttaraleg svpr.
Daste vár að tala við þrjá méfni' þegar Maríus kom 'inn. Én
þeir þögnuðu undir eins og þeio,.sáu hann.
—• Gætuð þér gert sv vel að segja mér hvort Charles Bjté-
try er hérna í verksmiðjunni núna? spurði hann hæversklega.
Daste leit snöggvast á ,einn af þeim sem þarna sátu, háan
og þreklegan mann, sem virtist bæði alvarlegur og þurrlegur.
— Hann kemur bráðum, svaraði hann. — Viljið þér gera
svo vel að bíða. Eruð þér kunningi hans?
— Já, svaraði Maríus glaðlega. — Við eigum heima í sama
húsinu. Eg hefi þekkt hann í nærri þrjú ár.
Nú varð leiðinda þögn. Maríus, sem hélt, að hann væri að
trufla, hneigði sig, gekk til dyra og sagði:
— Þakka yður kærlega fyrir. Eg get beðið fyrir utan.
Þá leit þreklegi og þurrlegi maðurinn fram óg hvíslaði ein-
Kristján Guðlaugsson
hæstaréttarlögmaður.
Austurstræti 1. Sími 1411.
Pappírspokagerðin h.f.
Vttastig 3. Allfk. papplrspokar
Símanúmer okkar á
Nesvegi 33 er 8 2 6 5 3.
Kjöt og Gr&nmeti.
Dugleg og áhugasöm
(ekki mjög ung) helst vön, óskast í vefnaðarvöruverzlun.
Umsóknir, með ýtarlegum upplýsingum sendist afgr. blaðs-
ins merkt: „Búðarstörf — 316“ fyrir mánudagskvöld.
Rafmagnstakmörkun
Álagstakmörkun dagana 28. ágúst til 4. september
frá kl. 10,45 til 12,30:
Föstudag 28. ágúst 1. hverfi
Laugardag 29. ágúst 2. hverfi
Sunnudag 30. ágúst 3. hverfi.
Mánudag 31. ágúst 4. hverfi
Þriðjudag 1. sept. 5. hverfi
Miðvikudag 2. sept. 1. hverfi
Fimmtudag 3. sept. 2. hverfi
Straumurinn verður rofinn skv. þessu þegar og að svo
miklu leyti, sem þörf krefur.
SOGSVIRKJUNIN.
Á kvöldvökniim.
Tómas og Skúli ætluðu að
flytja 200 pund af kartöflum
til prestsins síns. „Ættum við
þá ekki að nota tækifærið,“
sagði Skúli, „og skrifta fyrir
honum um leið?“
„Ekki lízt mér vel á það,“
svaraði Tómas. „Því að þá neyð-
umst við til að segja honum að
ekki sé nema 90 pund í hvor-
um poka.“
©
í Bandaríkjunum er það al-
gengt, að menn láta í ljós að-
dáun sína á konum með því að
blístra. Svo er það undir kon-
unum sjálfum komið, hvernig
þær taka því.......Einu sinni
var öldruð kona að aka bifreið
sinni, og ók þá -ij|tí, í götu, sem
bannað var að aka inn í frá þeim
enda. Lögregluþjónn var nær-
staddur og blés hann í blístru
sína, en konan sinnti því ekki.
Hann blístraði á ný, en hún
stöðvaði ekki bifreiðina að
heldur. Stökk lögreglumaður-
inn þá á bak bifhjóli sínu, náði
konunni von bráðar, gaf henni
merki um að nema staðar, og
spurði síðan:
„Heyrðuð þér ekki, áð eg
blistraði?"
„Jú, víst gerði eg það,“ svar-
aði sú gaí»Ia, „en þegar eg sit
við stýri á bíl, þýðir ekki að
stiga í vænginn við mig.“
CiHit Aíhhí Var....
Loftskeyíin.
