Vísir - 10.09.1953, Blaðsíða 4
Ttsia
Fimjmtudaginn 10. september 1953.
irxsxxs.
D A G B L A Ð
Ritstjóri: Hersteinn Pálsson.
Auglýsingastjóri: Kristján Jónsson,
Skrifstofur: Ingólfsstræti 3.
i ,
.1 V
1 ÍHtll
Útgefandi: BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H.F.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Sími 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Mréf:
Mundu Uóðhundar ekki iilvafdir
til að finna týnda menn?
Kenningar sagnfræðingsins.
Þriðjudaginn þann 1. þessa mánaðar birti Vísir viðtal við
sjómann, sem komið hafði til Leningrad í Rússlandi nokkru
áður, Ingólf Möller skipstjóra á Drangajökli. Lýsti hann í við-
talinu því, sem fyrir augu og eyru hafði borið þar evstra,
meðan skipið stóð þar við, en það var aðeins rúmur sólaihring-
ur. Vita þeir, sem lásu viðtalið, að þar var hvoi’ki um stóryrði
né getgátur með hástigum lýsingaroða að ræða. Ekkert var þar
sagt sem allir skipsverjar á Drangajökli, er verið höfðu í þessari
íerð skipsins, og átt þess kost að fara um borgina undir leið-
sögn rússneskrar konu, höfðu ekki heyrt eða séð og voru því
allir vitnisbærir um. Því einu var þess vegna lýst, er aðkomu-
menn geta kynnzt, án þess að í’eyna að fara út fyrir almanna-
leiðir í þessari hafnarborg.
I Kommúnistum hér heima hefur að sjálfsögðu orðið svarafátt
vegna þessa, en loks heyrðist þó hljóð úr horni í gær, og er
nú Sverri Kristjánssyni sagnfræðingi att fram á ritvöllinn.
Gerir hann þó enga tilraun til þess að hnekkja því, sem sagt
var hér í blaðinu, en kemst að þeirri niðurstöðu, að skipstjórinn
sé „í rauninní bara r :<veinn“. Og slíkir menn mega ekki tala.
í Það er mjög táknramt fyrir kommúnistaforingja, vin verka-
Jýðsins m. m., að „sendisveinn“ skuli ekki mega tala. Það er í
fullu samræmi við skoðanir kommúnista á manngildi — það
fer eftir háum stöðum manna, að minnsta kosti, ef þeir eru
réttu megin í stjórnmálum. Mega nú sendisveinar og aðrir
slíkir, er hafa ætlað, að þeir mundu hækka í mannfélagsstig-
anum í ríki kommúnista, vita það, að þar verða þeir sennilega
settir skör lægra en hjá auðvaldinu, ef Sverrir Kristjánsson
og aðrir slíkir að ráða. Dettur mönnum þó í hug, að Sverrir sé
uú sjálfur í líki sendisveinsins í skrifi sínu í Þjóðviljanum í
_gær, því að ótilkvaddur hefði hann varla farið að láta þá vizku
■drjúpa úr penna sínum, er Þjóðviljinn prentaði í gær.
I Sem sagnfræðingur ætti Sverrir að vilja hafa það, sem
sannast er um hvern atburð eða ástand, og geti hann ekki
sjálfur dæmt um slík atriði, verður hann að treysta þeim, sem
reynt hafa eða séð. Af skrifi hans verður ekki séð — þar sem
£að er ekki nefnt einu orði — að öðru vísi hafi verið umhorfs
í Leningrad en sagt var hér í blaðinu. Á hinn bóginn er fræði-
mannssamvizka hans ekki meiri en svo, þegar kommúnistinn
Jiarf að fá einhverju að ráða, að sagnfræðingurinn heldur því
fram, að ekki megi segja frá veruleikanum, ef annað hæfir
kommúnistanum. Er það raunar ekki ný bóla um kommúnista
yfirleitt eða Sverri sérstaklega.