Frétt úr Vísi fyrir 35 árum:
„Dagblöðin hafa nú fengið leyfi
til þess.að birta l.oftskeyti þau,
sem loftskeytastöðin nær, gegn
ákveðnu gjaldi. Enn sem komið
er hefir lítið verið á skeytum
þessum að græða, því að allar
helztu fregnirnar af ófriðnum
hafa borjzt hingað fljótar í
símskeytum frá K.höfn, en í
loftskeytunum. Þetta kann að
þykja furðuleg saga, en sjón er
sögu ríkari, og blöðin hafa
keypt „köttinn í sekknum“ þar
sem loftskeytin eru, þó að þau
séu þægileg til dálkafylling-
ar.....“
Húsnæðisleysi.
Húsnæðisleysi í höfuðborg-
inni er engin ný bóla. Því er
þannig )ýst í Vísi fyrir 35 ár-
um: — „Húsnæiðsleysi er nú
enn tilfinnanlegra í bænum en
nokkru sinni áður og húsnæðis-
lausir menn ráfa um götumar
á næturnar og komast hvergi
inn.“
SÍF gefur út
snotran kynn-
ingarbækiing.
Sölusamband íslenzkra fisk-»
framleiðenda hefyr fyrie
skemmstu gefið út mjög snotr-
an auglýsingabækling, sem,
sendur liefir verið viðskipta-
mönnum fyrirtækisins erlendis.
Bæklingurinn hefst á for-
málsorðum, en síðan kemur
kafli um landsháttu, þá er skýrt
frá landsmönnum, íbúafjölda,
menningu þjóðarinnar og at-
vinnuháttum, en að því er þá
varðar er langmestu rúmi að
sjálfsögðu varið til þess aS
skýra frá fiskveiðum, verkun,
verðlagi o. s. frv. Er bækling-
urinn á frönsku, því að sú tunga
skilst meðal allra hinn róm-
önsku þjóða, enda löngum al—
þjóðamál að nokkru leyti.
Eins og að ofan getur er;
bæklingur þessi mjög snotur,
einn hinn snotrasti, sem gefinn.
hefir verið út hér og prýddur
bæði ljósmyndum og teikning-
um. Var hann prentaður í
1500 eintökum og hefir nú ver-
ið sendur til markaðslanda okk—
ar fyrir saltfisk hér í álfu —•
Grikklands, Ítalíu, Spánar og
Portúgals, auk Frakklands —-
og einnig vestan hafs, svo sem,
til Argentínu, Brasilíu, Kúba
og víðar. Er í honum mikinrt
fróðleik að finna, og verður
væntanlega góð kynning á landí
og þjóð og þeim afurðum, sem
honum er ætlað að kynna.
Birgir Kjaran hagfræðingur
samdi þæklinginn, en Magnús
G. Jónsson, menntaskólakenn-
ari sneri honum á frönsku. Atli
Már teiknaði kápumynd og
smámyndir á innsíður bækl—
ingsins.
Bretar hrifnir af
baiieltinitm.
I brezkum blöðum, sem ný—
lega hafa borizt hingað, er víða
sagt frá frammistöðu danska
ballettflokksins, en einkurn era.
listdómendur ósparir á lofið um
sólódansarana, en fjórir þeirra.
eru nú staddir hér, eins og.
kunnugt er
Stórblaðið „Manchester
Guardian“ segir t.d. þetta um.
Kirsten Ralov í ballet eftir
Bournonville:-,,! þessum ballett.
gafst Kirsten Ralov tækifæri,
þótt stutt væri, til þess að' sýna.
leikni sína í klassískum dansi,.
en ef til vill var frammistaða'.
hennar eftirminnilegust allra í.
þessum skemmtilega, danska
þjóðsagnaballett“.
Richard Buckler ritár
skemmtilega grein í blaðið-
„Observer". Meðal annars er
þar rætt um ballettinn..
„Coppelia“, en þættir úr hon-
um eru sýndir hér. Segir þar
m. a. „Inga Sand sem S’vanilda
reyndist snjöll leikkona sem á.
marga strengi á hörp.u sinnir
Ákafa, viðkvæmni, ástleitnibg
ofsakæti. Friðbjörn Björnssoic
er viðfelldnari, meira li'an,di og.
raunverujegri en nokkur Franí:,.
sem vér höfum áðui' iynnzt,-
Stanlfey Wilíiatns ér af'bragðs;
dansari, og kom það íram t'
Romeó og Júlíu og fleiri verk—
um. '• u
um.