Sverrir sagnfræðingur er með sama marki brenndur og
kommúnistar flestir, að þeir lofa það mest, sem þeir þekkja
ekki af i-aun. Þeir ei’u teljandi foringjar kommúnistar, sem kom-
ázt hafa austur fyrir járntjaldið, og hafa jafnvel ekki verið fá-
•anlegir til að setjast þar að, þótt burðargjald undir þá austur
Jiangað hafi verið í boði. Sverrir ætti nú að taka sér ferð á J
hendur austur á bóginn — og væri Vísir jafnvel fáanlegur tiL
að spýta í byssuna hjá honum, en hann verður að gangast undir f
Í>að, að hafa það sem sannara reynist er hann kemur aftur|
"úr þolrauninni. Hann ætti að fagna tækifærinu til að gera
livort tveggja.
#r
Astralía og landgruanið.
TF^að var eftirtektarverð fregn, sem barst frá Ástraliu í gær,
°g fjallaði um það, að stjórn landsins hefði ákveðið að slá
•eign sinni á landgrunnið umhverfis landið, og færa út land-
helgina, sem því svaraði. Var þess getið, að landhelgislínan
mundi færð <langk til hafs sums staðar fyrir bragðið, en þess
var þó ekki getið, hversu langt hún næði frá landi samkvæmt
þessari nýju ákvörðun.
Hér á landi liafa oft heyrzt raddir um það, að íslendingar
ættu ekki að láta sér nægja að víkka landhelgina lítið eitt,
eins og gert hefur verið, heldur eigum við að miða hana við
landgrunnið, og yrði húo þá miklu víðtækari en nú. Af þessu
leiðir, að íslendingar hafa sjálfsögðu mikinn áhuga fyrir þess-
ari ráðstöfun Ástralíustjórnar, en hún beinist fyrst og fremst
gegn Japönum og veiðum þeirra á Kyrrahafi. Verður fróðlegt
að sjá, hvort Japanir mótmæla þéssu og kæra Ástralíu fyrir
alþjóðc.:lómi.
Enn froólegra karin þó að verða að sjá undirtektir á þessu í
Bretlandi, því að þáð 'getur haft áhrif á lándhelgisdeiluna,
.sem við eigum í við Breta. Hafa þeir ef til vill verið settir í
nokkurn vanda með þessu, og er því rétt að fylgjást með þessu
framvegisl
Hr. ritstjóri!
Öllum mun hafa runnið til
í’ifja, er það fréttist í síðustu
viku, að lítið barn hefði týnzt
við Hólmavík, enda er sú írétt
ein hin sorglegasta, sem bor-
izt hefur út um landið um langt
skeið.
í þessu sambanai langar mig
til að koma því á framfæri með
aðstoð blaðs yðar, hvort ekki
sé sjálfsagt, að hingáð sé reynt
að afla sporhunda, er geta rak-
ið slóð týndra manna. Fyrir i
fáeinum árum mun hafa verið j
fenginn hingað slíkur hundur i
af „Scháfer“-kyni, en lítið gagn
mun hafa orðið af honum, ef
rétt er hermt um not hans, og
hefur hann nú að sogn verið
fluttur af landi brott. Slínir
hundar eru heldur ekki fyist
og fremst sporhundar, því að
þeir eru miklu tíðar notaðir
sem varðhundar, bæði við húr
og til dæmis í vörugeymslum,
þar sem mikið verðmæti er
geymt. Þeir ráðast hiklaust á
óboðna gesti og geta stór-
skemmt menn, er verða fyrir
reiði þeirra.
Hef eg raunar séð í dönsk-
um blöðum, að bar hefur
komið til tals að lóga
Sehafer-hundum og banna
þá, þar sem þeir hafa oft ráð-
izt á börn og unglinga og
stórmeitt.
Stafar þetta af því, að á
stríðsárunum fjölgaði hundum
þessum mjög í Danmöiku, án
þess að hirt væri um það, hvort
ekki væru um veilu í eðli
þeirra að ræða, en það mun
sannað, að hundar þessir eru
oft taugabilaðir, og þar af leið-
andi hættulegir.
Hér á þess vegna ekki að
nota slíka hunda, heldur á að
fá raunverulega sporhunda eða
blóðhunda, sem þeir munu vcra
kallaðir. Nafnið gefur ranga
hugmynd um hunda þessa, því
að það táknar .ekki, áS, þeir sé
blóðþyrStir, heldúr er éinúrigis
átt við, að þeir sé hreihkynjað-
ir. Blóðhúndarriir muriú 'nefni-
lega vera hunda meinlausastir,
og láta sér nægja að gelta, þeg-
ar þeir hafa fundið, t. d. mann,
sem þeim hefur verið skipað
að elta. En þeir ráðast aldrei
á menn.
Eg skrifa blaði yðar hr. rit-
stjóri, bréf um þetta af þvi að
eg hef veitt því athygli, að það
hefur oftast sagt frá Carl Carl-
sen minkabana, er lætur hunda
sína vinna sem mest fyrir sig,
og mundi að líkindum /era
hæfasti maðurinn, til þess að
hafa slíka hunda í umsjá sinni.
Mér hefur sagt maður er ætti
um það að vita, að Carlsen
kunni manna bezt að fara með
slíka skepnur, svo að spurning
er, hvort ekki ætti að leita til
hans. Það er að minnsta kosti
ekki hægt að geyma slíka
hunda eins og kjölturakka inn-
an dyra milli þess, sem þarf að
nota þá. Þeir þurfa að vera í
sifelldri þjálfun, svo að full
not verði af þeim, ef grípa þarf
til þeirra-.
Með þökk fyrir birtinguna.
, J. S.
★
Áths: Vísir getur bætt því við i
bréf J.S., að blaðinu er kunn-
ugt, . að Carlsen mun hafa
nokkurn hug á því, að afla sér
slíkra hunda, sem bréfritarinn
nefnir, en þeir eru mjög dýrir
ef þeir eiga að vera vermega
góðir. Þá hefur Carlsen einr.ig
nefnt þetta mál við Slysavarna-
félagið eða það verið gert fyrir
hann, en ekki veit blaðið, hvað
gerzt hefur frekar í því. Þó mun
mega ætla, að góðir blóðhundar
mundu fljótlega getað leitað
uppi fólk, sem hefur villzt í
byggð eða óbyggð, svo að það
mundi fljótlega borga sig í
mannslifum að afla þeirra.
— Ritstjóri.
Aðalfundi Stétt-
arsambands
bænda lokið.
Aðalfundi stéttarsambands
bænda, sem haldinn var að
þessu sinni að Bjarkarlundi í
Reykholtssveit, lauk í fyrrinótt.
Á fundinum voru gerðar
margar samþykktir og ályktan-
ir í ýmsum málum, er bændur
telja mest aðkallandi fyrir land
búnaðinn, m. a. varðandi lána-
starfsemi, raforkumál, aukn-
ingu hlutafjár í áburðarverk-
smiðjunni, mai’kaðsmál og
fleira.
Töldu ýmsir fulltrúar fund-
arins ákvörðun framleiðsluráðs
um lækkun á mjólkurverðinu í
desember s. 1. geta skapað hættu
legt fordæmi, einkum í sam-
bandi við lausn vinnudeilna, að
lækka þannig verð á landbún-
aðarafurðum bænda. Urðu mikl
ar umræður og átök um þetta
mál á íundinum.
I stjórn Stéttarsambands
bænda fyrir næsta ár voru
kjörnir: Sverrir Gíslason bóndi,
Hvammi, Einar Ólafsson bóndi,
Lækjarhvammi, Jón Sigurðs-
son alþingismaður, Reynistað,
Bjarni Bjarnason skólastjóri,
Laugarvatni, og Páll Metúsal-
emsson bóndi. Refsstað.
Mikil hrifning á hljósn-
leikum Þórunnar.
Hljómleikar Þórunnar Jó-
hannsdóttur í Austurbæjarbíói
voru ágætlega sóttir, og hlaut
hún forkunnar góðar viðtökur
áheyrenda.
Þótti Þórunn skila viðfangs-
efnunum með glæsibrag liins
reynda listamanns, enda varð
hún að leika tvö aukalög. Nokk-
urt hóstakjöltur í salnum var
til truílunar, enda kveftíminn
farinn í hönd, en ekki dvó það
úr hrifningunni, sem meðal
annars lýsti sér í því, að lista-
konunni voru færðir fjórir
blómvendir og konfektkassi 1
lok hljómleikanna,-
Innan tíðar fer Þórunn af
landi burt, að þessu sinni til
Oslóar, þar sem hún ætlar að
halda hljómleika í hátíðasal há-
skólans.
*9.*uiuttr otcu að yatjan tftíU'
: tirtnuuftum ’?*■« ' •;i ;s
•iltítKÞOR, HafnarHtræti *
(jerAír ryrtritatíiandr
Talsvert meira mun nú á boð-
stólum af alls konar grænmeti,
ræktuðu hér á landi, en verið
hefur undanfarin ár, og hafa t.
d. safnazt fyrir birgðir af hvít-
káli. Hefur þetta orðið til þess,
að framleiðendur liafa neyðzt til
þess að stórlækka verð á ]>ví, og
er það nú selt lángt undir fram-
leiðslukostnaði. Sala á innlendu
grænmeti mun líka liafa gengið
nokkuð treglegar í sumar en gera
mátti ráð fyrir og munu sumir
gróðurhúsaéigendur ekki hafa
borið niikið úr býtum, jafnvel
þótt framleiðslan hafi verið meiri
en áður.
Ávaxtainnflutningurinn.
Ýmsir telja, að innflutningur-
inn á ávöxtúm hafi mjög dregið
úr kaupum manna á innlendu
grænmeti, og er það skiljanlegt.
Yfirléitt þykja erlendu ávextirnir
gómsætari en grænmetið, þótt
það siðarnefnda geti alveg kom-
ið í stað þeirra, þegar á næring-
argildi er litið. Það er« af sem
áður var, er alltaf var verið að
kvarta undan grænmetis- og á-
vaxtaleysi. Nú er svo komið, að
meira framboð er af grænmeti
en fólkið virðist geta torgað. Það
gæti verið eittlivað til í þvi, sem
haldið hefur verið fram, að draga
ætti úr eða jafnvel banna innflutn
ing á ávöxtum yfir þaun tínia,
er gróðurliúsagrænmetið kemur
á markaðinn. Það virðist að
minnsta kosti varlegra að draga
úr innfftitningi yfir sumartimann,
og ætti allir að geta verið sam-
mála um það.
Dregur úr neyzlunni.
Það er engum vafa undirorpið,
að ávextir draga mjög úr néyzlu
manna á innlendu grænmeti. —
Vegna góðrar tíðar liefur græn-
metisuppskeran hérlendis orðið
mjög mikil, en i stað þess að
bæta hag gróðurhúseig. verður
niðurstaðan sú, að þeir, sem urðu
t. d. siðbúnir með tómatfram-
leiðsluna, vérða fyrir tjóni. Og
ekld bætir það úr skák, þegar
selja verður allt hvítkálið undir
frámleiðsluverði. Verð á græn-
meti hefur þó mátt teljast lágt,
miðað við önnur matvæli, og all-
flestum lieimilum verið kleift að
veita sér það. Þegar grænmetis-
framleiðslan er orðin svo mikil,
að varla er markaður fyrir Iiana,
má tæplega spilla sölunni með
innflutningi.
Neytið grænmetis.
En hvað sem öðru líður, þá er
það til hagsbóta fyrir allan al-
menning, að hvitkálið liefur ver-
ið lækkað í verði. Það má því
segja, að fátt sé svo mcð öllu illt,
að ekki boði eitthvað gott. At-
menningur ætti þvi að nota tæki-
færið og neyta káls daglega. Allt
grænmeti er holl og góð fæða.
Salarkynni opin á ný.
Fyrir skömnni voru hin vist-
legu salarkynni Sjálfstæðishúss-
ins opnuð á ný fyrir kaffidrykkju
um miðjan daginn, ién þaú liafa
vérið loluið um skeið. — Munu
margir fagna því, að nú er aftur
liægt að fá þar siðdegiskaffi með
hinu ágæta kaffibrauði, sem bak-
að er í kökugerð hússins. Sjálf-
stæðishúsið liefur af mörgum ver-
ið talið eitthvert vistlegasta v.eit-
ingahús þessa bæjar, og nmn það
orð að sönnu. — kr.
MARGT Á SAMA STAÐ
LAUOfAVEG tí - S.rMl;33tóg.